ACVIM 2009 w Montrealu

Najnowsze doniesienia z Kongresu
American College Veterinary Internal Medicine
ACVIM 2009 w Montrealu
Ogólne badanie PCR w kierunku wirusów, bakterii i riketsji w zapaleniu opon mózgowych i mózgu u
psów
Na ten temat powstało wiele referatów i streszczeń dysertacyjnych. W 50-90% przypadków etiologia
tego schorzenia nie jest znana i róŜni się w zaleŜności od regionu geograficznego. W grę wchodzi
tak znaczna liczba potencjalnych patogenów, Ŝe całościowe, pełne profile byłyby wręcz bezcenne.
W odniesieniu to tego schorzenia opracowano jedynie bazującą na badaniu PCR ogólną (łączoną)
metodę diagnostyczną pozwalającą na wykrycie wirusów neurotropowych, takich jak np.
paramyksowirusy, herpeswirusy czy BDV, a takŜe mikroorganizmy takie jak Borrelia, Bartonella czy
mykoplazmy. W tym celu wykorzystuje się zdegenerowane sekwencje zgodności genomów, w
wyniku czego powstaje raster umoŜliwiający stwierdzenie, czy w ogóle doszło do infekcji.
Diagnostyka tą metodą wykonywana jest na podstawie płynu mózgowo-rdzeniowego, a takŜe
pośmiertnie z wykorzystaniem skrawków parafinowych.
Leptospiroza
RównieŜ na ten temat było wiele referatów poświęconych m.in. leptospirozie u koni. Oprócz bardziej
znanych aspektów epidemiologicznych (naleŜy tu wspomnieć o przeprowadzonym na chomikach
badaniu, w wyniku którego ustalono, iŜ śródskórną zakaźną dawkę moŜe stanowić juŜ od 6 do 35
pojedynczych krętków) tematami referatów była równieŜ patofizjologia i diagnostyka tej choroby.
UwaŜa się, iŜ u koni leptospiroza stanowi przyczynę od 1,5 do 6% ogólnej liczby poronień. Istotną
rolę odgrywa tutaj serotyp o nazwie Bratislava. Do poronień dochodzi najczęściej w szóstym
miesiącu ciąŜy, a takŜe przed samym rozwiązaniem. Źrebięta posiadające zdolność reakcji
immunologicznej wytwarzają wprawdzie przeciwciała znajdując się jeszcze w ciele matki, lecz nie
są w stanie unikać długotrwałych infekcji. Za nawracające zapalenie błony naczyniowej oka
odpowiedzialne są m.in. serotypy Pomona, Bratislava i Muenchen. W USA u 56% koni cierpiących
na zapalenie błony naczyniowej oka stwierdzono obecność serotypu Pomona. Dane zostały
przedstawione podczas wieczornego sympozjum, a następnie odbyła się dyskusja, w trakcie której
omawiano przykłady. Dane te mają znaleźć się w przyszłym roku w specjalnym dokumencie
zawierającym wspólne stanowisko.
Nowe metody leczenia niedokrwistości autohemolitycznej (IMHA)
Do klasycznych metod leczenia niedokrwistości autohemolitycznej zalicza się oczywiście leczenie
prednisolonem, a w przypadku zakaŜenia leczenie doksycykliną. Pomimo to śmiertelność kształtuje
się na poziomie 20-70%. W USA lekiem stosowanym często uzupełniająco jest azatiopryna.
Azatioprynę stosuje takŜe od pewnego czasu Andres Moritz z Gießen. Oprócz splenektomii (w
przypadku
której
brak
jest
danych
dotyczących
badań
długoterminowych)
oraz
terapii
immunoglobuliną ludzką (IVIG) zaprezentowano takŜe i omówiono liposomalną postać klodronianu.
W przypadku terapii immunoglobuliną ludzką nie odnotowano przypadków skutecznego leczenia.
Obserwowano tworzenie się przeciwciał, sporadycznie występowała takŜe nadwraŜliwość. Ponadto
terapia wiąŜe się z bardzo wysokimi kosztami. Liposomalna postać klodronianu jest substancją,
która wnika bezpośrednio w strukturę makrofagów i powoduje ich apoptozę. Dzięki temu w ciągu 24
godzin następuje oczyszczenie śledziony i wątroby z makrofagów. Wstępne wyniki badań wskazują
na znaczne obniŜenie się śmiertelności u psów z niedokrwistością autohemolityczną dzięki
zastosowaniu klodronianiu. Lek aplikowany jest doŜylnie przez 90 minut i jest dobrze tolerowany
przez organizm. Kontrolę przebiegu leczenia prowadzi się m.in. metodą FACS, z zastosowaniem
rozmazów i Hkt. Nie wspomniano jednak o kosztach leczenia.
Zatokowo-oczodołowa aspergilloza u kotów
W odróŜnieniu do psów przebieg tej choroby u kotów często ma charakter znacznie bardziej
agresywny, gdyŜ w przypadku kotów choroba atakuje znacznie częściej oczodoły, podniebienie
oraz nosogardło. Do objawów naleŜą wysięk z nosa (jedno- i obustronny), krwawienie z nosa (40%),
rzadziej zapalenie rogówki, zapalenie spojówek, ziarniniaki oraz wytrzeszcz. U kotów nie spotyka
się natomiast typowych w przebiegu choroby u psów odbarwień ani owrzodzeń w okolicy nosa.
Stosunkowo rzadko obserwuje się objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego. Średni wiek
kotów objętych panelem badawczym kształtował się w granicach sześciu lat, nie były znane takŜe
predyspozycje uwarunkowane wiekiem ani płcią. Wśród kotów objętych panelem choroba znacznie
częściej występowała u osobników naleŜących ras o wypukłym czole (kot perski, kot himalajski). Do
czynników predysponujących naleŜą polipy, alergiczne zapalenie zatok, a takŜe zakaŜenia wirusami
FHV i FCV. Diagnostyka odbywa się metodami serologicznymi, cytologicznymi lub histologicznymi.
W panelu zastosowano takŜe ogólne badanie PCR w kierunku róŜnych grzybów z wykorzystaniem
hodowli lub fragmentów tkanek. Badanie wykazało wyŜszą prewalencję Neosartorya spp. niŜ
Aspergillus fumigatus. Omówiono takŜe leczenie z zastosowaniem amfoterycyny B i pozakonazolu.
Chemia kliniczna u zwierząt z nowotworami
Dwa referaty poświęcone były badaniom laboratoryjnym u zwierząt z nowotworami. Nowotwory
obserwuje się często równieŜ u zwierząt starszych, w związku z czym zaleca się wykonywanie
kompleksowych badań właśnie u zwierząt starszych. Szczególnie w przypadku kotów naleŜy
zawsze dodatkowo wykonać oznaczenie poziomu limfocytów T4. Omówiono takŜe parametry i
wskaźniki dotyczące wątroby, nerek i białek. Naświetlania oraz związane z nimi narkozy, a takŜe
chemioterapie bardzo obciąŜają metabolizm. Niektóre preparaty wydalane są z organizmu przez
wątrobę, inne z kolei przez nerki. Z tego względu niewydolność tych narządów moŜe mieć znaczny
wpływ na procesy metaboliczne oraz na odkładanie się substancji czynnych w organizmie.
Wspomniano równieŜ o zespole paraneoplastycznym. WaŜnymi wskaźnikami w okresie
poprzedzającym terapię a takŜe w trakcie samej terapii są aminotransferaza alaninowa (ALT),
aminopuryna (AP) – traktowana jako czynnik prognostyczny w diagnostyce mięsaków kości,
kreatynina z uwzględnieniem poziomu hydratacji, mocznik (w przypadku zbyt niskiego poziomu
naleŜy zwrócić uwagę na ewentualne krwawienia jelitowe) czy wapń jako marker związany z
zespołem paraneoplastycznym. Wysunięto równieŜ tezę, iŜ u zwierząt z nowotworami oraz zwierząt
leczonych chemią łatwiej dochodzi do zapalenia pęcherza. W związku z tym zaleca się osłonę
antybiotykową. Omówiono takŜe inne badania i metody diagnostyczne, m.in. klirens nerkowy oraz
przed- i poposiłkowy poziom kwasów Ŝółciowych. Przed rozpoczęciem chemioterapii zaleca się
wykonanie badania w kierunku MDR-1, przy czym dotyczy to nie tylko znanych ras. Niektóre
terapeutyki korzystają z tych samych receptorów.
Peptyd natriuretyczny typu B (BNP)
Zaprezentowano wyniki kilku oddzielnych projektów badawczych na temat BNP. Bardzo
interesujący i obszerny projekt omówił osobiście sam Ettinger. Niestety dostępne są jedynie bardzo
krótkie streszczenia. Zapowiedziano jednak, iŜ publikacje ukaŜą się juŜ tego lata. Reasumując
naleŜy zaznaczyć, iŜ znaczną lub co najmniej widoczną korelację BNP z róŜnymi objawami
kardiologicznymi obserwuje się nie tylko w przypadku powaŜnej kardiomiopatii rozstrzeniowej u
dobermanów. Zdecydowanie interesującą kwestią jest znamienność w przypadku fibrylacji tętniczej
przejawiającej się często dodatkowymi skurczami, lecz trudnej do wykrycia badaniem EKG czy
USG (w niektórych przypadkach jest to moŜliwe tylko u bardzo zdenerwowanych psów).