Astrologia kabalistyczna - podstawy - Astrologia profesjonalna

Astrologia kabalistyczna - podstawy
Nadesłał Marek Rostkowski
Pomysł astrologii przestrzennej narodził się u autora po lekturze Klucza Kabały - Księgi Jecirah. Być
może nie jest to nowy pomysł, gdyż pewne istniejące od wieków symbole już dawno sugerowały ideę
zależności i wpływów wynikających z zależności geometrycznych. Mam tu na myśli np. Gwiazdę Magów,
czy też bardziej znaną Gwiazdę Dawida. Oczywiście oba znaki są przedstawiane w formie płaskiego
symbolu, być może taka ich forma podyktowana była ówczesnym "płaskim" sposobem myślenia.
Jakkolwiek rzutowanie przestrzeni na płaskość ma swoje zalety w prostocie otrzymanego kształtu i
zależności matematyczno-geometrycznych, tak pociąga za sobą pewną utratę informacji.
Zaproponowane przez autora stworzenie symboliki przestrzennej wcale nie ułatwia przeniesienia jej na
zrozumiały język, wynika to z samej własności słów, które nie potrafią oddać przestrzeni i głębi
poruszanego tematu. Nic nie wskazuje na to, aby jakikolwiek język ewoluował w stronę 3-go wymiaru.
Nie dziwi to autora, gdyż nawet po wkroczeniu do III tysiąclecia nasze myślenie niewiele się zmieniło.
Dalej poruszamy się w obrębie pojęć dwuwymiarowych zawartych w pewnych skrajnościach norm
kulturowych, takich jak: dobro-zło, miłość-nienawiść, wojna-pokój, bieda-bogactwo, życie-śmierć.
Jedynym organem zmysłowym, u którego dostrzegalny jest pewien postęp są oczy. Widoczny przełom
widzenia świata dokonał się w malarstwie XVI wiecznym. Artyści tego wieku, poczynili pierwsze próby
przeniesienia na papier trzeciego wymiaru, dając podstawy rzutowania perspektywicznego.
Biorąc to wszystko pod uwagę, autor pragnie na bazie istniejącej wiedzy zbudować fundament, dający
nowy wgląd w poznanie struktury wszelkich form przejawów życia. Cała Księga Jecirah zawiera głęboką
symbolikę, która dotyczy budowy i funkcjonowania całego wielopoziomowego wszechświata. W pierwszej
jej części mowa jest o dziesięciu sefirotach, które stanowią podstawę budowy drzewa kabalistycznego.
Druga jej część opisuje zależności 22 elementów wchodzących w skład każdej sefiroty. Te 22 cegiełki są
podstawą konstrukcji wszystkiego, co istnieje w naszym świecie i poza nim. Poznanie ich zależności jest
kluczem rozumienia wszelkiej wiedzy. Dalsza część tej pracy oparta jest właśnie na II części Księgi
Jecirah.
22 elementy dzielą się na trzy grupy zgodnie z równaniem 3 + 7 + 12 = 22.
{mospagebreak title=3 elementy głowne - 3 matki}
3 ELEMENTY głowne zwane matkami.
Trzy litery obrazują stan równowagi (Alef) możliwy do zaistnienia przy równowadze sił przeciwnych Mem
i Szin. Doskonałym symbolem filozofii wschodu jest tu znak równowagi sił Yn-Yang. Dobrym przykładem
z fizyki są trzy stany elektryczne: obojętny (Alef) , dodatni (Szin), ujemny (Mem). Temperaturę kąpieli
również regulujesz według tej zasady, woda musi być w sam raz, ani za gorąca ani za zimna.
W zasadzie KJ nie mówi nic o przestrzennych zależnościach "trójcy" dlatego dalsza interpretacja jest
całkowicie swobodnym ujęciem autora. Przejawianie się dowolnych sił w świecie trójwymiarowym musi
zachodzić w przestrzeni. Fragment tej przestrzeni wokół pewnego centrum przedstawia rysunek poniżej.
Nie przypadkowo wybrany został w tym celu sześcian foremny. Być może kula byłaby tu bardziej na
miejscu, jednak sześcian zdecydowanie pomoże nam w zrozumieniu przenikania się trzech sił. Ustawmy
je tak aby każda z nich zachowała swoją odrębność a jednocześnie mogła wpływać na pozostałe. Jest
tylko jedna taka możliwość - wzajemne przenikanie się pod kątem prostym.
http://astrologia24-pl.aldaker.pl - Astrologia profesjonalna
Powered by Mambo
Generated: 2 March, 2017, 12:29
{mospagebreak title=7 elementow - 7 liter podwojnych}
7 ELEMENTÓW podwójnych.
Litery te posiadają specyficzną własność - mogą być wymawiane w dwojaki sposób: miękko lub twardo.
Wskazuje to na pewną polaryzację (plus-minus, Yn-Yang), widoczne jest to w określeniach jakie Kabała
przypisuje planetom np. Satur oznacza życie-śmierć a Jowisz dobro-zło. Lecz należy to rozumieć nieco
szerzej. Najlepszym odniesieniem jest tu gama muzyczna. Oktawa składa się z ośmiu dźwięków (Do, Re,
Mi, Fa, Sol, La, Si, Do) lecz pierwszy dźwięk Do jest tożsamy z ósmym dźwiękiem też Do. Do2 - końcowe
jest wyższe od Do1 - początkowego, lecz i tak należy do tej samej rodziny Do. Oktaw może być
nieskończona ilość lecz rodzin jest tylko siedem. Stąd również i światło jako pewna część widma drgań
poddaje się tej zasadzie widocznej w zjawisku tęczy. Początkowym kolorem najdłuższej fali jest
czerwony, który przechodzi w pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, granatowy i fioletowy (najkrótsza
fala, największa częstotliwość). Mimo, że widzimy miliony barw w tęczy zasadniczo dzielimy je na kilka na siedem, przy czym początkowe pasmo koloru czerwonego jest bliźniaczo podobne do końcowego
koloru fioletowego, według zasady zgodnej z gamą (Do1=Do2).
Jakie to ma przełożenie w życiu?
Życie jest niekończącym się rozwojem. Rozwój związany jest z ruchem. Kto się nie porusza jest martwy.
Wszystko co żyje jest w ruchu, począwszy od atomów a kończąc na galaktykach.
Ruch jest wibracją.
Każda zmiana wibracji jest składowym elementem zmierzającym do rozwoju. Rozwój wbrew
powszechnej opinii nie odbywa się w sposób liniowy lecz kwantowy. Podzielony jest on na siedem
etapów. Na każdym etapie następuje porównanie (lepsze lub gorsze) do poprzedniego zamkniętego już
cyklu - poprzedniej oktawy. Działa tu mechanizm gromadzenia doświadczeń nabytych w poprzednich
cyklach rozwojowych. Nie zamknięty cykl rozwojowy stwarza oczywiście powtarzające się te same
sytuacje życiowe do momentu ich rozwiązania. Oczywiście problemy pojawią się i w następnym cyklu lecz
na zupełnie innym poziomie.
Dzięki polaryzacji każdego z siedmiu elementów możliwa staje się ocena w stosunku do tego samego
elementu poprzedniej oktawy. Dlatego w KJ mowa jest o siedmiu literach podwójnych, lecz teraz wiemy,
że chodzi tu o występującą polaryzację przy wyborze dwóch dowolnych elementów Do z całej rodziny
nieskończonej ilości Do. Nieskończonej dlatego bo życie jest niekończącym się rozwojem.
KJ przyporządkowuje siedem podwójnych liter hebrajskich do siedmiu planet oraz do sześciu kierunków
świata. Siódmym kierunkiem jest centrum, punkt odniesienia. Rysunek musi się zatem składać z czterech
elementów rozmieszczonych według czterech stron świata (północ, południe, wschód i zachód), dwóch
elementów określających górę i dół oraz jednego elementu będącego punktem odniesienia - środkiem.
Według tej zasady zbudujmy nasz pierwszy model przestrzenny.
Spróbujmy przyporządkować siedem planet do punktów przestrzennych. Najmniejszy problem
przedstawia Słońce, nie ma wątpliwości, że powinno być w środku. Pozostałe planety autor omówi w
następnej części.
Jest on niekompletny ponieważ nie uwzględnia podwójnej natury "siedmiu". Spróbujmy zatem dorysować
parę przykładowych elementów wskazujących na możliwość rozwoju.
W rzeczywistości ilość piramid a właściwie jej wielkość, wraz z rozwojem potencjału "środka" rośnie do
nieskończoności. Narysujmy wobec tego szereg punktów, które jak widać utworzą pewien ciąg
zmierzający do nieskończoności.
http://astrologia24-pl.aldaker.pl - Astrologia profesjonalna
Powered by Mambo
Generated: 2 March, 2017, 12:29
{mospagebreak title=12 elementow - 12 liter zwykłych}
12 ELEMENTÓW zwykłych.
Poniższy rysunek przedstawia podsumowanie informacji na temat 12 liter. Kolejność poszczególnych
sektorów jest identyczna z zodiakiem. Tak więc od wschodu rozpoczyna się znak Barana.
Do opisania przestrzeni otaczającej centrum zostało użytych 12 elementów. Każdej z nich
przyporządkowano symboliczne elementy czasu (miesiące roku), części ludzkiego ciała, stany ludzkiego
życia, znaki zodiaku. Narysujmy wobec tego przestrzeń odpowiadającą znakowi Barana, czyli kąt
wschodnio-północny. Najpierw jednak musimy określić strony świata. Przyjmijmy, że patrzymy na tą
kartkę w kierunku południowym, po lewej mamy więc wschód, po prawej zachód, sami zaś stoimy na
kierunku północnym.
Należy pamiętać o pewnym uproszczeniu które zastosował autor. Otóż ramiona określające przestrzeń
biegną do nieskończoności, z braku możliwości przedstawienia takowej autor ograniczył się do skończonej
wielkości sześcianu. Postępując podobnie rysujemy znak Bliźniąt czyli kąt wschodnio-dolny.
Zwróćcie uwagę na fakt, że pewien obszar będzie częścią wspólną obu wyżej wymienionych przestrzeni.
Tak naprawdę w części wspólnej znajdzie się także obszar odpowiadający kątowi północno-dolnemu (znak
Panny).
Skompletujmy naszą przestrzeń o pozostałe "ramiona świata". Otrzymamy przestrzeń złożoną z ośmiu
małych sześcianów. Każdy z nich jest częścią wspólną trzech innych przestrzeni pochodzacych ze zbioru
12 znaków zodiaku.
Tak więc elementów składowych jest 12 lecz w przestrzeni tworzą one 8 różnorodności. To samo można
wyrazić inaczej. Na dowolny punkt przestrzeni oddziaływują zawsze trzy inne przestrzenie. Poniżej opis
przestrzeni z przyporządkowanymi znakami zodiaku zgodnie z KJ.
Dla przykładu opiszmy przestrzeń Barana. Jak widać składa się ona z dwóch sześcianów: górnego i
dolnego. Na górny sześcian odziaływują trzy znaki zodiaku: Baran, Byk, Lew. Na dolny odddziaływuje:
Baran, Panna, Bliźnięta.
Krzyż Kardynalny: przestrzeń wokół centrum podzielona na cztery wzdłuż osi pionowej
Krzyż Stały (energetyczny): jest to przestrzeń ponad centrum - góra.
Krzyż Zmienny: przestrzeń pod centrum - dół.
Marek Rostkowski
http://astrologia24-pl.aldaker.pl - Astrologia profesjonalna
Powered by Mambo
Generated: 2 March, 2017, 12:29
14.05.2002
{moscomment}
http://astrologia24-pl.aldaker.pl - Astrologia profesjonalna
Powered by Mambo
Generated: 2 March, 2017, 12:29