czytaj dalej
Transkrypt
czytaj dalej
W jaki sposób dorośli mogą przygotować malucha do przebywania w przedszkolu. Istnieje silna zależność między systemem wychowawczym stosowanym przez rodziców i przystosowaniem się dzieci do nowych warunków. Nie da się należycie przygotować dziecka w kilka dni lub kilka tygodni. Konieczne jest ukształtowanie tych dyspozycji psychicznych i umiejętności dzięki którym dziecko może w miarę dobrze funkcjonować w nowym dla niego środowisku i korzystać z organizowanej tam edukacji. Dorośli muszą zdawać sobie sprawę z tego , że: • niezależnie od formuły organizacyjnej przedszkola dziecko znajduje się pod opieka nauczycielki; dlatego maluch musi porozumieć się z nią w zakresie sygnalizowania potrzeb, reagować na swoje imię, podchodzić gdy jest o to poproszony i wykonywać prościutkie polecenia • w każdym przedszkolu dziecko przebywa w otoczeniu innych dzieci, a więc potrzebna jest tolerancja na ich obecność; maluch nie może więc dokuczać innym dzieciom (np. gryźć, ciągnąć za włosy), a także histerycznie krzyczeć i złościć się bez wyraźnego powodu • w przedszkolu dziecko uczestniczy w różnych zajęciach; musi więc orientować się czego się od niego oczekuje w czasie przeznaczonym na zabawę (można bawić się przedmiotami) i podczas jedzenia (trzeba usiąść przy stoliku), mycia (należy podejść do umywalki), korzystania z toalety ( należy spróbować zsunąć majtki, usiąść na sedesie, wytrzeć się) W tym samym obszarze mieszczą się spory wokół pampersów. Analiza porównawcza skuteczności wczesnych i późniejszych treningów czystości pozwoliła określić najbardziej korzystny okres przeprowadzenia tego treningu-przed drugim rokiem życia większość dzieci chce być sucha i czysta. W okresie poprzedzającym pobyt w przedszkolu warto zacząć naukę korzystania z toalety. Spełnienie tych oczekiwań mieści się w możliwościach rozwojowych maluchów, ale ze względu na różną podatność dzieci należy zająć się tymi działaniami o wiele wcześniej. • • Porady dla dorosłych na pierwsze trudne dni w przedszkolu. Dorośli nie mogą przy dziecku rozważać i analizować o tym , które przedszkole jest dobre lub złe, w którym jest dobra pani, a w którym zła. Jeśli dziecko ma z ufnością przyjąć decyzję Będziesz uczęszczał do przedszkola nie można mu okazać wahania czy wątpliwości. Trzeba natomiast oswajać je z koniecznością pójścia do przedszkola poprzez cierpliwe wyjaśnianie: Mama chodzi do pracy, tatuś chodzi do pracy, brat do żłobka,( szkoły) a ty do przedszkola; W domu nikogo nie ma i dlatego musisz chodzić do przedszkola. Nie ma większego sensu pytać malucha: Czy chcesz chodzić do przedszkola? Bo dziecko nie wie jeszcze co to jest przedszkole i co je tam czeka. Ważne jest pozytywne nastawienie dziecka do przedszkola. Dorośli mają więc w obecności dziecka mówić dobrze o przedszkolu akcentując słowo przedszkole,np. W przedszkolu jest dużo dzieci. Bawią się tam kolorowymi zabawkami; Pani ogląda z dziećmi książeczki, czyta wierszyki, buduje z klocków wieże i garaże. W przedszkolu jest bardzo wesoło i przyjemnie. Wszystkie dzieci chcą chodzić do przedszkola i ty też • • • • tam będziesz chodził. Nie może być tak , że dorośli nie radząc sobie z dzieckiem straszą przedszkolem czy nauczycielką. W pierwszych dniach pobytu dziecka w przedszkolu należy szczególnie zadbać o ubranie dziecka. Ma być wygodne (nie za ciasne), niewymagające zapinania guzików lub pasków przyspodniach, zasuwania suwaków, sznurowania butów na kokardki. Nie są to drobiazgi, bo nakładanie i zdejmowanie ubrania może skutecznie pomagać lub przeszkadzać dziecku w samodzielnym funkcjonowaniu. Nie sposób przecenić roli wspólnego z dzieckiem przygotowania rzeczy, które ma zabrać do przedszkola: piżama, kapcie,ulubiona maskotka, która pomoże mu przetrwać ten trudny czas. Chodzi o towarzyszące temu rozmowy-oswajają dziecko z myślą, że jutro pójdzie do przedszkola i nic złego mu się nie stanie. W trakcie tej rozmowy trzeba powiedzieć dziecku, kto je zaprowadzi do przedszkola i kto odbierze Trzeba unikać przyprowadzania dziecka do przedszkola w ostatniej chwili. Zdenerwowanie towarzyszące pośpiechowi sprawia, że dorośli zamiast uśmiechać się do dziecka napominają: Szybciej! Nie marudź! Nerwowo zdejmują ubranie z dziecka i układają je w szafce, a potem dziwią się i narzekają, że maluch nie podejmuje samodzielnie takich działań. Wszystko to wprowadza niepokój , który udziela się dziecku. Pożegnanie z dzieckiem ma być czułe, ale krótkie. Nie należy tez pytać dziecka: Czy mogę już iść? Natomiast trzeba zapewnić , że się po nie przyjdzie. Ponieważ dziecko nie ma poczucia czasu informacje typu ; Zaraz po ciebie przyjdę; Tylko chwilkę pobędziesz i zaraz wrócę...nie mają sensu. Lepiej przytulić dziecko, zapewnić Przyjdę po ciebie bo cię kocham. Najlepiej określić wydarzenie, po którym będzie mogło wrócić do domu: Przyjdę po ciebie po leżakowaniu; Jak zjesz podwieczorek będę na ciebie czekała w szatni. Bardzo ważne jest dotrzymywanie słowa. Daje ono dzieciom poczucie bezpieczeństwa i pewność, że rodzic przyjdzie. W trudnych dniach adaptacyjnych należy dziecku okazać więcej zainteresowania, miłości i czułości. Należy przytulać i chwalić. Nie należy jednak nagradzać poprzez kupowanie kolejnej zabawki. Trzymając dziecko na kolanach lepiej zapytać o jego samopoczucie: Co robiłeś dziś w przedszkolu? Z kim się bawiłeś? Jak się nazywa twój kolega? Lepiej nie zadawać pytań: Co dzisiaj jadłeś? Czy zjadłeś wszystko? Czy pani cię karmiła? Te pytania są ważne dla rodziców, nie dziecka- na nie odpowiada nauczycielka. Raz podjęta decyzja powinna być konsekwentnie realizowana, a trudne dni adaptacyjne trzeba zwyczajnie przetrzymać. Gdy teraz rodzice ulegną dziecko zapamięta, że swego czasu postawiło na swoim i zrezygnowano z przedszkola. Będzie próbowało powtórzyć taka sytuację. Porady zostały zaczerpnięte z książki Edyty Gruszczyk – Kolczyńskiej „Dwulatki i trzylatki w przedszkolu”.