Zarys historii Zakładu Urządzania Lasu SGGW

Zarys historii Zakładu Urządzania Lasu SGGW
Justyna Nowakowska
P
o powstaniu przy SGGW autonomicznego Wydziału Leśnego w 1918 roku, jako drugi z kolei
utworzono Zakład Urządzania Lasu, przez powołanie dnia 20 marca 1919 roku na katedrę profesora
Władysława Jedlińskiego.
W latach 1919-1971 w skład Katedry Urządzania Lasu wchodził jeden Zakład - Urządzania Lasu. W 1971
roku zmieniono strukturę organizacyjną Wydziału Leśnego wprowadzając instytuty. Zakład Urządzania
Lasu był jednym z trzech zakładów Instytutu Organizacji Gospodarstwa Leśnego. W 1982 roku ponownie
na Wydziale przywrócono poprzednią strukturę organizacyjną. Od tego momentu Katedra Urządzania Lasu
składa się z dwóch zakładów: Urządzania Lasu oraz Systemów Informacji Przestrzennej i Geodezji Leśnej
(początkowo Zakład Geodezji Leśnej i Fotogrametrii).
W osiemdziesięcioletnim okresie istnienia
kierownikami Katedry i Zakładu Urządzania
Lasu byli:
1919 - 1934
1. Profesor Władysław Jedliński
2. Profesor Jan Miklaszewski
1934 - 1939 (1944)
3. Profesor Wacław Niedziałkowski
1945 - 1949
4. Profesor Lesław Dreszer
1950 - 1961
5. Profesor Bolesław Szymkiewicz
1962 - 1977 (w latach 1971-1976
dyrektor Instytutu Organizacj
Gospodarstwa Leśnego)
6. Doc. dr habil. Witold Rosa
1977 - 1985 (w latach 1977-1982
kierownik Zakładu Urządzania
Lasu IOGL; w latach 1982-1985
kierownik KULiGL)
7. Prof. dr hab. Ryszard Zaręba
1985 - 1993
Kierownicy ZUL:
dr hab. Edward Stępień 1989 - 1991
dr inż. Tomasz Borecki 1991 - 1993
8. Dr inż. Edward Piekarski
1994 - 1996
Kierownik ZUL:
dr hab. Tomasz Borecki 1994 - 1996
9. Dr habil. Edward Stępień
1997 - 1999
Kierownicy ZUL:
dr hab. Edward Stępień 1997
dr hab. Stanisław Miścicki 1998 - 1999.
Działalność dydaktyczna
Urządzanie lasu jako dyscyplina nauk leśnych było już wykładane w Szczególnej Szkole Leśnictwa
(powołanej w 1816 roku przy Uniwersytecie Warszawskim, otwartej w 1818 roku), a następnie w ramach
Oddziału Leśnego Instytutu Agronomicznego w Marymoncie (od 1840 roku).
W początkowym okresie istnienia Wydziału Leśnego na SGGW w Katedrze Urządzania Lasu prowadzone
były poza urządzaniem lasu wykłady, ćwiczenia i seminaria z dendrometrii, nauki o przyroście (od roku
akademickiego 1927/28) oraz oceniania i statyki leśnej (od roku akademickiego 1928/29).
Początkowo wszystkie wykłady, seminaria i prace dyplomowe prowadził kierownik Katedry - profesor
Władysław Jedliński. Od roku akademickiego 1934/35 wykłady i ćwiczenia, a po śmierci prof. Jedlińskiego
(1934), również seminaria i prace dyplomowe z zakresu nauki o przyroście, metodyki badań z zakresu nauki
o przyroście oraz dendrometrii powierzono docentowi Jerzemu Grochowskiemu. Natomiast wykłady,
ćwiczenia, specjalizację i prace dyplomowe z zakresu urządzania lasu oraz oceniania i statyki leśnej objął
kierownik Katedry - profesor Jan Miklaszewski. Prowadził on również wykłady, ćwiczenia i specjalizację z
administracji i rachunkowości leśnej oraz wykłady z polityki leśnej. Zajęcia dydaktyczne prowadzone w
ramach Katedry odbywały się w semestrach IV - VIII.
W semestrze IV prowadzono wykłady i ćwiczenia z zakresu dendrometrii (biometrii I). Obejmowały różne
metody pomiaru drzew i drzewostanów oraz poznanie i stosowanie różnych przyrządów do pomiaru
grubości, wysokości i miąższości.
W semestrze V prowadzono wykłady i ćwiczenia z nauki o przyroście (biometrii II). Obejmowały one
zależności przyrostu od czynników gospodarczych i przyrodniczych, analizę pniową oraz metody określania
przyrostu miąższości.
W semestrach V i VI prowadzono wykłady i ćwiczenia z urządzania lasu. Obejmowały one zdefiniowanie
pojęć z dziedziny urządzania lasu, istotę ładu czasowego i przestrzennego, cechy lasu normalnego,
inwentaryzację, tworzenie jednostek gospodarczych, metody systemizacji lasu, rewizje gospodarcze, stan
urządzania lasów w Polsce i za granicą. W ramach ćwiczeń zajmowano się ustalaniem różnymi metodami
wieków rębności, podziału przestrzennego w obrębach nizinnych i górskich oraz sposobami regulacji
dochodów.
W semestrach VII i VIII prowadzone były wykłady i ćwiczenia z oceniania i statyki leśnej. Obejmowały
one zdefiniowanie zasadniczych pojęć, rachunkowość i matematyczne ocenianie lasów, ustalanie wartości
gruntu, drzewostanu, przyrostu, zapasu normalnego i lasu jako całości, zagadnienia opłacalności sposobów
gospodarczych i wpływu czasu na opłacalność gospodarstwa leśnego. W ramach ćwiczeń zajmowano się
obliczaniem wartości różnych kategorii rent, gruntu leśnego, zapasu, przyrostu, ustaleniem ekonomicznej
dojrzałości drzewostanów, doborem składu gatunkowego, który miałby zapewnić maksymalną opłacalność
produkcji oraz określaniem strat i odszkodowań w związku z wywłaszczeniami.
W semestrze VII prowadzono wykłady i ćwiczenia z metodyki badań przyrostu drzew i drzewostanów
(biometrii III). Koncentrowano się głównie na badaniu wpływu działań gospodarczych na przyrost.
Z zakresu tych poszczególnych przedmiotów odbywały się również ćwiczenia terenowe:
- w semestrze IV jednodniowe wycieczki z biometrii I;
- w semestrze VII dwutygodniowe ćwiczenia z biometrii I i II;
- w semestrze VIII trzydniowe ćwiczenia pokazowe z zakresu biometrii III oraz czterotygodnio-we
ćwiczenia z urządzania lasu.
Ponadto pracownicy Zakładu Urządzania Lasu brali udział w kilkudniowych ogólnych wycieczkach
organizowanych przez Wydział Leśny dla studentów VIII semestru z zakresu wszystkich przedmiotów
zawodowych. Wycieczki te trwały niekiedy parę tygodni i odbywały się za granicą (np. w 1929 roku w
Jugosławii, w 1934 roku w Rumunii - pod kierunkiem profesora Władysława Jedlińskiego).
Specjalizacja w Zakładzie odbywała się z zakresu urządzania lasu, oceniania i statyki leśnej, administracji i
polityki leśnej pod kierunkiem profesora Wł. Jedlińskiego, a następnie profesora J. Miklaszewskiego oraz z
biometrii leśnej pod kierunkiem profesora Jedlińskiego, a następnie docenta J. Grochowskiego. Oprócz
wymienionych specjalizacji wykonywano w Katedrze Urządzania Lasu również inne prace dyplomowe,
świadczące o bardzo szerokich zainteresowaniach i kompetencjach kierowników tej jednostki, na przykład:
Pod kierunkiem prof. Jedlińskiego:
- Wacław Szabłowski - "Lotnictwo na usługach urządzania lasu" (1929)
Pod kierunkiem prof. Miklaszewskiego:
- Stefan Lisowski - "Transport drewna i nowa taryfa kolejowa obowiązująca od 15. 03.1936 r." (1936);
- Jan Keller - "Prawo łowieckie i walka z jego przekroczeniami w lasach polskich" (1936);
- Zdzisław Pawlak - "Rola i ilość pracy ludzkiej w produkcji leśnej" (1936);
- Wincenty Zaleski - "Ubezpieczenia lasu od ognia" (1937).
W okresie okupacji Katedra nie zaprzestała działalności dydaktycznej i naukowej. Dzięki kierownikowi, a
również i rektorowi SGGW - profesorowi Janowi Miklaszewskiemu odbywało się tajne nauczanie w
prywatnych mieszkaniach. W tym jakże przecież trudnym i niebezpiecznym okresie powstało aż dziewięciu
prac dyplomowych, przykładowo pod kierunkiem prof. Jana Miklaszewskiego i prof. Wacława
Niedziałkowskiego:
- Stefan Ziembiński - "Las, jego rola w dawnej i znaczenie w dzisiejszej i przyszłej wojnie" (1940).
W okresie powojennym działalność dydaktyczna Katedry to wykłady i ćwiczenia oraz specjalizacja z
urządzania lasu, prowadzone początkowo w V i VI semestrze, ćwiczenia terenowe w semestrze VII oraz
wykłady z ochrony przyrody w semestrze VII.
W 1979 roku w Zakładzie Urządzania Lasu zorganizowane było dwusemestralne Studium Podyplomowe
Urządzania Lasu dla pracowników administracji LP oraz BULiGL. Organizatorem i kierownikiem studium
był docent Witold Rosa, a po jego śmierci prof. Ryszard Zaręba i dr Tomasz Borecki.
Obecnie działalność dydaktyczna Zakładu Urządzania Lasu obejmuje prowadzenie wykładów i ćwiczeń
(kameralnych i terenowych) dla studentów IV roku Wydziału Leśnego studiów dziennych i zawodowych
studiów zaocznych, wykładów i ćwiczeń z zakresu typologii leśnej w semestrze VIII dla studentów studiów
zaocznych.
Ćwiczenia terenowe do 1996 roku odbywały się na terenie Leśnego Zakładu Doświadczalnego w Rogowie.
W roku 1996 rozpoczął się generalny remont bursy studenckiej, co niezwykle utrudniło prowadzenie
ćwiczeń terenowych dla wszystkich studentów Wydziału Leśnego. W okresie remontu, a więc w latach 1997
i 1998 ćwiczenia terenowe z urządzania lasu były prowadzone w lasach Nadleśnictwa Szczebra.
Zorganizowanie tych ćwiczeń w pięknych lasach Puszczy Augustowskiej stało się możliwe dzięki staraniom
pracowników Zakładu - przede wszystkim dr hab. Tomasza Boreckiego i dr hab. Stanisława Miścickiego
oraz ogromnej życzliwości nadleśniczego mgr inż. Tadeusza Winiewicza. Przeprowadzenie zajęć w lasach
gospodarczych, odmiennych od znanych lasów doświadczalnych pod względem siedliskowym,
gatunkowym, przestrzennym (dużo większy kompleks, większe powierzchniowo oddziały) stało się nowym
zadaniem dla pracowników Zakładu. Trud przygotowania tych zajęć w nowym, mało znanym terenie został
nagrodzony dużym zainteresowaniem studentów odrabiających ćwiczenia, którzy oprócz praktycznej
wiedzy z urządzania lasu poznali również walory turystyczne Ziemi Augustowskiej.
Pracownicy Zakładu uczestniczą również w realizacji procesu dydaktycznego na Międzywydziałowym
Studium Gospodarki Przestrzennej - wykłady dla I roku (semestr II) z przedmiotu "Podstawy leśnictwa"
oraz wykłady i ćwiczenia dla II roku (semestr III) z przedmiotu "Podstawy produkcji leśnej" oraz na
Międzywydziałowym Studium Ochrony Środowiska - wykłady dla III roku (semestr VI) z zakresu
monitoringu przyrody ożywionej lasów w ramach przedmiotu "Monitoring i bioindy-kacja środowiska".
Działalność dydaktyczna Zakładu to również prowadzenie szeregu zajęć fakultatywnych dla studentów
Wydziału Leśnego oraz innych wydziałów Uczelni. Dotyczą one głównie różnych metod inwentaryzacji
lasu, systemów informatycznych stosowanych w Lasach Państwowych, typologii leśnej, fitosocjologii,
ochrony przyrody, historii leśnictwa. Część zajęć odbywa się w terenie, gdzie jest prezentowany
nowoczesny sprzęt oraz nowe metody pracy stosowane w urządzaniu lasu. Zajęcia obejmują również pewne
zadania praktyczne wykonywane przez samych słuchaczy. Jest to powodem dużego zainteresowaniem
studentów.
Prowadzona specjalizacja z zakresu urządzania lasu skupia corocznie kilkunastu magistrantów. Powstają
prace dyplomowe z zakresu szeroko rozumianego urządzania lasu, w oparciu o materiały zbierane w terenie
nie tylko w lasach rogowskich, ale także na obszarze całego kraju - w parkach narodowych, rezerwatach
przyrody, ciekawych obiektach położonych na terenie różnych nadleśnictw - szczególnie północnej,
wschodniej i środkowej Polski.
Działalność badawcza
Początkowo profil badawczy Katedry w znacznym stopniu był kształtowany poprzez zainteresowania
naukowe jej kierowników.
Prof. Jedliński był pionierem urządzania lasu opartego na podstawach siedliskowo-drzewostanowych. Jako
pierwszy zajmował się problemami naukowymi rejonizacji przyrodniczo-leśnej, granicami zasięgów drzew i
ich właściwościami ekologicznymi.
W początkowym okresie istnienia Zakładu Urządzania Lasu badania naukowe tej jednostki skierowane
były przede wszystkim na udoskonalanie organizacji gospodarstwa leśnego, podniesienie intensywności i
udoskonalenie produkcji, pogłębienie naukowych - przyrodniczych i matematycznych podstaw urządzania
lasu i biometrii leśnej. Szczególny nacisk został położony na doskonalenie metod wykonywania pomiaru
miąższości i przyrostu drzew i drzewostanów oraz metod urządzeniowych opartych o czynniki przyrodnicze
i ekonomiczne. Celem prac badawczych było takie zbudowanie podstaw naukowych dla w/w metod, aby
zastosowanie ich w praktyce było skuteczne, możliwie łatwe i niedrogie. Wówczas twierdzono, że
przyszłość lasów zależy przede wszystkim od opłacalności produkcji leśnej, której intensyfikacja może
nastąpić po poznaniu czynników przyrodniczych: określeniu jakości siedliska, odpowiedniego doboru
składu gatunkowego drzewostanów, ustaleniu najkorzystniejszej struktury drzewostanu, odpowiedniego
doboru właściwych zabiegów gospodarczych warunkujących utrzymanie optymalnego zwarcia.
Ponadto w Zakładzie Urządzania Lasu zajmowano się stworzeniem tablic miąższości, liczb kształtu,
zasobności oraz tablic sortymentów, które miały być pomocne przy pomiarach, pracach taksacyjnych, z
zakresu hodowli czy użytkowania lasu.
W latach 1935-1939 w Zakładzie Urządzania Lasu uzależniano urządzanie lasu i jego zadania od potrzeb
gospodarki ogólnokrajowej i jej ekonomiki, przy pełnym uznaniu ważności podstaw przyrodniczych. Takie
ujęcie problemów urządzeniowych w dużej mierze wynikało z zainteresowań ówczesnego kierownika
Katedry - profesora Jana Miklaszewskiego, który zajmował się również ekonomiką, administracją,
rachunkowością i polityką leśną.
Po II wojnie światowej Katedra wznowiła działalność pod kierunkiem profesora Wacława
Niedziałkowskiego, który pracował naukowo nad stworzeniem systematyki fitosocjologicznej zespołów
leśnych dla potrzeb urządzania lasu, uwzględniającej właściwości ekologiczne i gospodarcze wydzielonych
jednostek. Ponadto problematyka naukowo-badawcza Katedry dotyczyła rejonizacji przyrodniczo-leśnej,
organizacji gospodarstw leśnych nie stanowiących własności państwa, regulaji użytkowania.
Pracownicy Zakładu Urządzania Lasu zawsze czynnie uczestniczyli w sporządzaniu planów gospodarczych
(operatów) dla lasów doświadczalnych w Rogowie. Jeszcze przed II wojną światową dla poszczególnych
uroczysk były opracowywane plany zagospodarowania w ramach prac magisterskich pod kierunkiem prof.
Jedlińskiego. Po wojnie urządzanie lasów rogowskich w kolejnych rewizjach wykonywali pracownicy
Katedry Urządzania Lasu. Kierownikami robót urządzeniowych byli kolejno kierownicy Katedry: prof.
Wacław Niedziałkowski, prof. Bolesław Szymkiewicz, doc. Witold Rosa, prof. Ryszard Zaręba i obecnie
prof. Edward Stępień.
W chwili obecnej działalność naukowo-badawcza Zakładu Urządzania Lasu obejmuje tworzenie
zintegrowanych systemów inwentaryzacji lasu dla potrzeb kompleksowej oceny stanu, waloryzacji,
klasyfikacji i urządzania lasów wielofunkcyjnych. W szczególności dotyczy ona wariantowego planowania
urządzeniowej i wielkoobszarowej inwentaryzacji lasu wielofunkcyjnego, kompleksowej oceny stanu lasu,
fitosocjologicznej i typologicznej oceny stanu siedlisk leśnych, inwentaryzacji stopnia uszkodzenia
drzewostanów i antropogenicznych zmian w środowisku leśnym.
Działalność badawcza jest nierozerwalnie związana ze zbieraniem materiałów w terenie. Wyjazdy na
delegacje to nie tylko ciężka praca w lesie, ale również integracja zespołu, czas na spokojne dyskusje oraz
na twórczość literacką oczywiście związaną z pracą. Na początku lat osiemdziesiątych podczas jednego z
wyjazdów do Gostynińsko-Włocławskiego Parku Krajobrazowego powstała piosenka, która stała się
hymnem Zakładu. Opowiada o pozaprodukcyjnych walorach kompleksów leśnych, o przyrodniczych
podstawach produkcji leśnej oraz o konieczności uprawiania ochrony czynnej w rezerwatach częściowych już istniejących i nowo tworzonych na tym terenie przez prof. Ryszarda Zarębę i dr Romana Zielonego:
Przyjechali raz do Łącka
Rozłożyli mapy,
Choć pan, choć pan, panie Romku
Robim rezerwaty.
Ref. Jeszcze jeden rezerwacik
Jest ich nie za wiele
Będziem robić rezerwaty
Chociażby w niedziele.
Bladym świtem trabant ruszył
W odległe zarośla
Tutaj, tutaj panie Romku
Kiedyś sosna rosła.
Ref.
Patrz pan, patrz pan, panie Romku
Co tam rośnie w dali
Jaki grabek rośnie sobie
Jakie ma konary.
Ref.
A tu bliżej ta leszczyna
W pierśnicy trzydzieści,
Jakie tutaj jest siedlisko
W głowie się nie mieści.
Ref.
Grab z leszczyną w dolnym piętrze
Dowodzą niezbicie,
Że to grądzik jest wysoki
Jak mi miłe życie.
Ref.
Obok zrębu zupełnego
Wyciętego czysto
Zimoziołu północnego
Zrobim stanowisko.
Ref.
Gdy się wszystko tutaj wytnie
Pasadzi od nowa
Będzie tutaj, panie Romku
Świetlista dąbrowa.
Ref.
Nie będziemy nic ukrywać
Na falach odnowy
Posadzimy, panie Romku
Dąb bezszypułkowy.
Ref.
Produkcyjność aktualną
Tu podwyższyć trzeba
Niech śmigają gonne dąbki
Do samego nieba
Ref.
A gdy minie parę latek
Wspomnisz moje słowa
Będzie tutaj, panie Romku
Świetlista dąbrowa.
Ref.
Wszystkie swoje złote myśli
Na papier przelali
I Romusia wehikułem
Dalej pojechali.
Ref.
Działalność organizacyjna
Katedra Urządzania Lasu, jako jedna z najstarszych na Wydziale Leśnym odgrywała i odgrywa znaczną rolę
w życiu Wydziału i Uczelni. Pracownicy Zakładu Urządzania Lasu od początku brali czynny udział w życiu
organizacyjnym SGGW:
We władzach Uczelni uczestniczyli:
Prof. Jan Miklaszewski
Rektor w latach 1936 - 1939
organizator podziemnego nauczania
w latach 1939 - 1944.
Prof. Lesław Dreszer
pełnił obowiązki Rektora w 1952 r.
Dr habil. Tomasz Borecki
jest prorektorem od roku
akademickiego 1996/1997.
We władzach Wydziału brali udział:
Prof. Władysław Jedliński
dziekan w latach 1920/1921 i 1933/1934.
Prof. Lesław Dreszer
dziekan w latach 1951 - 1955.
Prof. Bolesław Szymkiewicz
prodziekan w latach 1954 - 1959;
dziekan w latach 1960 - 1969.
Doc. dr hab. Witold Rosa
prodziekan w latach 1975 - 1981.
Dr hab. Tomasz Borecki
prodziekan w latach 1992 - 1996.
Ponadto pracownicy Zakładu biorą czynny udział w Komisji Doświadczalnictwa SGGW, Komisji ds. Lasów
Doświadczalnych, w różnego rodzaju Komisjach Senackich. Zawsze pracownicy tej jednostki byli mocno
związani z różnymi organizacjami działającymi na rzecz leśnictwa, ochrony przyrody, nauki.
Skład osobowy
W początkowym okresie istnienia Katedry oprócz kierownika - prof. Jedlińskiego, zatrudnieni byli
asystenci: Jerzy Grochowski (późniejszy adiunkt, zatrudniony do momentu powołania go w 1936 roku na
kierownika Zakładu Biometrii Leśnej) i Wacław Niedziałkowski.
Pomocniczy personel naukowy w pierwszych latach stanowili dość często zmieniający się asystenci
rekrutujący się ze studentów starszych lat studiów. W 1921 roku na stanowisku asystenta starszego pracował
Zygmunt Szyszkowski, a asystenta młodszego - Gustaw Kędzierski. W roku akademickim 1922/1923 w
Zakładzie pracowało trzech demonstratorów Juliusz Eminowicz, Stanisław Turyczyn i Stefan Pokorski, a w
roku 1931/1932 na stanowisku starszego asystenta był zatrudniony inż. Bohdan Sznuk. Od 1932 roku, aż do
wybuchu wojny starszym asystentem był inż. Fryderyk Kuczyński, a od 1934 roku inż. Edward Paprzycki.
W roku akademickim 1937/1938 jako wykładający administrację i rachunkowość leśną był zatrudniony inż.
leśnik - Teodor Trzaskowski. Od 1938 roku na stanowisku woźnego w Zakładzie był zatrudniony
Franciszek Sobiech.
W 1950 roku wykłady i ćwiczenia z urządzania lasu prowadził prof. Leon Mroczkiewicz.
W okresie powojennym (do 1958 r.) skład osobowy pomocniczych pracowników naukowych ulegał
częstym zmianom. W tym okresie pracowali: mgr inż. Edward Paprzycki (do 1953 r.), mgr inż. Lech
Zieliński (1945-1947), mgr inż. Wasilewski, mgr inż. Józef Noyszewski (1945- ), mgr inż. Stefan Król
(1949- ), mgr inż. Henryk Szczepański (1949-), mgr inż. Czesław Baczewski (1948-1950), mgr inż.
Stanisław Markowski, mgr inż. Tadeusz Gierliński (1958-1968), mgr inż. Stanisław Zaborowski (19561959), mgr inż. Mieczysław Wojda (1957-1961).
W 1964 roku pracowała (jako pomoc techniczna) w Zakładzie pierwsza kobieta - Anastazja Rychlewicz.
Następnie na stanowisku technicznym pracowali Wiktor Duljasz (1965-1967), Zbigniew Siek (1967-1968),
Wojciech Stankiewicz (1968-1978).
W latach siedemdziesiątych w Zakładzie Urządzania Lasu pod kierunkiem prof. Szymkiewicza pracowało
trzech docentów: dr hab. Eugeniusz Bernadzki (1975-1979), dr hab. Witold Rosa (1953-1985), dr hab.
Ryszard Zaręba (1957-1994), adiunkt - dr inż. Edward Stępień (od 1968 roku) i asystent - mgr inż. Roman
Zielony (od 1975 roku) oraz zmieniający się pracownicy inżynieryjno-techniczni (Wojciech Stankiewicz,
Jolanta Karamuz (1973/1974), Grażyna Szymańska (1974/1975), Zbigniew Arent (1978-1980), Krzysztof
Gromaczkiewicz (1977/78)- w Rogowie). W roku akademickim 1971/1972 staż odbywała mgr inż. Danuta
Czempińska-Kamińska.
Pod koniec tej dekady nastąpiły zmiany w składzie osobowym Zakładu. W 1977 roku odszedł na emeryturę
prof. Szymkiewicz, kierownikiem został docent Witold Rosa, docent Bernadzki przeszedł do Zakładu
Hodowli Lasu (1979), przyjęto nowego asystenta - mgr inż. Tomasza Boreckiego (od 1979 roku).
Do roku 1985 w składzie osobowym Zakładu nie zachodziły istotne zmiany. Zgrany zespół realizował
zajęcia dydaktyczne i prace badawcze. Młodzi pracownicy pod kierunkiem swych promotorów prowadzili
badania nad doktoratami - asystenci Tomasz Borecki, Stanisław Miścicki (od 1983 roku) i Roman Zielony
oraz adiunkt - Edward Stępień nad pracą habilitacyjną.
5 stycznia 1985 roku - tę datę każdy z pracowników Zakładu Urządzania Lasu i Wydziału Leśnego
zapamiętał dokładnie. W tym dniu zginął tragicznie docent Witold Rosa - lider zespołu, Kierownik Zakładu,
nasz przyjaciel. Dla całego zespołu był to wielki cios. W zakładzie wówczas pracował jeden samodzielny
pracownik - prof. dr hab. Ryszard Zaręba, trzech adiunktów: dr inż. Tomasz Borecki, dr inż. Edward Stępień
i dr inż. Roman Zielony oraz na stanowisku asystenta - mgr inż. Stanisław Miścicki i mgr inż. Justyna
Nowakowska (od 1985 roku). Przed stosunkowo młodym zespołem stanęły wielkie zadania - dokończenie i
prowadzenie tematów badawczych, zajęć dydaktycznych, zdobywanie stopni naukowych. Pod kierunkiem
prof. Zaręby wszyscy pracownicy realizowali swoje zadania. W 1987 roku mgr inż. Stanisław Miścicki
uzyskał stopień doktora, w 1989 roku dr inż. Edward Stępień - stopień doktora habilitowanego.
W latach osiemdziesiątych na stanowisku inżynieryjno-technicznym pracowali: inż. Halina Maciak (do 1985
r.), mgr inż. Justyna Nowakowska (1981-1985), Jadwiga Gradowska (1983-1991), Ewa Sadowska (19851998), mgr inż. Adam Konieczny (1986-1988), mgr inż. Andrzej Keczyński (1989-1990), mgr inż.
Wieńczysław Plutecki (1991-1992), mgr inż. Roman Wójcik (1992-1993). W latach 1991-1994 na
stanowisku asystenta pracował mgr inż. Wojciech Szyprowski.
Obecnie (2012 rok) w Zakładzie Urządzania Lasu pracuje dziewięć osób - siedmiu nauczycieli
akademickich:
prof. dr hab. Tomasz Borecki,
prof. dr hab. Edward Stępień,
prof. dr hab. Stanisław Miścicki,
dr inż. Justyna Nowakowska,
dr inż. Roman Wójcik,
dr inż. Roman Zielony,
dr inż. Michał Orzechowski,
i dwóch pracowników inżynieryjno-technicznych:
mgr inż. Adam Krawczyk – doktorant
mgr inż. Marcin Rabenda – doktorant
oraz sekretarka Katedry
mgr. inż. Renata Czarnecka (od 1998 r.),
Literatura
Księga Pamiątkowa Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie (1906 - 1911 - 1916 1936). 1937. Warszawa.
Księga Pamiątkowa Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie 1906 - 1956.
Tom I i II. 1958. Warszawa.
Jedliński W., 1931. Zakład Urządzania Lasu Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.
(Organizacja, program i kierunek pracy naukowej i pedagogicznej. Sprawozdanie z działalności od roku
1919 do roku 1930). Warszawa.
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego Akademia Rolnicza w Warszawie w latach 1957 - 1985, Tom
I, 1990. Wydawnictwo SGGW. Warszawa.