pełny tekst - Awarie budowlane
Transkrypt
pełny tekst - Awarie budowlane
XXVI Konferencja Naukowo-Techniczna awarie budowlane 2013 TOMASZ BŁASZCZYŃSKI, [email protected] Politechnika Poznańska ARKADIUSZ PAWLIK, [email protected] AriCom ZAPOBIEŻENIE AWARII SZYBU WINDOWEGO W JEDNYM Z ZABYTKOWYCH OBIEKTÓW NA TERENIE CENTRUM SZTUKI I BIZNESU „STARY BROWAR” W POZNANIU DAMAGE PREVENTION OF LIFT STRUCTURE IN ONE OF LISTED BUILDINGS IN „OLD BREWERY” CENTER IN POZNAŃ Streszczenie Praca dotyczy nieprawidłowego i beztroskiego podejścia do stalowej konstrukcji zewnętrznego szybu windowego. Nie uwzględniając stanu technicznego zabytkowego budynku, do którego zaprojektowano zakotwienie konstrukcji szybu windowego, doprowadzono do stanu przedawaryjnego w tej części obiektu, zarówno dla ściany zewnętrznej zabytkowego budynku, jak i dla samej konstrukcji szybu windowego. Abstract The work concerns the abnormal and carefree project approach to the steel structure of the external lift shaft. Not taking into account the technical state of the listed building, to which one designed anchorage of the lift shaft structure and brought to the pre-failure state in this part of the object, both for the external wall of the listed building, as and for the lift shaft structure. 1. Wprowadzenie Projektowanie i realizacja zewnętrznych szybów windowych staje się coraz powszechniejsze w wielu obiektach budowlanych. Wynika to z przesłanek architektoniczno-technicznych, czy też funkcjonalnych. W większości obiektów zabytkowych, ze względów konstrukcyjnych lub konserwatorskich, nie ma innej możliwości jak tylko wprowadzenie zewnętrznego szybu windowego. Ze względów obciążeniowo-konstrukcyjnych dąży się do umieszczenia tego typu konstrukcji w strefie wewnętrznego atrium, tak żeby uniknąć dodatkowych zewnętrznych oddziaływań atmosferycznych. Niestety w wielu wypadkach jest to niemożliwe. W przypadku zewnętrznej konstrukcji szybu windowego możliwe są dwa rodzaje schematów obliczeniowych: schematu wieloprzęsłowego z podporami i schematu wspornikowego. Najczęściej wybierana jest konstrukcja wieloprzęsłowa, która jest kotwiona (na podporach) co jeden lub co kilka stropów. Niestety w takim przypadku musi być zapewniona możliwość przeniesienia sił podporowych (kotwienia) przez konstrukcję obiektu, czyli konstrukcja obiektu musi mieć możliwość przeniesienia dodatkowych sił zewnętrznych lub musi być do tego specjalnie przygotowana (poprzez wzmocnienie lub przeprojektowanie w tej strefie). W związku z tym w obiektach istniejących najważniejszym elementem staje się dokładne rozpoznanie konstrukcji tych obiektów. Ocena techniczna i analiza obliczeniowa są tu podstawą. Niestety coraz częściej zdarza brak prawidłowego rozpoznania obiektu przez projektantów 470 Błaszczyński T. i in.: Zapobieżenie awarii szybu windowego w jednym z zabytkowych obiektów… i standardowe podejście do projektowania analizowanych szybów windowych. Zwiększająca się specjalizacja biur projektowych prowadzi do ścisłej współpracy wybranej grupy biur z producentami wind, co w konsekwencji prowadzi do ich polecania jako podzespoły projektowe projektantom obiektów. Niestety w większości przypadków bez jakiejkolwiek odpowiedzialności ze strony producenta wind. Sytuacja ta prowadzi do swojego rodzaju monopolu tych specjalistycznych biur, a tym samym do projektowania powtarzalnych rozwiązań. Czasami w oderwaniu od możliwości konstrukcyjnych obiektów, zwłaszcza istniejących. Taka właśnie sytuacja miała miejsce w trakcie przebudowy jednego z zabytkowych obiektów na terenie Centrum „Stary Browar” w Poznaniu. 2. Kilka słów o modernizowanym obiekcie Największy browar w Poznaniu, należący do rodziny Huggerów zbudowano na parceli znajdującej się nad skarpą, ograniczonej od wschodu ul. Półwiejską, uliczką biegnąca wzdłuż fortyfikacji miejskich przy Forcie Grolmana od południa, budynkiem sądu wojskowego oraz cmentarzem ewangelickim parafii św. Krzyża od północy. Teren prawdopodobnie został zakupiony w 1844 r., a pierwsze zabudowania Browaru zrealizowano do 1876 r. W 1876 roku zbudowane zostały dwa trzypiętrowe domy mieszkalne oraz jednopiętrowy budynek w głębi parceli, zwany później Willą (rys. 1). Rys. 1. Widok Browaru Braci Huggerów na początku XX w Większość obiektów Browaru przetrwała do okresu II wojny. We wrześniu 1939 roku Browar przeszedł pod zarząd niemiecki. Do 1944 roku kontynuowano w nim produkcję piwa, później jednak Niemcy przekształcili piwnice i podziemia Browaru na bunkry i schrony. Podczas walk o Poznań, Browar uległ w dużym stopniu zniszczeniu. Po zakończeniu wojny Browar przejęły Zakłady Piwowarskie, a przedsiębiorstwo zostało upaństwowione. Po zamknięciu Browaru w 1980 r. jego zabudowania stopniowo niszczały. W roku 1998 wszystkie nieruchomości należące do Browaru przy ul. Półwiejskiej wykupiła spółka Fortis i 2003 r. stworzyła pierwszą część Centrum Biznesu i Sztuki Stary Browar, czyli Atrium. Drugą część, czyli Dziedziniec Sztuki, otwarto w 2004 r., a ostatnią, czyli Pasaż, w 2007 r. (rys. 2). Konstrukcje stalowe 471 Rys. 2. Schemat funkcjonalny Centrum Biznesu i Sztuki Stary Browar w Poznaniu W 2005 r. Centrum Stary Browar zostało uznane za najlepsze centrum handlowe w Europie w kategorii Design and Development of a New Project wśród obiektów handlowych średniej wielkości, a w 2009 r. za najlepsze centrum handlowe w Europie w kategorii Extensions/Refurbishments. W tych samych latach i w tych samych kategoriach Centrum Stary Browar zostało uznane również za najlepsze centrum handlowe na świecie. Jednym z zachowanych obiektów zabytkowych jest, znajdujący się na terenie Pasażu Sztuki, budynek zwany Willą (rys. 1, 2). Nowy użytkownik zaplanował jego przebudowę w ramach, której miała być również dobudowana przeszklona panoramiczna winda (rys. 3). Rys. 3. Lokalizacja windy panoramicznej przy budynku Willi Budynek Willi jest obiektem wolnostojącym, czterokondygnacyjnym. Dwie kondygnacje (poziom 0 – parter i poziom +1 – poddasze użytkowe) są widoczne z poziomu głównego ciągu pieszego Dziedzińca Sztuki, a dwie znajdują się poniżej dziedzińca i są widoczne jedynie z przestrzeni otaczającej ją fosy. Budynek jest wpisany do rejestru zabytków pod nr A251 z decyzją z dnia 30.05.2000 r. Przez cały okres, od momentu pierwszej przebudowy i włączeniu go do zespołu Centrum Sztuki i Biznesu Stary Browar, budynek spełnia funkcje wystawienniczo-handlowe. Wszystkie kondygnacje budynku były użytkowane zgodnie z tą funkcją, z tym, że na kondygnacji -1 i -2 znajdowały się pomieszczenia techniczne, a taras we frontowej części budynku był wykorzystany na lokalizacje urządzeń klimatyzacyjnych. 472 Błaszczyński T. i in.: Zapobieżenie awarii szybu windowego w jednym z zabytkowych obiektów… Po wykonaniu ekspertyzy technicznej stwierdzono, że część stropów nie będzie mogła przenieść zakładanego obciążenia użytkowego o wysokości 5,0 kN/m2, a w związku z tym musi być wzmocniona. Ściany nośne mają odpowiednie grubości, natomiast są w zróżnicowanym stanie technicznym. Mury od strony zewnętrznej, w efekcie wykonanych w roku 2002 prac naprawczych, składają się z cegły ceramicznej pełnej klasy co najmniej 15 MPa, na zaprawie marki co najmniej 7,5 MPa (rys. 4). Jednakże w strefach, gdzie nałożono od wewnątrz płyty kartonowogipsowe, nie wykonywano już naprawy istniejących murów. W efekcie po zdjęciu płyt można zauważyć, że mur jest w bardzo złym stanie technicznym. W prawdzie klasę cegły można nadal ocenić na ok. 15 MPa, jednakże lokalnie stwierdzano brak zaprawy, a tam gdzie ona jest, posiadała wyjątkowo niską markę. Niestety jak widać mury są też lokalnie spękane (rys. 5). Natomiast w bardzo dobrym stanie technicznym znajduje się konstrukcja dachowa (rys. 6). Rys. 4. Stan techniczny murów od zewnątrz Rys. 5. Stan techniczny murów od wewnątrz Rys. 6. Drewniana konstrukcja nośna dachu Niestety bardzo niekorzystne są warunki gruntowe (rys. 7), co już w trakcie poprzedniej modernizacji doprowadziło do wzmacniania przeciążonych fundamentów. Jak widać do głębokości 4 m znajduje się niebudowlany nasyp, a następnie przewarstwienia glin piaszczystych z piaskiem drobnym i iły poznańskie pstre. W związku z tym zaprojektowano posadowienie pośrednie szybu windowego na bazie układu z mikropali. Konstrukcje stalowe 473 Rys. 7. Przekrój geotechniczny w strefie posadowienia przyszłej windy 3. Projekt budowlany i wykonawczy przebudowy w strefie windy Projekt budowlany, jak i wykonawczy został przygotowany przez biuro projektowe polecone przez dostawcę windy, w związku z tym został przyjęty przez architekta w pierwszej fazie bez zastrzeżeń. Jednakże w trakcie jego weryfikacji przez konstruktora obiektu doszło do pewnych zmian. Pierwotny projekt budowlany zakładał konstrukcję samego szybu windowego jako przestrzennej ramy stalowej składającej się z słupów HEB 160 i rygli HEB 140 (mocowanych ze sobą 4 śrubami φ16 mm, klasy 8,8), zakotwionej w skrzyni fundamentowej. Wysokość konstrukcji stalowej to ok. 13,5 m, a wysokość żelbetowej skrzyni fundamentowej to 5,5 m, przy czym 1,5 m miało znajdować się pod powierzchnią ziemi. Projektanci założyli, że rama stalowa szybu windowego będzie zakotwiona w ścianie skrzyni fundamentowej oraz w strefie poddasza użytkowego do ściany zewnętrznej budynku Willi (rys. 8, 9). Rys. 8. Strefa zakotwienia szybu windowego: a/ widok, b/ przekrój 474 Błaszczyński T. i in.: Zapobieżenie awarii szybu windowego w jednym z zabytkowych obiektów… Rys. 9. Schemat obliczeniowy szybu windowego wg proj.: a/ budowlanego, b/ wykonawczego Niestety ani razu nie byli na obiekcie, nie zapoznali się z wykonaną wcześniej ekspertyzą oraz zignorowali wytyczne konserwatora o zakazie kotwienia szybu do budynku (ze względów konserwatorskich). Jak widać z rys. 8 zakotwienie w pierwszym etapie było masywne i składało się z układu rur kwadratowych RK 140×140×10, zakotwionych do muru 6 śrubami φ12 mm. Po interwencji konserwatora i architekta, projektanci zmienili sposób zakotwienia i w projekcie wykonawczym i rozłożyli je na poziom dachu oraz trzy poziomy kondygnacji nadziemnych, a także zlokalizowali je w świetle łącznika, pomiędzy windą i budynkiem, projektując łączniki z HEB 140, które były kotwione do muru 2 śrubami φ12 mm (rys. 9b). Jednakże samych zakotwień do budynku Willi niezaprojektowani. 4. Analiza przygotowanych do realizacji projektów Brak wyobraźni projektantów, wiedzy na temat stanu technicznego budynku Willi i standardowe podejście do projektu, doprowadziło do sytuacji zagrożenia awaryjnego. Po zmontowaniu konstrukcji stalowej i w momencie przystąpienia wykonawcy do jej kotwienia, nastąpiło wstrzymanie budowy przez konstruktora obiektu i kierownika budowy, gdyż konstruktor obiektu uzgodnił z architektem, iż konstrukcja stalowa szybu będzie wspornikowa i tak też wykonstruował skrzynię fundamentową, a projektu wykonawczego samego szybu windowego do weryfikacji wcześniej od architekta nie otrzymał. W związku ze stanem technicznym ścian zewnętrznych budynku Willi nie mógł wydać zgody na kotwienie. Analiza strefy zakotwienia wykazała, że siły zakotwienia, które miałyby być przekazywane na ścianę zewnętrzną budynku Willi, w przypadku projektu budowlanego wynosiłyby od ok. 60 do ok. 240 kN (na jedną podporę), co daje 10÷40 kN na jedną śrubę [1]. W przypadku projektu wykonawczego, w zależności od przyjętej kombinacji obciążeń, siły podporowe wynosiły od ok. 20 do ok. 100 kN (na jedną podporę), co daje od 10÷50 kN na jedną śrubę [2]. W związku z tym, że kotwienie przyjęto na śruby φ12 mm, to przy najmocniejszej kotwie wklejanej chemicznie HIT można dla muru z cegły klasy 35 MPa i zaprawy marki 12 MPa, otrzymać maksymalnie obliczeniową siłę zakotwienia 3 kN. Siły zakotwienia na poziomie Konstrukcje stalowe 475 40÷50 kN można uzyskać, w przypadku tych samych kotew wklejanych chemicznie, dopiero dla prętów φ20 mm i dla ściany z betonu klasy C20/25 [3]. Analizując stan techniczny ściany zewnętrznej oraz to, że zakotwienie miałoby być również wykonane w ścianie poddasza (o wysokości ok. 4,5 m), która była z jednej strony jedynie podparta podatną konstrukcją drewnianą dachu, należało uznać, że po wykonaniu zakotwień zgodnych z projektem doszło by do awarii, a nawet katastrofy budowlanej. Niestety przyjmując założoną konstrukcję bez zakotwień w ścianie zewnętrznej otrzymujemy mechanizm geometryczny, gdyż przyjęte połączenia trudno uznać za wystarczająco sztywne. Przyjęte połączenie na 4 śruby φ16 mm klasy 8.8 (niesprężone) dawało jedynie połączenie podatne kategorii D, dopiero zastosowanie połączenia doczołowego na śruby sprężone klasy 10.9 dawało możliwość uwzględnienia sztywności połączenia w kategorii E lub F. Niestety zarówno przemieszczenia, jak i naprężenia wewnętrzne były przekroczone, w stosunku do przyjętych stanów granicznych. Dodatkowo przyjęte zamocowanie obudowy szklanej do ścian zewnętrznych budynku Willi należało również przeprojektować. 5. Projekt naprawy W związku z tym przystąpiono do analiz, które umożliwiłyby wykorzystanie już wykonanej konstrukcji stalowej, jako wspornika, ale po zaprojektowaniu odpowiednich prac naprawczych. W pierwszym etapie założono wykonanie doczołowych połączeń sprężanych ze śrub klasy 10.9, co niestety dawało zbyt duże przemieszczenia maksymalne. Ze względu na to, że obudowę windy stanowiły płyty szklane należało zachować warunek maksymalnych ugięć na poziomie 1/500 H, czyli ok. 27 mm [4]. W drugim etapie założono połączenie wszystkich styków słupów i rygli ze słupami, na spoiny doczołowe typu V. W efekcie uzyskano znaczną poprawę, ale ugięcie maksymalne nadal wynosiło jedynie 46,7 mm, choć naprężenia graniczne nie przekraczały 220 MPa (rys. 10). Rys. 10. Wyniki analiz dla szybu windowego z połączeniami sprężonymi i spawanymi doczołowo: a/ max. ugięcia, b/ max. naprężenia 476 Błaszczyński T. i in.: Zapobieżenie awarii szybu windowego w jednym z zabytkowych obiektów… W kolejnym etapie przystąpiono do dodatkowego stężenia układu poprzez wprowadzenie diagonalnych stężeń w każdym polu. Przyjęto systemowe rozwiązanie Halfen-Detan [5]. Po przeprowadzonych analizach otrzymano stężenia stalowe o średnicy 20 mm, które dały zadowalające rezultaty w postaci maksymalnych ugięć o wielkości 21,6 mm, przy naprężeniach granicznych nie przekraczających 106 MPa (rys. 11). Rys. 11. Wyniki analiz dla szybu windowego z połączeniami sprężonymi i spawanymi doczołowo oraz stężeniami diagonalnymi: a/ max. ugięcia, b/ max. naprężenia 6. Podsumowanie Beztroskie i zbyt standardowe stosowanie typowych rozwiązań konstrukcyjnych szybów windowych przez specjalistyczne biura projektowe, może prowadzić do awarii i katastrofy. Przeprowadzone analizy wykazały, że oderwany od rzeczywistości projekt szybu windowego wymagał znaczących prac naprawczych. Nie było to łatwe, zakładając wykorzystanie już istniejącej konstrukcji stalowej oraz zachowując estetykę satysfakcjonującą zarówno architekta, jak i konserwatora, a także właściciela Centrum Biznesu i Sztuki Stary Browar w Poznaniu. Literatura 1. Projekt budowlany przebudowy budynku Willi na potrzeby sklepu odzieżowego. Konstrukcja stalowa szybu windowego. Karkon, Warszawa, 06.2012 r. 2. Projekt wykonawczy przebudowy budynku Willi na potrzeby sklepu odzieżowego. Konstrukcja stalowa szybu windowego. Karkon, Warszawa, 09.2012 r. 3. Podręcznik techniki mocowań, HILTI, 2010. 4. PN 90 B 03200. Konstrukcje stalowe. Obliczenia statyczne i projektowanie. 5. Katalog techniczny. System cięgnowy Detan. Halfen, Poznań, 2011.