Zadania do wykonania – październik/listopad 2012

Zadania do wykonania – październik/listopad 2012
Edytor tekstu – część 1
1. Uruchomić na swoim stanowisku program do edycji tekstów – Microsoft Word 2007.
2. Ustawić widok okna programu jak na poniższym rysunku:
3. Zapisać pusty dokument w wybranym folderze – czyli folder o nazwie jak nazwisko ucznia,
a plik nazwać Edycja_teksty.
4. Ustawić parametry formatu strony i akapitu. Zazwyczaj przyjmujemy szerokość marginesów
2,5 cm lub 2 cm (są to wartości domyślne – pierwsza dla Microsoft Word, druga dla OpenOffice). Pisac tekst należy czcionką szeryfową: Times New Roman, Book Antiqua, Garamond –
wielkość tych czcionek powinna wynosić 12 punktów (ew. 14 punktów). Czcionkami szeryfowymi piszemy obszerne teksty – ten typ czcionki gwarantuje czytelność tekst i brak obciążenia
wzroku. Jeśli jest to uzasadnione – do pisania możemy także używać czcionki bezszeryfowej:
Calibri, Arial, Tahoma, Verdana. Te typy czcionek są bardzo wyraziste, czytelne – jednak
w przypadku dłuższych tekstów mogą męczyć wzrok. Obecnie wiele podręczników szkolnych
jest drukowanych przy użyciu czcionek bezszeryfowych (zwiększenie uwagi czytającego).
Zwykle czcionki tej używamy do pisania tytułów rozdziałów, podtytułów, fragmentów ważnych
(np. definicji). W tym ćwiczeniu należy wybrać czcionkę Tahoma o wielkości 12 punktów (jest
ona nieco wyższa niż ten sam wymiar dla czcionki
szeryfowej).
5.
Układ akapitu (dostępny po wyborze funkcji Akapit ze wstążki na górze ekranu) wygląda
następująco: dla tekstów należy zawsze ustawiać
następujące parametry – Wyrównanie – Wyjustowany (tekst w akapicie jest wyrównany do obu
marginesów równocześnie. W sekcji Wcięcia musi
być wartość zero, podobnie jak w sekcji Odstępy.
Interlinia (czyli wielkość odstępu między wierszami najczęściej powinna być ustawiona na Pojedyncze (w pracach dyplomowych, tekstach dla
wydawnictw wartość ta powinna wynosić 1,5
wiersza). W tym zadaniu należy ja ustawić jako
Pojedyncze.
6.
Na koniec należy skorzystać z funkcji
Układ strony/Dzielenie wyrazów i wybrać po
rozwinięciu Automatycznie. Spowoduje to, że
wyrazy, które nie mieszczą się w wierszu, zostaną
automatycznie podzielone (kreska podziału zostanie wstawiona automatycznie).
7. W tym momencie mamy już wykonane wszystkie podstawowe ustawienia – aby zostały one
zapamiętane z naszym plikiem, należy powtórnie zapisać nasz plik na dysku – wystarczy kliknąć symbol dyskietki znajdujący się w górnym lewym rogu ekranu. Jeśli zapomnieliśmy wcześniej zapisać nasz plik pod żądaną nazwą i wybranym folderze – to teraz mamy jeszcze możliwość ten błąd naprawić: wskazać wybrany folder i wpisać nazwę, pod jaką chcemy zapisać nasz
plik (nazwa pliku powinna być możliwe krótka i informować ogólnie o zawartości).
8. Po wykonaniu wszystkich powyższych czynności możemy przystąpić do wprowadzania tekstu.
Należy do pisania używać obu rąk – lewą ręką obsługiwać lewą stronę klawiatury, zaś prawą
ręką – prawą stronę klawiatury. Klawisz spacji (czyli odstępu) należy naciskać kciukiem. Polskie znaki narodowe są dostępne z dodatkowym naciśnięciem prawego klawisza Alt.
9. Pisać należy bez naciskania klawisza ENTER na końcu każdego wiersza – edytor sam nas
przenosi do nowego wiersza. Klawisz ENTER naciskamy wyłącznie po to, aby zakończyć pisanie treści jednego akapitu i przejść do pisania kolejnego akapitu.
10. Aby uzyskać dużą literę na początku zdania należy posiłkować się klawiszem z napisem SHIFT
(częsty błąd to naciśnięcie klawisza CAPS LOCK, co powoduje przełączenie klawiatury w tryb
pisania dużymi literami – czego zwykle się nie stosuje).
11. Warto w trakcie pisania co pewien czas używać ikony zapisu na dysku (symbol dyskietki
w lewym górnym rogu ekranu). Taka praktyka zabezpiecza nas przed utratą zapisanych danym
w przypadku nagłego przerwania dopływu prądu lub awarii komputera.
12. W kolejnej części ćwiczenia należy wpisać poniższy tekst.
Akcja powieści rozpoczyna się w momencie kiedy poznajemy przeszło czterdziestoletniego rybaka
Pawła, który miał już za sobą kilkuletni związek małżeński, niestety jego żona dawno umarła. Mężczyzna mieszka na końcu wsi, na brzegu Niemna. Paweł jest człowiekiem wiodącym samotne życie, nie chodzi do Karczmy, nie spędzał też czasu z ludźmi. Nie znaczy to, że ludzi nie lubił, zdarzało się, że czasem oddawał komuś przysługę, pomagał w gospodarstwie i każdemu kogo spotkał
odpowiadał chętnie i życzliwie. Sam jednak nie szukał kontaktu z ludźmi, nawet ich trochę unikał.
Kiedy mówił z jego ust bardzo cicho i powoli wydobywały się słowa. Uśmiechał się rzadko, co nie
znaczy, że był smutny. Wydawał się człowiekiem spokojnym i zadowolonym ze wszystkiego. Jego
ruchy i spojrzenie posiadały wyraz zamyślenia. We wsi uważano go za odmiennego od innych, ale
uczciwego i spokojnego, kiedy młodo owdowiał doradzano mu powtórne małżeństwo, na co on nie
chciał się zgodzić.
Pewnego dnia, w dzień 42. urodzin Paweł wypłynął na połów, usłyszał przeraźliwe wołania kobiety, która wzywała pomocy. Okazało się, że krzycząca kobieta była praczką, a lamentowała dlatego,
że błękitną, dziewczęcą sukienkę porwał prąd rzeki. Paweł pomógł zrozpaczonej odzyskać zgubę.
Mężczyzna wdał się w rozmowę z kobietą. Dowiedział się, że jest pokojówką pracującą w willi
u pewnego państwa, pochodzi z dobrej rodziny, jej ojciec służył kiedyś w kancelarii. Kobieta mówiła, że do końca lata zrezygnuje z pracy u państwa ponieważ nudzi ją przebywanie dłuższy czas w
tym samym miejscu. Kobieta-Fanka stwierdziła, że Paweł jest bardzo przystojny. Poprosiła go, czy
nie mogłaby płynąć z nim pewnego dnia na połów. Później zaczęła narzekać na życie we wsi, uważała, że w mieście jest o wiele lepiej. Mężczyzna odparł, że dobremu wszędzie dobrze, a złemu źle.
Franka pomyślała, że mówi o niej jak o złej kobiecie i nazwała go chamem. Paweł nie zwrócił uwagi na te słowa, spytał tylko kiedy może po nią przypłynąć. Franka odparła, że w niedzielę ponieważ
wtedy państwo wyjeżdżają do miasta. Paweł przystał na propozycję. Na koniec pożegnawszy się
wymienili się nazwiskami: Paweł Kobycki, Franciszka Chomcówna.