czytaj dalej

W jaki sposób dorośli mogą przygotować malucha do przebywania w
przedszkolu.
Istnieje silna zależność między systemem wychowawczym stosowanym przez rodziców
i przystosowaniem się dzieci do nowych warunków.
Nie da się należycie przygotować dziecka w kilka dni lub kilka tygodni. Konieczne jest
ukształtowanie tych dyspozycji psychicznych i umiejętności dzięki którym dziecko może
w miarę dobrze funkcjonować w nowym dla niego środowisku i korzystać z organizowanej
tam edukacji.
Dorośli muszą zdawać sobie sprawę z tego , że:
• niezależnie od formuły organizacyjnej przedszkola dziecko znajduje się pod opieka
nauczycielki; dlatego maluch musi porozumieć się z nią w zakresie sygnalizowania
potrzeb, reagować na swoje imię, podchodzić gdy jest o to poproszony i wykonywać
prościutkie polecenia
• w każdym przedszkolu dziecko przebywa w otoczeniu innych dzieci, a więc
potrzebna jest tolerancja na ich obecność; maluch nie może więc dokuczać innym
dzieciom (np. gryźć, ciągnąć za włosy), a także histerycznie krzyczeć i złościć się
bez wyraźnego powodu
• w przedszkolu dziecko uczestniczy w różnych zajęciach; musi więc orientować się
czego się od niego oczekuje w czasie przeznaczonym na zabawę (można bawić się
przedmiotami) i podczas jedzenia (trzeba usiąść przy stoliku), mycia (należy podejść
do umywalki), korzystania z toalety ( należy spróbować zsunąć majtki, usiąść na
sedesie, wytrzeć się)
W tym samym obszarze mieszczą się spory wokół pampersów. Analiza porównawcza
skuteczności wczesnych i późniejszych treningów czystości pozwoliła określić najbardziej
korzystny okres przeprowadzenia tego treningu-przed drugim rokiem życia większość
dzieci chce być sucha i czysta.
W okresie poprzedzającym pobyt w przedszkolu warto zacząć naukę korzystania z toalety.
Spełnienie tych oczekiwań mieści się w możliwościach rozwojowych maluchów, ale ze
względu na różną podatność dzieci należy zająć się tymi działaniami o wiele wcześniej.
•
•
Porady dla dorosłych na pierwsze trudne dni w przedszkolu.
Dorośli nie mogą przy dziecku rozważać i analizować o tym , które przedszkole jest
dobre lub złe, w którym jest dobra pani, a w którym zła. Jeśli dziecko ma z ufnością
przyjąć decyzję Będziesz uczęszczał do przedszkola nie można mu okazać wahania
czy wątpliwości. Trzeba natomiast oswajać je z koniecznością pójścia do przedszkola
poprzez cierpliwe wyjaśnianie: Mama chodzi do pracy, tatuś chodzi do pracy, brat
do żłobka,( szkoły) a ty do przedszkola; W domu nikogo nie ma i dlatego musisz
chodzić do przedszkola. Nie ma większego sensu pytać malucha: Czy chcesz chodzić
do przedszkola? Bo dziecko nie wie jeszcze co to jest przedszkole i co je tam czeka.
Ważne jest pozytywne nastawienie dziecka do przedszkola. Dorośli mają więc w
obecności dziecka mówić dobrze o przedszkolu akcentując słowo przedszkole,np. W
przedszkolu jest dużo dzieci. Bawią się tam kolorowymi zabawkami; Pani ogląda z
dziećmi książeczki, czyta wierszyki, buduje z klocków wieże i garaże. W przedszkolu
jest bardzo wesoło i przyjemnie. Wszystkie dzieci chcą chodzić do przedszkola i ty też
•
•
•
•
tam będziesz chodził. Nie może być tak , że dorośli nie radząc sobie z dzieckiem
straszą przedszkolem czy nauczycielką.
W pierwszych dniach pobytu dziecka w przedszkolu należy szczególnie zadbać o
ubranie dziecka. Ma być wygodne (nie za ciasne), niewymagające zapinania guzików
lub pasków przyspodniach, zasuwania suwaków, sznurowania butów na kokardki.
Nie są to drobiazgi, bo nakładanie i zdejmowanie ubrania może skutecznie pomagać
lub przeszkadzać dziecku w samodzielnym funkcjonowaniu. Nie sposób przecenić
roli wspólnego z dzieckiem przygotowania rzeczy, które ma zabrać do przedszkola:
piżama, kapcie,ulubiona maskotka, która pomoże mu przetrwać ten trudny czas.
Chodzi o towarzyszące temu rozmowy-oswajają dziecko z myślą, że jutro pójdzie do
przedszkola i nic złego mu się nie stanie. W trakcie tej rozmowy trzeba powiedzieć
dziecku, kto je zaprowadzi do przedszkola i kto odbierze
Trzeba unikać przyprowadzania dziecka do przedszkola w ostatniej chwili.
Zdenerwowanie towarzyszące pośpiechowi sprawia, że dorośli zamiast uśmiechać się
do dziecka napominają: Szybciej! Nie marudź! Nerwowo zdejmują ubranie z dziecka
i układają je w szafce, a potem dziwią się i narzekają, że maluch nie podejmuje
samodzielnie takich działań. Wszystko to wprowadza niepokój , który udziela się
dziecku. Pożegnanie z dzieckiem ma być czułe, ale krótkie. Nie należy tez pytać
dziecka: Czy mogę już iść? Natomiast trzeba zapewnić , że się po nie przyjdzie.
Ponieważ dziecko nie ma poczucia czasu informacje typu ; Zaraz po ciebie
przyjdę; Tylko chwilkę pobędziesz i zaraz wrócę...nie mają sensu. Lepiej przytulić
dziecko, zapewnić Przyjdę po ciebie bo cię kocham. Najlepiej określić wydarzenie,
po którym będzie mogło wrócić do domu: Przyjdę po ciebie po leżakowaniu; Jak
zjesz podwieczorek będę na ciebie czekała w szatni. Bardzo ważne jest
dotrzymywanie słowa. Daje ono dzieciom poczucie bezpieczeństwa i pewność, że
rodzic przyjdzie.
W trudnych dniach adaptacyjnych należy dziecku okazać więcej zainteresowania,
miłości i czułości. Należy przytulać i chwalić. Nie należy jednak nagradzać poprzez
kupowanie kolejnej zabawki. Trzymając dziecko na kolanach lepiej zapytać o jego
samopoczucie: Co robiłeś dziś w przedszkolu? Z kim się bawiłeś? Jak się nazywa
twój kolega? Lepiej nie zadawać pytań: Co dzisiaj jadłeś? Czy zjadłeś wszystko? Czy
pani cię karmiła? Te pytania są ważne dla rodziców, nie dziecka- na nie odpowiada
nauczycielka.
Raz podjęta decyzja powinna być konsekwentnie realizowana, a trudne dni
adaptacyjne trzeba zwyczajnie przetrzymać. Gdy teraz rodzice ulegną dziecko
zapamięta, że swego czasu postawiło na swoim i zrezygnowano z przedszkola.
Będzie próbowało powtórzyć taka sytuację.
Porady zostały zaczerpnięte z książki Edyty Gruszczyk – Kolczyńskiej „Dwulatki i trzylatki
w przedszkolu”.