OSOBISTE POWOŁANIE - wstęp do Drugiego Tygodnia

OSOBISTE POWOŁANIE - wstęp do Drugiego Tygodnia
1. Człowiek jest stworzony przez Boga i dla Boga. Bóg jest ostatecznym celem
człowieka.
 „A choćby byli na niebie i na ziemi tak zwani bogowie - jest zresztą mnóstwo
takich bogów i panów dla nas istnieje tylko jeden Bóg, Ojciec, od którego
wszystko pochodzi i dla którego my istniejemy, oraz jeden Pan, Jezus Chrystus,
przez którego wszystko się stało i dzięki któremu także my jesteśmy.” 1Kor
8:5-6
 „I rzekł mi: Stało się. Jam Alfa i Omega, Początek i Koniec. Ja pragnącemu
dam darmo pić ze źródła wody życia.” Ap21:6
 „W Nim bowiem wybrał nas przez założeniem świata, abyśmy byli święci i
nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako
przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli,
ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym.” Ef1:4-6
 „A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz
Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.” J17:3
 „Starajcie się naprzód o królestwo (Boga) i o Jego Sprawiedliwość, a to
wszystko będzie wam dodane.” Mt6:33
2. Człowiek w pełni jednoczy się z Bogiem (jedność myśli i pragnień), poprzez
doskonałą miłość (wzajemne oddanie na wzór oddania Osób Trójcy św.).
 „Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć
we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie,
aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. I także
chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno
stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat
poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś.
Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem,
aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed
założeniem świata. Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie
poznałem i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. Objawiłem im Twoje imię i nadal
będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich.”
J17:20-26
3. Zmierzanie ku życiu wiecznemu (pełnej jedności z Bogiem) polega na miłosnym
złączeniu się z Chrystusem, życiu zgodnym z przykładem Jego życia, i
stopniowym upodabnianiu się do Niego.
 „Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie
przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie.” J14:6
13
 „Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest
zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? Zatem
przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po
to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie - jak Chrystus powstał z martwych
dzięki chwale Ojca. Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci,
zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w
jedno przez podobne zmartwychwstanie.” Rz6:3-5
 „Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się
w Chrystusa.” Gal3:27
 „W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał
moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u
niego przebywać.” J14:23
 „Wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla
ich dobra, z tymi, którzy są powołani według Jego zamiaru. Albowiem tych,
których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór
obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi.” Rz8:28-29
 „Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło,
czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo
ujrzymy Go takim, jakim jest.” 1J3:2
 „Skoro jednak ktoś nawraca się do Pana, zasłona opada. Pan zaś jest Duchem,
a gdzie jest Duch Pana, tam jest i wolność. My wszyscy natomiast z
odsłoniętym obliczem oglądamy jak w zwierciadle (odsłoniętym obliczem
odzwierciedlamy) chwałę Pana i przemieniamy się (jesteśmy przemieniani) w
ten sam obraz, osiągając coraz większy stopień chwały, a sprawcą tego jest Pan
- Duch.” 2Kor3:16-18
4. Bóg kocha każdego z nas osobiście, jako indywidualną osobę, a nie jako część
swojego ludu (ludzkości). Z tego powodu, nie tylko przygotował Plan Zbawienia
dla całej ludzkości, ale także osobisty plan (powołanie) dla każdego
indywidualnego człowieka. Wszyscy są wezwani do upodobnienia się do Chrystusa,
jednak każdy na swój osobisty, upragniony przez Boga sposób.
 „Wyspy, posłuchajcie Mnie! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał Mnie Pan już z
łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię.” Iz49:1
 „Ale teraz tak mówi Pan, Stworzyciel twój, Jakubie, i Twórca twój, o Izraelu:
Nie lękaj się, bo cię wykupiłem, wezwałem cię po imieniu; tyś moim!” Iz43:1
 „Tak mówi Pan o swym pomazańcu Cyrusie: Ja mocno ująłem go za prawicę,
aby ujarzmić przed nim narody i królom odpiąć broń od pasa, aby otworzyć
przed nim podwoje, żeby się bramy nie zatrzasnęły. Ja pójdę przed tobą i
nierówności wygładzę. Skruszę miedziane podwoje i połamię żelazne zawory.
Przekażę ci skarby schowane i bogactwa głęboko ukryte, ażebyś wiedział, że Ja
jestem Pan, który cię wołam po imieniu, Bóg Izraela. Z powodu sługi mego
Jakuba, Izraela, mojego wybrańca, nazwałem ciebie twoim imieniem, pełnym
zaszczytu, chociaż Mnie nie znałeś.” Iz45:1-4
14
 „Kto jednak wchodzi przez bramę, jest pasterzem owiec. Temu otwiera
odźwierny, a owce słuchają jego głosu; woła on swoje owce po imieniu i
wyprowadza je. A kiedy wszystkie wyprowadzi, staje na ich czele, a owce
postępują za nim, ponieważ głos jego znają.” J10:2-4
 Ten, który zstąpił, jest i Tym, który wstąpił ponad wszystkie niebiosa, aby
wszystko napełnić. I On ustanowił jednych apostołami, innych prorokami,
innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami dla przysposobienia
świętych do wykonywania posługi, celem budowania Ciała Chrystusowego, aż
dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego,
do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa.” Ef
4:10-13
 „Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. Zwycięzcy dam
manny ukrytej i dam mu biały kamyk, a na kamyku wypisane imię nowe,
którego nikt nie zna oprócz tego, kto je otrzymuje.” Ap2:17
5. Jeżeli człowiek pragnie świadomie współpracować z Bogiem w realizacji Jego planu, musi
poznać rozwijające się we własnym wnętrzu oblicze Chrystusa, gdyż tylko w ten
sposób pozna drogę życia (powołanie) oraz obraz Chrystusa (swoją istotę, swoje
prawdziwe imię), który Bóg przygotował dla niego.
 „Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych
czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili. Dlatego pamiętajcie,
że niegdyś wy - poganie co do ciała, zwani "nieobrzezaniem" przez tych, którzy
zowią się "obrzezaniem" od znaku dokonanego ręką na ciele w owym czasie
byliście poza Chrystusem, obcy względem społeczności Izraela i bez udziału w
przymierzach obietnicy, nie mający nadziei ani Boga na tym świecie. Ale teraz
w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy
przez krew Chrystusa.” Ef2:10-13
 „Lecz takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela po tych dniach -
wyrocznia Pana: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich
sercu. Będę im Bogiem, oni zaś będą Mi narodem.” Jer31:33
 „Dzieci moje, oto ponownie w bólach was rodzę, aż Chrystus w was się
ukształtuje.” Gal4:19
15
ODKRYWANIE WŁASNEGO OSOBISTEGO POWOŁANIA
_
Na podstawie "Discovering Your Personal Vocation" by Herbert Alphonso, S.J.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
Ludzie cierpią z powodu braku żywego kontaktu z rzeczywistym sobą (ja). Nie
wiedzą, kim są, jaka jest ich istota. Nie znają swojego rzeczywistego, prawdziwego
imienia, czyli celu i sensu własnego życia.
Bóg wzywa każdego po imieniu. Imię oznacza istotę człowieka, pragnienie Boga
wobec tego człowieka.
Osobowość Jezusa jest tak bogata, że obejmuje wszystkie osobiste powołania.
Każdy może odkryć swoje powołanie w Jezusie. Każdy człowiek powinien odnaleźć
osobistego Jezusa, albo inaczej, odkryć w Jezusie swoją prawdziwą twarz (tę,
którą Bóg nam daje)
Mam stać się Jezusem. Ale takim, jakim tylko ja mogę się stać. Muszę zrzucić z
siebie starego człowieka, pewną maskę, którą sam sobie założyłem i przyodziać się
w Jezusa. Powinienem stanąć nagim przed Bogiem. Pozwolić Mu ubrać mnie w
Jezusa.
Możemy pomóc Bogu przez odkrycie „starego człowieka” i pragnienie jego
zrzucenia. Oraz poprzez odkrycie mojego Jezusa i pragnienie przybrania Jego.
Jest to zadanie na całe życie
Jezus jest jedynym pośrednikiem. Bóg daje powołanie przez Jezusa. Możemy
odpowiedzieć tylko przez Jezusa i w Jezusie.
Tak jak stary Testament jest przygotowaniem na przyjście Jezusa i możemy
odnaleźć w nim opisy misji i życia Jezusa, tak w swoim dotychczasowym życiu
możemy odnaleźć ślady naszego osobistego Jezus. Jest On obecny także w naszym
bieżącym życiu. Osobiste powołanie jest obecne w naszym życiu od samego
początku.
„Nieakceptacja” własnych doświadczeń jest fundamentalną przeszkodą we
wzroście ludzkim i duchowym. (Należy odróżnić akceptację: uznanie faktu
istnienia, od aprobaty: uznanie czegoś za pozytywne.)
Litowanie się nad sobą lub usprawiedliwianie własnych czynów to formy
„nieakceptacji”. Podobnie z zaprzeczaniem lub wyolbrzymianiem własnych zasług.
Duch - istota osobistego powołanie nie ulega zmianie, ale jego wyrażenia
(wcielenia) mogą się zmieniać. Podobnie jest ze wzrostem każdego organizmu.
Zmienia się zewnętrznie, ale istota pozostaje niezmienna.
Odkrycie osobistego powołanie staje się podstawą w podejmowaniu codziennych
decyzji.
Tylko wtedy, gdy żyję sensem wpisanym przez Boga w serce mojego życia, mogę o
sobie powiedzieć, że naprawdę żyję.
16