D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gryfinie

Sygn. akt II K 459/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 19 kwietnia 2016 r.
Sąd Rejonowy w Gryfinie II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący:
SSR Agnieszka Brodzińska
Protokolant:
st.sekr.sądowy Joanna Purtak
przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Piotra Nowaka
po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 24 listopada, 22 grudnia 2015 r., 1 lutego, 8 marca
i 19 kwietnia 2016r.
sprawy J. I. s. A. i J. z domu M. ur. (...) w N.
oskarżonego o to że:
w okresie od października 2014r. daty bliżej nieustalonej, do 8 stycznia 2015r. w C. przy ul. (...) będąc uprzednio
karanym za podobne przestępstwo, w ciągu 5 lat po odbyciu kary popełnił podobne przestępstwo polegające na tym,
iż włamał się do niezamieszkałego budynku po byłym lokalu (...) – pokoje do wynajęcia poprzez wyłamanie skrzydła
okiennego w jednym z pomieszczeń od strony podwórza i zaboru w celu przywłaszczenia metalowego zlewozmywaka
oraz telewizora (...) do systemu monitoringu oraz włamania do znajdującego się na tej samej posesji budynku
użytkowo – gospodarczego poprzez wybicie szyby w oknie od strony podwórza i zaboru w celu przywłaszczenia
metalowego zlewozmywaka i piecyka grzewczego tzw. kozy, przy czym ogólna suma strat w wyniku włamania wyniosła
około 600 zł na szkodę H. T. i B. L., a następnie umyślnego zniszczenia mienia w postaci niezamieszkałego budynku po
byłym lokalu (...) pokoje do wynajęcia i wyposażenia pomieszczeń, przy czym ogólna suma strat w wyniku podpalenia
wyniosła około 180.000 zł na szkodę H. T. i B. L.,
tj. o czyn z art. 279 § 1 kk w zb. z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk
I. J. I. uznaje za winnego tego, że w okresie od października 2014r. daty bliżej nieustalonej, do 8 stycznia 2015r. w
C. przy ul. (...), będąc uprzednio karanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Gryfinie Wydział VI Zamiejscowy Karny z
siedzibą w C. z dnia 11.03.2011r. w sprawie VIK 585/10 za podobne przestępstwo kwalifikowane z art. 279 § 1 kk na
karę 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 9.04.2012r. do 4.07.2013r., w ciągu 5 lat
po odbyciu kary popełnił podobne przestępstwo umyślne polegające na tym, że działając w krótkich odstępach czasu
i z góry powziętym zamiarem włamał się do niezamieszkałego budynku po byłym lokalu (...) – pokoje do wynajęcia
poprzez wyłamanie skrzydła okiennego w jednym z pomieszczeń od strony podwórza i zabrał w celu przywłaszczenia
metalowy zlewozmywak, telewizor (...) do systemu monitoringu i 2 grzejniki panelowe podwójne, a nadto dokonał
włamania do znajdującego się na tej samej posesji budynku użytkowo – gospodarczego poprzez wybicie szyby w oknie
od strony podwórza i dokonał zaboru w celu przywłaszczenia metalowego zlewozmywaka i piecyka grzewczego tzw.
kozy, przy czym ogólna suma strat w wyniku włamania wyniosła około 600 zł na szkodę H. T. i B. L., tj. czynu z art.
279 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art.
64 § 1 kk i za ten czyn na podstawie art. 279 § 1 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia
wolności,
II. J. I. uznaje za winnego tego, że w dniu 8 stycznia 2015r. około godz. 2.00, będąc uprzednio karanym wyrokiem
Sądu Rejonowego w Gryfinie Wydział VI Zamiejscowy Karny z siedzibą w C. z dnia 11.03.2011r. w sprawie VIK 585/10
za podobne przestępstwo kwalifikowane z art. 279 § 1 kk na karę 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał
w okresie od 9.04.2012r. do 4.07.2013r., w ciągu 5 lat po odbyciu kary dokonał umyślnego zniszczenia mienia w postaci
niezamieszkałego budynku po byłym lokalu (...) - pokoje do wynajęcia i wyposażenia pomieszczeń, przy czym ogólna
suma strat w wyniku podpalenia wyniosła około 180.000 zł na szkodę H. T. i B. L., tj. czynu z art. 288 § 1 kk w zw.
z art. 64 § 1 kk i za ten czyn na podstawie art.
288 § 1 kk wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,
III. Na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk w brzmieniu sprzed nowelizacji Kodeksu karnego dokonanej ustawą z
dnia 20.02.2015r. orzeczone wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności łączy i orzeka karę łączną 2 (dwóch) lat
i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,
IV. Na podstawie art. 46 § 1 kk za czyn opisany w punkcie pierwszym sentencji wyroku orzeka od oskarżonego na
rzecz H. T. i B. L. obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 500 (pięciuset) złotych,
V. Na podstawie art. 46 § 2 kk za czyn opisany w punkcie drugim sentencji wyroku orzeka od oskarżonego na rzecz
H. T. i B. L. nawiązkę w kwocie 100.000 (stu tysięcy) złotych,
VI. Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres
zatrzymania, tj. dzień 20 lipca 2015r.,
VII. Na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych zwalnia
oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty,
VIII. na podstawie § 14 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w
sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
udzielonej z urzędu zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. B. B. kwotę 826,56 zł (ośmiuset dwudziestu sześciu
56/100) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Sygn. akt II K 459/15
UZASADNIENIE
H. T. i B. L. są właścicielami budynku parterowego z użytkowym poddaszem, położonego w C. przy ul. (...). W budynku
tym prowadzony był lokal gastronomiczny (...) i pokoje do wynajęcia. Do stycznia 2013 r. właściciele wydzierżawiali
budynek M. K.. Od tego czasu nieruchomość była nieużytkowana. Budynek był zamknięty. W październiku 2014 r. H.
T. był na terenie nieruchomości i wówczas budynek był zamknięty, posiadał nieuszkodzone okna i drzwi.
Dowód: zeznania H. T. k.19a v.-19b w zw. z k.19, 89, 20, 120 akt Ds. 1580/15
W pobliżu tej nieruchomości zamieszkiwał J. I.. Razem z nim mieszkała dorosła córka N. I. wraz ze swoją partnerką
H. P.. W mieszkaniu zamieszkiwali również W. I. wraz z konkubentem K. L.. W nieustalonym bliżej okresie od
października 2014 r. do 8 stycznia 2015 r. J. I. poprzez wyłamanie skrzydła okiennego w jednym z pomieszczeń
od strony podwórza dokonał włamania do budynku (...) w C. przy ul. (...) i zabrał stamtąd w celu przywłaszczenia
metalowy zlewozmywak, telewizor (...) do systemu monitoringu i dwa grzejniki panelowe podwójne. Nadto dokonał
włamania do znajdującego się na tej samej posesji budynku użytkowo – gospodarczego poprzez wybicie szyby w oknie
od strony podwórza i dokonał zaboru w celu przywłaszczenia metalowego zlewozmywaka i piecyka grzewczego tzw.
kozy o łącznej wartości około 600 zł. Dwa grzejniki panelowe pochodzące z budynku mieszkalnego J. I. schował w
piwnicy swojego domu przy ul. (...).
Dowód: zeznania H. T. k.19a v.-19b w zw. z k.19, 89, 20, 120 akt Ds. 1580/15,
zeznania H. P. k.57-57v. w zw. z k.111-112 akt Ds. 1580/15
zeznania M. K. k.56v-57 w zw. z k.85 akt Ds. 1580/15
protokół oględzin miejsca zdarzenia k.8-15 akt Ds. 1580/15
protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych k.56-60 akt Ds. 1580/15
protokół oględzin grzejników wraz z dokumentacją fotograficzną k.66-83 akt Ds. 1580/15
protokół eksperymentu procesowego 92-105 akt Ds. 1580/15
W nocy 8 stycznia 2015 r. J. I. ponownie udał się do budynku (...). Był pod wpływem alkoholu. Na parterze budynku
podłożył ogień. Wrócił do swojego domu i wszedł do pokoju zajmowanego przez N. I. i H. P.. Obudził je i kazał pójść
do kuchni, aby zobaczyły, jak „pali się burdel”. Mówił, że go podpalił, bo nie chciał, aby znaleziono tam jego odciski
palców. Powiedział także, że ukradł stamtąd wszystko co można było sprzedać. Kiedy N. I. i H. P. wyjrzały przez okno
nie widać było dymu ani ognia. J. I. stwierdził, że chyba się nie zapaliło i idzie jeszcze raz. Następnie udał się do
budynku (...) i podłożył ogień na poddaszu budynku. Ponownie wrócił do domu i kazał córce i jej partnerce patrzeć
przez okno, bo teraz na pewno będzie się paliło, bo podpalił tapczan na górze budynku. H. P. wyjrzawszy przez okno
zauważyła ogień widoczny przez okno dachowe budynku, a po chwili ogień na dachu.
Dowód: zeznania H. P. k.57-57v. w zw. z k.111-112 akt Ds. 1580/15
Około godziny 02.30 w dniu 8 stycznia 2015 r. o pożarze została powiadomiona Straż Pożarna. Po przybyciu strażacy
stwierdzili, iż brama wjazdowa na tern posesji była uchylona, wybita była szyba i wyłamana rama okienna w ścianie
budynku. Drzwi wejściowe były otwarte.
Dowód: protokół oględzin miejsca zdarzenia k.8-15 akt Ds. 1580/15
Biegły z zakresu pożarnictwa stwierdził, iż miejsce wzniecenia ognia znajdowało się w pokoju na poddaszu tego
budynku. Wykluczył wszelkie możliwe przyczyny wzniecenia ognia za wyjątkiem podpalenia.
Dowód: opinia biegłego z zakresu pożarnictwa k.36-43 akt Ds. 1580/15
J. I. ma 56 lat. Jest żonaty i posiada czworo dorosłych dzieci. Z zawodu jest hydraulikiem. Przed osadzeniem w
zakładzie karnym utrzymywał się z prac dorywczych, z których uzyskiwał dochód w kwocie około 500 zł miesięcznie. W
przeszłości był wielokrotnie karany, miedzy innymi wyrokiem Sądu Rejonowego w Gryfinie Wydział VI Zamiejscowy
Karny z siedzibą w C. z dnia 11.03.2011r. w sprawie VIK 585/10 za przestępstwo kwalifikowane z art. 279 § 1 kk, za które
został skazany na karę 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 9.04.2012 r. do 4.07.2013 r.
Dowód: oświadczenie oskarżonego k.131 akt Ds. 1580/15
zapytanie o karalność k.151 akt Ds. 1580/15
odpis wyroku k.153 akt Ds. 1580/15
informacja o dochodach oskarżonego k.160-161 akt Ds. 1580/15
J. I. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż nie dokonał włamania do budynku ani
jego podpalenia. Tym budynkiem nikt się nie interesował i chodziły plotki, że to było podpalenie, aby właściciel
uzyskał pieniądze z ubezpieczenia. W budynku były powybijane szyby. Grzejniki znalezione przez policję w piwnicy
oskarżonego prawdopodobnie pochodziły stamtąd, ale to nie były jego. W. I. twierdziła, że je od kogoś kupiła
(wyjaśnienia oskarżonego k.56).
Sąd zważył, co następuje:
Wyjaśnienia oskarżonego nie zasługują na wiarę. Wyjaśnienia te pozostają w całkowitej sprzeczności z zeznaniami
świadka H. P., które Sąd ocenił jako w pełni wiarygodne. H. P., która w okresie objętym zarzutem zamieszkiwała w
domu oskarżonego, w sposób szczegółowy opisała w jaki sposób dowiedziała się o przestępstwach popełnionych przez
oskarżonego. Z jej zeznań wynika, iż oskarżony potwierdził dokonanie kradzieży z włamaniem do domu należącego
do H. T. i zabór stamtąd rzeczy. Z zeznań świadka wynika, iż krytycznej nocy z 7 na 8 stycznia 2015 r. oskarżony nie
tylko przyznał się do popełnienia kradzieży, ale także podpalenia, które dokonywało się niejako na oczach świadka.
Jak wynika z relacji H. P. J. I. przyznał się do podpalenia w celu zatarcia śladów wcześniej dokonanego przestępstwa,
a po tym jak efekty tego działania były niezadawalające, wrócił na miejsce zdarzenia i już skutecznie podłożył ogień.
Zeznania H. P. Sąd ocenił jako w pełni wiarygodne. Są one logiczne, spójne i konsekwentne. Zeznania złożone na
rozprawie przez świadka nie były co prawda tak szczegółowe, jednakże świadek w pełni podtrzymała swoje zeznania
złożone w postępowaniu przygotowawczym, które to przesłuchanie miało miejsce prawie rok wcześniej (k.110-111).
Zasadniczą okolicznością przy ocenie zeznań H. P. jest jednak fakt, iż zeznania te są zbieżne z innymi dowodami
w sprawie. W miejscu zamieszkania oskarżonego zostały znalezione i zabezpieczone grzejniki panelowe należące do
pokrzywdzonych. Z zeznań świadka M. K. wynika, iż grzejniki te niewątpliwie pochodzą z budynku (...) Wskazany
świadek rozpoznał je po zamalowaniach charakterystyczną farbą, taką samą jaką były pomalowane pomieszczenia w
budynku. Zeznania świadka potwierdziły także wyniki eksperymentu procesowego, z którego wynika, iż zabrudzenia
zabezpieczonych grzejników powstały podczas malowania pomieszczeń farbą w kolorze bordowym i pomarańczowym
(k.92-105).
Zeznania H. P. korespondują także z wnioskami opinii biegłego z zakresu pożarnictwa. Z opinii tej wynika, iż pożar
rozprzestrzenił się na skutek jego wzniecenia w pokoju na poddaszu budynku (k.42 akt Ds. 1580/15). Potwierdza to
zeznania świadka, iż oskarżony po pierwszej nieudanej próbie podpalenia wrócił do budynku ponownie i „podpalił
tapczan na górze budynku” (k.111 akt Ds. 1580/15). Świadek podczas przesłuchania nie mogła przecież mieć wiedzy
na temat miejsca podłożenia ognia.
Powyższe okoliczności zdaniem Sądu świadczą o wiarygodności zeznań H. P.. Twierdzenia oskarżonego jakoby
świadek z uwagi na konflikt z oskarżonym miała pomawiać go o tak poważne przestępstwa nie są przekonujące,
zwłaszcza że oskarżony w tym czasie był ojcem jej partnerki.
Niewiele do sprawy wniosły natomiast zeznania świadka K. L.. Z jego zeznań wynika bowiem, iż nie miał wiedzy, kto
przyniósł do domu zabezpieczone grzejniki a w nocy, kiedy miał miejsce pożar nie przebywał w domu.
Odnośnie skradzionych rzeczy, ich wartości oraz wartości szkody powstałej w wyniku spalenia Sąd swoje ustalenia
poczynił na podstawie zeznań pokrzywdzonego H. T.. Oskarżony nie kwestionował wartości szkód.
W tym stanie rzeczy Sad ocenił wyjaśnienia oskarżonego jako niewiarygodne i zmierzające jedynie do uniknięcia
odpowiedzialności karnej. Twierdzenia oskarżonego jakoby to właściciele sami zlecieli komuś podpalenie w celu
uzyskania odszkodowania są całkowicie bezpodstawne, gdyż jak wynika z zeznań H. T. budynek nie był ubezpieczony.
Mając na uwadze powyższą ocenę dowodów Sąd uznał, iż sprawstwo i wina w zakresie przypisanych mu czynów
oskarżonego nie budzą wątpliwości.
J. I. w okresie od października 2014r. daty bliżej nieustalonej, do 8 stycznia 2015r. w C. przy ul. (...), działając w
krótkich odstępach czasu i z góry powziętym zamiarem włamując się do niezamieszkałego budynku po byłym lokalu
(...) – pokoje do wynajęcia poprzez wyłamanie skrzydła okiennego w jednym z pomieszczeń od strony podwórza i
dokonując zaboru w celu przywłaszczenia metalowego zlewozmywaka, telewizora (...) do systemu monitoringu i 2
grzejników panelowych podwójnych, a nadto dokonując włamania do znajdującego się na tej samej posesji budynku
użytkowo – gospodarczego poprzez wybicie szyby w oknie od strony podwórza i zabierając w celu przywłaszczenia
metalowy zlewozmywak i piecyk grzewczy tzw. kozę, o wartości około 600 zł na szkodę H. T. i B. L., wyczerpał
ustawowe znamiona występku z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 12 kk.
Nadto J. I. dokonując w dniu 8 stycznia 2015 r. około godziny 2.00 umyślnego zniszczenia mienia w postaci
niezamieszkałego budynku po byłym lokalu (...) - pokoje do wynajęcia i wyposażenia pomieszczeń, powodując straty
na kwotę około 180.000 zł na szkodę H. T. i B. L., wyczerpał ustawowe znamiona czynu z art. 288 § 1 kk.
Zdaniem Sądu brak jest podstaw do przyjęcia, iż działania oskarżonego stanowiły jeden czyn wyczerpujący znamiona
dwóch przestępstw. Oba zachowania zostały powzięte w ramach dwóch odrębnych zamiarów. Początkowo oskarżony
działał z zamiarem zaboru w celu przywłaszczenia rzeczy znajdujących się na nieruchomości. Działania te zostały
powzięte znacznie wcześniej, gdyż jak wynika z zeznań H. P. grzejniki od kilku miesięcy znajdowały się w piwnicy. Nie
było zatem tak, że podczas jednego pobytu na posesji oskarżony dokonał kradzieży z włamaniem i spalenia. Zamiar
podpalenia budynku i jego realizacja nastąpiła 8 stycznia 2015 r. Było to zatem odrębne działanie zmierzające do
zniszczenia budynku w celu ukrycia śladów wcześniejszej bytności oskarżonego.
Oba czyny zostały popełnione w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w art.64 § 1 kk. J. I. był już bowiem
karany wyrokiem Sądu Rejonowego w Gryfinie Wydział VI Zamiejscowy Karny z siedzibą w C. z dnia 11.03.2011r. w
sprawie VIK 585/10 za czyn kwalifikowany z art. 279 § 1 kk na karę 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, którą
odbywał w okresie od 9.04.2012r. do 4.07.2013r. Tym samych opisanych powyżej podobnych przestępstw umyślnych
dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary w sprawie VIK 585/10.
W związku z tym, iż czyny oskarżonego zostały popełnione przed dniem 1 lipca 2015 r. Sąd rozważał zastosowanie
wobec oskarżonego ustawy względniejszej, którą okazała się ustawa w brzmieniu sprzed nowelizacji dokonanej ustawą
z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz.396). Art.86 § 1 kk
przed nowelizacją przewidywał niższą granicę kary łącznej pozbawienia wolności. Ponadto Możliwe było orzeczenie
nawiązki na rzecz pokrzywdzonego z art.46 § 2 kk do 100.000 zł, podczas gdy obecnie jest to kwota 200.000 zł.
Przy wymiarze kary za czyn z art.279 § 1 kk Sąd miał na uwadze wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu.
Oskarżony dokonał włamania do dwóch budynków. Dodatkowo działał w warunkach powrotu do przestępstwa o jakich
mowa w art.64 § 1 kk. Na korzyść oskarżonego Sąd poczytał fakt, iż wartość skradzionego mienia nie była wysoka, a
w części zostało odzyskane.
W odniesieniu do czynu z art.288 § 1 kk Sąd miał na uwadze także wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu.
Oskarżony z uwagi na charakter wywołanego pożaru nie odpowiadał za zdarzenie z art.163 kk, jednakże podłożenia
ognia w budynku musi być uznane za działanie o wysokim stopniu szkodliwości społecznej. Jest to bowiem zdarzenie
dynamiczne, którego skutków w momencie działania oskarżony nie mógł do końca przewidzieć. Oskarżony wykazał
się znaczną determinacją przy zniszczeniu mienia, powracając na miejsce zdarzenia po nieudanej próbie pierwszego
podpalenia. Wartość szkody oszacowanej przez pokrzywdzonego jest bardzo wysoka i w żadnej części szkoda ta nie
została naprawiona. Realna szansa na jej naprawienie przez oskarżonego jest również nikła. Dodatkowo na niekorzyść
oskarżonego także w przypadku tego czynu Sąd poczytał działanie w warunkach recydywy.
Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, iż kara 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności za czyn opisany w pkt I sentencji
wyroku i kara 2 lat pozbawienia wolności za czyn opisany w pkt II części wstępnej wyroku są adekwatne do stopnia
winy i społecznej szkodliwości czynów.
Przy wymiarze kary łącznej Sąd miał na uwadze związek przedmiotowo podmiotowy pomiędzy przestępstwami. Oba
czyny były występkami przeciwko mieniu na szkodę tych samych pokrzywdzonych. Wobec powyższego Sąd zastosował
zasadę częściowej absorpcji i wymierzył karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Na podstawie art.46 § 1 kk Sąd orzekł obowiązek naprawienia szkody za czyn opisany w pkt I części wstępnej wyroku,
pomniejszając wartość szkody o kwotę odzyskanego mienia.
W odniesieniu do czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku Sąd uznał, iż brak jest podstaw do orzeczenia
obowiązku naprawienia szkody w żądanej przez pokrzywdzonego wysokości tj.180 000 zł. H. T. nie przedstawił
dokumentów uzasadniających wysokość roszczenia, a ustalenie dokładnej kwoty odszkodowania wymagałoby opinii
biegłego. Wobec powyższego Sąd orzekł na rzecz pokrzywdzonych nawiązkę w kwocie 100 000 zł, która to kwota jest
maksymalną przewidzianą przez art.48 kk obowiązujący w dacie popełnienia czynu.
Na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania.
Sąd zwolnił J. I. od kosztów sądowych w tym opłaty. Oskarżony obecnie przebywa w zakładzie karnym, orzeczono
wobec niego karę pozbawienia wolności, a tym samym spłata tych kosztów nie jest realna.
Sąd zasądził również od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu koszty nieopłaconej pomocy prawnej.