Aktualności - Infotransport

Aktualności
Ze świata
Region Midi-Pyrénées zamawia zespoły trakcyjne Regio 2N
1.10.2015 r. francuskie koleje państwowe SNCF wykorzystały
opcję umowy ramowej z 2010 r. z firmą Bombardier Transportation, Kanada i podpisały zamówienie na 8 dalszych elektrycznych, piętrowych zespołów trakcyjnych typu Regio 2N. Mają
one być dostarczone w latach 2017–2019. Zamówienie będzie kosztowało 56,5 mln euro i będzie sfinansowane przez
region Midi-Pyrénées. Region ten ogłosił początkowo, w grudniu 2013 r., zapotrzebowanie na 10 zespołów typu Regio 2N,
jednak obecnie poprzestano na ośmiu zespołach. Jak wspomniano, umowę ramową pomiędzy SNCF a Bombardier zawarto
w 2010 r. Wymieniona jest tam liczba możliwych do zakupu
zespołów, czyli 860. Dotychczas zamówienia złożyło tylko 10
regionów Francji, na łączną liczbę 209 zespołów. Wywiązując
się z tych zamówień, fabryka Bombardier w Crespin dostarczyła
dotychczas do 6 regionów łącznie 45 zespołów. Pierwsze z nich
weszły do eksploatacji w październiku 2014 r. (mr)
Railway Gazette International, 10/2015
w ramach umowy ramowej, do 300 zespołów ICx, z początkowym zamówieniem 130 zespołów. Nowe zespoły mają zastąpić
pociągi Intercity ciągnione dotychczas lokomotywami. Wejście
zespołów ICx do eksploatacji planowane jest na koniec 2017 r.
Jazdy próbne wykonywane są przez Instytut Naukowy Kolei Niemieckich DB Systemtechnik GmbH z Minden. W czasie prób pociągi ICx będą jeździły początkowo z prędkością maksymalną
160 km/h, która będzie stopniowo zwiększana do prędkości
250 km/h. Według firmy Siemens, celem prób będzie przebadanie wszystkich części nowego zespołu, a w szczególności wózków i współpracy koła z szyną. Ponadto sprawdzane będzie zachowanie się pojazdu na torze oraz praca układów sterowania
i bezpieczeństwa ruchu a także współpraca pantografu z siecią
trakcyjną. (mr)
Railway Gazette International, 10/2015
Nowy zespół E353 z wybiórczo przechylnymi pudłami dla linii Chuo
w Japonii
Rozpoczęły się próby ruchowe zespołu ICx, produkcji Siemens,
Niemcy
25.9.2015 r. firma Siemens ogłosiła, że rozpoczęła próby ruchowe swojego nowego, elektrycznego zespołu trakcyjnego ICx
na niemieckiej, publicznej sieci kolejowej. Zespoły ICx powstały
na zamówienie niemieckich kolei państwowych Deutsche Bahn
(DB) w firmie Siemens, w maju 2011 r. Zamówiono wówczas,
2 1–2 /2016
27.9.2015 r. kolej East Japan Railway (JR East) zaprezentowała
prototyp nowego elektrycznego zespołu trakcyjnego serii E353,
w którym niektóre wagony mają układ przechyłu. Te, które go nie
posiadają wyposażone są układ blokujący przechył. Zespół ma
obsługiwać wschodni odcinek wąskotorowej linii Chuo, od Tokio
do Nagano, o długości 220 km. Zespół ma pracować jako ekspres Azusa. Linia ma prześwit 1 067 mm. Zespół serii E353 został zbudowany przez filię kolei JR East – zakłady J-TREC (Japan
Transport Engineering Company), Jokohama. Wystrój wewnętrza zespołu zaprojektował projektant Ken Okuyama. Nowe
zespoły E353 mają zastąpić zespoły serii E351, które powstały zaledwie w 1993 r. Jak wszystkie konwencjonalne zespoły
trakcyjne w Japonii, nowy zespół serii E353 jest przystosowany
do napięcia 1,5 kV DC, a wyposażony został w silniki trakcyjne
3-fazowe, które są zasilane przez przekształtniki VVVF (variable-voltage, variable-frequency).
W przeszłości linia Chuo, relacji Tokio–Nagano–Nagoja o długości 400 km była jedną z głównych linii kolejowych Japonii. Została pozbawiona swojej dawnej roli przez zbudowanie na tym
odcinku linii dużej prędkości Tokaido Shinkansen. Jednocześnie
w czasie rozpadu dawnych Japońskich Kolei Państwowych w latach 80. XX w., linia Chuo została podzielona pomiędzy kolej JR
East i kolej JR Central. Punktem granicznym stała się stacja Nagano. Obecnie na wschód od Nagano, w kierunku Tokio, pociągi
są obsługiwane przez kolej JR East – prowadzi ona między innymi ekspresy Azusa. Natomiast na południowy zachód – w kierunku Nagoi i Osaka pociągi obsługuje kolej JR Central. Kolej ta
Aktualności
uruchamia ekspresy Shinano, które składają się z elektrycznych
zespołów trakcyjnych serii 383. Zespoły te mają panoramiczne
okna, oferujące „szeroki widok” na otoczenie.
Obecnie pracujące na linii Chuo zespoły serii E351 składają
się z 11 wagonów, a te z kolei z dwóch członów: człon 8-wagonowy i człon 3-wagonowy. Natomiast nowe zespoły serii E353 będą
złożone z 12 wagonów – człon 9-wagonowy i 3-wagonowy. Człon
9-wagonowy wyposażony będzie w 5 wagonów silnikowych i 4
wagony doczepne, do których należą oba wagony z kabinami
sterowniczymi. Wszystkie osadzone są na wózkach wyposażonych w pneumatyczne zawieszenie przechylne. Pozwala to na
jazdę z prędkością do 130 km/h. Z kolei człon 3-wagonowy jest
wyposażony w zawieszenie aktywne przeciwprzechylne (‘anti-rock’). Do tego członu należy wagon klasy 1 (zielony). W członie
3-wagonowym wszystkie wagony są wagonami silnikowymi, przy
czym jako wagon silnikowy rozumie się wagon, gdzie jeden wózek jest wyposażony w silniki, a drugi wózek jest bez silników.
Zespół serii E353 złożony z 12 wagonów będzie mógł zabrać
656 pasażerów w klasie 2 i 30 pasażerów w klasie 1. Oświetlenie w całym zespole jest wykonane w technologii LED (Light-Emitting Diode). Zespół jest wyposażony w elektroniczną informację pasażerską, a przy wszystkich siedzeniach zamontowano
stoliki. Ponadto są przy nich gniazdka zasilające, aby pasażerowie mogli korzystać ze swoich komputerów. Po przejściu prób
odbiorczych nowe zespoły serii E353 będą wchodziły do ruchu
sukcesywnie od wiosny 2016 r. (mr)
Casablanca zamawia 50 kolejnych tramwajów Citadis
13.10.2015 r. przedsiębiorstwo transportu miejskiego Casa
Transport SA Marina de Casablanca w Casablance (Maroko)
podpisało umowę o wartości 100 mln euro z firmą Alstom (Francja) na dostawę kolejnych 50 tramwajów typu Citadis. Zamówienie obejmuje także dostawę urządzeń zasilania trakcyjnego i sygnalizacji dla budującej się linii tramwajowej 2 w Casablance.
Dotychczas Alstom dostarczył do Casablanki 74 tramwaje Citadis dla linii 1 o długości 31 km, którą oddano do użytku w 2012 r.
Budowę linii 2, o długości 22 km, rozpoczęto w 2015 r. i przewiduje się jej ukończenie w końcu 2018 r. Zamówione tramwaje będą bardzo podobne do poprzednio zamówionych, tj. będą
miały długość 32 m i będą pracować w układzie po 2 tramwaje
w składzie, co pozwoli pomieścić 606 pasażerów. Zamówione
tramwaje mają być zaprojektowane w biurze konstrukcyjnym
Alstom w Saint-Ouen i zmontowane w fabryce w La Rochelle.
Wózki zostaną wykonane w Le Creusot, wyposażenie trakcyjne
w Ornans i Sesto, pokładowe urządzenia elektroniczne w Villeurbanne, a wyłączniki w Tarbes. Zamówienie jest finansowane w 65% przez rząd francuski poprzez preferencyjny kredyt
międzyrządowy RPE (Réserve Pays Émergents), natomiast 35%
kosztów pokryje rząd Maroka. (mr)
Railway Gazette International, 10/2015
Railway Gazette International, 10/2015
Miasto Kaohsiung, Taiwan rozpoczęło próbne jazdy tramwajów
16.10.2015 r. w mieście Kaohsiung na Tajwanie rozpoczęto
pierwsze próbne jazdy tramwajów. W pierwszej jeździe uczestniczył burmistrz miasta Chen Chu. Normalna eksploatacja
pierwszego odcinka linii rozpocznie się w 2016 roku. Obecnie
tramwaj wykonuje próbny przejazd co 30 minut, w godzinach
9:00-18:30. Jazdy odbywają się na południowym odcinku linii,
na długości 4 przystanków, pomiędzy przystankami Lizihnei
i Kaisyuan Jhonghua. Przejazdy odbywają się za okazaniem biletów, a w każdym może uczestniczyć do 150 pasażerów. Tramwaj posiada 250 miejsc, a bilety są płatne przy wejściu. Wsiadanie i wysiadanie jest możliwe tylko na przystanku Lizihnei.
Cała jazda, od początku do końca trasy trwa 9 minut. Miasto
Kaohsiung rozpoczęło budowę pierwszego odcinka obwodowej
linii tramwajowej w czerwcu 2013 r. Planowana jest budowa
linii o długości 22,1 km, która będzie składa się z 37 przystanków. Budowa ma być wykonana w trzech etapach. Pierwszy
etap przewiduje budowę odcinka długości 8,7 km, który będzie przebiegał z Asian New Bay Area do dzielnicy Sizihwan
i będzie złożony z 14 przystanków. Obecnie gotowy jest jedynie
1–2 /2016 3
Aktualności
Koleje Indyjskie chcą kupić 1000 lokomotyw spalinowych
w General Electric
odcinek o długości 4 przystanków. W pierwszym etapie będzie
też wybudowana zajezdnia tramwajowa, o powierzchni 3 ha. Powstanie ona na skrzyżowaniu ulic Kaisyuan i Sianming. Zajezdnia ma być ukończona w lipcu 2016 r. Całkowity koszt linii ma
wynieść 16,5 mld dolarów tajwańskich (NT$). Na budowę linii
rząd Tajwanu obiecał dotację w wysokości 6,4 mld NT$, a pozostałą część ma dostarczyć Miasto Kaohsiung.
W skład taboru wejdą produkty firmy CAF (Construcciones
y Auxiliar de Ferrocarriles, S.A.), Hiszpania. Mają to być 2-kierunkowe, 5-członowe tramwaje, o długości 34,2 m z rodziny
Urbos. Będą wyposażone w szybko ładujące się akumulatory
pokładowe oznaczone ACR (Acumulador de Carga Rápida).
W akumulatorach będzie magazynowana energia hamowania,
ponadto będą doładowywane w czasie 20-sekundowych postojów na przystankach. Jest to konieczne, aby tramwaje mogły
przejeżdżać pewne odcinki bez zasilania z sieci trakcyjnej. (mr)
Metro Report, 10/2015
Isfahan otwiera pierwszą linię metra
15.10.2015 r. w mieście Isfahan w Iranie otwarto pierwszą linię metra o długości 11 km. Jest to pierwszy odcinek tej linii,
która składa się z 10 stacji i biegnie od placu Shohada w centrum miasta, przez dworzec autobusów dalekobieżnych Kaveh,
do północno-zachodniego przedmieścia Qods. Isfahan liczy
1,8 mln mieszkańców. Budowę linii rozpoczęto w 2001 r., ale
w trakcie budowy wystąpiły opóźnienia. Drugi etap budowy ma
wydłużyć linię w kierunku południowym, od placu Shohada do
drugiego dworca autobusów dalekobieżnych, w dzielnicy Soffeh. W przyszłości planowane są dalsze wydłużenia linii z każdego końca. Przewidywana jest też budowa drugiej linii metra, na
kierunku wschód-zachód. (mr)
Metro Report, 10/2015
9.11.2015 r. Ministerstwo Kolei Indii wystosowało list do firmy
General Electric (GE) w USA zapraszający do podpisania umowy
o wartości 2,6 mld USD. Za tę kwotę miałaby być zbudowana
fabryka lokomotyw spalinowych w Indiach – w mieście Marhowrah, w stanie Bihar (650 km na północny zachód od Kalkuty).
Ponadto Kolejom Indyjskim miałoby zostać dostarczone 1000
lokomotyw spalinowych, a następnie zapewnione ich utrzymanie przez 13 lat. Oczekuje się, że umowa będzie podpisana
w ciągu 30 dni. Jak powiedział przedstawiciel firmy GE, byłaby to
największa umowa podpisana dotychczas przez firmę GE w Indiach. Projekt będzie wymagał zainwestowania 200 mln USD
w budowę fabryki, a także dostarczenie urządzeń do utrzymania
lokomotyw. Zakłady utrzymania lokomotyw powstałyby w miastach: Bhatinda, w stanie Pendżab (300 km na północny zachód od stolicy Indii, Delhi) i Gandhidham (800 km na północ
od Bombaju) w stanie Gudżarat.
Plany zbudowania fabryki lokomotyw spalinowych w Indiach
były po raz pierwszy ogłoszone przez rząd Indii w 2006 r. Po
przeprowadzeniu międzynarodowego przetargu, wysłano w dniu
11.03.2015 r. listy zapraszające do dwóch oferentów. Przewidywana jest umowa typu PPP (Partnerstwo Publiczno-Prywatne)
i utworzenie spółki z udziałem Ministerstwa Kolei Indii (miałoby ono mieć udział 26%) oraz firmy GE Global Sourcing India
(udział 74 %). Teren pod budowę fabryki został już nabyty przez
Koleje Indyjskie. Przewiduje się, że budowa fabryki potrwa
3 lata. Fabryka miałaby produkować lokomotywy spalinowe do
ruchu towarowego, z przekładnią elektryczną, o mocy 4 500 KM
i 6 000 KM, z silnikami GE serii ewolucyjnej. Pierwsza lokomotywa miałaby wyjechać z fabryki w styczniu 2018 r. Według
umowy, pierwszych 100 lokomotyw byłoby importowanych z USA
lub złożonych w Indiach z części importowanych. Natomiast pozostała część, czyli 900 lokomotyw musiałaby być zbudowana
w Indiach i w większości wykonana z wyprodukowanych tam
części. Koleje Indyjskie planują kupować po 100 lokomotyw
GE rocznie przez 10 lat, oferując za 1000 lokomotyw wcześniej
ustaloną cenę 146,6 mld rupii. Producent byłby zobowiązany do
utrzymania lokomotyw przez 13 lat od wyprodukowania, następnie utrzymanie przejęłyby Koleje Indyjskie. Możliwe byłoby także podjęcie produkcji lokomotyw pasażerskich. Jak powiedział
naczelny dyrektor GE Transportation Jamie Miller, „umowa powinna spowodować „wielki wzrost” poziomu technicznego Kolei
Indyjskich, jak również rozwój miejscowego przemysłu. Umowa
połączy duże doświadczenie produkcyjne GE z możliwościami
rozwojowymi w Indiach. Budowa fabryki w Indiach to część naszej strategii rozwojowej.” (mr)
Railway Gazette International, 11/2015
Koleje SRO, Arabia Saudyjska uruchamiają pociągi o prędkości
180 km/h
7.12.2015 r. na dworcu kolejowym w Dammam w Arabii Saudyjskiej odbyła się uroczystość wyprawienia pierwszego pociągu
pasażerskiego o prędkości 180 km/h. Pociąg odjechał do stolicy kraju – Rijad. W wyprawieniu pociągu uczestniczył prezes
kolei saudyjskich SRO (Saudi Railways Organization) Mohammed bin Khalid Al-Suwaiket. Nowe pociągi ekspresowe to 6-wagonowe, spalinowe zespoły trakcyjne o prędkości maksymalnej
200 km/h, produkcji hiszpańskiej firmy CAF (Construcciones
y Auxiliar de Ferrocarriles S.A). Wagon silnikowy jest wagonem
skrajnym, a oprócz niego w składzie znajduje się 5 wagonów
4 1–2 /2016
Aktualności
Lahmeyer International); Bombaj–Chennai (wykonawcy: francuska Systra, oraz Rites i brytyjski Ernst & Young) i Kalkuta–
Delhi (wykonawcy: Ineco ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich
oraz hiszpańska Typsa). Studium wykonalności dla linii Delhi–
Nagpur ma być zlecone po wcześniejszym podpisaniu umowy
o współpracy indyjsko-chińskiej. (mr)
Railway Gazette International, 12/2015
Pociąg towarowy o długości 1 250 m z ziarnem w Australii
pasażerskich. Ostatni wagon pasażerski wyposażony jest w kabinę sterowniczą. Dostarczono 4 takie zespoły, które będą pracowały w ruchu ciągniono-pchanym. Jak podały koleje SRO, na
linii Dammam–Rijad, o długości 449 km , zespoły będą rozwijały prędkość do 180 km/h, nawet w czasie „najbardziej niesprzyjających warunków atmosferycznych.”
Jak powiedział prezes Al-Suwaiket, nowe zespoły będą „skokiem naprzód” w komforcie jazdy pociągami w Arabii Saudyjskiej. Nowe zespoły zostały zaprojektowane pod kątem maksymalnej wygody dla pasażerów. Każdy zespół ma 274 miejsc
w dwóch klasach. Pudła wagonów wykonane są ze stali nierdzewnej. Pasażerowie w czasie jazdy mają dostęp do Internetu
oraz mogą oglądać na monitorach zamocowanych w oparciach
siedzeń filmy wideo i telewizyjne programy rozrywkowe. W pociągu znajduje się wydzielona przestrzeń dla osób niepełnosprawnych. Pociągi są wyposażone w sygnalizację ETRMS, a także rejestratory wydarzeń w czasie jazdy i czujniki dymu na pokładzie.
Pociągi weszły do ruchu po dobudowaniu na linii Dammam–Rijad drugiego toru, co pozwoliło na zwiększenie ich liczby. Także
w weekendy koleje SRO uruchamiają dodatkowe pociągi. (mr)
W nocy z 1 na 2 grudnia 2015 r. australijska kolej Southern Shorthaul Railroad i zarządca Australijskiej Infrastruktury Kolejowej
ARTC (Australian Rail Track Corp) przeprowadziły pociąg towarowy o długości 1 250 m ze stacji Moree i Narrabri (Nowa Południowa Walia) do portu w Newcastle nad Morzem Koralowym,
na odległość ok. 400 km. Pociąg składał się z 73 wagonów i był
prowadzony przez 5 lokomotyw spalinowych. Jak powiedziały ww.
instytucje, pociąg był ponad dwukrotnie dłuższy od pociągów ze
zbożem, normalnie prowadzonych na tej trasie i był najdłuższym
pociągiem ze zbożem przeznaczonym na eksport w historii Australii. Po dojechaniu do Newcastle pociąg został rozładowany
w terminalu zbożowym Agri Terminal, skąd zboże zostało wyeksportowane do Azji. Dla przeprowadzenia pociągu infrastruktura ARTC musiała dać specjalne zezwolenie na przekroczenie
dopuszczalnego nacisku na oś, tj. jego podwyższenie z 20 t do
23 t i podniesienie ogólnego ciężaru ładunku pociągu z 2000 do
ponad 5 000 ton. Chociaż zgoda na przejazd była dana jednorazowo, przewoźnicy australijscy mają nadzieję, że w przyszłości
podobne pociągi zaczną kursować regularnie. Ponadto są także
plany podniesienia nacisku na oś w Australii do 25 ton. (mr)
Railway Gazette International, 12/2015
Railway Gazette International, 12/2015
Indie podpisały z Japonią umowę o współpracy w sprawie budowy
linii dużej prędkości
12.12.2015 r., w czasie oficjalnej wizyty w Indiach premiera
Japonii Shinzo Abe została podpisana umowa o współpracy
pomiędzy Indiami a Japonią w dziedzinie budowy linii kolejowej dużej prędkości Bombaj–Ahmedabad, o długości 508 km.
Podczas budowy miałyby zostać wykorzystane japońskie urządzenia. Japonia udzieliłaby Indiom pożyczki w wysokości ponad
790 mld rupii na okres 50 lat, z 15-letnim okresem prolongaty
i odsetkami w wysokości 0,1%. Jak powiedział hinduski minister Kolei, zgodzono się na zastosowanie japońskich rozwiązań
Shinkansen i udzielenie licencji, na podstawie której urządzenia do budowy linii mogłyby być produkowane w Indiach. Japończycy przewidują także przeszkolenie kolejarzy hinduskich.
Studium wykonalności omawianej linii Bombaj–Ahmedabad
zostało wykonane w lipcu 2015 r. Było ono sfinansowane przez
Koleje Indyjskie i japońską agencję Japan International Co-operation Agency. Według niego zbudowanie linii miałoby trwać 7
lat, a koszt budowy wyniósłby 976,36 mld rupii.
We wrześniu 2015 r. Ministerstwo Kolei Indii podpisało
umowy na wykonanie studiów wykonalności trzech dalszych,
planowanych linii dużej prędkości: Delhi–Bombaj (wykonawcy:
Third Railway Survey & Design Institute z Chin oraz niemiecki
Przebudowany dworzec centralny w Arnhem będzie wizytówką miasta
19.11.2015 r. został oficjalnie otwarty przez holenderskiego wiceministra Infrastruktury i Środowiska Sharon Dijksma przebudowany centralny dworzec kolejowy w Arnhem (Holandia). Koszt
przebudowy dworca wyniósł 37,5 mln euro. Przebudowa została
zaprojektowana przez studio architektoniczne UNStudio z Amsterdamu, oraz firmę inżynierską Arup Group Ltd. z Londynu.
Prace budowlane wykonały dwie firmy holenderskie. Oddanie
dworca do użytku oznacza zakończenie trwającego 20 lat okresu przebudowy, zarówno budynku, jak i całego obszaru stacyjnego, który powstał oryginalnie w latach 50. XX wieku. Dworzec
ma być „wizytówką miasta” i pozwolić na obsługę w 2020 r.
110 tys. pasażerów dziennie.
1–2 /2016 5
Aktualności
Podpisano 3 umowy w sprawie dalszego finansowania budowy linii
Rail Baltica
Zdaniem firmy UNStudio dworzec w Arnhem stanowi całkowitą nowość w technice projektowania dworców. Ma on pełnić
rolę przesiadkową z jednych środków transportu na drugie. Na
dworcu ludzie mają wykorzystywać przestrzeń intuicyjnie. Charakterystyczną cechą zewnętrzną budynku jest jego dach, który jest „w kształcie śruby”. Rozpiętość przęseł dachu nad halą
główną wynosi 60 m. Budynek jest odwzorowaniem matematycznym „Małej Butelki”. Poprzez przeszklone ściany otrzymuje
się zamazany obraz połączenia przestrzeni wewnętrznej i zewnętrznej, ponieważ sufity, ściany i podłogi przechodzą łagodnie
jedne w drugie. W budowie hali głównej wykorzystano technikę
budowy okrętów, co jest dziełem dwóch firm holenderskich: Ballast Nedam Ltd, Nieuwegein i BAM Construction Ltd, Bunnik.
Dworzec ma 2 poziomy podziemne, przeznaczone na parkingi
dla samochodów i rowerów oraz trudną do określenia liczbę poziomów naziemnych, które służą jako hole wejściowe, sklepy,
biura, powierzchnie służbowe i łączniki pomiędzy częścią kolejową, autobusową, taksówkową i rowerową.
Pierwszy projekt przebudowy dworca w Arnhem powstał
w 1996 r. Jak powiedział dyrektor projektu przebudowy dworca
z Wydziału Dworców holenderskiej infrastruktury kolejowej ProRail Karin van Helmond: „ze względu na długi okres projektowania, dużą trudnością było utrzymanie wszystkich udziałowców
budowy w zespole, gdyż w ciągu minionych 20 lat wiele się zmieniało. Jednak dzięki wspólnej pracy przezwyciężyliśmy wszystkie
trudności i zbudowaliśmy ten wspaniały budynek, który nie ma
sobie równych.” (mr)
Railway Gazette International, 11/2015
6 1–2 /2016
24.11.2015 r. unijna agencja INEA (Innovation & Networks Executive Agency), która jest filią Komisji Europejskiej ds. wdrażania programu TEN-T, podpisała w Tallinie 3 umowy darowizny,
o ogólnej wartości 734 mln euro, na dalsze finansowanie budowy linii Rail Baltica. Umowy zostały podpisane na podstawie
wniosków z 2014 r. o dofinansowanie inwestycji jednoczących
Europę, a dotyczyły projektowania i budowy linii Rail Baltica,
która początkowo miała być zakończona w 2020 r. Darowizny
otrzymali: spółka RB Rail (442 mln euro), która jest spółką wywodzącą się z trzech krajów bałtyckich – Litwy, Łotwy i Estonii,
Ministerstwo Transportu Litwy (106 mln euro) i zarządca polskiej infrastruktury kolejowej PKP PLK (186 mln euro). Spółka
RB Rail działa jako zarządca wspólnego projektu na budowę linii
o prześwicie 1 435 mm, biegnącej przez kraje bałtyckie.
Darowizna dla spółki RB Rail (Kolej Rail Baltica) jest przeznaczona na zaprojektowanie przebiegu trasy przez terytorium
Estonii, w tym na projekty stacji normalnotorowych w Tallinie
i Pärnu, a także terminala kontenerowego w Tallinie. Wysokość
darowizny powinna wystarczyć także na rozpoczęcie pierwszych
prac budowlanych. Podobnie wygląda to na Łotwie, gdzie darowizna jest przeznaczona na prace projektowe, dotyczące przebiegu linii przez terytorium tego kraju i związany z tym wykup
gruntów a także na pierwsze prace budowlane w stacji Ryga.
W ramach przyznanych funduszy przewidziany jest także projekt
linii kolejowej do lotniska w Rydze. Jeśli chodzi o Litwę, spółka
RB Rail otrzymała darowiznę w wysokości 25,4 mln euro, co zostało przeznaczone na prace projektowe na odcinku Kowno–
Panevežys, wynoszącym 110 km, w pobliżu granicy litewsko-łotewskiej. Darowizna, którą otrzymała PKP PLK, w wysokości
186 mln euro, zostanie przeznaczona na modernizację odcinka
Warszawa Rembertów–Sadowne–Czyżew, o długości 102 km.
W lutym 2016 r. Litwa, Estonia i Polska zamierzają złożyć
następne wnioski do agencji INEA o finansowanie z drugiego
funduszu CEF (Connecting Europe Facility) UE. Litwa wyceniła
już swoje potrzeby na 197,6 mln euro. Prace budowlane na linii
Rail Baltica będą wymagały dużych nakładów, a zakończenie
budowy linii przewidziane jest na 2025 r. Jak powiedział prezes
spółki RB Rail, Baiba Rubesa: „…jeżeli spółka RB Rail otrzyma
finansowanie z UE, zapewni ona właściwy nadzór nad pracami
na terenie wszystkich trzech państw bałtyckich. Rozliczenia robót będą przejrzyste i szybkie, a gwarantuje to porozumienie
pomiędzy wszystkimi trzema ministerstwami transportu państw
bałtyckich”. Jak stwierdziła koordynator ds. Korytarza Morze
Północne–Bałtyk, TEN-T, Catherine Trautmann: „…Linia Rail Baltica jest jednym z najbardziej potrzebnych połączeń kolejowych
w Europie. Jej powstanie znacznie poprawi transport pasażerski i towarowy wewnątrz krajów UE. Dalszy przebieg wydarzeń
w tym zakresie zależy od państw, które właśnie otrzymały dotacje. Powinny one dotrzymać terminu ukończenia linii Rail Baltica
w 2025 r.” (mr)
Railway Gazette International, 11/2015
Przyczyny wykolejenia pociągu próbnego TGV na linii Est-Européenne
we Francji
19.11.2015 r. koleje SNCF opublikowały wstępny raport na
temat katastrofy francuskiego pociągu dużej prędkości, jaka
wydarzyła się w dniu 14.11.2015 r. koło Strasburga. Przemawiając z tej okazji na konferencji prasowej prezes kolei SNCF,
Guillaume Pepy, podkreślił „nadrzędną ważność czynników
Aktualności
ludzkich i organizacyjnych przy jeżdżeniu z najwyższymi prędkościami”. W wypadku zginęło 11 osób, a 37 odniosło obrażenia.
Trzy z nich są wciąż w stanie ciężkim. Wykolejenie pociągu TGV
nastąpiło w czasie prób odbiorczych na odcinku drugim linii LGV
Est-Européenne w stacji Vendenheim.
Raport podaje, że przyczyną katastrofy było z pewnością „późne hamowanie”. Pociąg wykoleił się przy prędkości 243 km/h,
po wjechaniu na łuk o promieniu 945 m, jaki znajduje się na moście nad kanałem Eckwersheim. Pociąg wjechał na łuk z prędkością 265 km/h, zamiast 176 km/h, jaka obowiązywała na nim
wej”, kiedy niektóre automatyczne urządzenia bezpieczeństwa
ruchu były wyłączone, aby wykonać oddzielne badania innych
urządzeń kolejowych. Raport został przekazany do prokuratury i dyrektora Biura Lądowych Wypadków w Transporcie BEA-TT
(Bureau d’Enquetes sur les Accidents de Transport Terrestre).
Jest to jednostka rządu francuskiego. (mr)
Railway Gazette International, 11/2015
Z Unii Europejskiej
Komisja Europejska szuka sposobów redukcji emisji hałasu
kolejowego
22 grudnia 2015 roku Komisja opublikowała dokument roboczy na temat rozwiązań mających na celu ograniczenie emisji
hałasu przez kolej w UE. Analizuje w nim potencjalne metody,
w tym m.in. stosowanie bardziej rygorystycznych limitów hałasu
dla wagonów kolejowych poruszających się w UE. Rozważane
jest również opracowanie standardów emisji hałasu przez infrastrukturę kolejową, jak również wsparcie finansowe na modernizację istniejącego taboru kolejowego.
CER z zadowoleniem przyjmuje wspólne stanowisko Rady
w zakresie filaru technicznego
dla jazdy próbnej. Ogromna siła odśrodkowa spowodowała wykolejenie pociągu. Niektóre wagony wpadły do kanału Eckwersheim.
Łuk znajduje się przy dwupoziomowym skrzyżowaniu pomiędzy linią LGV Est i starą linią konwencjonalną Paryż–Strasburg
w stacji Vendenheim. Wskazując, że „bezpośrednia przyczyna
wykolejenia nie jest jeszcze znana”, raport SNCF podaje, że nie
znaleziono nieprawidłowości w sposobie prowadzenia pociągu
próbnego, ani w stanie toru, ani pojazdu, ani sygnalizacji, które
mogłyby się przyczynić do wypadku.
Raport podaje, że w kabinie maszynisty pociągu było w czasie katastrofy 7 osób. Autorzy raportu sugerują, że tak duża liczba osób mogła utrudnić maszyniście obserwację linii i przeszkodzić drugiemu maszyniście w włączeniu nagłego hamowania.
Jako przyczynę wymienia się też hałas w kabinie, spowodowany
obecnością tylu osób. Dwaj maszyniści i kontroler trakcji, którzy przeżyli katastrofę, zostali zawieszeni w czynnościach przez
SNCF i zostanie im wytoczony proces karny za spowodowanie
wypadku. Na konferencji w dniu 19.11.2015 r. prezes Pepy
powiedział o szeregu zarządzeń, które wydał, a które mają natychmiast wejść w życie. Odnoszą się one do 4 głównych spraw
związanych z próbami kolejowymi: nadzorem nad jazdami próbnymi, czynnikami organizacyjnymi i ludzkimi w czasie prób, odpowiedzialnością dyscyplinarną w stosunku do osób związanych
z próbami i ogólnymi zasadami bezpieczeństwa ruchu.
Do czasu zakończenia dochodzenia na temat wypadku w stacji Vendenheim, próby z pociągami dużej prędkości będą zawieszone, a dostęp do pociągów próbnych zostanie ograniczony.
Prezes Pepy powiedział, że toczące się dochodzenie powinno
wyjaśnić „nieodpowiedzialną” obecność dzieci w pociągu próbnym i współdziałanie pomiędzy częścią ekipy próbnej w kabinie maszynisty i rozmieszczoną w dalszych wagonach pociągu.
Prezes Pepy powtórzył, że wypadek wydarzył się w „specyficznych okolicznościach prób dla oddania do użytku linii kolejo-
W ramach kolejnego ważnego kroku w kierunku utworzenia jednolitego europejskiego obszaru kolejowego, Rada UE przyjęła
w pierwszym czytaniu stanowisko w sprawie filaru technicznego
Czwartego Pakietu Kolejowego. Wspólnota Kolei Europejskich
oraz Zarządców Infrastruktury (CER) przyjęły z zadowoleniem
ten nowy krok i oczekuje tego samego poparcia dla filaru technicznego ze strony Parlamentu Europejskiego.
CER uważnie śledzi wszystkie kroki, które doprowadziły do
przyjęcia stanowiska Rady w pierwszym czytaniu tekstów zmienionych dyrektyw dotyczących bezpieczeństwa i interoperacyjności oraz znowelizowanego rozporządzenia ustanawiającego
Europejską Agencję Kolejową.
Aktualizacja map TEN-T dla sąsiadujących państw: Norwegii,
Islandii i regionu zachodnich Bałkanów
Komisja Europejska przyjęła nowe mapy rozszerzające Transeuropejską Sieć Transportową (TEN-T) na Islandię, Norwegię i kraje Zachodnich Bałkanów. Dla regionu Bałkanów Zachodnich,
mapy odzwierciedlają ważną umowę z UE w zakresie połączeń
w obszarze regionu i z UE jako całością. Ta sieć bazowa będzie
stanowić wspólny punkt odniesienia dla wdrażania i koordynowania inwestycji i optymalizacji ruchu wzdłuż strategicznych
szlaków komunikacyjnych. Mapy te zostały przygotowane wraz
z zainteresowanymi krajami i podpisane na 6. szczycie Bałkanów Zachodnich w Wiedniu 27 sierpnia 2015 r. Dokonano także korekt istniejących map obszarów Islandii i Norwegii w celu
dokładniejszego odzwierciedlenia przebiegu sieci, zgodnie
z kryteriami TEN-T. Są one oparte na porozumieniu wysokiego
szczebla zawartego w ramach wspólnego komitetu Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG).
Komisarz Bulc przyjęła z zadowoleniem ten pozytywny krok:
„Poprzez ułatwienie mobilności i handlu, budowanie zintegrowanego transportu stworzy korzystne warunki dla wzrostu i tworzenia nowych miejsc pracy. Przyczyni się również w znacznym
stopniu do rozwoju gospodarczego regionu Bałkanów Zachodnich. Jego skuteczne wdrożenie zależeć będzie jednak od terminowej realizacji głównych projektów infrastrukturalnych, dlatego
1–2 /2016 7
Aktualności
Komisja oferuje wsparcie finansowe poprzez instrument Łącząc
Europę (Connecting Europe Facility) i Plan Inwestycyjny. Zachęcam wszystkich promotorów projektów do jak najlepszego
wykorzystania tych instrumentów i nowego Hubu Doradczego”.
Z kraju
Newag wygrywa zamówienie na dostawę 5 elektrycznych zespołów
trakcyjnych do Włoch
10.12.2015 r. polska fabryka Newag w Nowym Sączu ogłosiła,
że podpisała umowę ramową z prywatną włoską koleją Ferrovie del Sud-Est (FSE). Umowa dotyczy dostawy 5 elektrycznych
zespołów trakcyjnych typu 36WE „Impuls”. Kolej FSE obsługuje
region Apulia w południowych Włoszech, w tym prowincje Bari,
Brindisi i Taranto. W umowie znajduje się również opcja dostawy 10 dalszych zespołów. Zamówienie 5 zespołów ma wartość
20,2 mln euro. Gdyby w życie weszła opcja na dalszych 10 zespołów, jego wartość wzrosłaby do 60,5 mln euro. Dostawy 5
zespołów mają się rozpocząć w grudniu 2016 r., a ewentualna
opcja ma być zrealizowana w ciągu 5 lat. Zamówione zespoły
typu 36WE to 3-wagonowe pojazdy, które są nową generacją
zespołów Newag, nazwaną „Impuls”. Mają one długość 58,4 m,
moc 1,6 MW i prędkość maks. 160 km/h. Zespół 36WE posiada 170 miejsc siedzących, a maksymalna liczba pasażerów
wynosi 330. Jest tu też miejsce na rowery. Zespół jest wyposażony w klimatyzację, oświetlenie energooszczędnymi lampami
LED (light-emitting diode) i nadzór wnętrza kamerami telewizji
przemysłowej.
Jest to pierwsze zamówienie firmy Newag na elektryczne zespoły trakcyjne we Włoszech. Pierwsze zamówienie do Włoch
firma Newag wygrała w 2013 r., kiedy dostarczyła wąskotorowe
(950 mm) spalinowe zespoły trakcyjne, wartości 14,8 mln euro
dla kolei Ferrovia Circumetnea (FCE). Jest to prywatna kolej,
która obsługuje linię długości 110 km wokół wulkanu Etna na
Sycylii. (mr)
Koleje Mazowieckie zmodernizują 20 elektrycznych zespołów
trakcyjnych serii EN57
Konsorcjum ZNTK „Mińsk Mazowiecki” S.A. oraz Pojazdy Szynowe PESA Bydgoszcz S.A. zmodernizują elektryczne zespoły trakcyjne Kolei Mazowieckich. Umowy zostały podpisane 17 grudnia
2015 r. i stanowią jeden z największych dotychczas zawartych
kontraktów na modernizacje elektrycznych zespołów trakcyjnych przewoźnika. Całość została podzielona na 3 zadania,
obejmujące naprawy w poziomach P4 i P5 wraz z modernizacją.
Kontrakt obejmuje naprawę i modernizację 91 elektrycznych
zespołów trakcyjnych i jest podzielony na następujące 3 zadania:
‰‰ 19 napraw w poziomie P4 z modyfikacją w latach 2016–2017,
‰‰ 20 napraw w poziomie utrzymania P5 z modernizacją, a dodatkowo opcja rozszerzenia zakresu zamówienia o maksymalnie 19 dodatkowych napraw w poziomie utrzymania P5 z modernizacją w latach 2016–2017 na żądanie zamawiającego,
‰‰ 33 naprawy w poziomie utrzymania P4.
Wartość całego kontraktu opiewa na blisko 330,5 mln zł brutto.
Nowy spalinowy zespół trakcyjny dla Kolei Mazowieckich
10 grudnia w Sekcji Napraw i Eksploatacji Taboru Tłuszcz został
odebrany dwuczłonowy zespół 222M produkcji Newag Nowy
Sącz. To pierwszy z dwóch zamówionych ostatnio spalinowych zespołów trakcyjnych. Drugi – jednoczłonowy – wyprodukuje Pesa.
8 1–2 /2016
W pojeździe znajduje się 126 miejsc siedzących i 140 stojących. Zespół jest klimatyzowany i przystosowany do przewozu
osób niepełnosprawnych. Ponadto jest w nim zainstalowany monitoring, system informacji pasażerskiej oraz przewijak dla niemowląt. Pojazd może się poruszać z prędkością do 130 km/h.
Otwarcie wydłużonej linii 10 i modernizacja sieci tramwajowej
w Łodzi
31.10.2015 r. w Łodzi otwarto wydłużoną i zmodernizowaną linię tramwajową nr 10. Pierwszy tramwaj, który wyjechał na nową
trasę o godz. 4:44 to tramwaj typu CityRunner kanadyjskiej firmy Bombardier. Początkowo jako pierwszy na tę trasę miał wyjechać tramwaj typu Swing, produkcji PESA, jednak tramwaje
te nie zostały dostarczone zgodnie z planem. . Linia 10 została
wydłużona o 4,5 km w kierunku wschodnim, od ul. Lermontowa
Aktualności
w pobliżu dworca kolejowego Łódź Widzew do dzielnicy Olechów.
Na nowym odcinku znajduje się 8 przystanków. Linia obsługuje
teren zamieszkały przez ponad 20 tys. mieszkańców. Na nowym
odcinku zbudowano 2 wiadukty wzdłuż ul. Rokicińskiej, które
umożliwiają pieszym łatwiejszy dostęp do przystanku tramwajowego, znajdującego się pośrodku jezdni. Pozostałe 12 km linii
10 zostało zmodernizowanych wcześniej w kilku etapach w ciągu ostatnich 15 lat. Ostatnio przebudowano odcinek o długości
6 km, od ul. Kilińskiego do ul. Augustów. Koszt tej inwestycji to
239 mln zł. Umowa na ten odcinek została podpisana w 2014 r.
Jej wykonawcą była firma Mosty Infrastruktura Sp. z o.o., Łódź.
Inwestycje tramwajowe przeprowadzano również w centrum miasta. Zmodernizowano skrzyżowanie linii tramwajowej
wschód-zachód z linią tramwajową północ-południe. Koszt modernizacji wyniósł 281 mln zł. Linia północ-południe biegnie
od dzielnicy Helenówek na północy miasta do dzielnicy Chocianowice na południu. Przebudowano również przystanki przy
ul. Mickiewicza i Kościuszki i stworzono z nich jeden przystanek
nazwany Piotrkowska Centrum. Ponadto przebudowane zostało
skrzyżowanie pomiędzy trasą wschód-zachód wzdłuż al. Piłsudskiego i trasą północ-południe. Przystanek przy al. Kościuszki
został również został zmodernizowany, pozwalając tramwajom
jadącym na trasie północ-południe wjeżdżać do wspólnego przystanku, który składa się z 4 peronów. Dalej tramwaje będą mogły jechać ulicą Piotrkowską i łączyć się z dotychczasową trasą
koło ul. Żwirki. (mr)
W najbliższych numerach „TTS” zostaną opublikowane artykuły na temat tej inwestycji.
Otwarcie zmodernizowanego dworca Bydgoszcz Główna
10.10.2015 r. o godz. 10:10 nastąpiło oficjalne otwarcie dla pasażerów zmodernizowanego dworca Bydgoszcz Główna. Nowy
budynek dworcowy ma zewnętrzną, przeszkloną powierzchnię
o wielkości 3,5 tys. m2. Dotychczasowy budynek dworca, znajdujący się na peronie wyspowym, został zmodernizowany. Zmodernizowano też perony i przejścia podziemne dworca oraz zainstalowano elektroniczną informację pasażerską. Do budowy
zużyto 6,4 tys. m3 betonu i 800 ton stali. Jak powiedział w czasie uroczystości burmistrz miasta, Rafał Bruski: „po modernizacji dworzec kolejowy stał się wizytówką miasta”. Znalazła się
tu również rozbudowana strefa pasażerska, gdzie są sklepy i lokale gastronomiczne. Modernizacja kosztowała 197 mln zł., na
co złożyło się finansowanie z kolei państwowych PKP SA oraz
z Unii Europejskiej.
Modernizacja dworca Bydgoszcz Główna jest ściśle powiązana z nieformalnym projektem utworzenia miasta BiT City (miasto
Bydgoszcz i Toruń). Dąży się w nim do usprawnienia komunikacji między dwoma miastami, oddalonymi od siebie o 50 km.
W tym celu planuje się modernizację stacji Bydgoszcz Leśna
i stacji Bydgoszcz Bielawy oraz budowę nowej stacji Bydgoszcz
Błonie, a także modernizację stacji Toruń Główny. Koszt planowanych zmian to 43 mln zł. (mr)
Połączenie kolejowe z lotniskiem w Szymanach
Pod koniec stycznia 2016 r., po zbudowaniu odgałęzienia od
linii nr 35 Szczytno–Ostrołęka o długości ok. 1,6 km i stacji Szymany Lotnisko, uruchomiono połączenia kolejowe do nowego,
cywilnego portu lotniczego w Szymanach k. Szczytna. Jest to
linia jednotorowa, niezelektryfikowana, a przewozy pasażerskie
są obsługiwane wagonami silnikowymi serii SA106 lub zespołami trakcyjnymi serii SA133 w liczbie dwóch kursów dziennie
– rano i wieczorem. Dodatkowo zmodernizowano linię Szczytno–Wielbark na odcinku 10 km na potrzeby miejscowej fabryki
Ikea w Wielbarku, tym samym podwyższając prędkość maksymalną do 100–110 km/h. Koszt rozbudowy lotniska w Szymanach wyniósł 204 mln zł, a 60% kwoty pochodziło z Regionalnego Programu Operacyjnego Warmia i Mazury 2007–2013. PLK
w ramach budowy stacji przy nowym lotnisku, zbudowały peron
obsługujący jeden tor, wyposażony w wiatę, oświetlenie i system
informacji wizualnej, przystosowując jednocześnie całość do
potrzeb osób niepełnosprawnych. Zmodernizowany został także
odcinek Olsztyn–Szczytno (fragment linii nr 219) – wymieniono
nawierzchnię na linii i przejazdach kolejowych, wyremontowano
przystanki, na łącznej długości ok. 45 km. W Szczytnie powstało
także Lokalne Centrum Sterowania, nadzorujące ruch na odcinku Olsztyn–Szymany.
1–2 /2016 9