Wernisaż wystawy Zofii de Ines

Pomorskie.travel
http://pomorskie.travel
Wernisaż wystawy Zofii de Ines
Zofia de Ines
Ukończyła Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej (uzyskując dyplom inżyniera architekta) oraz
Wydział Scenografii ASP w Krakowie. Od 1975 roku projektuje scenografie i kostiumy w teatrze
dramatycznym, muzycznym, operze, balecie, telewizji i filmie. Debiutowała kostiumami do Białego
małżeństwa w reżyserii Kazimierza Brauna w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu i tę pracę, z
zaprojektowaną przez siebie scenografią, powtórzyła w teatrze w Post Jefferson w stanie Nowy York.
Scenografia traktowana jako dziedzina sztuki dała jej możliwość realizowania atrakcyjnych rozwiązań
architektonicznych w przestrzeni teatralnej, w opozycji do szarej PRLowskiej rzeczywistości. Odtąd teatr
stał się dla Zofii de Ines właściwym miejscem dla autorskich realizacji, spełnienia własnych wizji,
wyobrażeń, fantazji i kreacji.
Zofia de Ines ma na swoim koncie ponad dwieście realizacji. Jej wybrane prace w teatrze dramatycznym
(Stary Teatr i Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie, Teatr Narodowy, Teatr Ateneum, Teatr Polski i
Teatr Powszechny w Warszawie, Teatr Polski i Teatr Współczesny we Wrocłwiu oraz Teatr Wybrzeże w
Gdańsku ) z wybitnymi reżyserami to: z Jerzym Jarockim – np. Samobójca, Kasia z Heilbronnu,
Maciejem Prusem – np. sztuki Szekspira: Ryszard III, Burza, Stracone zachody miłości, Juliusz Cezar,
Wieczór trzech króli, Król Lear, oraz Kordian, Krzesła, z Adamem Hanuszkiewiczem – np. Mąż i żona,
Treny, Fedra, ... i Dekameron, Mariuszem Trelińskim – Adrianna Lecouvreur, Lautrenamont – Sny,
Krzysztofem Zaleskim – Skąpiec, Rewizor, z Kazimierzem Braunem – Białe małżeństwo, Anna Livia,
Operetka, Zofią Kalińską – Nominate filliae i Wyprzedaż kobiet demonicznych, Leszkiem Mądzikiem –
Antygona, Makbet (2010), a z Tomaszem Koniną – Idiota (2009), Panny z Wilka (2009), Dama
Kameliowa (2010);
Wybrane realizacje de Ines w operze –Teatrze Wielkim w Warszawie, Teatrze Wielkim w Poznaniu,
Operze Krakowskiej – to: z reżyserem Krzysztofem Nazarem – Król Ubu, Czarna maska, Dama Pikowa
(2008), Markiem Weiss-Grzesińskim – Faust, z Beatą Redo-Dobber – Czarodziejski flet oraz Tomaszem
Koniną – Tankred;
1/3
Pomorskie.travel
http://pomorskie.travel
W balecie Zofia de Ines zrealizowała : w Polskim Teatrze Tańca w Poznaniu z Ewą Wycichowską –
Niebezpieczne związki, Przypadki pana von K.; w Operze Śląskiej z Henrykiem Konwińskim – Romeo i
Julia (2009).
Prace Zofii de Ines dla teatrów lalkowych to: w Teatrze Banialuka w Bielsku Białej, w Teatrze im. A.
Smolki w Opolu z Julią Pawłowską – Alicja w krainie czarów (2008) oraz z Pawłem Aignerem – Zielony
Wędrowiec (ogólnopolska nagroda za najlepsze przedstawienie dla dzieci w 2008 roku) i Miłość do
trzech pomarańczy (2009).
Zofia de Ines przez wiele lat współpracowała z twórcą Wrocławskiego Teatru Pantomimy Henrykiem
Tomaszewskim. We Wrocławiu powstały spektakle: Protesilas i Laodamia, Orfeusz i Eurydyka, Rycerze
Króla Artura, Perykles, Sen nocy letniej i Syn marnotrawny oraz w Theater der Stadt w Bonn Orfeusz i
Eurydyka.
Artystka zrealizowała także trzy spektakle autorskie: poświęcony kreacyjnej funkcji kostiumu i jego
związkom z płcią – Idole perwersji (wraz z Teatrem Ekspresji, 1991), poświęcony związkom kostiumu z
modą – Między teatrem a haute couture (z Polskim Teatrem Tańca, 1998) oraz spektakl metafizyczny –
Na krawędzi (2006).
W 1991 roku powstał film oparty na autorskim spektaklu Idole perwersji, w 1994 film pt. Sama przed
lustrem, który przedstawia sylwetkę i dokonania artystyczne Zofii de Ines, zaś w 2001 roku biograficzny
film pt. Portret.
Zasadniczymi elementami twórczości artystki są autokreacje oraz zabiegi formalne dotyczące sposobu
ubierania się oraz śledzenie związków między nimi. Stanowią one sposób wyrażania i kształtowania
osobowości poprzez modę. Zofia de Ines od lat prezentuje autokreacje m.in. w formie pokazów, akcji
artystycznych oraz fotografii, które powstają we współpracy ze znanymi fotografami: Tadeuszem
Paczulą, Markiem Gardulskim (wystawa Sesje wieczorne, Kraków 2004) i Stefanem Okołowiczem.
Wiele fotografii autorstwa Stefana Okołowicza przedstawiających autoperformance Zofii de Ines zostało
zaprezentowanych na wystawie Polka zorganizowanej w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie w
2005 r. Zostały też opublikowane w wydawnictwach Instytutu Teatralnego w Warszawie np. w serii Inna
Scena, w artykule Ewy Derdy pt. Zofii de Ines fantazmaty kobiecości (w publikacji zbiorowej pt. Ciało,
płeć, pożądanie. Tożsamość seksualna i tożsamość płci w polskim dramacie i teatrze – 2008).
Artystka zorganizowała kilka wystaw indywidualnych w kraju (Kraków, Wrocław, Lublin, Sandomierz)
– np. wystawę scenografii i kostiumów do spektakli operowych i baletowych z okazji 50-lecia Opery
Krakowskiej (2004) – oraz za granicą (Paryż, Darmstad). Brała również udział w wielu wystawach
zbiorowych, np. wielokrotnie w Quadriennale Scenografii w Pradze oraz w wystawie Labirynt zwany
Teatr. O przestrzeni teatralnej (BWA, Kraków, 1994). W 1995 roku napisała artykuł poświęcony
kostiumowi do katalogu wystawowego Quadriennale.
Ponadto Zofia de Ines zajmuje się rysunkiem, plakatem, pisze teksty poświęcone kostiumowi i modzie.
Obecnie wykłada kostiumografię w Międzynarodowej Szkole Kostiumografii i Projektowania Ubioru w
Warszawie (MSKiPU).
W scenografii nie interesuje mnie ani sugestia przestrzeni, ani jej iluzja, lecz konstrukcja „spotęgowanej“
2/3
Pomorskie.travel
http://pomorskie.travel
przestrzeni – bardziej znaczącej, większej i głębszej niż to wynika z rzeczywistych wymiarów sceny.
Fascynuje mnie rozległa, lub – w przeciwieństwie do niej – klaustrofobicznie zawężona, kinetyczna,
zmienna, tajemnicza przestrzeń, w której nawet tworzywo trudne jest do zdefiniowania. W projektowaniu
kostiumów istotne jest znalezienie osobowości i charakteru postaci, zawsze wychodzę od ciała,
podkreślam erotykę. Interesuje mnie przede wszystkim konstrukcja i rzeźba kostiumu. Moje myślenie o
scenografii i kostiumie ma źródło w architekturze. W tym sensie jestem architektem.
Na wystawie w galerii Filharmonii Kaszubskiej i Wejherowskiego Centrum Kultury zaprezentowana
zostanie retrospektywa pracy twórczej Artystki. W przestrzeni Galerii zaistnieje około 20 manekinów z
kostiumami wraz z wybranymi do nich projektami.
Start: 2015-05-15 18:00
Miejsce: Galeria w Filharmonii Kaszubskiej w Wejherowie
Bilety: Wstęp wolny
Marta Balicka
3/3
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)