ZPO PO - WIIH Poznań

WIELKOPOLSKI WOJEWÓDZKI INSPEKTOR
INSPEKCJI HANDLOWEJ
Al. Marcinkowskiego 3, 60-967 Poznań
Poznań dnia
października 2011 roku
Nr akt : D/PI.ŻG.8361.100.2011
ZPO
PO
TRADIS Sp. z o.o.
ul. Mełgiewska 7-9
20-952 Lublin
DECYZJA
Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej
działając na podstawie art.104 § 1 kpa ( Dz. U.2000, Nr 98, poz. 1071 ze zm.),
art. 40a ust. 1 pkt 4 oraz ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej
artykułów rolno – spożywczych ( Dz. U. z 2005, Nr 187, poz. 1577 ze zmianami).
wymierza
Przedsiębiorcy –
TRADIS Sp. z o.o. ul. Mełgiewska 7-9, 20-952 Lublin
NIP: 9462514092
karę pieniężną w wysokości 60.000,00 zł (słownie: sześćdziesiąt tysięcy złotych
00/100).
wynikającą z art. 40 a ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 roku o jakości
handlowej artykułów rolno- spożywczych. ( Dz. U.
z 2005, Nr 187, poz. 1577
ze zmianami).
z tytułu wprowadzenia do obrotu handlowego w dniu kontroli tj. w dniu
30 maja 2011 roku w podległej Hurtowni w Pile, ul. Krzywa 11
artykułów rolno- spożywczych zafałszowanych tj:
1
•
•
•
•
partii 32,29 kg sera gouda, w cenie 13,99 zł/kg, o wartości 451,74 zł,
wyprodukowanego dla: Dairy Broker ul. Czerska 18/46, 00-732 Warszawa,
zakupionego wg f-ry Vat 63/5/2011/BJ z dnia 20.05.2011 roku,
partii 81,15 kg sera morskiego, w cenie 14,02 zł/kg, o wartości 1.137,72 zł,
wyprodukowanego dla: Dairy Broker ul. Czerska 18/46, 00-732 Warszawa,
zakupionego wg f-ry Vat 63/5/2011/BJ z dnia 20.05.2011 roku,
partii 101,32 kg sera podlaskiego, w cenie 14,02 zł/kg, o wartości 1.420,51 zł,
wyprodukowanego dla: Dairy Broker ul. Czerska 18/46, 00-732 Warszawa,
zakupionego wg f-ry Vat 63/5/2011/BJ z dnia 20.05.2011 roku,
partii 122,70 kg sera edamskiego, w cenie 13,99 zł/kg, o wartości 1.716,57 zł,
wyprodukowanego dla: Dairy Broker ul. Czerska 18/46, 00-732 Warszawa,
zakupionego wg f-ry Vat 63/5/2011/BJ z dnia 20.05.2011 roku.
Badane sery nie odpowiadały wymaganiom jakościowym zawartym
w Rozporządzeniu Komisji (WE) Nr 273/2008 z dnia 05 marca 2008 roku
ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania Rozporządzenia Rady (WE)
nr 1255/1999 w odniesieniu do metod analizy oraz oceny jakości mleka i przetworów
mlecznych (Dz. U. L 88 z 29.03.2008 str. 1-115) z uwagi na obecność tłuszczu obcego.
Ponadto badaną próbkę sera podlaskiego zakwestionowano z uwagi na wady
organoleptyczne: smak obcy, nieczysty oraz wyczuwalną szorstkość miękiszu,
co potwierdza obecność innych tłuszczów niż tłuszczu mlecznego.
W myśl art. 40 a ust. 1 pkt 4 ustawy o jakości handlowej : „kto wprowadza do
obrotu artykuły rolno-spożywcze zafałszowane, podlega karze pieniężnej w
wysokości nie wyższej niż 10% przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym
poprzedzającym rok nałożenia kary, nie niższej niż 1.000 zł.”
Uzasadnienie
Wojewódzki Inspektorat Inspekcji Handlowej w Poznaniu, przeprowadził
w dniach od 30 maja do 1 czerwca 2011 roku kontrolę w Hurtowni w Pile,
ul. Krzywa 11 – właściciel TRADIS Sp. z o.o., ul. Mełgiewska 7-9, 20-952 Lublin.
Podczas kontroli pobrano do badań laboratoryjnych:
•
próbkę sera gouda, reprezentującego partię 32,29 kg o wartości 451,74
zł, wyprodukowanego dla: Dairy Broker ul. Czerska 18/46, 00-732
Warszawa, zakupionego wg f-ry Vat 63/5/2011/BJ z dnia 20.05.2011
roku,
•
próbkę sera morskiego, reprezentującego partię 81,15 kg o wartości
1.137,72 zł, wyprodukowanego dla: Dairy Broker ul. Czerska 18/46,
2
00-732 Warszawa, zakupionego wg f-ry Vat 63/5/2011/BJ z dnia
20.05.2011 roku,
•
próbkę sera podlaskiego, reprezentującego partię 101,32 kg o wartości 1.420,51
zł, wyprodukowanego dla: Dairy Broker ul. Czerska 18/46, 00-732 Warszawa,
zakupionego wg f-ry Vat 63/5/2011/BJ z dnia 20.05.2011 roku,
•
próbkę sera edamskiego, reprezentującego partię
122,70 kg o wartości
1.716,57 zł, wyprodukowanego dla: Dairy Broker ul. Czerska 18/46, 00-732
Warszawa, zakupionego wg f-ry Vat 63/5/2011/BJ z dnia 20.05.2011 roku.
Przeprowadzone badania w Laboratorium Kontrolno-Analitycznym Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Olsztynie wykazały, że badane próbki
serów: gouda, morskiego, edamskiego i podlaskiego
- nie odpowiadały wymaganiom jakościowym zawartym w Rozporządzeniu
Komisji (WE) Nr 273/2008 z dnia 05 marca 2008 roku ustanawiającym szczegółowe
zasady stosowania Rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do metod
analizy oraz oceny jakości mleka i przetworów mlecznych (Dz. U. L 88 z 29.03.2008
str. 1-115) z uwagi na obecność tłuszczu obcego.
Ponadto badaną próbkę sera podlaskiego zakwestionowano z uwagi na wady
organoleptyczne: smak obcy, nieczysty oraz wyczuwalną szorstkość miękiszu,
co potwierdza obecność innych tłuszczów niż tłuszczu mlecznego.
W dniu 17.06. 2011 roku wpłynęło do Inspektoratu pismo od kontrolowanego
z dnia 13.06. 2011 roku, o ponowne zbadanie próbki kontrolnej w laboratorium J.S.
Hamilton Poland Ltd Sp. z o.o. w Gdyni.
Przeprowadzone badania próbek kontrolnych w/w serów w laboratorium
J.S. Hamilton Poland LTD. Sp. z o.o. w Gdyni wykazały co następuje:
- Sprawozdanie z badań nr 22553/11/GDY- ser gouda – badana próbka zawiera
około 89% tłuszczu innego niż tłuszcz mleczny,
- Sprawozdanie z badań nr 22554/11/GDY- ser edamski – badana próbka zawiera
około 100% tłuszczu innego niż tłuszcz mleczny,
- Sprawozdanie z badań nr 22555/11/GDY- ser morski – badana próbka zawiera
około 89% tłuszczu innego niż tłuszcz mleczny,
- Sprawozdanie z badań nr 22556/11/GDY- ser podlaski – badana próbka zawiera
około 94% tłuszczu innego niż tłuszcz mleczny, ponadto stwierdzono zapach
sera podlaskiego jako mało typowy, zmieniony.
Laboratorium Hamilton wykazało szczegółowo, iż w serach znajdował się
tłuszcz roślinny, olej roślinny, olej kokosowy, olej z ziaren palmowych, łój wołowy
i smalec.
3
Jest to niedopuszczalne, bowiem produkt o nazwie „ser” może być
wykonany wyłącznie z tłuszczu mlecznego.
Zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) Nr 1234/2007 z dnia 22.10.2007 roku
ustanawiającym wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisami
szczegółowymi dotyczącymi niektórych produktów rolnych ( Dz. U. l 299 z 16.11.
2007 s. 1 ze zm.- nazwy i definicje mleka i przetworów mlecznych określone są
w punkcie II załącznika XII ww. rozporządzenia) - za przetwory mleczne uważa
się produkty uzyskiwane wyłącznie z mleka.
Ponadto zgodnie z art. 46 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 roku
o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010 roku, Nr 136, poz.914 ze zm.)
oznakowanie środka spożywczego nie może wprowadzać konsumenta w błąd
w szczególności: co do charakterystyki środka spożywczego w tym jego nazwy,
rodzaju, właściwości, składu, ilości, trwałości, źródła lub miejsca pochodzenia metod
wytwarzania lub produkcji.
W myśl art. 47 ust. 1
odpowiadać
nazwie
ww. ustawy nazwa środka spożywczego powinna
ustalonej
dla
danego
rodzaju
środków
spożywczych
w przepisach prawa żywnościowego.
Do sprzedaży dla konsumentów przeznaczone zostały zatem produkty
zafałszowane, bowiem zawierały tłuszcz inny niż mleczny i z tego powodu wyrób
ten nie powinien nazywać się serem.
Wobec powyższego należy uznać, że kontrolowany, wprowadził do obrotu
artykuły rolno- spożywcze zafałszowane, co skutkuje zastosowaniem sankcji z art. 40
a ust. 1 pkt 4 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych ( Dz. U. z
2005 roku, Nr 187, poz. 1577 ze zm.): „kto wprowadza do obrotu artykuły rolnospożywcze zafałszowane, podlega karze pieniężnej w wysokości nie wyższej niż
10% przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia
kary, nie niższej niż 1.000 zł.”
Zgodnie z art. 3 pkt 10 ustawy o jakości handlowej artykuł rolnospożywczy zafałszowany to produkt, którego skład jest niezgodny z przepisami
dotyczącymi jakości handlowej poszczególnych artykułów rolno- spożywczych,
albo produkt w którym zostały wprowadzone zmiany, w tym zmiany dotyczące
oznakowania, mające na celu ukrycie jego rzeczywistego składu lub innych
4
właściwości, jeżeli niezgodności te lub zmiany w istotny sposób naruszają interesy
konsumentów w szczególności jeżeli:
a) dokonano zabiegów, które zmieniły lub ukryły jego rzeczywisty skład,
b) w oznakowaniu podano nazwę niezgodną z przepisami,
c) w oznakowaniu podano niezgodne z prawdą dane w zakresie składu,
pochodzenia terminu przydatności do spożycia lub daty minimalnej trwałości,
zawartości netto lub klasy jakości handlowej.
Celem prawa żywnościowego jest szeroko rozumiana ochrona interesów
konsumentów. Art. 8 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego
i Rady ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego,
powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności i ustanawiającego
procedury
w
zakresie
bezpieczeństwa
żywności
(Dz.
U.
L
31
z 01.02.2002r. ze zm.) precyzuje, że celem tego prawa jest ochrona interesów
konsumentów i umożliwienie im świadomego wyboru związanego ze spożywaną
przez nich żywnością.
Prawo żywnościowe ma przeciwdziałać oszukańczym lub podstępnym
praktykom, fałszowaniu żywności oraz wszelkim innym praktykom mogącym
wprowadzić konsumentów w błąd.
Zgodnie z art. 17 wyżej cytowanego rozporządzenia odpowiedzialność za
naruszenie prawa żywnościowego ponoszą wszyscy przedsiębiorcy, na każdym
etapie produkcji, przetwarzania i dystrybucji w przedsiębiorstwach będących pod
ich kontrolą, oraz zapewniają zgodność tej żywności lub pasz z wymogami prawa
żywnościowego
właściwymi
dla
ich
działalności
a
także
zapewniają
kontrolowanie przestrzegania tych wymogów.
W związku z powyższym od tak doświadczonego przedsiębiorcy, należy
oczekiwać, iż jest w stanie przewidzieć prawdopodobieństwo naruszenia praw
i interesów konsumenta. Sprzedawca oferujący konsumentom produkty o nazwie
„ ser” winien być dobrze zorientowany co do jego rzeczywistej jakości.
W kontekście powyższego Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Inspekcji
Handlowej uznał, iż zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu
Europejskiego i Rady ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa
żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności
i ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. L 31
z 01.02.2002r. ze zm.) podmioty działające na rynku spożywczym zapewniają na
wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji w przedsiębiorstwach
5
będących pod ich kontrolą, zgodność tej żywności lub pasz z wymogami prawa
żywnościowego właściwymi dla ich działalności i kontrolowanie przestrzegania
tych wymogów. Dotyczy to zatem i hurtownika.
Należy
zaznaczyć,
że
w
świetle
prawa
żywnościowego
pojęcie
wprowadzenia do obrotu dotyczy każdego etapu obrotu i nie jest zawężone
jedynie do pierwszego wprowadzenia na rynek. Wprowadzenie na rynek zgodnie
z art. 3 pkt. 8 rozporządzenia 178/2002 oznacza posiadanie żywności lub pasz
w celu sprzedaży, z uwzględnieniem oferowania do sprzedaży lub innej formy
dysponowania.
Taki też kierunek wykładni prezentowany jest w wyroku Trybunału
Sprawiedliwości z dnia 23 listopada 2006 r. w sprawie C-315/05 (Dz. U. C 331 z 30
grudnia 2006 r.) wydanym w trybie prejudycjalnym, w którym wskazano, że
wprowadzający do obrotu może być odpowiedzialny za jakość nawet w sytuacji, gdy
jako zwykły dystrybutor wprowadza do obrotu produkt w postaci dostarczonej od
producenta.
Jest zatem bezsporne, że zafałszowane sery wyprodukowane dla: Dairy
Broker ul. Czerska 18/46, 00-732 Warszawa, zostały jako takie wprowadzone do
obrotu z konsumentami przez przedsiębiorcę: TRADIS Sp. z o.o., ul. Mełgiewska 79, 20-952 Warszawa.
W oparciu o zebrany materiał dowodowy, na podstawie art. 61 § 4 Kodeksu
postępowania administracyjnego ( Dz. U. z 2000 roku, Nr 98, poz. 1071 ze zm.),
pismem z dnia 26 sierpnia 2011 roku Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Inspekcji
Handlowej wszczął
z urzędu postępowanie
administracyjne w sprawie
wymierzenia kary pieniężnej z art. 40 a ust.1 pkt 4 ustawy o jakości handlowej.
Jednocześnie poinformował, że na podstawie art. 10 § 1 Kodeksu postępowania
administracyjnego
strona
może
brać
czynny
udział
w
każdym
stadium
postępowania a w szczególności wypowiadać się, co do zebranych dowodów
i zapoznać się ze zgromadzonymi w tej sprawie materiałami.
Pismem z dnia 9.09.2011 roku (do Inspektoratu wpłynęło 15.09.2011 roku)
strona wniosła, że w ocenie spółki nie spełnia przesłanek odpowiedzialności w trybie
art. 40 a ust.1 pkt 4 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, gdyż
nie miała wpływu na jakość kwestionowanego towaru, ani sposób jego
oznakowania.
W ocenie Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej
taka argumentacja nie jest trafna. Cytowane wyżej prawo polskie i europejskie
6
nakłada na sprzedawcę żywności bezwzględny obowiązek zapewnienia jej
zgodności z wymogami prawa żywnościowego. Prawo to nie przewiduje w ogóle
możliwości zwolnienia się z tego obowiązku i stanowi, że jego celem jest ochrona
interesów konsumentów.
Zgodnie z art. 40 a ust. 5 ustawy o jakości ustalając wysokość kary pieniężnej
Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej, biorąc pod uwagę
argumenty strony przedstawione ww. piśmie uwzględnił stopień szkodliwości
czynu, stopień zawinienia strony, zakres naruszenia
a także dotychczasową
działalność podmiotu działającego na rynku artykułów rolno- spożywczych
i wysokość obrotów.
Biorąc pod uwagę dowody zebrane w niniejszej sprawie Wojewódzki
Inspektor uznał, iż w związku z wprowadzeniem do obrotu produktów
zafałszowanych zachowanie strony wypełnia znamiona art. 40 a ust.1 pkt 4 ustawy
o jakości, a stopień szkodliwości czynu jest najwyższy.
Zarzucany czyn narusza podstawową zasadę zaufania konsumenta w obrocie
środkami spożywczymi, biorąc pod uwagę także rolę, jaką przetwory mleczne
odgrywają w codziennym żywieniu człowieka oraz powszechność ich spożycia.
Według punktu 23 preambuły do rozporządzenia nr 178/2002 „Bezpieczeństwo
i zaufanie konsumentów we Wspólnocie i w państwach trzecich ma najwyższe
znaczenie. Wspólnota jest znaczącym globalnym nabywcą żywności i pasz i w tym
kontekście
uczestniczy
ona
w
międzynarodowych
umowach
handlowych,
przyczynia się do rozwoju międzynarodowych standardów, na których opiera się
prawo żywnościowe i wspiera ona zasadę wolnego handlu bezpiecznymi paszami
i bezpieczną zdrową żywością w sposób nie dyskryminujący nikogo, postępując
zgodnie z praktyką uczciwego i etycznego handlu”
Natomiast – według art. 1 tego rozporządzenia- tworzy ono podstawy do
zapewnienia
konsumentów
wysokiego
poziomu ochrony
związanych
z
żywnością,
zdrowia
ze
ludzkiego
szczególnym
i interesów
uwzględnieniem
zróżnicowania podaży żywności, w tym produktów tradycyjnych, z jednoczesnym
zapewnieniem sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego.
Oznaczenia produktów mają szczególne znaczenie przy dokonywaniu zakupu przez
konsumentów. Użycie nazwy „ser” wprowadziło konsumentów w błąd sugerując, że
nabywają oni produkty mleczne, podczas gdy nimi nie były. Zastosowanie tłuszczu
innego niż mleczny spowodowało także zmianę właściwości produktów.
Z treści wymienionych wyżej aktów prawnych należy wnioskować, że
ochrona
konsumenta w Unii Europejskiej przed nieuczciwą praktyką handlową, jaką jest
7
wprowadzanie do obrotu produktów zafałszowanych ma charakter priorytetowy.
Zatem wprowadzanie do obrotu pod nazwą „ser” sugerującą produkt mleczny
takiego artykułu, do którego produkcji użyto tłuszczu innego niż tłuszcz mleczny
należy uznać za zachowanie szczególnie naganne.
Stopień zawinienia strony określono jako średni biorąc pod uwagę
wyjaśnienia strony.
Wada produktów powstała na etapie produkcji, na co strona nie miała jako
sprzedawca bezpośredniego wpływu. Okoliczność
ta nie stanowi jednak
wystarczającego usprawiedliwienia mogącego wyłączyć odpowiedzialność strony za
zaistniałe nieprawidłowości. Jako profesjonalista działający na rynku artykułów
rolno-spożywczych strona ma obowiązek znajomości przepisów prawa związanych
z wykonywaną przez siebie działalnością i reguł sankcjonujących obrót na tym
rynku.
Obowiązek
zapewnienia
zgodności
artykułów
rolno-spożywczych
z wymogami prawa żywnościowego spoczywa na każdym podmiocie działającym
na rynku spożywczym, także na etapie handlu hurtowego, zatem strona jako
profesjonalista mający duży udział w obrocie artykułami rolno-spożywczymi,
powinna dołożyć wszelkich starań przy doborze dostawców, od których nabywa
towary, w celu zabezpieczenia interesów konsumentów.
Należy nadmienić, iż stopień zawinienia nie tyle wpływa na sam fakt wymierzenia
kary w ogóle, ale na jej wysokość, którą organ wydający decyzję jedynie miarkuje
w wymiarze określonym ustawą. W tej kwestii stanowisko Wielkopolskiego
Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej jest zbieżne z poglądem Sądu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów wyrażonym w wyroku z dnia 24.07.2008 roku
(„Stopień zawinienia przedsiębiorcy wpływa jedynie na ustalenie wysokości kary
pieniężnej, jest natomiast nieistotny dla samego wymierzenia kary pieniężnej”, XVII
AmE 170/07”).
Nadto przyjęte przez ustawodawcę brzmienie art. 40 a ust. 1 pkt 4 ustawy o jakości
handlowej wprowadza mechanizm polegający na tym, że każdy, w stosunku do
kogo zostanie spełniona
przesłanka
wprowadzania do obrotu artykułów rolno
spożywczych zafałszowanych, podlega karze określonej w tym przepisie. Dlatego
też przy określaniu wysokości sankcji bierze się pod uwagę stopień zawinienia, który
nie jest ustalany w chwili uznania konieczności
wymierzania sankcji, ale na
późniejszym etapie postępowania, to jest w momencie określania jej wysokości.
Należy zatem zauważyć, że ustawodawca zakłada istnienie stopnia zawinienia w
każdej sytuacji wymierzania kary pieniężnej z tytułu naruszania przepisów prawa
8
żywnościowego, a rolą organu stosującego prawo, to jest wymierzającego karę
pieniężną, jest jedynie miarkowanie wymiaru sankcji.
Zakres naruszenia Wojewódzki Inspektor ocenił jako istotny z punktu
widzenia właściwości produktu oraz regulacji rynków. Naruszone bowiem przepisy
dotyczące jakości handlowej wynikały z właściwości produktu, jego cech i składu.
Także sposób oznakowania produktu nie pozostał bez znaczenia, gdyż konsument
dokonując zakupu w przekonaniu, że nabywa przetwór mleczny, otrzymał w
rzeczywistości
mieszankę
tłuszczową,
przez
co
został
naruszony
interes
ekonomiczny konsumentów, gdyż cena sprzedaży przetworu mlecznego jest wyższa
niż środka spożywczego wyprodukowanego z mieszanki tłuszczowej.
Przesłanka odwołująca się do dotychczasowej działalności podmiotu
działającego na rynku artykułów rolno – spożywczych wymaga dostosowania
sankcji do konkretnego przedsiębiorcy. Ocena ta wykonywana jest w aspekcie relacji
pomiędzy wojewódzkim inspektorem a podmiotem podlegającym ukaraniu.
Ponadto odnosi się ona jedynie do aktywności przedsiębiorcy na rynku artykułów
rolno – spożywczych i jak poprzednie ma charakter stopniowalny. W aspekcie
rozpatrywanej sprawy, Wojewódzki Inspektor uznał, że przebieg dotychczasowej
działalności strony nie stanowi przesłanki zaostrzającej karę.
Sankcje stosowane zgodnie z ustawą o jakości handlowej także wobec
sprzedawców za wprowadzenie do obrotu towarów zafałszowanych i o niewłaściwej
jakości mają
na celu między innymi wyeliminowanie z obrotu rynkowego
nierzetelnych producentów, bowiem od bezpośrednich sprzedawców zależy, gdzie
i od kogo nabywają towary do sprzedaży konsumentom.
Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wymierzył zatem
karę wynikającą z art. 40 a ust. 1 pkt 4 ustawy o jakości handlowej artykułów rolnospożywczych.
Ponadto przy wydawaniu decyzji, obok
powyższych przesłanek
Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uwzględnił treść art. 17
rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego
ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd
ds.
Bezpieczeństwa
Żywności
i
ustanawiającego
procedury
w
zakresie
bezpieczeństwa żywności ( Dz. U.L 31 Z 01.02.2002 r. ze zm.), iż kara powinna być
skuteczna, oraz odstraszająca a także wziął pod uwagę zasadę proporcjonalności,
która zakłada, że zastosowany środek musi być właściwy do osiągnięcia
zakładanego celu.
9
W myśl art. 40 a ust. 1 pkt 4 ustawy o jakości handlowej, kwota kary
pieniężnej wyznaczana jest w granicach od 1000 zł do 10% przychodu osiągniętego
w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary.
Wielkopolski Wojewódzki Inspektor uwzględniając poziom szkody grożącej
potencjalnym nabywcom oraz wartość uzyskanych przez stronę w 2010 roku
przychodów uznał, że kara pieniężna w kwocie określonej w sentencji decyzji jest
adekwatna do stwierdzonych naruszeń, spełni swój skutek prewencyjny i skłoni
stronę do nienaruszania przepisów z zakresu jakości handlowej artykułów rolnospożywczych w przyszłości.
Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej orzekł zatem jak
w sentencji.
Zgodnie z art. 40 a ust. 6 i 7 ustawy o jakości handlowej artykułów rolnospożywczych, karę pieniężną o której mowa w sentencji decyzji, stanowiącą dochód
budżetu państwa, przedsiębiorca jest zobowiązany wpłacić na konto bankowe
Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w Poznaniu, Nr konta NBP O/O
Poznań nr 96 1010 1469 0032 7422 3100 0000 w terminie nieprzekraczalnym 30 dni
od dnia w którym decyzja o wymierzeniu kary stała się ostateczna.
Kara niezapłacona w terminie staje się zaległością podatkową w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005
roku, Nr 8, poz. 60 ze zm.)
Pouczenie:
1. Od niniejszej decyzji na podstawie art. 127 § 1 i 2 kpa, art. 129 § 1 i 2 kpa przysługuje stronie odwołanie do Prezesa
Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów 00-950 Warszawa, Plac Powstańców Warszawy 1 składane na piśmie
za pośrednictwem Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej AL. Marcinkowskiego 3, 60-967
Poznań, w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia.
2. Do należności pieniężnych nie uiszczonych w terminie stosuje się przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997
roku- Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005, Nr 8, poz. 60 ze zm.).
...................................................................
(imię i nazwisko, stanowisko służbowe, podpis)
10