Instrukcja 1. INSTALACJA.

Instrukcja
Zdaję sobie takŜe sprawę z tego, Ŝe wszelkie instrukcje do programów czytane są przez ok. 3%
potencjalnych uŜytkowników. Zwykle sami próbujemy szybko sprawdzić, czy jakiś program nam
odpowiada i po pierwszym wraŜeniu i potknięciach zauwaŜonych programie zniechęcamy się.
Nie przeczytasz tej instrukcji, to nie dowiesz się o kilku niewidocznych funkcjach programu.
Postanowiłem jednak napisać taki mały podręcznik do programu dla tej garstki odbiorców, która
moŜe „na sucho” poznać jego moŜliwości. MoŜe właśnie Ci, mimo jakiś niedoróbek w programie,
włączą się do osób uŜywających „NO” i będą mogli w pełni wykorzystać program i sami przyczynić
się do jego udoskonalenia do naszych potrzeb.
Czekam na wszelkie uwagi odnośnie poprawienia czegoś, a takŜe dodania jakiejś funkcji, która
będzie potrzebna podczas … nocnych obserwacji astronomicznych.
Program jest darmowy, czyli kaŜdy miłośnik astronomii moŜe uŜytkować program bez Ŝadnych
opłat. Chciałbym, aby kaŜdy uŜytkownik zarejestrował swoją wersję (w tym celu wystarczy
wysłać do mnie emaila z prośbą o rejestrację), abym wiedział dla ilu osób zarywam noce
i przeznaczam wiele godzin swojego czasu wolnego na pracę nad programem.
Począwszy od 6 października 2011 prowadzę dość intensywną rozbudowę programu „Nocny
Obserwator”. Po kilku miesiącach widać to po znacznym zwiększeniu moŜliwości programu. TakŜe
dzięki społecznej pomocy moich kolegów i przyjaciół program nabiera coraz lepszego wyglądu
i moŜliwości. Program starałem się napisać tak, aby jego obsługa była intuicyjna, lecz obecnie tak
duŜa ilość funkcji i opcji działania programu nie jest moŜliwa do opanowania w pięć minut.
Niektórych moŜliwości nie widać bezpośrednio na ekranie. PoniŜsze informacje pozwolą Wam
pełniej korzystać z programu i szybciej poznać jego moŜliwości.
1. INSTALACJA.
Instalacja jest prosta. Wchodzimy na moją stronę www.astrojawil.pl/no.htm i tam znajdujemy
link do ściągnięcia ostatniej pełnej wersji programu (DOWNLOAD). MoŜemy tam takŜe znaleźć
informację o najnowszej aktualizacji programu w postaci nakładki.
Po ściągnięciu z sieci zzipowanego programu rozpakowujemy ręcznie wszystko do nowego folderu
np. D:\Nocny_Obserwator.
Aby program mógł wyświetlać pozycje wszystkich planetoid, naleŜy ściągnąć z sieci odpowiedni
plik ze strony Harvard.edu:
ftp://cfa-ftp.harvard.edu/pub/MPCORB/MPCORBcr.ZIP
Dostęp do serwera FTP jest po podaniu:
Login: "anonymous"
Hasło: dowolny adres e-mail.
NaleŜy po ściągnięciu planetoid rozpakować i zachować ten plik na dysku i w folderze programu w
pliku o nazwie: path.txt wpiszcie ścieŜkę do rozpakowanego pliku MPCORBcr.dat (ok. 100 MB).
MoŜna teŜ wpisać tę ścieŜkę w Settings w programie NO, ale potem naleŜy ponownie uruchomić
program, aby planetoidy zostały wczytane przez program.
Jeśli planetoidy nie będą wgrane na dysk lub ścieŜka w pliku path.txt będzie nieprawidłowa
to przy uruchomieniu programu wyświetli się taki komunikat:
Po instalacji pełnej wersji sprawdzamy tutaj: WWW.astrojawil.pl/no.htm, czy jest jakaś nakładka
na program o wyŜszym numerze. Program jest w trakcie rozbudowy i aktualizacje zdarzają się
dość często. Jeśli rozbudowa jest znaczna, wraz ze zmianami w katalogach, to moŜe się zdarzyć,
Ŝe będzie wymagana ponowna pełna instalacja. Dlatego polecam zachować sobie swój kod
do programu gdzieś w komputerze. Teraz program jest juŜ gotowy do uruchomienia.
2. URUCHOMIENIE i USTAWIENIA
W folderze programu znajdujemy plik no.exe i klikamy w niego prawym przyciskiem myszy.
Z pojawiającego się menu wybieramy „Utwórz skrót”. Powstały „Skrót do no.exe” przewlekamy
myszą na pulpit. W ten sposób na pulpicie pojawi się ikonka programu „Nocny Obserwator”.
Dwukliknięcie w tę ikonkę uruchamia program. Po ok. 2 sekundach na czarnym tle pojawi się
grafika wejściowa, w którą klikamy, aby przejść do programu. Z chwilą uruchomienia NO włącza
się w Tryb Nocny, czyli mamy czarne tło, a pozostałe gwiazdki, linie, opisy i grafika jest
w tonacji ciemno-czerwonej, ograniczającej oślepianie podczas prowadzenia obserwacji
astronomicznych z uŜyciem komputera podczas ciemnych nocy. Po kliknięciu w przycisk
moŜemy przejść w Tryb Dzienny, gdzie juŜ mamy dostęp do wszystkich kolorów.
Na początku ustawiamy lokalizację naszego miejsca obserwacji. MoŜemy wybrać dowolny punkt
wybieramy lokalizację z listy
. Jeśli na
na kuli ziemskiej. W Ustawieniach
tej liście nasze miejsce nie figuruje, to wpisujemy w okienka od góry długość szerokość
geograficzną miejsca obserwacji, strefę czasową (dla Polski zawsze +1) oraz czy w danym
momencie obowiązuje czas letni czy zimowy. NaleŜy pamiętać, Ŝe w momencie zmiany daty
i czasu w programie, czas letni/zimowy nie jest automatycznie zmieniany.
W programie mamy moŜliwość ustawienia na 9-ciu lokalizacjach linię ograniczającą widoczność
z danego miejsca obserwacji przez domy, drzewa czy inne przeszkody terenowe. Informacje
o tych lokalizacjach są w plikach hor1.txt do hor9.txt, które moŜna edytować z programu.
Przyciskiem [Poprz] i [Nast] wybieramy lokalizację i klikamy na [Edit], aby móc edytować dane.
Od góry podane:
Moje okno w Piotrkowie
Piotrków Tryb.
20,75
51,80
1
0
PIOTRKOW
-090 90
-090 00
-090 12
+040 12
+040 00
+060 00
+060 50
+090 70
+090 00
+090 90
Opis tekstowy miejsca obserwacji
Nazwę miejsca
Długość geograficzna (+wschodnia , -zachodnia)
Szerokość geograficzna (+północna, -południowa)
Strefa czasowa (1-Polska, 0-Anglia, 5-Nowy Jork)
0-czas zimowy, 1-czas letni
nazwa do zakryć i rocznej widoczności (do 8 LITER)
ciąg azymutów (-180° do +180°) i wysokości (0° do 90°)
tworzących linię ciągłą po kliknięciu w „Pilocie”
w przycisk z domkiem. Podajemy tylko wartości całkowite
i koniecznie w pierwszej kolumnie znak azymutu.
Jeśli liczba azymutu jest mniejsza od 100 to wstawiamy zero
na początki i tak samo, gdy wysokość jest mniejsza od 10.
Ilość wierszy dowolna wg potrzeb. Zaczynamy od azymutu
-180, a kończymy na +180.
Azymuty w programie liczone są od kierunku południowego, ze znakiem „+” na zachód i znakiem
„-” na wschód. Czyli północ geograficzna ma azymut -180° lub +180°, wschód ma Az=-90°,
a zachód ma Az=+90°.
Dla ułatwienia znalezienia współrzędnych własnej lokalizacji moŜemy kliknąć w przycisk
[GoogleMaps], gdzie moŜemy odszukać swój dom i współrzędne z mapy skopiować do Nocnego
Obserwatora, zmienić nazwę miejsca oraz wprowadzić specjalną nazwę do zakryć gwiazd przez
KsięŜyc oraz Rocznej Widoczności Obiektu. Ta nazwa moŜe zwierać maksymalnie 8 wielkich liter.
Program jest juŜ ustawiony dla naszej lokalizacji i moŜemy juŜ oglądać na monitorze jak wygląda
niebo widoczne u nas w latach 1900-2100.
Dalej na panelu „Ustawienia” mamy następujące moŜliwości.
Liczba planetoid – określa ile pierwszych planetoid stara się wyświetlić program. Im większą
liczbę wpiszemy tym program sprawdzi więcej planetoid, ale trzeba pamiętać, Ŝe przy wybraniu
bardzo duŜej liczby program zwolni nieco działanie. Wybranie kilku tysięcy nie spowoduje
wyraźnego zwolnienia, ale juŜ powyŜej 10000 będzie to zauwaŜalne. Zwykle wystarczy wpisać
liczbę 3000, aby uwzględniać wszystkie najjaśniejsze planetoidy. Wszystkich planetoid
w programie jest ok. pół miliona. Plik MPCORBcr.dat zawiera pozycje planetoid aktualne w ciągu
kliku miesięcy. Plik ten naleŜy odświeŜać co kilka miesięcy. Pozycje planetoid są dokładne tylko
w wąskim przedziale czasowym, tylko w pobliŜu aktualizacji pliku. Pozycje planetoid sprzed wielu
lat róŜnią się juŜ od prawdziwych dość znacznie i trzeba o tym pamiętać.
Zakres separacji gwiazd podwójnych – określa zbiór wyświetlanych gwiazd podwójnych,
których separacja składników zawiera się w wybranym przez nas przedziale. Jeśli np. testujemy
zdolność rozdzielczą naszego teleskopu o średnicy 150mm czyli teoretycznie 0,94”, to ustawiamy
zakres separacji składników od 0,80” do 2,5” i wtedy na mapie zobaczymy tylko gwiazdy
podwójne spełniające to nasze kryterium. Dodatkowo na „Pilocie” moŜemy ustawić zakres
minimalnej jasności najjaśniejszego składnika, aby dobrać odpowiednią gwiazdę do testowania
teleskopu.
Pole widzenia nr 1 i nr 2 – słuŜy do orientacyjnego określenia obszaru nieba widocznego np.
w lornetce i na matrycy aparatu fotograficznego. Ustawiamy średnicę obu pól widzenia
w minutach kątowych i po kliknięciu na „Pilocie” w przycisk z dwoma kółkami koncentrycznymi
zobaczymy na mapie te dwa koła w miarę w skali. W związku z tym, Ŝe mapa jest wyświetlana
w odwzorowaniu stoŜkowym, to wielkości tych okręgów są tylko orientacyjne.
Wielkość pola informacji – Pole Informacji – wyświetlany w centralnym miejscu ekranu
kwadrat z krótkimi odcinkami przekątnych ma specjalne znaczenie. Wyznacza ono obszar,
z którego zbierane są informacje o obiektach, które zostaną wyświetlane po kliknięciu w przyciski
[i1] i [i2].
Kliknięcie w górną część Pola Informacji oznaczoną „POL” wyświetla informacje o obiektach
z katalogu Messiera, obiektach NGC i gromadach Palomar w języku polskim, natomiast kliknięcie
w dolną część Pola Informacji oznaczoną „ENG” da moŜliwość przeczytania informacji
o większości obiektów z katalogów NGC i IC, które zebrał Steve Gottlieb - doświadczony
obserwator z USA. Dostałem od niego osobistą zgodę na umieszczenie jego opisów w moim
programie.
Wielkość zegara – moŜemy ustawić sobie wielkość zegara cyfrowego, którego doskonale
zobaczymy z większej odległości. Niektóre obserwacje (np. zakryciowe) wymagają ciągłej kontroli
bieŜącego czasu, aby nie przegapić zjawiska. Dlatego po kliknięciu na „Pilocie” w zegar cyfrowy
na ekranie w lewym górnym rogu pojawi się duŜy zegar widoczny w kilku metrów.
BieŜące ustawienia f1, f2 i f3. – W programie mamy moŜliwość ustawienia swoich ulubionych
parametrów mapy – powiększenie i wybór, co ma być wyświetlane. Mamy do dyspozycji trzy
takie ustawienia. Po ustawieniu mapy tak jak ją chcemy oglądać, jej parametry na panelu
Ustawień [Settings] zapisujemy klikając w wybraną ikonkę np. [f1]. Ten sam przycisk na pilocie
wczytuje ostatnio zapisane ustawienia mapy [f1].
Wielkość bazy, wysokość bazy – są to parametry, jakie wpisujemy, aby po kliknięciu na
„Pilocie” w przycisk [BAZA] wielkość horyzontu i połoŜenie środka ekranu były w najbardziej
korzystnym dla nas połoŜeniu.
Wersja językowa – angielska lub polska. Opisy w programie moŜna wyświetlać w języku
polskim lub angielskim. MoŜe ktoś spoza Polski skusi się na uŜywanie programu.
Galaktyki, gromady itp. – Spośród olbrzymiej bazy obiektów w katalogach NGC, IC, Messiera
i Caldwella moŜna wybrać tylko interesujące nas rodzaje obiektów, a resztę wyłączyć, aby nie
było za duŜo obiektów na mapie.
Typ zmienności – POKAś TE ZMIENNE – Spośród wielkiej liczby gwiazd zmiennych
w programie moŜna wyseparować tylko jeden typ zmienności, bądź wyświetlić wszystkie.
font – moŜliwość ustawienia rodzaju fontu dla kilku
charakterystycznych opisów na mapie. Dostępne tylko
w Trybie Dziennym
3. PILOT obsługi programu.
Na pilocie mamy wiele uŜytecznych przycisków
zmieniających wygląd wyświetlanego nieba. Są tu
przyciski o intuicyjnym działaniu, które nie wymagają
szczególnych
objaśnień
jak
wyświetlanie
nazw
własnych gwiazd, oznaczeń Bayera czy numeracji
Flamsteeda, ale są i takie, które wymagają
dodatkowych wyjaśnień.
HELP – wyświetlanie pliku instrukcji. W Trybie Nocnym
jest moŜliwość przeczytania tylko skróconej instrukcji,
aby paskiem przewijania nie oślepiać obserwatora.
Całość przeczytamy po ustawieniu Trybu Dziennego.
Colour – wybór własny doboru kolorów składowych
elementów mapy. Kliknięcie w prostokąt z kolorem
elementu ustawia kolor duŜego panelu roboczego
u góry. MoŜna zmieniać kolor tego panelu szarymi
przyciskami, a później po zmianach wstawić go
z powrotem klikając w opis danego elementu mapy.
Coord
–
Wyświetlanie
współrzędnych
równikowych
i horyzontalnych centrum ekranu. Wszystkie współrzędne równikowe w programie sprowadzone
zostały na epokę 2000.0, a współrzędne horyzontalne liczone są od lokalnego kierunku
południowego, co opisałem w rozdziale nr 2.
Occult – Dla kaŜdego miejsca obserwacji moŜna policzyć programem OCCULT autorstwa Dave
Heralda
z Australii dokładne efemerydy zakryć gwiazd przez KsięŜyc na dany rok. Program OCCULT
wyświetla policzone tym programem efemerydy, a takŜe graficznie ilustruje miejsce, w którym
znika za tarczą, bądź pojawia się zza tarczy zakrywana gwiazda. Pliki z policzonymi efemerydami
znajdują się w programie w osobnym folderze nazwanym: „\OCCULT”. Jeśli waszego miejsca
obserwacji nie ma w wykazie to proszę o przesłanie mi danych potrzebnych do wyliczenia tych
efemeryd – w programie pojawi się specjalny panel, jeśli danego pliku program nie odnajduje. W
funkcji OCCULT mamy moŜliwość przeglądania zakryć w całym roku, ograniczania jasności
zakrywanych gwiazd, wydrukowania formularza z listą zjawisk na daną noc obserwacyjną i
przegląd występujących w pobliŜu brzegowych zakryć gwiazd przez KsięŜyc.
Sol – wyświetla planety, Słońce i KsięŜyc.
Ceres –wyświetla planetoidy z zakresu ustalonego w „Ustawieniach” oraz o jasności nie mniejszej
niŜ ustawiona poniŜej jasność graniczna.
GoTo – panel ustawienia na środku ekranu wybranego obiektu. Kliknięcie w strzałkę w lewo
ustawia na środku wskazany obiekt. Przy wyborze całej konstelacji środek danego gwiazdozbioru
będzie ustawiony w centrum. Gwiazda Barnarda – gwiazda ok. 10-tej magn. – jest to gwiazda
o największym ruchu własnym na niebie (po Słońcu oczywiście). Warto pokusić się o
wykonywanie kaŜdego roku o tej samej porze jednego zdjęcia, aby zobaczyć jak duŜo przesuwa
się wśród okolicznych gwiazd http://www.astrojawil.pl/barnard.htm. Nazwa własna gwiazdy podczas wpisywania liter program sugeruje nazwę gwiazdy i tak samo wprowadzając symbol
pulsara program podpowiada nazwy pulsarów zaczynające się od wpisanych cyfr.
Special thanks – to moje podziękowanie tym, którzy w znaczący sposób przyczynili się do
powstania programu w obecnej wersji.
KsięŜyce Jowisza – wyświetlanie połoŜenia księŜyców Jowisza
KsięŜyce Saturna – wyświetlanie połoŜenia księŜyców Saturna (na razie w latach 2011-2016).
KEEP – Jeśli zielona lampka się świeci to moŜemy jednocześnie włączyć wiele róŜnych typów
obiektów. Jeśli lampkę zgasimy to będzie moŜna wyświetlać tylko jeden rodzaj obiektu.
Ori, Rigiel, β i 19 – Wyświetlanie pełnych nazw gwiazdozbiorów lub skrótów, nazw własnych
gwiazd, oznaczenia greckie Bayera i numeryczne Flamsteeda.
Mes – wszystkie obiekty z katalogu Messiera
NGC – prawie wszystkie obiekty z katalogu NGC
IC – prawie wszystkie obiekty z katalogu IC
Cd – wszystkie obiekty katalogu Caldwella
- Gwiazdy podwójne – wybierz zakres separacji w „Ustawieniach” oraz graniczną jasność
najjaśniejszego składnika.
- Gwiazdy zmienne – wybierz w Ustawieniach typ klasy zmienności i jasność graniczną
As – wielkie asteryzmy
As – małe asteryzmy, czyli ciekawe skupiska - układy gwiazd nie będące gwiazdozbiorem
Cb – Carbon Stars – gwiazdy o czerwonym kolorze.
Pal – 12 szt bardzo słabych gromad kulistych
-
pulsary
LDN – ciemne mgławice widoczne tylko przy ustawionej jasności granicznej = 20.
α δ – współrzędne równikowe – epoka 2000.0
az h – współrzędne horyzontalne
Ecl – wyświetlanie ekliptyki
a v b – kalkulator do obliczania jasności gwiazdy zmiennej według znanych jasności dwóch
gwiazd porównania
linie gwiazdozbiorów
granice konstelacji
5º - obliczanie odległości kątowej od centrum ekranu.
I _ - linijka do określenia skali mapy
USER – lista obiektów wybranych przez uŜytkownika
– wyświetlanie obiektów z listy uŜytkownika
S-E – lista zaćmień Słońca w latach 1900 – 2100
L-E – lista zaćmień KsięŜyca w latach 1900 – 2100
IIII – wykres dobowy widoczności Słońca, KsięŜyca i obiektu w środku ekranu.
1,1m – wyświetlanie jasności gwiazd – dostępne tylko przy duŜych powiększeniach mapy.
– Ustawianie planet na środku ekranu. Jeśli jest
gwiazdka pod symbolem planety – to oznacza, Ŝe ta planeta jest widoczna nad horyzontem.
- Pole Informacji i KrzyŜ Centralny, wyświetlane razem, osobno lub wcale.
- Pole widzenia – np. lornetki i matrycy aparatu fotograficznego.
- Ustawianie KsięŜyca i Słońca na środku ekranu. Jeśli jest gwiazdka pod ikonką –
to oznacza, Ŝe KsięŜyc lub Słońce jest nad horyzontem.
hs – diagram wysokości Słońca i KsięŜyca
- kotwica, czyli zatrzymanie na środku ekranu ostatnio wybranej planety, KsięŜyca
lub Słońca, a takŜe planetoidy wybranej na panelu GoTo.
< >
- zwiększanie i pomniejszanie wartości jasności granicznej pokazywanych obiektów
NVO – Nocna Widoczność Obiektu – pokazuje kiedy danej doby będzie widoczny obiekt
ustawiony na środku ekranu wtedy, kiedy Słońce będzie 12º pod horyzontem, a obiekt będzie 5º
nad horyzontem.
- wyświetla linię ograniczenia widoczności (zabudowania) z danego miejsca obserwacji
(objaśnienia w rozdziale nr 2).
AV – Roczna Widoczność: obiektu na środku ekranu, planety oraz wybranej planetoidy.
- usunięcie wszystkich opisów obiektów na mapie, aby zwiększyć przejrzystość mapy.
- dla duŜych powiększeń moŜliwość wyświetlania gwiazd do 13 mag – aktywność tej funkcji
sygnalizowana jest świeceniem się lampki na Ŝółto pod tą ikoną
f1, f2, f3 – wprowadzenie zapisanych parametrów mapy w „Ustawieniach” – patrz rozdział nr 2
- powiększanie i pomniejszanie mapy dla tych, którzy nie uŜywają myszy.
– Koniunkcje KsięŜyca i Słońca z obiektami ziemskimi na horyzoncie
– koniunkcje pomiędzy jaśniejszymi planetami
– koniunkcje KsięŜyca z planetami i jasnymi gwiazdami
4. BELKA GÓRNA
WWW – uruchamia przeglądarkę internetową ze stroną WWW programu Nocny Obserwator,
aby sprawdzić, czy jest nowa wersja programu – dostępne tylko w Trybie Dziennym
BMP – uruchamia program graficzny skojarzony z obróbką plików BMP Windows. Ostatnia mapa
zapisywana jest w folderze programu pod nazwą mapa.bmp. Edycja tego pliku dostępna tylko
w Trybie Dziennym
-> Unreal Sky
oraz -> Real Sky – umoŜliwia zamiennie włączyć/wyłączyć realizm
kolorów nieba - dostępne tylko w Trybie Dziennym.
-10m Now +10m – ustawia czas w programie o 10 minut wcześniej/później lub teraz.
- przechodzenie do Trybu Dziennego lub Trybu Nocnego
Notepad – notes do małych zapisków podczas obserwacji
– Strona Ustawień omówiona w rozdziale nr 2.
-
Zmniejszanie okna lub maksymalizacja okna programu.
X – wyjście z programu
5. WYKRES DOBOWY
Na wykresie widać linię obrazującą połoŜenie w ciągu doby: Słońca – kolor Ŝółty, KsięŜyca – kolor
róŜowy oraz Obiektu na środku ekranu (tutaj Rigel) kolor zielony. Klikając w punkt wykresu
ustawimy odpowiednią godzinę oraz wysokość środka ekranu.
6. NOCNA WIDOCZNOŚĆ OBIEKTU
Ruch w ciągu nocy obiektu ustawionego na środku ekranu wśród linii zabudowań widocznych
z danego miejsca obserwacji. Krok co 20 minut, wys. obiektu > 5º, a wysokość Słońca < -12º.
Dobre narzędzie do określania przedziałów czasowych widoczności wybranego obiektu.
7. ROCZNA WIDOCZNOŚĆ - AV
Klikając w dowolny punkt wykresu ustawimy tę datę i godzinę na mapie.
8. OCCULT – ZAKRYCIA GWIAZD I PLANET PRZEZ KSIĘśYC
Funkcja OCCULT została opisana w rozdziale nr 3.
9. KLAWIATURA
W programie moŜna mapę obsługiwać takŜe z klawiatury. PoniŜej wykaz klawiszy i ich działanie:
F1
F2
F3
F4
F5
F6
F7
1
2
3
4
5
6
8
0
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
HELP – plik informacji o programie.
Ustawienia –Settings
GoTo – ustawianie obiektu na środku ekranu
wersja językowa polska/angielska
lista obiektów uŜytkownika
lista dat uŜytkownika
lista funkcji klawiszy na klawiaturze
[i1] – lista gwiazd i obiektów w Polu Informacji
[i2] – lista obiektów w Polu Informacji
Wykres Dobowy
Tryb Nocny/Tryb Dzienny
zmniejszanie wartości jasności granicznej
zwiększanie wartości jasności granicznej
Podręczny notatnik
usuwanie opisów obiektów z mapy
B – oznaczenia gwiazd Bayera
E – ekliptyka
F – numeracja gwiazd Flamsteeda
G – GoTo - ustawianie obiektu na środku ekranu
H – siatka współrzędnych horyzontalnych
J – satelity Jowisza
K – nazwy konstelacji
L – odległość kątowa od KrzyŜa Centralnego
P – planety, Słońce i KsięŜyc
Q – funkcja OCCULT
R – stoper astronomiczny
S – satelity Saturna
T – siatka układu współrzędnych równikowych
U - Ustawienia –Settings
W – wybór fontów
Y – Pole Informacji/KrzyŜ Centralny
Kursory góra, dół, lewo i prawo – przesuwanie mapy
PgUp – powiększanie mapy
PgDn – zmniejszanie powiększenia
End – minimalne powiększenie mapy
Home – Ustawienie bazowe mapy
Czasami aktywność klawiatury znika. Aby ją przywrócić wystarczy włączyć i wyłączyć HELP.
10.
POLE INFORMACJI
Pole Informacji to obszar w centrum ekranu ograniczony kwadratem o wielkości wybranej w
Ustawieniach. Klawisze 1 i 2 z klawiatury lub analogiczne przyciski [i1] i [i2] wyświetlają
informacje i obiektach znajdujących się wewnątrz Pola Informacji. Te przyciski z numerem 1
wyświetlają dodatkowo informacje o gwiazdach leŜących wewnątrz pola informacji.
Jeśli klawiszem [Y] lub przyciskiem
spowodujemy, Ŝe Pole Informacji będzie widoczne na
ekranie w postaci kwadratu z krótkimi odcinkami przekątnych, to mamy wtedy dodatkowe
moŜliwości.
Klikając myszą w górną część Pola Informacji oznaczoną „POL” uzyskamy informacje w języku
polskim o obiektach z katalogu Messiera oraz części obiektów z katalogu NGC i IC, a takŜe
gromad kulistych Palomar. Jeśli w Polu Informacji znajdzie się obiekt NGC, to pojawi się
moŜliwość edycji informacji o tym obiekcie.
Klikając myszą w dolną część Pola Informacji oznaczoną „ENG” uzyskamy informacje w języku
angielskim o obiektach z katalogów NGC i IC, których autorem jest Steve Gottlieb –
doświadczony obserwator obiektów mgławicowych z USA. Prawie do wszystkich tych obiektów
napisał on swoje komentarze w zaleŜności takŜe od średnicy zwierciadła teleskopu, jakimi
obserwował dany obiekt. Dostałem od niego osobistą zgodę na umieszczenie jego opisów w moim
programie.
KaŜdy z obiektów z Pola Informacji moŜemy wstawić do Listy Obiektów UŜytkownika.
11.
LISTA OBIEKTÓW UśYTKOWNIKA
MoŜemy zaplanować sobie wcześniej obiekty, które zamierzamy zaobserwować w najbliŜszym
czasie jak będzie pogoda. Obiekty te mogą być wyświetlone na mapie w kształcie rombu . Przy
włączonej linii zabudowań łatwo zaplanujemy, które z tych obiektów będą w dogodnym połoŜeniu
do obserwacji. Dwukliknięcie na jeden z obiektów tej listy ustawi go w centrum ekranu.
Przy wybraniu gwiazdy zmiennej pojawia się link do map AAVSO.
Prze wybraniu Messiera, NGC lub IC pojawia się link do informacji o tym obiekcie w Wikipedii.
12.
STOPER
Funkcję STOPER włączamy z klawiatury wciskając [R]. Stoper odmierza czas do przodu i do tyłu.
Co 30 sekund słychać dźwiękowy znacznik. Czas pracy stopera jest rejestrowany w pliku
HISTORII. Klikając w panel stopera rozwijamy go i tam mamy dodatkowe ustawienia dla trybu
Reverse.
13.
KONIUNKCJE KSIĘśYCA Z PLANETAMI I GWIAZDAMI
Mamy moŜliwość policzenia dla swojej lokalizacji koniunkcji KsięŜyca z planetami i jaśniejszymi
gwiazdami. MoŜna wybrać dowolny pojedynczy obiekt lub ich kilka a takŜe wszystkie dostępne.
Ostatni obiekt gwiazdowy do obliczeń koniunkcji moŜemy sami wstawić spośród gwiazd
wybranych na liście obiektów uŜytkownika.
14.
KONIUNKCJE KSIĘśYCA Z OBIEKTAMI ZIEMSKIMI
Program umoŜliwia obliczenie ciekawej konfiguracji KsięŜyca i Słońca z jakimś dalekim obiektem
ziemskim usytuowanym na horyzoncie. MoŜna zrobić ciekawe zdjęcie np. krzyŜa na Giewoncie, a
za nim widoczna wielka tarcza KsięŜyca lub Słońca. Wystarczy tylko znać współrzędne
geograficzne miejsca obserwacji i współrzędne horyzontalne tego obiektu.
15.
MIĘDZYPLANETARNE KONIUNKCJE
MoŜemy policzyć koniunkcje pomiędzy jaśniejszymi planetami.