Nazwa jednostki prowadzącej kierunek: Wy sza Szkoła Medyczna

Nazwa jednostki prowadzącej
kierunek:
Nazwa kierunku:
Wyższa Szkoła Medyczna,
Wydział Ogólnomedyczny
Fizjoterapia
Poziom kształcenia:
Drugi
Profil kształcenia:
Praktyczny
Efekty kształcenia z przedmiotów:
Moduły wprowadzające / wymaga- Neurofizjologia kliniczna: wiedza i umiejętności
praktyczne nabyte podczas kształcenia na poziomie
nia wstępne:
pierwszym.
Nazwa modułu (przedmiot lub
Neurofizjologia Kliniczna
grupa przedmiotów):
Mgr WF, Dr hab.n.med. Ryszard Kinalski
Mgr FT. Marcin Kur
2 ECTS
F-2-K-NK-11
Osoby prowadzące:
Forma
studiów
/liczba
godzin
/liczba punktów ECTS:
studia
studia
Liczba
stacjonarne
niestacjonarne
punktów
w/ćw
w/ćw
ECTS
-
10h/30h
1,3
-
20h
0,7
Zajęcia zorganizowane:
Praca własna studenta:
wykłady E-learning
Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:
udział w wykładach
udział w ćwiczeniach
konsultacje
5*2h
0,3
10*3h
0,7
3*2h
-
RAZEM:
Bilans nakładu pracy studenta:
46h
Samodzielna praca studenta:
przygotowanie do
6h
ćwiczeń
przygotowanie do
kolokwiów
przygotowanie do
egzaminu
RAZEM:
0,7
4h
10h
20h
Cele modułu:
Student nabędzie wiedzę aby:
1.
Rozumieć fakt, zgodnie z którym u podstaw wszelkich zachowań ruchowych
i poznawczych człowieka leżą odruchy mózgowe.
2.
Rozumieć kluczowe znaczenie mierzenia objawów klinicznych według Międzynarodowego Układu Jednostek Miar = SI (skrót: Systeme International d`Unites)
w celu ilościowego obiektywizowania funkcji ośrodkowego i obwodowego układu
nerwowego oraz mięśnia szkieletowego człowieka .
3.
Rozumieć potrzebę dokumentowania w postaci wydruku, wyniku (raportu) każdego
przeprowadzonego klinicznego neurofizjologicznego testu instrumentalnego.
4.
Wiedzieć dlaczego wydruk (raport) wyniku, obliczonych automatycznie parametrów badanego objawu neurofizjologicznego, ma istotne znaczenie dla opartej na
dowodach fizjoterapii pacjenta..
5.
Wiedzieć jakie testy instrumentalne są przydatne w obiektywizacji ilościowej (kwantyfikacja) objawów chorób i urazów ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego osoby dorosłej.
6.
Rozumieć potrzebę seryjnego wykonywania u pacjenta klinicznych neurofizjologicznych testów instrumentalnych, aby weryfikować efekt wybranej dla niego interwencji fizjoterapeutycznej.
7.
Rozumieć konieczność ciągłego samokształcenia i wykorzystywania nabytej wiedzy
oraz umiejętności dla swojego rozwoju zawodowego i naukowego.
Efekty kształcenia:
Odniesienie się
Przedmiotowy
Efekty kształcenia
efekt kształcenia
do kierunkowych
efektów kształcenia
P_W01
posiada wiedzę dotyczącą: kategorii instrumentalnych K2_W07
badań klinicznych neurofizjologicznych przerowadzanych aparatem NeuroMEP-4; znaczenia klinicznego
wyników badań sEMG,-sPEMG,-sENG,-SEP,-MEP,tDCS
P_W02
zna zastosowanie instrumentalnych badań klinicznych K2_W23
neurofizjologicznych w różnych specjalnościach me-
dycznych
P_W03
zna zasady doboru instrumentalnych badań klinicz- K2_W07
nych neurofizjologicznych w poszczególnych jednostkach chorobowych
P_U01
umie przygotowywać pacjenta do instrumentalnych K2_U08
badań klinicznych neurofizjologicznych
P_U02
umie
rozpoznać
dysfunkcję
ośrodkowego K2_U09
i obwodowego układu nerwowego na podstawie
wyniku
przeprowadzonego
instrumentalnego
badania
osobiście
klinicznego
neurofizjologicznego
P_U03
potrafi posługiwać się aparaturę przeznaczoną do wy- K2_U06
konywania badań klinicznych neurofizjologicznych
P_K01
ciągle aktualizuje wiedzę w zakresie Neurofizjologii K2_K01
Klinicznej
Wiedza – student wie:
•
Jakie znaczenie dla fizjoterapii pacjenta z uszkodzeniem ośrodkowego i obwodowego
układu nerwowego mają: a) elektromiografia kliniczna powierzchniowa (sEMG); b) polielektromiografia kliniczna powierzchniowa (sPEMG); c) elektroneurografia kliniczna
powierzchniowa (sENG); d) Somatosensoryczne potencjały wywołane (SEP), e) Ruchowe potencjały wywołane (MEP). f) Przez czaszkowa stymulacja kory mózgowej prądem
stałym (tDCS). Wg.kierunkowych efektów kształcenia: K_W24 i M1_W07.
•
Jaka aparatura i sprzęt umożliwiają przeprowadzanie wyżej wymienionych instrumentalnych badań klinicznych neurofizjologicznych Wg.kierunkowych efektów kształcenia:
K_W12 i M1_W07.
Umiejętności – student umie:
•
Zorganizować warsztat do przeprowadzania diagnostycznych klinicznych
•
neurofizjologicznych testów instrumentalnych w zakresie sEMG, sPEMG, sENG, SEP,
MEP oraz tDCS., Wg.kierunkowych efektów kształcenia: K_U09 i M1_U01)
•
2. Korzystać ze specjalistycznej aparatury i sprzętu do przeprowadzania klinicznych neurofizjologicznych testów instrumentalnych z zakresu: elektromiografii powierzchniowej
(sEMG i sPEMG), elektroneurografii powierzchniowej(sENG), somatosensorycznych po-
tencjałów wywołanych (SEP), ruchowych potencjałów wywołanych (MEP), przez czaszkowej stymulacji kory mózgowej prądem stałym (tDCS). Wg.kierunkowych efektów
kształcenia: K_U04 i M1_U05).
Kompetencje społeczne – student potrafi:
•
Promować społeczną przydatność neurofizjologii klinicznej w kontekście świadczeń
zdrowotnych udzielanych osobom dorosłym z uszkodzeniem ośrodowego i obwodowego
układu nerwowego Wg.kierunkowych efektów kształcenia: K_K08 i M1_K08).
•
Udzielać informacji i świadczyć usługi zdrowotne w zakresie neurofizjologii klinicznej
zgodnie z wymogami medycyny opartej na dowodach
Wg.kierunkowych efektów
kształcenia: K_K10 i M1_K02).
•
Kierować się w praktyce zawodowej dobrem pacjenta oraz zasadami etyki zawodowej
Wg.kierunkowych efektów kształcenia: K_K04 i M1_K03 oraz K_K12 i M1_K03).
Forma zajęć/metody dydaktyczne:
Wykłady E-learning; Wykłady na sali wykładowej; Ćwiczenia praktyczne polegające na
przeprowadzaniu klinicznych neurofizjologicznych testów instrumentalnych na współćwiczącym studencie.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu w odniesieniu do efektów kształcenia.
Nr efektu
Metody weryfikacji efektu kształcenia
kształcenia Formujące:
Podsumowujące:
nabytej A: Zdanie testu wielokrotnej odpowie-
P_W01
Sprawdzanie
P_W02
z wykładów E-learning
P_W03
Obserwacja pracy na wykładach na sali wiedzy nabytej
wiedzy
i ocena przygotowania do nich
dzi na ocenę, będącą sprawdzianem
z 4-ch wykładów przekazanych sys-
Sprawdzanie umiejętności nabytych temem
z ćwiczeń praktycznych.
E-learning. Test odbywa się na początku pierwszego wykładu przeprowadzanego na sali wykładowej.
B: Wykazanie się znajomością procedur i nabytą umiejętnością wykonania
klinicznego neurofizjologicznego testu
instrumentalnego na osobie dorosłej
zdrowej używając aparatu NeuroMep-4
oraz Magstim 200.
C:
Uzyskanie
zaliczenia
każdego
z obowiązujących 10-ciu ćwiczeń, polegającego na osobistym wykonaniu na
współćwiczącym
studencie
badania
aparatem NeuroMEP-4, i Magstim
200, zakończonego wydrukiem otrzymanego z aparatu on-line raportu tego
badania.
D:
Zdanie
egzaminu
końcowego
z przedmiotu Neurofizjologia Kliniczna składanego systemem komputerowym, warunkowane uzyskaniem 60%
odpowiedzi prawidłowych na 100 pytań testu z wielokrotnymi odpowiedziami,
P_U01
Obserwacja pracy studenta
Napisanie przez studenta na jednym
P_U02
Bieżąca informacja zwrotna
z 6-ciu wykładów prowadzonych na
P_U03
sali wykładowej zapowiedzianej wcześniej "kartkówki" ocenianej przez wykładowcę.
P_K01
Bieżąca informacja zwrotna
Przedłużona obserwacja przez opieku-
Obserwacja pracy na ćwiczeniach
na / nauczyciela prowadzącego
Dyskusja w czasie ćwiczeń
Ocena 360° (opinie nauczycieli, kole-
Próba pracy
gów/koleżanek,
pacjentów,
innych
współpracowników)
Treści programowe:
Wykłady E-learning: 18 godzin
1. Zachowania człowieka ruchowe i poznawcze. Kontrola nerwowa ruchu. Teoria odruchów mózgowych Sieczenowa. Powstanie IBRO (International Brain Research Organization) Międzynarodowa Organizacja Badań Mózgu.
2. Neuronauka. Neurofizjatria-zapomniana ale odrodzona w Neurorehabilitacji. Związek
pomiędzy fizjoterapią i neurologią kliniczną. Umacnianie się związku w miarę no-
wych odkryć w neurobiologii i neurofizjologii klinicznej.
3. Fizjoterapia w Świecie. Zawody zaufania publicznego. Światowa Konfederacja dla Fizjoterapii. Raport Stowarzyszenia Fizjoterapia Polska; "Fizjoterapia na świecie od A
do Z".
4. Edukacja przed dyplomowa Fizjoterapeuty. Znaczenie decyzji wyborów kierunku studiów wyższych. Determinacja drogi kariery zawodowej i/lub naukowej. Różnorodność trendów i przyczyn wyborów. Jak pracujący fizjoterapeuci oceniają zadowolenie
z wykonywania zawodu. Dwukierunkowa edukacja fizjoterapeutów rozpoczynających
studia.
Wykłady E-learning: 10 godzin
1. Mózgowa kontrola ruchu. Poziomy integracyjne układu nerwowego człowieka związane z kontrolą ruchu. Struktury mózgu oraz rdzenia kręgowego związane z kontrolą
funkcji stania i kroczenia. Narząd równowagi. Lokomocja i rdzeniowy generator
wzorca kroczenia. Anatomia i neurofizjologia rdzenia kręgowego. Mapa miejsc rejestracji powierzchniowej aferentnych i eferentnych sygnałów bioelektrycznych. (2g.)
2. Ewolucja, anatomia i neurofizjologia mózgu człowieka. Układ 10-20. Mapa miejsc na
głowie dla przez czaszkowej, powierzchniowej, rejestracji sygnałów bioelektrycznych.
Powstanie i przydatność kliniczna tego układu. Elektroencefalografia kliniczna (EEG);
Elektrokortykografia kliniczna (ECoG); Magnetoencefalografia Kliniczna (MEG).
(2g.).
3. Potencjały wywołane egzogenne i endogenne. Technilka uśredniania i rejestracji potencjałów wywołanych. Somatosensoryczne potenjały wywołane (SEP), aparat, procedura i technika badania. Dośrodkowa droga nerwowa do generatora korowego odpowiedzi SEP. Identyfikowanie komponentów i kwantyfikowanie parametrów czasowo-przestrzennych odpowiedzi SEP (2g.)
4. Pobudliwość układu nerwowego na impulsy magnetyczne. Przez czaszkowa stymulacja mózgu pojedynczymi impulsami magnetycznymi (TMS) i powtarzanymi impulsami magnetycznymi (rTMS). Ruchowe potenjały wywołane (MEP), aparat, procedury i techniki badania. Odśrodkowe drogi nerwowe do rejestrowanych odpowiedzi
MEP. Identyfikowanie komponentów i kwantyfikowanie parametrów czasowoprzestrzennych odpowiedzi MEP. (2g,)
5. Pobudliwość kory mózgowej na prąd stały. Przez czaszkowa stymulacja kory mózgowej prądem stałym (tDCS), aparat, procedury i cel stosowania. Neurofizjologia Kli-
niczna XXI wieku. Telefizjoterapia; Neuroinżynieria; Neurobiotechnologie; Fizjoterapia personalizowana; Teradiagnostyka; Magnetoencefalografia (MEG) i sprzężenie
mózgu z komputerem (BCI); Sprzężenie neurofizjologii klinicznej z teradiagnostyką.
(2 g.).
Ćwiczenia: 30 godzin
Ćwiczenia z Neurofizjologii Klinicznej odbywają się w grupach kilkuosobowych. Każde
ćwiczenie jest odrębną procedurą klinicznego neurofizjologicznego testu instrumentalnego przeprowadzanego aparatem NeuroMEP-4. Każdego studenta obowiązuje zaliczenie na ocenę każdego z dziesięciu ćwiczeń. Zaliczeniem na ocenę jest przeprowadzenie
testu instrumentalnego na drugim współćwiczącym studencie i wydrukowania z aparatu
on-line raportu przeprowadzonego badania. Przed rozpoczęciem procedury badania
instrumentalnego, każdy student zapisuje na dysku pamięci aparatu NeuroMEP-4 swoje
imię, nazwisko oraz numer indeksu.
Dla cełów dydaktycznych i wyborów dyplomowych prac magisterskich procedury i wyniki badań przeprowadzanych aparatem NeuroMep-4 są dokumentowane przez kierownika Pracowni Neurofizjologii Klinicznej w postaci fotografii i wideo klipów.
1. Elektroneurografia kliniczna powierzchniowa (sENG) Aparat NeuroMEP-4. Przeprowadzenie u współćwiczącego studenta badania szybkości ortodromowego przewodnictwa ruchowego nerwu łokciowego na odcinku od punktu A (stymulacja pnia
nerwu w dole wyrostka łokciowego kości ramiennej) do punktu B (stymulacja pnia
nerwu w okolicy nadgarstka ręki). Wydrukowanie z aparatu on-line raportu wyniku
badania, pokazującego zapis odpowiedzi M i tabelę wartości parametrów tej odpowiedzi obliczonych automatycznie. (3g.)
2. Elektroneurografia kliniczna powierzchniowa (sENG) Aparat NeuroMEP-4. Przeprowadzenie u współćwiczącego studenta badania szybkości ortodromowego przewodnictwa ruchowego nerwu strzałkowego głębokiego na odcinku od punktu A (stymulacja pnia nerwu na bocznej stronie stawu kolannowego) do punktu B (stymulacja
pnia nerwu na przedniej powierzchni stawu skokowego, tj. stępu stopy). Wydrukowanie z aparatu on-line raportu wyniku badania, pokazującego zapis odpowiedzi M i tabelę wartości parametrów tej odpowiedzi obliczonych automatycznie. (3g).
3. Elektroneurografia kliniczna powierzchniowa (sENG). Aparat NeuroMEP- 4.
Przeprowadzenie u współćwiczącego studenta badania szybkości ortodromowego
przewodnictwa czuciowego nerwu łokciowego na odcinku od punktu A (stymulacja
skóry palców 4-tego i 5-tego ręki) do punktu B (stymulacja pnia nerwu łociowego
w okolicy nadgarstka ręki). Wydrukowanie z aparatu on-line raportu wyniku badania,
pokazującego zapis odpowiedzi N i tabelę wartości parametrów tej odpowiedzi obliczonych automatycznie. (3g).
4. Elektroneurografia kliniczna powierzchniowa (sENG) Aparat NeuroMEP- 4. Przeprowadzenie u współćwiczącego studenta badania szybkości ortodromowego przewodnictwa czuciowego nerwu pośrodkowego na odcinku od punktu A (stymulacja
skóry drugiego i trzeciego palca ręki) do punktu B (stymulacja pnia nerwu pośrodkowego w okolicy nadgarstka ręki). Wydrukowanie z aparatu on-line raportu wyniku
badania, pokazującego zapis odpowiedzi N i tabelę wartości parametrów tej odpowiedzi obliczonych automatycznie. (3g).
5. Somatosensoryczne potencjały wywołane (SEP) Aparat NeuroMEP-4.. Przeprowadzenie u współćwiczącego studenta badania SEP nerwu pośrodkowego lewego (lub
prawego). Procedura: Elektrostymulacja (impulsy o natężeniu progowym; 200 impulsów; 3,0 Hz) pnia nerwu w okolicy nadgarstka. Rejestracja ( podstawa czasu 10 msek.
czułość stosowna do wizualizacji potencjałów) amplitudy i latencji potencjałów wywołanych na trzech poziomach: 1) łokieć - kanał 1- potencjał N5. 2) krąg CVII - kanał
2- potencjał N13. 3) głowa - kanał 3- potencjał N20..
Wydrukowanie z aparatu on-line raportu wyniku badania, pokazującego zapisy zarejestrowanych potencjałów N5, N13 i N20 oraz tabelę wartości parametrów tych potencjałów obliczonych automatycznie. (3g).
6. Somatosensoryczne potencjały wywołane (SEP) Aparat NeuroMep-4. Przeprowadzenie u współćwiczącego studenta badania SEP nerwu piszczelowego tylnego lewego (lub prawego). Procedura: Elektrostymulacja (impulsy o natężeniu progowym; 200
impulsów; 3,0 Hz) pnia nerwu w okolicy za kostką przyśrodkową kości piszczelowej.
Rejestracja (podstawa czasu 10 msek. czułość stosowna do wizualizacji potencjałów)
amplitudy i latencji potencjałów wywołanych na trzech poziomach: 1) dół podkolanowy - kanał 1- potencjał N9. 2) krąg LI - kanał 2- potencjał N22. 3) głowa - kanał 3potencjał N50.
Wydrukowanie z aparatu on-line raportu wyniku badania, pokazującego zapisy zarejestrowanych potencjałów N9, N22 i N50 oraz tabelę wartości parametrów tych potencjałów obliczonych automatycznie. (3g).
7. Ruchowe potencjały wywołane (MEP) Aparat Magstim 200 połączony z aparatem
NeuroMEP-4, oraz Cewka do stymulacji polem magnetycznym. Impuls pola magnetycznego wyzwala się podczas przepływu prądu elektrycznego w zwojach w obwodzie
cewki. Prąd indukowany w tkance nerwowej płynie w kierunku przeciwnym niż
w cewce. Dla orientowania się o kierunku przepływu prądu w cewce, jedna jej strona
jest oznaczona literą A (kierunek przeciwny do ruchu wskazówek zegara), a druga
strona literą B (odwrotnie).
Przeprowadzenie u współćwiczącego studenta badania MEP jednego mięśna kończyny górnej. Procedura: Magnetostymulacja cewką (powtarzane pojedyncze impulsy
wywołujące skurcz mięśnia) ramiennego odcinka pnia nerwu pośrodkowego. Rejestracja ( podstawa czasu 10 msek. czułość stosowna do wizualizacji potencjałów) na
jednym kanale amplitudy i latencji potencjału MEP wywołanego w mięśniu krótkim
odwodzicielu kciuka kończyny górnej lewej (lub prawej).
Wydrukowanie z aparatu on-line raportu wyniku badania, pokazującego zapis zarejestrowanego potencjału oraz tabelę wartości parametrów tego potencjału obliczonego
automatycznie. (3g.)
8. Ruchowe potencjały wywołane (MEP) Aparat Magstim 200 połączony z aparatem
NeuroMEP-4, oraz Cewka do stymulacji polem magnetycznym. Impuls pola magnetycznego wyzwala się podczas przepływu prądu elektrycznego w zwojach w obwodzie
cewki. Prąd indukowany w tkance nerwowej płynie w kierunku przeciwnym niż
w cewce. Dla orientowania się o kierunku przepływu prądu w cewce, jedna jej strona
jest oznaczona literą A (kierunek przeciwny do ruchu wskazówek zegara), a druga
strona literą B (odwrotnie).
Przeprowadzenie u współćwiczącego studenta badania MEP dwóch mięśni kończyny
górnej lewej (lub prawej): m. dwugłowy ramienia i m. krótki odwodziciel kciuka. Procedura: Magnetostymulacja cewką (trzymana z widoczną na obwodzie literą A i zlokalizowanym środkiem nad wyrostkiem ościstym kręgu C5). Przy trzymaniu cewki
z widoczną literą A, stymulowane są - jednostronnie - włókna ruchowe rdzeniowych
korzeni nerwowych C5 i C6. Rejestracja (podstawa czasu 10 msek. czułość stosowna
do wizualizacji potencjałów) amplitudy i latencji potencjałów MEP wywołanych
w dwóch mięśniach: 1) kanał 1 - dwugłowy ramienia. 2) kanał 2 - krótki odwodziciel
kciuka.
Wydrukowanie z aparatu on-line raportu wyniku badania, pokazującego zapis zareje-
strowanych wywołanych potencjałów MEP oraz tabelę wartości parametrów tych potencjałów obliczonych automatycznie. (3g.)
9. Ruchowe potencjały wywołane (MEP) Aparat Magstim 200 połączony z aparatem
NeuroMEP-4, oraz Cewka do stymulacji polem magnetycznym. Impuls pola magnetycznego wyzwala się podczas przepływu prądu elektrycznego w zwojach w obwodzie
cewki. Prąd indukowany w tkance nerwowej płynie w kierunku przeciwnym niż
w cewce. Dla orientowania się o kierunku przepływu prądu w cewce, jedna jej strona
jest oznaczona literą A (kierunek przeciwny do ruchu wskazówek zegara), a druga
strona literą B (odwrotnie).
Przeprowadzenie u współćwiczącego studenta badania MEP dwóch mięśni kończyny
dolnej lewej (lub prawej): m. piszczelowy przedni i m. krótki prostownik palców stopy. Procedura: Magnetostymulacja cewką (trzymana z widoczną na obwodzie literą A
i zlokalizowanym środkiem nad wyrostkiem ościstym kręgu LIV). Przy trzymaniu
cewki z widoczną literą A, stymulowane są - jednostronnie - włókna ruchowe rdzeniowych korzeni nerwowych L4 i L5. Rejestracja (podstawa czasu 10 msek. czułość
stosowna do wizualizacji potencjałów) amplitudy i latencji potencjałów MEP wywołanych w dwóch mięśniach: 1) kanał 1 - piszczelowy przedni. 2) kanał 2 - krótki prostownik palców stopy.
Wydrukowanie z aparatu on-line raportu wyniku badania, pokazującego zapis zarejestrowanych wywołanych potencjałów MEP oraz tabelę wartości parametrów tych potencjałów obliczonych automatycznie. (3g.)
10. Odruch Hoffmanna Aparat NeuroMep-4. Przeprowadzenie u współćwiczącego studenta badania monosynaptycznego odruchu Hoffmanna (OH).
Podczas wykonywania testu instrumentalnego, badany całkowicie rozluźnia wszystkie
mięśnie, leży na brzuchu ze stopami swobodnie zwisającymi poza kozetką. Napięcie
mięśni antagonistycznych może blokować odruch H.
Procedura: Elektrostymulacja przezskórna pnia nerwu piszczelowego w dole podkolanowym kończyny dolnej lewej (lub prawej). Prawidłowa pozycja elektrody stymulującej w dole podkolanowym potwierdzana jest przez ruch zgięcia podeszwowego stopy podczas elektrostymulacji. Elektroda stymulująca jest dwubiegunowa, z katodą położoną proksymalnie w stosunku do anody. Bodźce elektryczne o czasie trwania
0,5ms, powtarzane z częstotliwością 0,5 Hz, oraz ze wzrastającym natężeniem od 0
mA do natężenia wywołującego maksymalną amplitudę odpowiedzi M.
Podczas stopniowego zwiększania natężenia bodźca elektrycznego w trakcie wykonywania testu podwyższa się również amplituda odruchu H, ponieważ pobudzonych
zostaje coraz więcej włókien aferentnych i coraz więcej motoneuronów bierze udział
w odpowiedzi odruchowej
W momencie przekroczenia progu pobudliwości dla włókien ruchowych, oprócz odruchu H rejestruje się również odpowiedź M, której amplituda stopniowo rośnie wraz
ze wzrostem natężenia bodźca elektrycznego stosowanego do stymulacji. Amplituda
odruchu H stopniowo maleje, aż do całkowitego wygaśnięcia.
Rejestracja: Mięsień płaszczkowaty łydki ipsilateralnej kończyny dolnej. Odbieranie
z mięśni łydki dwóch potencjałów. Jeden potencjał o krótkiej latencji, odzwierciedlający bezpośrednią odpowiedź mięśniową. Drugi potencjał o długiej latencji, odzwierciedlający pośrednią odpowiedź mięśniową. Odpowiedź ta jest wynikiem pobudzenia
w nerwie włókien aferentnych, następnie motoneuronów, i dalej ich włókien eferentnych. Analizowanymi parametrami są: latencja odruchu H, amplituda odruchu H oraz
różnica latencji odruchu H i odpowiedzi M.
Wydrukowanie z aparatu on-line raportu wyniku badania, pokazującego zapis zarejestrowanych wywołanych potencjałów MEP oraz tabelę wartości parametrów tych potencjałów obliczonych automatycznie. (3g.)
Literatura podstawowa:
1. Lippert Herbert: Jednostki SI w medycynie. Wprowadzenie do Międzynarodowego
Układu Jednostek Miar. Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich. Wydanie I,
Warszawa 1980.
2. Pawlicki Grzegorz. Podstawy Inżynierii Medycznej: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej Wydanie I. Nakład 1.500 egz. Warszawa 1997. ISBN 83-87012-40-8
3. Kinalski R.: Neurofizjologia Kliniczna dla Neurorehabilitacji Podręcznik dla studentów i absolwentów wydziałów fizjoterapii. MedPharm Polska Wydanie I. Wrocław
2008
4. Hamzei F.(red.): Neurorehabilitacja oparta na dowodach naukowych. Kinalski R. Redakcja wydania I polskiego. MedPharm Polska, Wrocław 2010.
5. Lennon S, Stokes M.: Fizjoterapia w rehabilitacji neurologicznej. Kwolek AJ. Redakcja wydania pierwszego polskiego. Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2010.
6. Kinalski R.: Podstawy neurofizjologii klinicznej (W): Kwolek A. (red.): Rehabilitacja
Medyczna. Tom I. Wyd. Urban & Partner, Wrocław 2003. Wydanie I, str. 158-212.
7. Kinalski R.: Neurofizjologia kliniczna. (W): Kwolek A. (red.): Rehabilitacja Medyczna. Tom I. Wyd. Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2012, Wydanie drugie, str. 170226.
8. Kinalski R.: Neurofizjologiczne Podstawy Rehabilitacji Ruchowej (W): Kiwerski
J.(red.): Rehabilitacja Medyczna. Wyd. PZWL, Warszawa 2005. Wydanie I, str. 4969.
9. Kinalski R.: Elektrodiagnostyka (W): Kiwerski J.(red.): Rehabilitacja Medyczna.
Wyd. PZWL, Warszawa 2005. Wydanie I, str. 244-262
10. Kinalski R.: Sprzężenie Neurofizjologii Klinicznej z Teradiagnostyką: Perspektywa
Nowego Zawodu Fizjoterapeuty ?. Zeszyty Promocji Rehabilitacji, Ortopedii, Neurofizjologii i Sportu. (ISSN 2084-7955). Wydawnictwo WSEIT Poznań, 2012; 1:4-12.
11. Kinalski R.: Neurofizjologia Kliniczna (W): Kwolek A.(Red). Fizjoterapia w Neurologii i Neurochirurgii. Wyd. PZWL, Warszawa 2010. Wydanie I, str. 25-97.
Literatura uzupełniająca:
1. Hausmanowi-Petrusewicz I.(red.): Elektromiografia kliniczna. Wydanie II. Wyd.
PZWL Warszawa 1986.
2. Konturek S.: Fizjologia człowieka. Tom IV. Neurofizjologia. Wydanie VI. Wyd. UJ.
Kraków 1998.
3. Mika T, Kasprzak W.: Elektrodiagnostyka. (W): Mika T, Kasprzak W.: Fizykoterapia.
Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Wydanie IV uzupełnione, Warszawa 2001, str. 269280.
Czasopisma lub publikacje dostępne przez Bibliotekę Uczelni:
4. Zeszyty Promocji Rehabilitacji, Ortopedii, Neurofizjologii i Sportu - IRONS
5. Postępy Rehabilitacji
6. Rehabilitacja w Praktyce
7. NeuroRehabilitation and Neural Repair
8. Clinical Neurophysiology
Program opracował/a, data Mgr WF, Dr hab.n.med. Ryszard Kinalski
opracowania programu
Kierownik Pracowni Neurofizjologii Klinicznej.
Wyższej Szkoły Medycznej w Białymstoku
Białystok, 23.10.2015