6. Co mówił Jezus o Duchu Świętym

nadzieja.pl - brak - 6. Co mówił Jezus o Duchu Świętym
6. Co mówił Jezus o Duchu Świętym
Obok biurka przewodniczącego Izby Reprezentantów w Waszyngtonie siedzi
człowiek, który gruntownie zna prawo parlamentarne. Czasami przewodniczący
może czegoś nie wiedzieć z tej proceduralnej gmatwaniny, lecz ten ekspert wie
wszystko bez zaglądania do książek. Cicho, spokojnie daje właściwą odpowiedź.
Dzięki swym studiom i doświadczeniu jest w stanie podjąć szybką decyzję w
trudnych sytuacjach.
Kiedy Jezus zamierzał opuścić świat, powiedział swym uczniom: „Poślę wam innego
Pocieszyciela”. W języku greckim słowo „pocieszyciel” jest złożeniem dwóch słów.
Oznaczają one kogoś, kto został powołany, by służyć w razie potrzeby pomocą, tak
jak ten człowiek siedzący obok przewodniczącego i gotowy nieść pomoc w
kłopotliwej sytuacji. Ten ktoś przyszedł w Dniu Pięćdziesiątnicy, by dawać rady
każdemu chrześcijaninowi. Oto słowa Jezusa: „Ja prosić będę Ojca i da wam innego
Pocieszyciela, aby był z wami na wieki — Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie
może, bo go nie widzi i nie zna; wy go znacie, bo przebywa wśród was i w was
będzie. Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was” J 14,16-18.
Duch Święty darowany nam został przez Ojca i Syna. „Lepiej dla was, żebym Ja
odszedł. Bo jeśli nie odejdę, Pocieszyciel do was nie przyjdzie, jeśli zaś odejdę,
poślę go do was” J 16,7. Przebywając na ziemi ze swymi uczniami i przyjaciółmi
Jezus był ich pocieszycielem, pomocnikiem i przewodnikiem. Teraz, przed
odejściem, obiecał przysłać „innego Pocieszyciela, Ducha prawdy”.
Jezus był wielkim Nauczycielem, który wykładał ludziom swoje nauki, żyjąc i
przebywając razem z nimi. Takim samym wielkim Nauczycielem jest Duch Święty.
„Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy was
wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem J 14,26.
Zauważmy, że Duch Święty to nie tylko pocieszyciel i pomocnik, lecz i nauczyciel,
który przypomina i objaśnia nam to, czego uczył nas Chrystus. Dzięki niemu
rozumiemy Słowo Boże.
Wtedy gdy mój ojciec i matka brali udział w zebraniach ewangelizacyjnych,
zostawałem zawsze z dziadkiem na farmie. Czuwałem też nad nim w jego ostatnich
chwilach, kiedy umierał w swoim pokoju. Siedziałem u jego wezgłowia jako jeszcze
mały chłopiec. Dziadek otworzył Biblię i czytał słowa ap. Pawła z drugiego rozdziału
Pierwszego Listu do Koryntian: „Albowiem nam objawił to Bóg przez Ducha; gdyż
Duch bada wszystko, nawet głębokości Boże. Bo któż z ludzi wie, kim jest człowiek,
prócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo kim jest Bóg, nikt nie poznał,
tylko Duch Boży” 1Kor 2,1.11.
strona 1 / 6
nadzieja.pl - brak - 6. Co mówił Jezus o Duchu Świętym
Potem dziadek rzekł: „Pamiętaj synu. Masz być Bożym sługą. Otrzymałeś od Niego
wezwanie. Nigdy jednak sam nie zrozumiesz do głębi Biblii, nie będziesz umiał
objaśnić jej ludziom, jeśli nie oświeci cię Duch Święty. Musisz być człowiekiem
uduchowionym, musisz radzić się Ducha Świętego, jeśli chcesz mieć jako
kaznodzieja siłę przekonywania i wpływ na słuchaczy. A jeżeli już Słowo Boże
zrozumiesz do głębi, będzie to dzieło i zasługa Ducha Świętego. To za jego sprawą,
synu! Słuchaj, co czytam: „A myśmy otrzymali nie ducha świata, lecz Ducha, który
jest z Boga, abyśmy wiedzieli, czym nas Bóg łaskawie obdarzył. Głosimy to nie w
uczonych słowach ludzkiej mądrości, lecz w słowach, których naucza Duch,
przykładając do duchowych rzeczy duchową miarę. Ale człowiek zmysłowy nie
przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może
ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać” 1Kor 2,12-14.
Potem dziadek położył Biblię i spokojnie osunął głowę na poduszkę, z której nie
podniósł się już nigdy. Jego słowa utkwiły mi głęboko w sercu. Były to przecież
słowa Jezusa, podobne do tego, co Jezus powiedział o Duchu Świętym, który
„nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co powiedziałem”. Duch
Święty daje świadectwo Jezusowi i Jego chwale. Jezus powiedział: „Gdy przyjdzie
Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca wychodzi,
złoży świadectwo o mnie” J 15,26.
Gdy Zbawiciel wrócił do nieba, pozostał nadal obecny na ziemi przez obecność na
niej Pocieszyciela — Ducha Świętego. O przyjściu na świat Ducha powiedział, co
następuje: „(...) bo przebywa wśród was i w was będzie. Nie zostawię was
sierotami, przyjdę do was” J 14,17.18. Chrystus jest więc wśród nas obecny przez
Ducha — Pocieszyciela. Świat nie może tego widzieć, ale w przekonaniu o realnej
obecności Chrystusa umacnia nas wiara. Jezus mówił bowiem: „Jeśli kto mnie
miłuje, słowa mojego przestrzegać będzie, i Ojciec mój umiłuje go, i do niego
przyjdziemy i u niego zamieszkamy” (w. 23). Dzięki obecności wśród nas Ducha
Świętego każdy wierzący człowiek może odnaleźć drogę prawdy i jest w stanie
zrozumieć Pismo Święte.
Warto zauważyć tu trzy rodzaje działania, o których Jezus mówił, zapowiadając
nam przysłanie Pocieszyciela na świat. „A On, gdy przyjdzie, przekona świat o
grzechu i o sprawiedliwości, i o sądzie; o grzechu, gdyż nie uwierzyli we mnie, o
sprawiedliwości, gdyż odchodzę do Ojca i już mnie nie ujrzycie; o sądzie zaś, gdyż
książę tego świata został osądzony. Lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy,
wprowadzi was we wszelką prawdę, bo nie sam od siebie mówić będzie, lecz
cokolwiek usłyszy, mówić będzie i to, co ma przyjść wam oznajmi. On mnie uwielbi,
gdyż z mego weźmie i wam oznajmi” J 16,8-11.13.14.
Przede wszystkim więc Duch Święty przekonuje nas o grzechu. Jezus sam również
przekonywał ludzi o ich grzechach: „Świat nie może was nienawidzić, lecz mnie
nienawidzi, ponieważ Ja świadczę o nim, że czyny jego są złe” J 7,7. Tak samo Duch
Święty przekonuje serca ludzkie.
strona 2 / 6
nadzieja.pl - brak - 6. Co mówił Jezus o Duchu Świętym
Ci, którzy słyszeli kazanie apostoła Piotra w Dniu Pięćdziesiątnicy, byli poruszeni do
głębi Dz 2,37. Prawdziwe przekonanie o grzechu i uświadomienie sobie, że
potrzebny jest nam Zbawiciel, pochodzi tylko od Ducha Świętego.
J. Floyd Jones opowiadał, że kiedy był pastorem w pewnym zborze, czuł, że jego
działalność jest mało skuteczna. Coś było nie tak. Był młodym człowiekiem i jego
działalność była ukierunkowana na młodych. W tej społeczności chrześcijanie mieli
poważnego konkurenta. Był nim bardzo wpływowy człowiek, który posiadał
staranne wykształcenie i był przez wszystkich lubiany. Jeżeli gdzieś spalił się dom,
on dawał najwięcej na jego odbudowę. Dawał nawet ofiary na Kościół, choć sam nie
był jego członkiem, jego przykład stwarzał duże trudności młodemu pastorowi w
jego wysiłkach dotarcia do młodych ludzi.
Pewnej nocy pastor Jones nie mógł usnąć, rozmyślał o tym i modlił się. Kiedy tak
leżał, wydawało mu się, że słyszy głos: „Dlaczego nie zaatakujesz źródła twoich
kłopotów? Przygotuj kazanie specjalnie dla niego i sprowadź go, by cię wysłuchał”.
Pracował więc nad kazaniem wiele dni. Gdy skończył, szybko pobiegł do domu tego
człowieka, by go zaprosić na nabożeństwo, informując jednocześnie, że specjalnie
dla niego przygotował kazanie.
W życzliwy sposób człowiek ten oświadczył, że nie może przybyć na poranne
nabożeństwo, ale będzie na wieczornym. Tak więc duchowny powiedział coś
innego rano, zachowując to szczególne kazanie na wieczór. Gdy zbliżał się wieczór
rozszalała się zamieć śnieżna. Do kościoła przyszło zaledwie kilka osób, ale
niestety nie było wśród nich człowieka, dla którego przygotował to specjalne
kazanie. Kaznodzieja był załamany. Wydawało mu się, że już nigdy nie będzie miał
sposobności do niego dotrzeć. Wygłosił krótkie kazanie na inny temat i poszedł do
domu. Do późna wieczorem siedział przy kominku rozmyślając o tym, co się
wydarzyło. I znowu jakiś głos mówił mu: „Idź do niego i powiedz to kazanie tylko
jemu, rozmów się tak, jak kiedyś Jezus rozmówił się z Nikodemem”. Zanim
uświadomił sobie co robi, już był ubrany i kierował swe kroki do domu tego
człowieka. Minęła już północ, nadal wiał silny wiatr ze śniegiem. Zaczął się
zastanawiać, czy nie zostanie uznany za niepoczytalnego, lecz podtrzymał swą
decyzję, którą podjął pod wpływem modlitwy i Słowa Bożego. Gdy zbliżał się do
celu zobaczył światło i człowiek ten wyszedł mu naprzeciw. Ze wzruszeniem rzekł:
„Dziękuję Bogu, że wysłał cię, by pokazać mi drogę do odnalezienia Go. Czytałem
Biblię niemal cały wieczór i teraz w nocy, ale wszystko wydaje mi się takie
niezrozumiałe. Twoje szczególne zaproszenie na nabożeństwo skłoniło mnie do
zastanowienia się. Chcę znaleźć Boga”. Po niedługim czasie znalazł Go.
Oddziaływanie Ducha Świętego zarówno na pastora, jak i na tego człowieka,
spowodowało, że grzesznik został zbawiony.
Duch Święty nie tylko przekonuje o grzechu, lecz także o sprawiedliwości —
sprawiedliwości Chrystusa. Jezus, kiedy żył na ziemi, wskazywał ludziom pełnię
sprawiedliwości wymaganej od wszystkich, którzy chcą wejść do królestwa
niebieskiego Mt 5,48. Po wniebowstąpieniu misję tę przejął Duch Święty.
strona 3 / 6
nadzieja.pl - brak - 6. Co mówił Jezus o Duchu Świętym
Sprawiedliwość Chrystusa jest jedyną nadzieją na zbawienie (patrz Rz 1,3-1, Ga
2,2). Duch Święty, który zamieszka w naszych sercach prowadzi do miłości i
naturalnego posłuszeństwa.
W jednym z uniwersytetów w Anglii na zajęciach z literatury analizowano różne
poematy Tennysona. Sporządzono odpowiednie wykresy, odnajdywano różne
poetyckie formy w jego utworach. Kiedy tę analizę pokazano autorowi, ten rzekł:
„Tak to jest, pisałem zgodnie z pewnymi, niekiedy specyficznymi prawidłami, które
widoczne są w moich utworach, lecz nie wiedziałem o tym, gdy pisałem swoje
poematy”.
Posłuszeństwo objawiające sprawiedliwość Chrystusa jest owocem Ducha
wypełniającego nasze życie. Jeżeli jesteśmy prowadzeni przez Ducha, nie jesteśmy
pod nakazami prawa, ale prawa przestrzegamy w sposób naturalny. Jego święta
sprawiedliwość okazana w życiu Jezusa staje się naszą. Kiedy Mojżesz schodził z
góry Synaj, gdzie był blisko Boga, jego twarz jaśniała, ale on nie był tego świadomy
Wj 34,29. Tak też chrześcijanin napełniony Duchem otrzymuje sprawiedliwość nie
dzięki wysiłkowi, lecz szczególnemu kontaktowi z Bogiem, przez dar Ducha
Świętego.
Wreszcie zasada: przekonywanie przez Ducha o sądzie. Duch ostrzega ludzi przed
niebezpieczeństwem odrzucenia zbawienia ofiarowanego dobrowolnie przez
Chrystusa. Przed Pięćdziesiątnicą uczniowie byli pełni strachu i zwątpienia, lecz gdy
Duch Święty zstąpił na nich, wypełniając obietnicę Jezusa, zostali uwolnieni od
trwogi i niepokoju i bez obaw świadczyli o Jego zmartwychwstaniu. Głosili
ewangelię całemu światu i oddali za nią życie. Do nich to wcześniej Jezus
powiedział: „A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w
mieście, aż zostaniecie przyobleczeni mocą z wysokości” Łk 24,49.
Pomyślmy o niezwyciężonej sile Kościoła Bożego, jaką by miał, gdyby wszyscy
chrześcijanie w swoim życiu byli połączeni z Duchem Świętym.W milionach serc
ludzkich — w tym również chrześcijańskich — panuje straszliwa posucha duchowa.
Tym wszystkim, którzy spragnieni są wody życia, Jezus powiada: „Jeśli kto pragnie,
niech przyjdzie do mnie i pije. Kto wierzy we mnie, jak powiada Pismo, z wnętrza
jego popłyną rzeki wody żywej. A to mówił o Duchu, którego mieli otrzymać (...)” J
7,37-39. Nawet wszystkie razem wzięte strumienie, rzeki, jeziora i morza na ziemi
nie są w stanie zaspokoić tego pragnienia serca ludzkiego.
Bóg stworzył człowieka na swój wzór i podobieństwo. Głodu i pragnienia
duchowego nie zaspokoi więc żadna rzecz materialna. Człowiek nigdy nie ugasi
tego rzeczywistego pragnienia czymś innym niż „wodą życia”. „Każdy, kto pije tę
wodę, znowu pragnąć będzie; ale kto napije się wody, którą Ja mu dam, nie będzie
pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody
wytryskującej ku żywotowi wiecznemu” J 4,13.14.
Mendelssohn zwiedzał kiedyś jedną z najsławniejszych katedr w Europie z
strona 4 / 6
nadzieja.pl - brak - 6. Co mówił Jezus o Duchu Świętym
bezcennymi, zabytkowymi organami. Po wysłuchaniu starego organisty zapytał go,
czy mógłby na nich zagrać. Organista, który go nie znał, odrzekł, że nie leży w
zwyczaju władz parafialnych pozwalać, aby goście grali na tych organach. W końcu
wielkiemu muzykowi udało się przekonać organistę i ten pozwolił mu pograć przez
chwilę. Gdy zaczął grać, kościół wypełnił się muzyką, jakiej stary organista nie
słyszał nigdy w życiu. Ze łzami w oczach, wzruszonym głosem spytał
Mendelssohna: „Kim pan jest?”
„Nazywam się Mendelssohn” — brzmiała odpowiedź.
Oszołomiony organista powiedział wówczas głośno:
— I pomyśleć, że ja, taki stary głupiec, wzbraniałem się przed pozwoleniem
Mendelssohnowi zagrania na moich organach!
Skoro tylko pojmiemy, jaką cudowną harmonię może wnieść Duch Święty w nasze
życie, nigdy nie będziemy zadowoleni, dopóki On nas nie posiądzie i nie będzie
przez nas działał, tak aby wola Boża działa się w świecie.
PRZEGLĄD BIBLIJNY
W Biblii są dokładnie trzysta pięćdziesiąt cztery wzmianki o Duchu Świętym. Po raz
pierwszy wymieniony jest On w Rdz 1,2: „Duch Boży unosił się nad powierzchnią
wód”. Mówi też o nim Izajasz Iz 40,13; 63,11. W jego księdze czytamy, że Bóg
posłał Mojżeszowi Ducha Świętego. W Księdze Sędziów znajdujemy stwierdzenie,
że tajemnicą siły Samsona był Duch Święty. Dawid również mówił o Duchu Mt
22,43. Duch natchnął do prorokowania Eldada i Medada Lb 11,25. Duch był w
Jozuem Lb 27,18. Duch przemawiał przez usta proroków Ne 9,30. Nikt nie jest
wolny od Jego obecności Ps 139,7. W Nowym Testamencie czytamy o Duchu
Świętym, iż mówi 1tm 4,1, naucza 1Kor 2,13, daje świadectwo Rz 8,16, wstawia się
za nami Rz 8,26, rozdziela dary 1Kor 12,11 i zaprasza grzesznika Ap 22,17.
Jak uwidacznia się działanie Ducha Świętego w życiu człowieka?
„Owocem zaś Ducha są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć,
wierność, łagodność, wstrzemięźliwość” Ga 5,22.23.
Jak powinniśmy postępować, aby uniknąć rozczarowań w życiu?
„Mówię więc: Według Ducha postępujcie, a nie będziecie pobłażali żądzy cielesnej”
Ga 5,16.
Co Duch Święty wnosi do naszych serc?
„Bo miłość Boża jest rozlana w sercach naszych przez Ducha Świętego, który jest
nam dany” Rz 5,5.
strona 5 / 6
nadzieja.pl - brak - 6. Co mówił Jezus o Duchu Świętym
Jakie są główne dary Ducha dane Kościołowi? „A Bóg ustanowił w Kościele najpierw apostołów, po wtóre proroków, po trzecie
nauczycieli, następnie moc czynienia cudów, potem dary uzdrawiania, niesienia
pomocy, kierowania, różne języki” 1Kor 12,28.
Czy te wszystkie dary pochodzą od jednego Ducha Świętego? „A różne są dary łaski, lecz Duch ten sam” 1Kor 12,4 (por. w. 7-11). Jezus
powiedział, że nadejdzie taki dzień, gdy jego uczniowie będą nie tylko prowadzeni
przez Ducha Świętego, ale będą Nim napełnieni: „Owego dnia poznacie, że jestem
w Ojcu moim i wy we mnie, a Ja w was” J 14,20.
Czy jest możliwe, żeby Duch Święty opuścił człowieka? „I rzekł Pan: Nie będzie przebywał duch mój w człowieku na zawsze” Rdz 6,3. „Nie
odrzucaj mnie od oblicza swego i nie odbieraj mi swego Ducha świętego!” Ps
51,13.
Duch Święty jest największym Bożym darem. Przez swoje prowadzenie daje
człowiekowi wszystkie błogosławieństwa. Jezus powiedział: Jeżeli więc wy, którzy
jesteście źli, umiecie dobre dary dawać dzieciom swoim, o ileż bardziej Ojciec
niebieski da Ducha Świętego tym, którzy go proszą.
strona 6 / 6
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)