Excel - podstawowe formuły
Transkrypt
Excel - podstawowe formuły
Excel - podstawowe formuły Excel, dzięki tak zwanym formułom, umożliwia wykonywanie wielu obliczeń matematycznych. Zastępuje tym samym kalkulator. FORMUŁY Formuła – to równania wykonujące obliczenia na podstawie wartości znajdujących się w arkuszu. Każda formuła zaczyna się od znaku równości (=). Najprostsza formuła jaką można stworzyć, to wpisać działania matematyczne (Excel zastępuje nam kalkulator). Pamiętaj o znaku „=”! Wynik działania pojawia się w aktywnej komórce. Samą formułę możemy odnaleźć w oknie formuł danej komórki, znajdującym się nad arkuszem. Przy użyciu formuł można również dodawać konkretne komórki. Wpisujemy w wybraną komórkę znak „=”, rozpoczynający formułę. Następnie klikamy na pierwszą komórkę z interesującą nas wartością, zostanie ona dodana do naszej formuły. Wpisujemy operator (w tym przypadku znak „+”), po czym możemy kliknąć na kolejną komórkę, którą chcemy dodać. Gdy dodamy wszystkie interesujące nas komórki, wciskamy klawisz „Enter”. Można jednak zrobić to łatwiej: użyć funkcji. Jedną z podstawowych funkcji jest „SUMA”. Służy do dodawania zbioru komórek. Aby zastosować tę funkcję należy: W wybraną komórkę wpisać znak =SUMA( Zaznaczyć i przeciągnąć wszystkie komórki, które chcemy aby zostały zsumowane. Zakończyć formułę zamykając nawias: ) oraz naciskając klawisz „Enter”. PRZYKŁADOWE FUNKCJE Excel dysponuje dużą liczbą najróżniejszych funkcji. Przedstawiona powyżej funkcja „SUMA” jest tylko jedną z nich. W tym rozdziale zostaną zaprezentowane inne przykładowe funkcje. ŚREDNIA Zadaniem funkcji jest obliczenie średniej z wprowadzanych liczb lub zakresów. Jeśli w zaznaczonym zakresie, pojawi się cyfra „0”, zostanie ona również wzięta pod uwagę przy podliczaniu średniej. Puste komórki oraz tekst są pomijane. ZAOKR Funkcja służy do zaokrąglania liczb do podanej cyfry po przecinku. W kodzie funkcji należy najpierw wpisać adres komórki, która ma zostać zaokrąglona. Następnie stawia się znak średnika „;”, po czym wpisuje liczbę określającą, ile miejsc po przecinku ma zostać wyświetlonych. W tym przykładzie funkcja „ZAOKR” odnosi się do komórki B9 i zaokrągla do 2 miejsc po przecinku. MIN, MAX Dzięki tej funkcji odnajdziemy maksymalną lub minimalną wartość znajdującą się w podanym zakresie. Przy określaniu najmniejszej oraz największej wartości tekst oraz puste komórki są pomijane.