100. Kongres wiedeński-int.
Transkrypt
100. Kongres wiedeński-int.
Kongres wiedeński „Kongres się nie posuwa, on tańczy” 1. Zwołanie kongresu w Wiedniu Wiosna 1814 r. armie VI koalicji wchodzą do Paryża i detronizują Napoleona Królem został Ludwik XVIII, Bonaparte na Elbie (do czasu…) Bonaparte nabroił, więc trzeba posprzątać W Wiedniu przedstawiciele m.in. Wielkiej Brytanii, Rosji, Austrii, Prus, Szwecji, Hiszpanii, Portugalii oraz dyplomacji z Francji dyskutowali o zmianach od września 1814r. Łącznie ok. 200 poselstw 2. Przebieg obrad Balem maskowym 2 października 1814 r. rozpoczęto obrady; podpisanie Aktu końcowego – 9 czerwca 1815 Każdy chciał jak najwięcej wyrwać dla siebie Duża rola dyplomatów; m.in. Charlesa de Talleyranda (Francja) oraz Klemensa von Metternicha (Austria) Tańczący kongres Świętowano zwycięstwo nad Napoleonem Bawiono się, tańczono, polowano, kojarzono małżeństwa Ok. 100 tys. gości w pierwszym półroczu Zasady kongresu 1. 2. 3. Legitymizm – jedynie przedstawiciele dynastii królewskich mięli święte i nienaruszalne prawo do sprawowania władzy monarszej, gdyż ich władza pochodziła od Boga (mięli „legitymację” od Boga na sprawowanie władzy) Restauracja – powrót (restauracja) na tron władców obalonych przez Napoleona i rewolucję francuską Równowaga sił – żadne z państw nie powinno mieć przewagi nad pozostałymi We Francji zachowano równość obywateli wobec prawa Pozostawiono (nie tylko nad Sekwaną) przepisy Kodeksu cywilnego Napoleona Nie przywrócono wszystkich przedrewolucyjnych granic; zabrano tereny sojusznikom Bonapartego Anglia miała największą flotę wojenną i handlową (wskutek zniszczenie flot francuskiej, holenderskiej, duńskiej i hiszpańskiej) 3. Najważniejsze decyzje kongresu 1. 2. 3. 4. 5. 6. Wielka Brytania otrzymała Maltę, Mauritius, Cejlon, Kolonię Przylądkową (wcześniej holenderska) Przyjęcie zasady równowagi sił, która gwarantowała Wielkiej Brytanii pozycję mocarstwa Rosja zajęła Finlandię, Besarabię, ziemie Księstwa Warszawskiego Prusy otrzymały Gdańsk, cz. Królestwa Saksonii, Westfalię, Nadrenię, Pomorze Szwedzkie z Rugią Austria dostała okręg tarnopolski (stracony w 1809r.), Tyrol, Salzburg; umocnili władzę we Włoszech i na Bałkanach Nie przywrócono Rzeszy, a cesarz Austrii nie miał tytułu cesarza rzymskiego 7. 8. 9. 10. Francja wróciła do granic z 1792r.; ale kiedy Napolon wrócił („Sto dni Napoleona”) i musiano w listopadzie 1815r. podpisać II pokój paryski cofnięto granice do 1790r. Zamiast (napoleońskiego) Związku Reńskiego powstał Związek Niemiecki; 34 państwa + 4 wolne miasta; na czele cesarz Austrii W miejsce zlikwidowanego (napoleońskiego) Królestwa Włoch powstały: Państwo Kościelne, Królestwo Obojga Sycylii i Królestwo Sardynii (Piemont); resztę włączono do Austrii Połączono Niderlandy Południowe, Holandię i Wielkie Księstwo Luksemburga w Królestwo Niderlandów 11. 12. 13. 14. Utworzono (wieczyście neutralną) Konfederację Szwajcarską Szwecji dano Norwegię, a Danii Wyspy Owcze uchwalono deklarację o zakazie handlu niewolnikami uchwalenie kodeksu dyplomatycznego obowiązującego do dziś Sprawa polska na kongresie 1. 2. 3. Z części ziem Ks. Warszawskiego utworzono Królestwo Polskie związane unią personalną z Rosją Z Krakowa i okolicznych ziem zachodnich powstało Wolne Miasto Kraków (tzw. Rzeczypospolita Krakowska) pod kontrolą 3 zaborców Z zachodnich ziem Księstwa Warszawskiego utworzono Wielkie Księstwo Poznańskie wchodzące w skład Prus 4. Powstanie Świętego Przymierza Na straży ładu stanęły państwa tworzące tzw. koncert mocarstw (Wielka Brytania, Austria, Rosja, Prusy od 1818 r. Francja) Mniejsze państwa się nie liczą, a one muszą współpracować, by wszelkie ruchy dążące do obalenia tzw. ładu wiedeńskiego (systemu kongresowego), zniszczyć Wrzesień 1815r. Austria (cesarz Franciszek I Habsburg), Rosja (car Aleksander I) i Prusy (król Wilhelm III) zawiązały sojusz – Święte Przymierze (odwołanie się do Boga, miłości bliźniego, idei sprawiedliwości) Prawdziwym celem było utrzymanie starego systemu politycznego i społecznego Część państw się dołączyła, ale Państwo Kościelne odmówiło Odmówiła też demokratyczna Anglia Praca z tekstem s. 12 Tajny traktat austriacko-francusko-brytyjski