„Czerpanie przyjemności z rozrywki jaką mają dawać zwierzęta

„Czerpanie przyjemności z rozrywki jaką mają dawać zwierzęta cyrkowe uwłacza godności
człowieka. Rozrywka ta polega na ekscytowaniu się oglądaniem inteligentnych, zdolnych do
przeżywania bardzo intensywnych emocji zwierząt, w czasie wykonywania przez nie
czynności niezgodnych z ich naturą. Przypomina to czasy, w których niewolników, albo na
przykład osoby niskiego wzrostu czy cierpiące na rozmaite niecodzienne schorzenia,
wykorzystywano jako atrakcyjne kurioza mające zapewnić zysk nikczemnikom, którzy nie
mieli skrupułów w odbieraniu im prawa do szczęścia i godnego życia. Jest dla mnie rzeczą
absolutnie zdumiewającą, że w XXI wieku ludzie zabierają swoje dzieci do cyrku na pokazy
tresury zwierząt. Nie potrafię zrozumieć tego, jak mogą nie dostrzegać krzywdy i cierpienia
więzionych w cyrkach zwierząt. Uczą swoje dzieci, że dozwolone jest wykorzystywanie dla
swojej przyjemności tych, którzy nie są w stanie się temu sprzeciwić ze względu na swoją
niemoc fizyczną czy psychiczną. Cyrk nie kojarzy mi się z dobrą rozrywką, czy miłą zabawą.
Przywodzi mi raczej na myśl takie kategorie jak: zniewolenie, cierpienie psychiczne i ból
fizyczny. Warto pomyśleć także o tym, co dzieje się ze zwierzętami cyrkowymi po
zakończonym seansie, gdy wracają do swojego jedynego domu: ciasnych klatek, w których są
wożone z miejsca na miejsce na kolejny występ mający zapewnić dochód ich właścicielowi.”
dr Adriana Schetz, Instytut Filozofii, Uniwersytet Szczeciński