Seminarium krytyki i prelekcji
Transkrypt
Seminarium krytyki i prelekcji
Kod przedmiotu/modułu K1-23/2011 K1-33/2012 K1-30/2013 Nazwa przedmiotu Seminarium krytyki i prelekcji Kierunek Kompozycja i Teoria Muzyki Specjalność Kompozycja Typ studiów I stopnia Wymagania wstępne Zdany egzamin wstępny na studia I stopnia, specjalność Kompozycja. Wymagania zostały określone w „Informatorze dla kandydatów na studia stacjonarne I stopnia”. Wymagania końcowe Zaliczenie wg podanych kryteriów Cele przedmiotu/modułu Treści kształcenia • • • poznanie warsztatu krytyka muzycznego i publicysty opanowanie konstruowania tekstów krytycznych praktyczna znajomość konstruowania tekstów o różnym przeznaczeniu • przygotowanie do samodzielnej pracy nad tekstami • poznanie podstawowej problematyki związanej z konstruowaniem wypowiedzi ustnej, dostosowanej do różnych grup odbiorców oraz prelekcji słownej do różnych typów koncertów • wyrobienie nawyków związanych z wystąpieniami publicznymi Cele i funkcje krytyki muzycznej. Warsztat krytyka muzycznego. Kompetencje krytyka. Wymogi i problemy natury etycznej. Kryteria wartościowania i oceny. Kryteria oceny sztuki wykonawczej. Kryteria oceny dzieła muzycznego. Zawartość merytoryczna recenzji. Rygory terminu, rozmiaru, adiustacja. Rodzaje recenzji, przykłady, analiza prac. Problematyka recenzji z koncertów o różnych składach wykonawczych, recenzje z wykonań dzieł scenicznych, recenzje płytowe i DVD, recenzje podsumowujące. Cele i funkcje prelekcji muzycznej. Typy odbiorców, kształtowanie przekazu ustnego w zależności od grup odbiorczych (pod względem struktury społecznej, wieku, wykształcenia). Warsztat prelegenta, sztuka poszukiwania odpowiednich treści i ich wyboru do prelekcji. Rodzaje prelekcji, typy koncertów i audycji wymagających indywidualnego potraktowania. Różnice między prelekcją a konferansjerką. Problematyka zawodu prelegenta. Ćwiczenia w zakresie kształtowania wypowiedzi ustnej: • komentarze wprowadzające słuchacza do odbioru jednego utworu • komentarz integrujący różne wątki i treści wprowadzający do odbioru kilku utworów (sztuka odnajdywania treści nadrzędnych) • wprowadzenie słowne do całego koncertu – sztuka komponowania słowa integrującego w formie eseju 1 • Zamierzone efekty kształcenia w zakresie kompetencji społecznych: w aspekcie niezależności • Formy kształcenia (np. wykład/ćwiczenia/inne) specyfika koncertów dla młodych odbiorców: konstruowanie tematycznych audycji dla dzieci i młodzieży w sposób świadomy poszerza swoją wiedzę i umiejętności poprzez odpowiedzialny wybór przedmiotów uzupełniających podstawowy tok studiów Zajęcia zbiorowe w formie wykładu, ćwiczeń, seminarium. Rok Punkty ECTS (nakład pracy studenta niezbędny do osiągnięcia zamierzonych efektów kształcenia) Semestr I 1 II 2 3 III 4 5 6 Tok 2011 2 2 Tok 2012 2 2 Tok 2013 3 3 2 2 zal zst Punkty ECTS Ilość godzin w tygodniu Tok 2011, 2012, 2013 Rodzaj zaliczenia Tok 2011, 2012, 2013 Legenda Kryteria oceny i sposoby weryfikacji zal – zaliczenie; zst – zaliczenie ze stopniem; egz – egzamin; ekm – egzamin komisyjny Ocena na podstawie całorocznej pracy studenta w realizowaniu poszczególnych zadań cząstkowych, w zakres których wchodzą: Semestr zimowy: cztery prace pisemne: • dwie recenzje z koncertów z bieżącego repertuaru • jedna recenzja podsumowująca kilkukoncertowe lub kilkudniowe zdarzenie muzyczne • jedna recenzja płytowa Kryteria oceny dotyczą wartości merytorycznej tekstów (wiedza przedmiotowa i umiejętność jej wykorzystania w recenzji), walorów językowych tekstu (umiejętności poprawnego językowo przekazu przede wszystkim pod względem stylistycznym i logicznym), adekwatności przekazu w zależności od przeznaczenia tekstu dla grup odbiorczych. Ocena weryfikuje: • umiejętność przygotowania typowych prac pisemnych dotyczących zagadnień szczegółowych związanych ze studiowanym kierunkiem studiów i specjalnością, na temat 2 • • Literatura interpretowania muzyki, z wykorzystaniem podstawowych ujęć teoretycznych, a także różnych źródeł umiejętność zbierania, analizowania i interpretowania informacji, rozwijania idei i formułowania krytycznej argumentacji oraz wewnętrzną motywacją i organizacją pracy twórczej umiejętność samooceny, konstruktywnej krytyki w stosunku do działań innych osób Semestr letni: trzy prelekcje ustne: • dotycząca wprowadzenia słownego do jednego utworu • wprowadzająca do kilku różnych kompozycji • wprowadzająca do całego koncertu Ocena prelekcji dotyczy aspektów merytorycznych (prawidłowych i zgodnych z faktografią informacji, kompetentnych poszukiwań literaturowych, umiejętności ich wyboru w zależności od charakterystyki odbiorcy), aspektów związanych z przekazem treści (adekwatność werbalna i niewerbalna przekazu ustnego) Ocena weryfikuje: • umiejętność przygotowania typowych wystąpień ustnych, dotyczących zagadnień szczegółowych związanych ze studiowanym kierunkiem studiów i specjalnością, na temat interpretowania muzyki, z wykorzystaniem podstawowych ujęć teoretycznych, a także różnych źródeł • formy zachowań związane z występami publicznymi ze szczególnych uwzględnieniem prezentacji muzyki własnej i innych kompozytorów • zdolność do efektywnego wykorzystania: wyobraźni, intuicji, emocjonalności, zdolności twórczego myślenia i twórczej pracy w trakcie rozwiązywania problemów, zdolności elastycznego myślenia, adaptowania się do nowych i zmieniających się okoliczności • umiejętność kontroli własnych zachowań i przeciwdziałanie lękom i stresom, jak również umie sprostanie warunkom związanym z publicznymi występami lub prezentacjami. An anthology of musical criticism, ed. N. Demuth, Greenwood Press, [s. l.] USA, 1971. Bula K., Jak mówić o muzyce. Vademecum komentatora muzycznego, Warszawa 1991. Ciesielski R., Refleksja estetyczna w polskiej krytyce muzycznej Dwudziestolecia Międzywojennego, Poznań 2005. Chęćka-Gotkowicz A., Dysonanse krytyki, Gdańsk 2008. Dziadek M., Polska krytyka muzyczna w latach 1890–1914, t. 1: Koncepcje i zagadnienia, Katowice 2002. Dźwięk–Słowo–Obraz–Myśl. Rola krytyki w dzisiejszym życiu artystycznym, red. A. Matracka-Kościelny, Podkowa Leśna–Stawisko 2003, Filip G., O krytyce przy muzyce, „Odra”, http://odra.okis.pl/article.php/605. Gołąb M., Spór o granice poznania dzieła muzycznego, Wrocław 2003. Każdy wie jak i każdy potrafi. Rozmawiają Dorota Kozińska i Rafał Augustyn, „Ruch Muzyczny” 2007, nr 21. 3 Krytycy przy okrągłym stole, red. E. Dzięmbowska, Warszawa 1966. Krytyka muzyczna. Teoria–historia–współczesność, red. M. Bristiger et al., Zielona Góra 2009. Jarociński S., Antologia polskiej krytyki muzycznej XIX i XX wieku, Kraków 1955. Kofin E., Krytyka muzyczna, Wrocław 2010. McLeese D., Straddling the Cultural Chasm: The Great Divide between Music Criticism and Popular Consumption, „Popular Music and Society”, Vol. 33, No. 4, October 2010, s. 433–447. Niziurski M., Prelekcja muzyczna, Kielce 1994. Sułek A., Czym jest krytyka? Jaka jest praktyka? Na pytania odpowiada Andrzej Chłopecki, „Ruch Muzyczny” 2007, nr 5. oraz archiwalne i bieżące teksty krytyczne z periodyków muzycznych Język wykładowy polski Prowadzący dr I. Starzec-Kosowska Uwagi 4