Bożena Diemjaniuk Jasełka 2013 (dla dzieci starszych) Osoby

Bożena Diemjaniuk
Jasełka 2013
(dla dzieci starszych)
Osoby:
Anioł
Narrator
Prezenter programu informacyjnego
Specjalny wysłannik
Proboszcz Nowej Wsi
Mieszkaniec 1
Mieszkaniec 2
Burmistrz miasta A
Urzędnik 1
Urzędnik 2
Katechetka
Uczeń 1
Uczeń 2
Ksiądz
Osoba 1
Osoba 2
Osoba 3
Osoba 4
Prolog
NARRATOR:
Kiedy adwent się zaczął,
czas czekania na Boga,
przypiął Anioł swe skrzydła,
z nadzieją ruszył w drogę.
Chodził Anioł po ziemi,
od miasteczka do wioski,
aby ludziom przypomnieć
o Bożej miłości.
Więc uciszmy się nieco,
by usłyszeć pukanie.
Może do nas dziś przyjdzie
święty Boży posłaniec?
Scena 1
(Program informacyjny w telewizji.)
PREZENTER:
1
A teraz kolejny odcinek anielskiego serialu. Łączymy się z naszym specjalnym wysłannikiem.
Witaj, Darku.
SPECJALNY WYSŁANNIK:
Witam. Znajdujemy się dzisiaj w Nowej Wsi. Jest to kolejna miejscowość na trasie tzw.
Adwentowego Anioła. Moim pierwszym rozmówcą jest miejscowy proboszcz.
Księże proboszczu, co ksiądz powie o wizycie tego niecodziennego gościa?
PROBOSZCZ NOWEJ WSI:
Bardzo się cieszymy. Liczymy na to, że Anioł pomoże nam przygotować się do świąt Bożego
Narodzenia. Otworzyć serca...
SPECJALNY WYSŁANNIK:
Zbieracie pieniądze na jakiś szczytny cel? Jestem przekonany, że telewidzowie chętnie włączą się
do akcji.
PROBOSZCZ NOWEJ WSI:
To też. Ale chodziło mi głównie o to, by otworzyć serca na Bożą miłość. Oczyścić je przez spo...
SPECJALNY WYSŁANNIK:
Dziękujemy księdzu.
(Zwraca się do ludzi stojących przed kościołem.)
Wierzą państwo w tego Anioła?
MIESZKANIEC 1:
Co mamy nie wierzyć, jak on tu stoi koło pana.
SPECJALNY WYSŁANNIK:
Gdzie?
MIESZKANIEC 2:
A tu, między księdzem proboszczem a panem.
(Specjalny wysłannik patrzy we wskazanym kierunku i robi jakąś dziwną minę.)
PREZENTER ZE STUDIA:
Dziękujemy naszemu specjalnemu wysłannikowi. A teraz informacje sportowe.
Scena 2
(Urząd miasta A.)
URZĘDNIK 1:
Widział pan burmistrz? W telewizji pokazali, że Anioł jest już w Nowej Wsi.
BURMISTRZ:
Widziałem.
URZĘDNIK 1:
I co zrobimy? Jutro może być u nas.
URZĘDNIK 2:
Nie wiadomo.
BURMISTRZ:
A właściwie, to jak on chodzi? Według województw czy diecezji?
URZĘDNIK 1:
Trudno się zorientować, raz tak, raz tak.
URZĘDNIK 2:
Ja bym wolał mieć grafik. Wtedy każdy by lepiej wypadł.
BURMISTRZ:
To skąd telewizja wie, gdzie ma jechać?
URZĘDNIK 2:
Oni wszędzie mają dojścia.
URZĘDNIK 1:
2
To może chociaż dodamy trochę choinek i lampek?
BURMISTRZ:
Dobrze. Najwyżej coś się przesunie w budżecie. Wyższa konieczność.
URZĘDNIK 2:
Ale na dzisiaj to już chyba mamy spokój.
BURMISTRZ:
W takim razie dziękuję panom. Do widzenia.
URZĘDNICY:
Do widzenia, panie burmistrzu.
(Anioł cały czas jest na scenie, ale urzędnicy go nie widzą.)
Scena 3
(Katecheza w szkole.)
KATECHETKA:
Wszyscy pewnie widzieli, że wczoraj Anioł był w Nowej Wsi.
UCZNIOWIE:
Taaak...
KATECHETKA:
Dzisiaj może być u nas. W ramach przygotowań do wizyty musimy zobowiązać się do wykonania
jakichś konkretnych zadań.
UCZEŃ 1:
Musimy?
UCZEŃ 2:
To będzie wizyta czy wizytacja?
KATECHETKA:
Broniewicz, nie filozofuj, tylko weź listę i pierwszy się wpisz. Masz największy wybór. Proszę.
(Anioł cały czas jest na scenie, ale uczniowie i katechetka go nie widzą.)
Scena 4
(Spotkanie jakiejś grupy parafialnej.)
OSOBA 1:
Ludzie, przecież Nowa Wieś – to nasz dekanat.
OSOBA 2:
No.
OSOBA 1:
To może dzisiaj nasza kolej?
OSOBA 3:
Anioł jako istota z natury duchowa ma nad nami tę przewagę, że...
OSOBA 1:
Litości! Nie dziś. Musimy się jakoś przygotować.
KSIĄDZ:
Proszę państwa o spokój. Pomyślmy, co możemy zrobić.
OSOBA 4:
Ja bym proponowała wierszyki na powitanie.
KSIĄDZ:
Świetnie, pani Jolu. Weźmie pani jakieś dzieciaki, da im wierszyki, wie pani.
OSOBA 2:
Ja myślę o jakimś poczęstunku.
3
OSOBA 3:
Dla Anioła? Anioł nie musi jeść. Pani zresztą też tyle nie powinna.
KSIĄDZ:
Drogie panie, proszę...
OSOBA 1:
A może zrobimy wspólne kolędowanie? Anioł powinien dobrze śpiewać.
KSIĄDZ:
Przerwijmy to. Za piętnaście minut msza z nauką rekolekcyjną. Idziecie państwo, prawda?
OSOBA 4:
No wie ksiądz. Trzeba przecież coś ustalić.
KSIĄDZ:
Jak chcecie. Ja muszę już iść. Szczęść Boże.
(Część uczestników spotkania wychodzi z księdzem, część zostaje. Anioł cały czas jest na scenie,
tylko ludzie go nie widzą.)
Scena 5
(Narada.)
BURMISTRZ:
Proszę państwa, tak nie może być. Jutro Wigilia, a tego Anioła nikt z nas nie widział.
OSOBA 1:
Do wszystkich przecież nie zdąży.
KSIĄDZ:
Panie Wojtku, Anioł ma jednak inne możliwości. Tylko nigdzie nie było powiedziane, że przyjdzie
do wszystkich.
KATECHETKA:
To co, my jacyś gorsi?
(Anioł, który cały czas jest na scenie, ujawnia się uczestnikom narady.)
ANIOŁ:
Nie, nie jesteście gorsi. Wręcz przeciwnie, liczyliśmy, że bez anielskiej pomocy będziecie wiedzieli,
jak przyjąć Pana Boga do serca. A wy co? Zwiększacie budżet na oświetlenie, tworzycie
harmonogram mało istotnych działań i szukacie w internecie wierszyków na powitanie. Nie o mnie
tu chodzi. Chodzi o was. I wasze zbawienie. Ja raz i na zawsze wybrałem Pana Boga. Teraz wasza
kolej.
(Anioł podchodzi do każdej postaci na scenie i patrzy głęboko w oczy. Potem kieruje się w stronę
publiczności i wznosi ręce do góry w geście uwielbienia. Z głośników płynie jakaś łagodna muzyka.
Narrator recytuje epilog.)
Epilog
NARRATOR:
Kiedy w Noc Narodzenia
Bóg na ziemię zstępuje,
Niechaj każde stworzenie
wielką radość poczuje.
Bo narodził się Chrystus,
Zbawca świata całego.
On wyzwolił nas wszystkich
od grzechu strasznego.
4
Zaśpiewajmy Dzieciątku
wraz z Aniołami.
Bóg się rodzi! I pokój
niech będzie zawsze z nami!
KONIEC
Pisałam w święta Bożego Narodzenia 2013
Bożena Diemjaniuk
5