Projekt UCHWAŁA NR …/…./2014 RADY MIEJSKIEJ W

Projekt
UCHWAŁA NR …/…./2014
RADY MIEJSKIEJ W KOSZALINIE
z dnia …………………………………….. 2014 roku
w sprawie nadania nazwy Rondo Marii i Lecha Kaczyńskich
Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 13 i art. 40 ust.1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku
o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013r. poz. 594, poz. 645, poz. 1318, z 2014r. poz.379,
poz.1072) Rada Miejska w Koszalinie uchwala, co następuje:
§ 1. Rondu położonemu w ciągu ulicy Franciszkańskiej, na terenie Osiedla Morskie,
oznaczonemu w załączniku graficznym, nadaje się nazwę: Rondo Marii i Lecha Kaczyńskich.
§ 2. Wykonanie uchwały powierza się Prezydentowi Miasta Koszalina.
§ 3. Uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym
Województwa Zachodniopomorskiego.
Przewodniczący Rady Miejskiej
Stefan Turowski
UZASADNIENIE
do projektu uchwały w sprawie nadania nazwy Rondu Marii i Lecha Kaczyńskich położonemu w ciągu ulicy
Franciszkańskiej, na terenie Osiedla Morskie
Zgodnie z art.18 ust. 2 pkt 13 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym podejmowanie uchwał
w sprawach nazw ulic i placów będących drogami publicznymi lub nazw dróg wewnętrznych w rozumieniu
ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych należy do wyłącznej właściwości rady gminy.
Ponadto zgodnie z przyjętymi przez Radę Miejską w Koszalinie wytycznymi nadawania nazw ulicom i placom
w mieście, wnioski w sprawach nadania nazw mogą być zgłaszane przez organy jednostek samorządu
terytorialnego, mieszkańców Koszalina lub instytucje i organizacje mające siedzibę w Koszalinie.
Wnioskodawcą – inicjatorem nadania nazwy Rondo Marii i Lecha Kaczyńskich jest Stowarzyszenie im. Księdza
Kardynała Ignacego Jeża w Koszalinie.
Propozycja nazwy została pozytywnie zaopiniowana przez Zespół ds. nazewnictwa ulic placów oraz została
przekazana do zaopiniowania przez właściwą terytorialnie Radę Osiedla Morskie.
Lech Aleksander Kaczyński (ur. 18 czerwca 1949 r. w Warszawie, zm. 10 kwietnia 2010 r. w Smoleńsku) –
polski polityk i prawnik. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2005–2010. Działacz opozycji w okresie
PRL. Prezes Najwyższej Izby Kontroli w latach 1992–1995, minister sprawiedliwości i prokurator generalny w
rządzie Jerzego Buzka w latach 2000–2001, prezydent Warszawy w latach 2002–2005. Współzałożyciel partii
Prawo i Sprawiedliwość i jej pierwszy prezes, senator I kadencji oraz poseł na Sejm I i IV kadencji. Był doktorem
habilitowanym nauk prawnych, profesorem nadzwyczajnym UKSW i UG, specjalistą w zakresie prawa pracy.
Autor ok. 40 publikacji z zakresu prawa. Zginął w katastrofie rządowego samolotu Tu-154.
Lech Kaczyński urodził się w Warszawie na Żoliborzu. Ojciec, Rajmund Kaczyński, z zawodu inżynier, był
żołnierzem Armii Krajowej, uczestnikiem powstania warszawskiego, kawalerem Orderu Virtuti Militari. Matka,
Jadwiga z domu Jasiewicz, z wykształcenia była filologiem polskim (zawodowo związana z IBL PAN). Przez matkę
był potomkiem rodów szlacheckich z XVI wieku: Olszowskich, Biskupskich i Kurozwęckich, ze strony ojca
potomkiem Kaczyńskich herbu Pomian. Był bratem bliźniaczym Jarosława Kaczyńskiego. Przy ich porodzie
asystowała jako położna matka poety Tadeusza Gajcego. Rodzicami chrzestnymi Lecha Kaczyńskiego zostali
jego wuj, Stanisław Miedza-Tomaszewski, oraz Zofia Woźnicka. Bracia zagrali role Jacka (Lech Kaczyński)
i Placka (Jarosław Kaczyński) w ekranizacji powieści Kornela Makuszyńskiego O dwóch takich, co ukradli księżyc
z 1962 r. w reżyserii Jana Batorego.
Uczęszczał do XLI Liceum Ogólnokształcącego im. Joachima Lelewela w Warszawie, ukończył XXXIX Liceum
Ogólnokształcące im. Ludowego Lotnictwa Polskiego na Bielanach (1967). Był absolwentem Wydziału Prawa
i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego (studiował w latach 1967–1971). Na tym samym roku studiowali
z nim m.in. jego brat Jarosław, Andrzej Rzepliński, Marek Safjan, Bogusław Wołoszański i Mirosław
Wyrzykowski.
W 1980 r. na podstawie pracy zatytułowanej Zakres swobody stron w zakresie kształtowania treści stosunku
pracy pisanej pod kierunkiem Romana Korolca (a po jego śmierci pod kierunkiem Czesława Jackowiaka) uzyskał
stopień doktora na Uniwersytecie Gdańskim. Rozprawa ta została nagrodzona przez redakcję miesięcznika
„Państwo i Prawo”. W 1990 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego w oparciu o rozprawę pt. Renta
socjalna.
W latach 1971–1997 był pracownikiem naukowym w Katedrze Prawa Pracy Uniwersytetu Gdańskiego. W latach
1996–1999 był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Gdańskiego (zajmując stanowisko profesora
nadzwyczajnego), a od 1999 r. Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie (również na
stanowisku profesora nadzwyczajnego, urlopowany w związku z prezydenturą). Był autorem publikacji
z dziedziny prawa pracy: Ocena nowelizacji kodeksu pracy (1996), Przewodnik do nauki prawa pracy (1998).
W trakcie pracy naukowej pod jego kierunkiem powstała jedna rozprawa doktorska (Związkowa zdolność
układowa, obroniona w 1999 przez Jakuba Stelinę z UG).
W 1971 r. przeniósł się do Sopotu. Od 1976 r., odpowiadając na apel KOR-u, podjął akcję zbierania pieniędzy dla
represjonowanych robotników po wydarzeniach Czerwca robotników Ursusa i Radomia. Jesienią 1977 r. za
pośrednictwem brata, Jarosława, nawiązał współpracę z Biurem Interwencyjnym Komitetu Samoobrony
Społecznej „KOR”, kierowanym przez Zbigniewa Romaszewskiego. Prowadził szkolenia z zakresu prawa pracy
dla robotników. Od 1978 r. działał w Wolnych Związkach Zawodowych. W latach 1978–1980 wraz z Joanną i
Andrzejem Gwiazdami prowadził dla robotników wykłady z prawa pracy i historii PRL. Pisywał w niezależnym
„Robotniku Wybrzeża” oraz kolportował wśród robotników pisma „Robotnik” i Biuletyn Informacyjny KSS
„KOR”. W sierpniu 1980 r. był jednym z licznych doradców Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w
Stoczni Gdańskiej (niewchodzącym w skład komisji ekspertów). Był szefem Biura Interwencyjnego,
kierownikiem Biura Analiz Bieżących MKS.W 1981 r. został delegatem gdańskiego NSZZ „Solidarność” na I Zjazd
Krajowy Delegatów związku, wybrano go na członka komisji programowej. Przewodniczył zespołowi do spraw
uregulowania stosunków z Polską Zjednoczoną Partią Robotniczą.W czasie stanu wojennego był internowany w
Strzebielinku od 13 grudnia 1981 r. do 15 października 1982 r. Od 1983 r. brał udział w posiedzeniach
Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej oraz w pracach tajnej Regionalnej Komisji Koordynacyjnej NSZZ
„Solidarność”. Od stycznia 1986 r. był członkiem TKK, a w latach 1987–1989 sekretarzem Krajowej Komisji
Wykonawczej NSZZ „Solidarność”. Od 1985 r. wchodził w skład regionalnej Rady Pomocy Więźniom Politycznym
w Gdańsku. Pod koniec lat 80. stał się bliskim współpracownikiem Lecha Wałęsy, lidera „Solidarności” i
późniejszego Prezydenta RP. 16 września 1988 r. brał udział w rozmowach „Solidarności” z przedstawicielami
władz w Magdalence pod Warszawą. Od grudnia tego roku należał do Komitetu Obywatelskiego przy Lechu
Wałęsie. Od lutego do kwietnia 1989 r. brał udział w obradach tzw. podstolików powstałych w związku z
rozmowami Okrągłego Stołu (gdzie zasiadał w zespole do spraw pluralizmu związkowego). Od kwietnia 1989 r.
wchodził w skład Prezydium Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność”.
W maju 1990 r. został wybrany na pierwszego wiceprzewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”
(kierował praktycznie związkiem w czasie kampanii prezydenckiej Lecha Wałęsy i po jego wyborze na
stanowisko prezydenta RP). Zrezygnował z funkcji po przegranej walce z Marianem Krzaklewskim o stanowisko
przewodniczącego „Solidarności” w lutym 1991 r. Był senatorem I kadencji (1989–1991) i członkiem
Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego. Następnie sprawował mandat posła na Sejm I kadencji (1991–1993) z
listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum (nie będąc formalnie członkiem partii PC). Od 12 marca 1991 r. do
31 października 1991 r. w Kancelarii Prezydenta Lecha Wałęsy zajmował stanowisko ministra stanu do spraw
bezpieczeństwa nadzorującego pracę Biura Bezpieczeństwa Narodowego. Z pracy w Kancelarii odszedł po
konflikcie z Lechem Wałęsą i szefem jego gabinetu Mieczysławem Wachowskim.
14 lutego 1992 r. został wybrany przez Sejm na stanowisko prezesa Najwyższej Izby Kontroli. Sześcioletniej
kadencji nie ukończył, gdyż w 1995 r. uchwałami Sejmu (z 26 maja) i Senatu (z 8 czerwca) został odwołany
z tego urzędu. W wyborach parlamentarnych w 1993 r. startował bez powodzenia z listy komitetu wyborczego
PC-Zjednoczenie Polskie w okręgu nowosądeckim.
Był kandydatem na urząd Prezydenta RP w wyborach w 1995 r. Zrezygnował jeszcze przed pierwszą turą 30
października, zgłaszając gotowość poparcia każdego, kto – jego zdaniem – miał szansę pokonać Lecha Wałęsę
(wymienił wówczas Hannę Gronkiewicz-Waltz, Jana Olszewskiego, a także Jacka Kuronia).
14 czerwca 2000 r. został powołany przez Prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego na urząd Ministra
Sprawiedliwości w rządzie Jerzego Buzka, jako następca Hanny Suchockiej. Jako prokurator generalny wydał
w 2000 r. m.in. wytyczne dla prokuratorów, aby w większości spraw występowali do sądów o zastosowanie
tymczasowego aresztowania dla podejrzanych. Późniejsze masowe stosowanie tymczasowego aresztowania
skutkowało w grudniu 2007 r. tzw. sygnalizacją Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, kwestionującą zbyt
częste, nieuzasadnione nakładanie i przedłużanie aresztu przez polskie sądy.
W 2001 r. stanął na czele Prawa i Sprawiedliwości, nowej (współtworzonej z bratem) partii, powstałej
na bazie dawnego Porozumienia Centrum, jego współpracowników z NIK i MS oraz niektórych secesjonistów z
Akcji Wyborczej Solidarność. W tym samym roku uzyskał mandat posła na Sejm IV kadencji w okręgu gdańskim.
Wiosną 2002 r. doprowadził do zjednoczenia Prawa i Sprawiedliwości z partią Kazimierza Michała
Ujazdowskiego, Przymierzem Prawicy. Był prezesem PiS w latach 2001–2003 (następnie zaś, do 2006, pełnił
funkcję prezesa honorowego). Po objęciu urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej wystąpił z partii (podczas II
Kongresu Prawa i Sprawiedliwości, który odbył się 3 czerwca 2006 r.).
Od 18 listopada 2002r. do 22 grudnia 2005r. zajmował stanowisko Prezydenta Miasta Stołecznego
Warszawy, wybranego w pierwszych wyborach bezpośrednich w dniach 27 października i 10 listopada 2002 r. z
ramienia PiS. W pierwszej turze otrzymał 49,58% głosów, w drugiej zaś pokonał kandydata koalicji SLD-UP
Marka Balickiego, uzyskując 70,54% głosów. Lech Kaczyński zrezygnował z funkcji na sesji rady miasta 22
grudnia 2005r., w przeddzień objęcia urzędu prezydenta, lecz dopiero 8 lutego 2006 r. , uchwałą zdominowanej
przez PiS rady miasta, stwierdzono wygaśnięcie jego mandatu.
Podczas jego kadencji obchodzono 60. rocznicę wybuchu powstania warszawskiego. Przy tej okazji prezydent
otworzył w lipcu 2004r. Muzeum Powstania Warszawskiego. Za jego prezydentury powstały także wydziały
obsługi mieszkańców, otwarto pierwsze trasy Szybkiej Kolei Miejskiej i rozstrzygnięto konkurs na projekt
budynku Centrum Nauki Kopernik. W styczniu 2005r. Lech Kaczyński był jednym z sygnatariuszy umowy
dotyczącej finansowania budowy Muzeum Historii Żydów Polskich, m.in. ze środków m.st. Warszawy. W
okresie sprawowania kadencji ustanowił również stanowisko pełnomocnika ds. zwierząt. W trakcie kadencji nie
uruchomiono zapowiadanej budowy Mostu Północnego.
W 2004 i 2005 roku zabronił przejścia Paradzie Równości ulicami Warszawy, co wywołało kontrowersje
związane ze zgodnością tego postanowienia z Konstytucją RP oraz zarzuty homofobii. Początkowo tłumaczył
odmowę obroną publicznej moralności, później zaś brakami formalnymi oraz tym, iż tego samego dnia w
Warszawie odbywa się uroczyste odsłonięcie pomnika Stefana Roweckiego. Tydzień później wydał zezwolenie
na organizowaną przez Młodzież Wszechpolską Paradę Normalności. 18 stycznia 2006r. Trybunał Konstytucyjny
orzekł, że przepis prawa o ruchu drogowym, na który prezydent stolicy powołał się, zabraniając demonstracji,
jest niezgodny z Konstytucją w takim zakresie, w jakim narusza on wolność do zgromadzeń. 3 maja 2007r.
Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu wydał wyrok, uznając, że decyzja władz miasta była
sprzeczna z punktami 11., 13. i 14. Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.
Środowisko polityczne Lecha Kaczyńskiego za jedno z osiągnięć jego prezydentury uznawało także rozbicie tzw.
układu warszawskiego, istniejącej rzekomo sieci nieformalnych powiązań rządzącej miastem koalicji Platformy
Obywatelskiej (wcześniej Unii Wolności) i Sojuszu Lewicy Demokratycznej z lokalnymi przedsiębiorcami, w
której ramach miało dochodzić do ustawianych przetargów. Po zerwaniu koalicji z PO w radzie miejskiej
wspierający go klub radnych PiS zawierał porozumienia z usuniętymi z Platformy Obywatelskiej radnymi
kojarzonymi z Pawłem Piskorskim, kreowanym na symbol „układu warszawskiego”.
19 marca 2005r. jako pierwszy ogłosił swój zamiar ubiegania się z ramienia PiS o najwyższy urząd w
wyborach prezydenckich, zajmując pierwsze miejsce w sondażach. Kampania wyborcza dała mu początkowo
bardzo wysokie poparcie. Wyprzedził w rankingach m.in. kardiochirurga i senatora Zbigniewa Religę. Po
wystartowaniu kampanii wyborczej marszałka Sejmu Włodzimierza Cimoszewicza Lech Kaczyński spadł w lipcu
na drugie miejsce w badaniach opinii publicznej. Po rezygnacji marszałka Sejmu we wrześniu nie odzyskał
pozycji lidera, którą zajął w sondażach wicemarszałek Sejmu, Donald Tusk, występujący z ramienia PO.
Jesienią jego notowania zaczęły ponownie rosnąć. Kandydat PO był przez PiS oskarżany o nadmierny liberalizm.
Jego szanse zwiększyło zwycięstwo PiS w wyborach parlamentarnych. W pierwszej turze wyborów
prezydenckich zajął drugie miejsce po Donaldzie Tusku, otrzymując 33% głosów. W drugiej turze głosowania
Lech Kaczyński zdobył poparcie środowiska Radia Maryja, Samoobrony oraz PSL. W drugiej turze głosowania, w
dniu 23 października 2005r. , Lech Kaczyński otrzymał 8 257 468 głosów, co stanowiło 54,04% głosujących.
Kadencja Prezydenta RP rozpoczęła się 23 grudnia 2005 r. i zakończyła się z chwilą śmierci w katastrofie
lotniczej 10 kwietnia 2010 r. Obowiązki konstytucyjne Prezydenta RP przejął marszałek Sejmu Bronisław
Komorowski.
Prezydent Lech Kaczyński gościł w Polsce m.in.
 prezydenta USA George'a W. Busha w czerwcu 2007
 przebywającego z pielgrzymką w Polsce papieża Benedykta XVI, w maju 2006
 prezydenta Francji Nicolasa Sarkozy'ego 14 czerwca 2007 i 28 maja 2008
 kanclerz Niemiec Angelę Merkel w marcu 2007
 premiera Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Tony'ego Blaira w kwietniu 2007
 prezydenta Pakistanu Perveza Musharrafa w kwietniu 2007
Podtrzymał politykę zagraniczną prowadzoną przez Kwaśniewskiego w zakresie utrzymywania wojskowej misji
stabilizacyjno-szkoleniowej na terenie Iraku. Misja ta, trwająca od 3 września 2003r., na mocy postanowienia
prezydenta wydanego na wniosek premiera Donalda Tuska zakończyła się 31 października 2008r. 29
października 2008r. do Polski powrócili żołnierze z ostatniej dziesiątej zmiany Polskiego Kontyngentu
Wojskowego „Irak”.
Na mocy postanowienia prezydenta z 2006 r. wydanego na wniosek premiera Jarosława Kaczyńskiego, na
przełomie kwietnia i maja 2007r. , stacjonujący na terenie Afganistanu Polski Kontyngent Wojskowy został
powiększony do prawie 1200 żołnierzy i przeszedł pod dowództwo natowskiej misji ISAF. Postanowienie to na
wniosek premiera Donalda Tuska było przedłużane na kolejne okresy, w trakcie których kontyngent był
stopniowo powiększany.
Deklarował poparcie starań Gruzji i Ukrainy w kwestii ich akcesji do Paktu Północnoatlantyckiego (NATO).
Stanowisko to prezentował w trakcie spotkania szefów państw i rządów krajów członkowskich sojuszu, które
odbyło się w Bukareszcie (tzw. 59. szczyt NATO w dniach 2–4 kwietnia 2008 r.).
W 2006r. Lech Kaczyński miał zostać ojcem chrzestnym syna prezydenta Gruzji, jednak wyjazd do Tbilisi
odwołał z powodu wypadku w KWK Halemba.
12 sierpnia 2008r. podczas wojny w Osetii Południowej poleciał do Gruzji z planowanym lądowaniem w
Gandży. Pilot odmówił uwzględnienia sugestii prezydenta, aby wylądować w Tbilisi; incydent ten wywołał
zainteresowanie mediów. Ostatecznie Lech Kaczyński tego dnia wraz z prezydentami Ukrainy Wiktorem
Juszczenką, Litwy Valdasem Adamkusem, Estonii Toomasem Ilvesem i premierem Łotwy Ivarsem Godmanisem
pojawił się na wiecu politycznym w stolicy Gruzji, udzielając poparcia prezydentowi Gruzji Micheilowi
Saakaszwillemu.
23 listopada 2008r. podczas pobytu Lecha Kaczyńskiego i prezydenta Gruzji przy granicy gruzińsko-osetyjskiej w
pobliżu wiozącej ich kolumny nieustaleni sprawcy oddali strzały ostrzegawcze z broni palnej. W sprawie tego
zdarzenia śledztwo wszczęto w ramach Prokuratury Okręgowej w Warszawie.
W ramach deklarowanych zamiarów stworzenia wspólnej polityki energetycznej łączącej kraje
należące do UE, Ukrainę i republiki kaukaskie, zorganizował tzw. szczyt energetyczny w Krakowie w dniach 11–
12 maja 2007r., w którym udział wzięli prezydenci Azerbejdżanu, Gruzji, Litwy i Ukrainy. Na spotkaniu
zadeklarowano porozumienie pomiędzy Polską i Litwą w sprawie tzw. mostu energetycznego i wstępnego
międzyrządowego opracowania projektu budowy elektrowni atomowej dostarczającej energię na potrzeby
krajów regionu.
Podczas szczytu negocjacyjnego Rady Europejskiej w Brukseli w dniach 21–23 czerwca 2007 r. ,
reprezentując rząd, zgłaszał postulaty w sprawie systemu głosowania w RE w ramach negocjowania treści
przyszłego Traktatu Lizbońskiego. Propozycja rządowa, dla której poparcie zadeklarowała tylko strona czeska,
dotycząca tzw. systemu pierwiastkowego, wobec proponowanego przez pozostałych 25 członków szczytu tzw.
zasady podwójnej większości nie uzyskała poparcia przewodniczącej Rady Europejskiej kanclerz Niemiec Angeli
Merkel. W rezultacie strona polska wynegocjowała utrzymanie „systemu nicejskiego” (z 2000) do 2014.
Prezydent był obecny w Lizbonie podczas uroczystości podpisania traktatu przez premiera Donalda Tuska i
ministra Radosława Sikorskiego. Z dniem 30 kwietnia 2008r. został uprawniony do ratyfikacji Traktatu
Lizbońskiego, który ratyfikował 10 października 2009r.
Podczas swojej kadencji prezydent desygnował dwóch Prezesów Rady Ministrów, odbierając przysięgę:
 14 lipca 2006r. od rządu Jarosława Kaczyńskiego (desygnowany 10 lipca 2006r.),
 16 listopada 2007r. od rządu Donalda Tuska (desygnowany 9 listopada 2007r.).
Na stanowisko Prezesa Trybunału Konstytucyjnego powołał 4 listopada 2006 r. Jerzego Stępnia, a 25 czerwca
2008 r. Bohdana Zdziennickiego.
W ramach swoich uprawnień 31 stycznia 2006r. powołał do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji Elżbietę Kruk i
Wojciecha Dziomdziorę, a po ich rezygnacji z zajmowanych funkcji nominował Piotra Boronia (18 września
2007r.) i Barbarę Bubulę (26 września 2007r.). 6 stycznia 2006r. na swojego przedstawiciela w Krajowej Radzie
Sądownictwa wyznaczył Ewę Stryczyńską. W styczniu 2007r. wskazał kandydata na prezesa Narodowego Banku
Polski w osobie Sławomira Skrzypka.
Postanowieniem z 3 stycznia 2008r. jako pierwszy prezydent w III Rzeczypospolitej odmówił nominacji na
stanowiska sędziowskie dziewięciu kandydatom przedstawionym mu do powołania przez Krajową Radę
Sądownictwa. Powołał się na art. 179 Konstytucji RP (posługującym się wyłącznie terminem „powołuje”).
Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego Lech Gardocki wystąpił o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego, jednak
Trybunał Konstytucyjny umorzył postępowanie z wniosku wobec braku przesłanek sporu kompetencyjnego.
Postanowieniem z 5 marca 2010r. powołał na urząd prokuratora generalnego Andrzeja Seremeta, a na jego
wniosek 31 marca 2010 trzech zastępców.
Posiedzenia Rady Gabinetowej zwołane przez prezydenta Kaczyńskiego:
 23 lutego 2006 r. – poświęcone programowi prac rządu w 2006 i zasadom współpracy między rządem
a prezydentem;
 9 czerwca 2006 r. – poświęcone sytuacji w służbie zdrowia, problemowi bezrobocia, koordynacji
działań w polityce zagranicznej i rządowej, propozycji zmian w sposobie opodatkowania twórców;
 14 stycznia 2008 r. – poświęcone polityce ochrony zdrowia;
 28 października 2008 r. – poświęcone planom rządu odnośnie wprowadzenia w Polsce euro.
Podczas trwającego sporu politycznego w Sejmie prezydent w orędziu telewizyjnym z 13 lutego 2006 r.
zapowiedział, że nie skorzysta z prerogatywy skrócenia kadencji wobec uznania przez niego, że Sejm V kadencji
nie uchwalił ustawy budżetowej w terminie konstytucyjnym.
Na skutek uchwały Sejmu z 7 września 2007 r. o skróceniu kadencji Sejmu V kadencji, postanowieniem z 8
września 2007 r. zarządził na dzień 21 października tego roku przedterminowe wybory parlamentarne.
W 2008 r. prezydent przesłał do Senatu projekt postanowienia w sprawie przeprowadzenia w dniach 10–11
stycznia 2009 r. referendum ogólnokrajowego w kwestii komercjalizacji i prywatyzacji służby zdrowia. Senat
uchwałą z 29 października 2008 r. nie wyraził zgody na referendum.
22 maja 2009 r. zwrócił się z orędziem do Sejmu VI kadencji na temat kryzysu finansowego i stanu polskiej
gospodarki.
Wybrane prezydenckie inicjatywy ustawodawcze:
- 2006 – projekt ustawy zmieniającej Konstytucję RP w zakresie dotyczącym ekstradycji i europejskiego nakazu
aresztowania; ustawa została przyjęta, zmieniając Konstytucję RP z dniem 7 listopada 2006r.;
- 2006 – projekt nowelizacji ustawy lustracyjnej;
- 2007 – złożenie w Sejmie projektu ustawy zmieniającej Konstytucję RP w zakresie dotyczącym ochrony życia
poczętego człowieka; ustawa w głosowaniu z 13 kwietnia 2007 r. nie została przyjęta przez Sejm kwalifikowaną
większością głosów.
Ratyfikacje ważniejszych umów międzynarodowych:
- 27 grudnia 2006r. ratyfikował Konwencję między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej
Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisaną w Londynie 20 lipca
2006;
- 28 marca 2007r. ratyfikował umowę międzynarodową o przystąpieniu Rzeczypospolitej Polskiej do Konwencji
o prawie właściwym dla zobowiązań umownych, tzw. konwencję rzymską;
- 10 października 2009r. ratyfikował umowę międzynarodową, tzw. traktat lizboński.
Weta prezydenckie:
- Sejm V kadencji (rządy Kazimierza Marcinkiewicza i Jarosława Kaczyńskiego): jednokrotnie;
- Sejm VI kadencji (rząd Donalda Tuska): siedemnastokrotnie.
Wybrane weta prezydenckie:
- 10 sierpnia 2006r. zawetował ustawę zmieniającą kodeks cywilny w zakresie zrzeczenia się prawa własności
nieruchomości;
- 16 maja 2008r. zawetował ustawę z 25 kwietnia 2008 o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji;
- 25 listopada 2008r. zawetował nowelizację ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, a dzień później trzy
ustawy z pakietu reformy służby zdrowia;
- 30 grudnia 2008r. zawetował ustawę o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury.
W ramach swoich uprawnień prezydent sześciokrotnie wydawał rozporządzenia o ogłoszeniu żałoby
narodowej.
Najwyższe polskie odznaczenie Order Orła Białego otrzymali od niego przedstawiciele polskiego kościoła
hierarchicznego (Andrzej Maria Deskur, Ignacy Tokarczuk, Kazimierz Majdański, Henryk Gulbinowicz, Józef
Glemp), działacze opozycji antykomunistycznej w PRL: Jan Józef Lipski (pośmiertnie), Andrzej Gwiazda i Anna
Walentynowicz, były Rzecznik Interesu Publicznego Bogusław Nizieński, kardiochirurg i polityk Zbigniew Religa,
były premier Jan Olszewski, pośmiertnie: poeta Zbigniew Herbert (wcześniej jego żona nie przyjęła Orderu od
prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego), aktor Gustaw Holoubek, pierwszy marszałek senatu III RP Andrzej
Stelmachowski oraz bohaterowie okresu II wojny światowej i okupacji hitlerowskiej, skazani na karę śmierci lub
represjonowani w okresie stalinowskim (gen. Emil Fieldorf, rotmistrz Witold Pilecki, Łukasz Ciepliński,
Franciszek Niepokólczycki, Wincenty Kwieciński). Order Orła Białego otrzymał również król Arabii Saudyjskiej
Abdullah bin Abdulaziz al Saud, prezydenci Czech i Słowacji, Vaclav Klaus i Ivan Gašparovič. 10 lipca 2007r.
Kapituła Orderu zadecydowała o przyznaniu najwyższego polskiego odznaczenia Ronaldowi Reaganowi.
W sierpniu 2006 prezydent pozbawił Helenę Wolińską-Brus Krzyża Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski,
nadanego uchwałą Rady Państwa z 1954, oraz Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski, nadanego
uchwałą Krajowej Rady Narodowej z 1945. W marcu 2006 odznaczył Krzyżem Zesłańców Sybiru Wojciecha
Jaruzelskiego. Po ujawnieniu tego faktu przez TVN minister Andrzej Urbański z Kancelarii Prezydenta
oświadczył, że został on odznaczony przez pomyłkę, gdyż „prezydent akceptował tylko postanowienia, nie zaś
listy osób” i nie zdawał sobie sprawy, że na liście występuje Wojciech Jaruzelski. Po tym oświadczeniu Wojciech
Jaruzelski odesłał otrzymane odznaczenie.
Pod koniec 2005 r. , po swoim wyborze, odnosząc się do Orderu Orła Białego, krytycznie ocenił nominacje
dokonywane przez Aleksandra Kwaśniewskiego, co skutkowało ustąpieniem z funkcji kanclerza kapituły przez
Barbarę Skargę. Po objęciu funkcji prezydenta nie zwoływał posiedzenia kapituły tego orderu, której członkowie
przy propozycjach nominacji byli konsultowani telefonicznie. Wiosną 2007r. uznał, iż wobec niezłożenia
oświadczeń lustracyjnych wymaganych ustawą wygasło członkostwo w Kapitule Tadeusza Mazowieckiego i
Bronisława Geremka, wkrótce z członkostwa zrezygnował Władysław Bartoszewski, co pozostawiło wówczas w
kapitule tylko Andrzeja Gwiazdę, mianowanego przez Lecha Kaczyńskiego. Prezydent zaproponował
członkostwo w Kapitule Irenie Sendlerowej (odmówiła ze względu na wiek i stan zdrowia) i Wiesławowi
Chrzanowskiemu. W skład kapituły później weszli również arcybiskup Ignacy Tokarczuk oraz sędzia Bogusław
Nizieński.
Lech Kaczyński ułaskawił 202 osoby, w 2006 odmówił prawa łaski 550 osobom. Wbrew wcześniejszym
zapowiedziom (związanym z krytyką działań Aleksandra Kwaśniewskiego) zrezygnował z publikacji listy osób
ułaskawionych. W 2009 r. ułaskawił m.in. trzech braci skazanych za zabójstwo w ramach tzw. linczu we
Włodowie poprzez warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonych wobec nich kar pozbawienia wolności. W
tym samym roku w tzw. trybie szczególnym (wybieranym decyzją prezydenta i pomijającym zasięganie opinii
sądów orzekających w danej sprawie) i przy negatywnej opinii prokuratora generalnego poprzez skrócenie o
połowę okresu próby i zarządzenie zatarcia skazania ułaskawił przedsiębiorcę z Kwidzyna, skazanego za
oszustwa i przestępstwa przeciwko dokumentom. Według doniesień medialnych w swoim procesie karnym
skazany był broniony przez adwokata Marka Dubienieckiego, zaś kilka tygodni przed decyzją o ułaskawieniu
założył z jego synem (będącym jednocześnie zięciem Lecha Kaczyńskiego) pierwszą z kilku wspólnych spółek.
Postanowieniem z 16 lutego 2007 r. opublikował w Monitorze Polskim tekst raportu autorstwa likwidatora WSI
Antoniego Macierewicza w sprawie działalności służb wojskowych w Polsce. W związku z zapadłym w tej
sprawie wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego zdecydował natomiast nie ujawniać treści aneksu do raportu
przedłożonego mu w listopadzie 2007.
W 68. rocznicę agresji ZSRR na Polskę z 1939 r. Lech Kaczyński 17 września 2007 r. wraz z delegacją polskich
urzędników, przedstawicieli rodzin katyńskich i ludzi kultury wziął udział w uroczystościach w Katyniu i
Smoleńsku upamiętniających zbrodnię katyńską.
Z inicjatyw Lecha Kaczyńskiego zostały ustanowione ustawą Narodowy Dzień Pamięci Powstania
Warszawskiego w 2009 r. i Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” w 2011 r.
Lech Kaczyński był także pierwszym urzędującym prezydentem Polski, który po II wojnie światowej odwiedził
synagogę.
10 kwietnia 2010 r. Lech Kaczyński wyleciał z Warszawy rządowym samolotem Tu-154M , by udać się na
obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. Zginął wraz z żoną i wszystkimi członkami delegacji w katastrofie
lotniczej w Smoleńsku w pobliżu lotniska Smoleńsk-Siewiernyj. Jego ciało zostało odnalezione 10 kwietnia
2010r., a wieczorem tegoż dnia zidentyfikował je Jarosław Kaczyński. Z chwilą śmierci prezydenta jego
konstytucyjne obowiązki zaczął tymczasowo wykonywać Marszałek Sejmu Bronisław Komorowski, który
zarządził żałobę narodową, trwającą w Polsce w dniach 10–18 kwietnia 2010r..
Po przeprowadzeniu sekcji zwłok 11 kwietnia trumnę z ciałem Lecha Kaczyńskiego przewieziono samolotem
CASA ze Smoleńska do Warszawy. 13 kwietnia, po przetransportowaniu z Rosji do Polski trumny z ciałem
małżonki prezydenta, obie wystawiono na widok publiczny w Sali Kolumnowej Pałacu Prezydenckiego. Według
szacunków urzędników Kancelarii Prezydenta w dniach 13–17 kwietnia przed trumnami przeszło około 180 tys.
ludzi. Następnie trumny przewieziono do bazyliki archikatedralnej św. Jana Chrzciciela w Warszawie.
18 kwietnia trumny z ciałami Lecha Kaczyńskiego i Marii Kaczyńskiej przewieziono drogą powietrzną do
Krakowa. Para prezydencka została pochowana z honorami wojskowym w krypcie pod Wieżą Srebrnych
Dzwonów bazyliki archikatedralnej św. Stanisława i św. Wacława na Wawelu. W 2010 z inicjatywy Jarosława
Kaczyńskiego w kwaterze 92. Cmentarza Powązkowskiego w Warszawie powstał symboliczny grób Lecha
Kaczyńskiego i jego żony Marii.
Wybrane ordery i odznaczenia zagraniczne
 Złoty Łańcuch i Gwiazda Orderu Zasługi Zakonu Maltańskiego (Zakon Maltański, 2007)
 Kollana Orderu Króla Abdulaziza (Arabia Saudyjska, 2007)
 Order Zwycięstwa Świętego Jerzego (Gruzja, 2007)
 Order Księcia Jarosława Mądrego I klasy (Ukraina, 2007)
 Wielki Order Króla Tomisława (Chorwacja, 2008)
 Krzyż Wielki z Wielką Kollaną Orderu Infanta Henryka (Portugalia, 2008)
 Narodowy Order Zasługi Republiki Malty I Klasy z Kollaną (Malta, 2009)
 Order Podwójnego Białego Krzyża I klasy (Słowacja, 2009)
 Krzyż Wielki z Kollaną Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej (Węgry, 2009)
 Wielki Krzyż ze Złotą Kollaną Orderu Witolda Wielkiego (Litwa, 2009)
 Order Heydəra Əliyeva (Azerbejdżan, 2009).
 Krzyż Wielki z Kollaną Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia, 2009)
 Order Białego Lwa I Klasy z Kollaną (Czechy, 21 stycznia 2010)
 Narodowy Bohater Gruzji (pośmiertnie, Gruzja, 2010)
Inne wyróżnienia
 tytuł „Człowieka Roku 2004”, przyznany przez „Tygodnik Solidarność”,
 tytuł „Człowieka Roku 2006”, przyznany przez Federację Regionalnych Związków Gmin i Powiatów RP,
nagroda „Europejskiego Męża Stanu 2006”, przyznana przez tureckie organizacje dziennikarskie i
gospodarcze za wspieranie procesu integracji Turcji z Unią Europejską,
 Medal Dnia Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej przyznany przez Polską Fundację Katyńską (2008)[88],
 Krzyż Honorowego Harcerza Rzeczypospolitej w związku z objęciem Honorowego Protektoratu nad
organizacjami harcerskim (2008),
 Pierścień Hallera Ligi Morskiej i Rzecznej (2009),
 honorowe obywatelstwo Nowego Sącza (2009),
 Złoty Medal Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego (2009),
 Złoty Krzyż Honorowej Odznaki Organizacyjnej „Za Zasługi dla Związku Piłsudczyków RP” (2009).
Odebrał doktoraty honoris causa gruzińskiego Państwowego Uniwersytetu im. Iwane Dżawachiszwilego (2007),
Narodowej Akademii Administracji Państwowej przy prezydencie Ukrainy (2007), Państwowego Uniwersytetu
Mongolskiego (2008), Uniwersytetu Studiów Zagranicznych Hankuk w Seulu (2008), Uniwersytetu
Słowiańskiego w Baku (2009), Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II (2009).
Lechowi Kaczyńskiemu pośmiertnie przyznano tytuły honorowego obywatela: w 2010 r. Bogatyni, Warszawy,
Leszna, Dolnego Śląska, Turku, Tarnobrzega, Wadowic, Skórcza, w 2011 r. Radomia, a w 2013 r. JastrzębiaZdroju.
Poza granicami Polski imieniem zmarłego prezydenta nazwano w 2010 na Ukrainie część ul. Polskiej w Odessie
(wraz z tablicą pamiątkową) oraz ulicę w Mukaczewie. Ponadto w 2010 w Gruzji imię Lecha i Marii Kaczyńskiego
otrzymały ulica Czarnomorska w dzielnicy Isani w Tbilisi i ulica w Batumi, a imię Lecha Kaczyńskiego ulica w
Kiszyniowie w Mołdawii, a także ulica w Chicago w Stanach Zjednoczonych oraz w Gruzji skwer w Tbilisi (gdzie
umieszczono pomnik w postaci popiersia). Imieniem Marii i Lecha Kaczyńskich w 2010 postanowiono nazwać
szpital w Essassa w rejonie Libreville w Gabonie.
W 2010 szkole podstawowej w Chełchach pod Ełkiem jako pierwszej w Polsce nadane zostało imię Lecha
Kaczyńskiego. W 2011 szkole podstawowej w miejscowości Podsarnie w województwie małopolskim nadano
imię Lecha i Marii Kaczyńskich.
W 2011 Narodowy Bank Polski wprowadził do obiegu złotą monetę o nominale 100 zł z wizerunkiem Lecha
Kaczyńskiego i Marii Kaczyńskiej w nakładzie 5 tys. egzemplarzy. W tym samym roku srebrną monetę o
nominale 2 dolarów z wizerunkiem Lecha Kaczyńskiego wprowadziły do obiegu Wyspy Cooka w nakładzie 1 tys.
egzemplarzy. Wizerunki Lecha i Marii Kaczyńskich znalazły się na znaczkach pocztowych wydanych przez poczty
Mozambiku, Togo, Gwinei Bissau, Liberii oraz Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, a także Saint Vincent i
Grenadyny.
Pośmiertnie został uhonorowany Krzyżem Honorowym Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej – AD AMICUM,
odznaką „Zasłużony dla województwa podkarpackiego” i krzyżem Semper Fidelis przyznawanym przez Związek
Solidarności Polskich Kombatantów
Lech Kaczyński był w związku małżeńskim z Marią. Miał jedno dziecko: córkę Martę (ur. 1980), absolwentkę
prawa na Uniwersytecie Gdańskim, oraz dwie wnuczki, Ewę i Martynę.

Maria Helena Kaczyńska, z domu Mackiewicz (ur. 21 sierpnia 1942r. w Machowie, zm. 10 kwietnia 2010r.
w Smoleńsku) – żona prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, pierwsza dama Polski od 2005 do 10 kwietnia 2010 r.,
Z wykształcenia była ekonomistką.
Córka Lidii z domu Piszczako (1916–18 maja 2004) i Czesława Mackiewiczów (1910–16 lutego 1976). Po II
wojnie światowej jej rodzina została przymusowo wysiedlona z Wileńszczyzny. Czesław Mackiewicz nosił
pseudonim konspiracyjny „Szczygieł”, działał w Organizacji Wojskowej "Wilki", walczył w Okręgu Wilno Armii
Krajowej, IV Brygadzie Partyzanckiej AK. Jeden z jego braci walczył w szeregach II Korpusu gen. Władysława
Andersa pod Monte Cassino, zaś drugi, Witold (1913-1940) był ofiarą zbrodni katyńskiej zamordowanym w
Charkowie (razem z nim przetrzymywany był i następnie zamordowany mąż siostry matki Marii Kaczyńskiej,
ppor. Jan Mackiewicz; inny brat, Mieczysław został także aresztowany, lecz następnie zwolniony z obozu w
Ostaszkowie z uwagi na zbyt niski stopień wojskowy). W 1945 rodzina Mackiewiczów przeniosła się z
Wileńszczyzny na Ziemie Odzyskane i osiadła w Człuchowie. W 1949 Czesław Mackiewicz wyrokiem sądu został
skazany na karę pięciu lat więzienia za działalność w AK (karę anulowano w wyniku amnestii), po czym utracił w
zatrudnienie w nadleśnictwie i rodzina przeniosła się do położonego nieopodal Złotowa, gdzie zamieszkiwali do
1951 (w tym czasie Lidia Mackiewicz pracowała jako nauczycielka). Brat Marii Kaczyńskiej, płk dr inż. Konrad
Mackiewicz był pracownikiem Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych. Ojciec Marii Kaczyńskiej, Czesław,
zmarł wskutek obrażeń odniesionych w wypadku drogowym.
Maria Kaczyńska urodziła się z wadą serca, ponadto często chorowała na zapalenie płuc, w związku z czym w
1951 rodzice zdecydowali o rocznym wyjeździe do sanatorium w Rabce (wpierw wyjechała tam matka z Marią i
Konrad, a w 1953 dołączył do nich ojciec i zamieszkali tam na stałe). W 1955 przeszła operację serca, którą
przeprowadził prof. Leon Manteuffel-Szoege. Tam ukończyła szkołę podstawową i w latach 1957–1961
uczęszczała do I Liceum Ogólnokształcącego im. Eugeniusza Romera w Rabce, gdzie w 1961 uzyskała maturę.
Przez wiele lat pobierała lekcje gry na fortepianie. W latach 1961–1966 studiowała handel zagraniczny
(specjalność: transport morski) w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie. Uzyskała tytuł zawodowy magistra
nauk ekonomicznych. Znała język angielski i francuski, porozumiewała się także w językach hiszpańskim i
rosyjskim.
Po ukończeniu studiów podjęła pracę w Instytucie Morskim w Gdańsku w pracowni badań koniunkturalnych,
gdzie przeprowadzała badania perspektyw rozwoju rynków frachtowych na Dalekim Wschodzie. Swojego męża
poznała w 1976, gdy pracowała naukowo w Instytucie Morskim, a on studiował. Dwa lata później pobrali się.
Wydział II SB w Gdańsku zarejestrował Marię Mackiewicz jako kontakt operacyjny (nr rej. 22626) od 26 lutego
1977 do 11 lipca 1978 . Maria Kaczyńska po urlopie macierzyńskim nie powróciła do pracy zawodowej, zaś
zarabiała jako korepetytorka i tłumaczka. Maria i Lech Kaczyńscy mieli córkę Martę (ur. 1980), absolwentkę
prawa na Uniwersytecie Gdańskim, oraz dwie wnuczki, Ewę i Martynę.
Jako pierwsza dama podjęła działania wspierające działalność charytatywną.
Objęła patronat nad wieloma akcjami dobroczynnymi (m.in. Galą Charytatywną z okazji 60-lecia Funduszu
Narodów Zjednoczonych na Rzecz Dzieci UNICEF). Została także honorowym patronem akcji „Zakopane bez
barier”.
9 listopada 2006 została matką chrzestną pierwszego polskiego samolotu myśliwskiego typu F-16 "Jastrząb".
W lutym 2007 opowiedziała się za pozostawieniem Doliny Rospudy w nienaruszonym stanie.
8 marca 2007 podpisała się pod apelem kobiet mediów do parlamentarzystów o pozostawienie bez zmian
zapisu konstytucji w dziedzinie ochrony życia, co wywołało gwałtowną krytykę o. Tadeusza Rydzyka.
13 maja 2007 wraz z Ludmiłą Putiną otworzyła Dom Polski w Sankt Petersburgu.
8 czerwca 2007 podejmowała w Helu małżonkę prezydenta George'a W. Busha – Laurę Bush.
8 lipca 2007 tygodnik Wprost ujawnił nagrania z wykładu o. Tadeusza Rydzyka, który powiedział o Marii
Kaczyńskiej (według niektórych domniemana wypowiedź odnosi się do Magdaleny Środy) m.in.: Pani
prezydentowa z taką eutanazją? Ty czarownico! Ja ci dam! Jak zabijać ludzi, to sama się podstaw pierwsza.
Wypowiedź ta była związana z zaproszeniem 8 marca 2007 do pałacu prezydenckiego środowisk
feministycznych w tym Magdaleny Środy, która jednoznacznie wypowiadała się za eutanazją.
16 września 2007 Maria Kaczyńska odwiedziła w szpitalu w Ustrzykach Dolnych Czeczenkę, której trzy martwe
córki znaleziono w Bieszczadach. Kamisa D. i jej synek Mahomet trafili do szpitala po tym, jak zostali zatrzymani
przez polską Straż Graniczną podczas nielegalnego przekraczania granicy polsko-ukraińskiej.
22 października 2007 pani prezydentowa wzięła udział w obchodach 30-lecia Instytutu "Pomnik – Centrum
Zdrowia Dziecka", które Prezydent RP Lech Kaczyński objął honorowym patronatem. Uroczystość odbyła się w
Filharmonii Narodowej w Warszawie.
Odbywała spotkania z Przewodniczącą Międzynarodowego Zgromadzenia Kobiet Ministrów, Madeleine
Albright, z którą 25 kwietnia 2008 podjęła wspólną inicjatywą dotyczącą działań na rzecz profilaktyki
zdrowotnej kobiet i zainicjowała podpisy pod „Deklaracją na rzecz poprawy sytuacji zdrowotnej kobiet w
Europie Środkowej”. Ponadto w styczniu 2009 zaangażowała się w akcję IV Tygodnia Walki z Rakiem Szyjki
Macicy. W grudniu 2009 pomogła ubogiej rodzinie z województwa warmińsko-mazurskiego w ramach akcji
Szlachetna Paczka.
W imieniu prezydenta uczestniczyła jako Specjalny Wysłannik Prezydenta RP w wielu uroczystościach
międzynarodowych, reprezentując de facto głowę państwa polskiego. 1 lutego 2006 podjęła w Pałacu
Prezydenckim księżniczkę Annę.
Maria Kaczyńska jako Specjalny Wysłannik Prezydenta RP uczestniczyła w następujących wydarzeniach:
 7 lutego 2006r. – pogrzeb byłego prezydenta Niemiec Johannesa Raua
 10 marca 2006r. – zaprzysiężenie prezydent Chile Michelle Bachelet
 26 marca 2006r. – pogrzeb byłego Prezydenta Estonii Lennarta Meri
 1 grudnia 2006r. – zaprzysiężenie prezydenta Meksyku Felipe Calderóna
 7 marca 2008r. – pogrzeb Wielkiego Mistrza Suwerennego Wojskowego Zakonu Maltańskiego Andrew
Bertiego
Odznaczenia państwowe i im równorzędne
 Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, postanowieniem z 16 kwietnia 2010r. marszałka
Sejmu Bronisława Komorowskiego wykonującego obowiązki prezydenta RP, na wniosek Kapituły
Orderu Odrodzenia Polski, "za wybitne zasługi w służbie państwu i społeczeństwu").
 Krzyż Wielki Orderu Witolda Wielkiego (15 kwietnia 2009, Litwa)
 Xirka Ġieħ ir-Repubblika (26 stycznia 2009, Malta)
 Krzyż Wielki Orderu Infanta Henryka (1 września 2008, Portugalia).
 Krzyż Wielki dla Damy Orderu Zasługi Zakonu Maltańskiego (14 maja 2007)
Inne wyróżnienia
 W listopadzie 2006 Maria Kaczyńska otrzymała tytuł i statuetkę Człowiek Otwartego Serca,
przyznawaną przez Kapitułę Stowarzyszenia Osób i Dzieci Niepełnosprawnych Pomocna Dłoń.
 W grudniu 2006 prezydentowa otrzymała tytuł honorowego Przyjaciela Palestyńskiego Towarzystwa
im. Fryderyka Chopina, który jest nadawany przez Palestyńskie Towarzystwo im. Fryderyka Chopina
miłośnikom muzyki oraz promotorom kultury, literatury i sztuki.
 W listopadzie 2007 Maria Kaczyńska otrzymała tytuł honorowego Anioła Kliniki Budzik, który został
nadany Pani Prezydentowej przez Fundację Ewy Błaszczyk Akogo? za zaangażowanie w budowę Kliniki
Budzik.
 Od 13 grudnia 2007r. przewodniczyła Honorowemu Komitetowi Rozwoju Centrum Onkologii Ziemi
Lubelskiej im. św. Jana z Dukli
 25 stycznia 2008r. prezydentowa Kaczyńska otrzymała statuetkę Mecenasa Polskiej Ekologii,
przyznawaną przez Narodową Radę Ekologiczną za zaangażowanie w problemy ochrony środowiska.
 W kwietniu 2008 imieniem i nazwiskiem prezydentowej Marii Kaczyńskiej oficjalnie nazwano nową
odmianę uprawną tulipana o nazwie systematycznej Tulipa L. 'Maria Kaczynska'. Była pierwszą
osobistością z Polski, która została w ten sposób uhonorowana. 24 kwietnia 2008r. w ambasadzie
Holandii w Warszawie Maria Kaczyńska otrzymała jednego "swojego" tulipana w szklanej donicy.
Odmiana ta ma być zasadzona na dziedzińcu Pałacu Prezydenckiego w Warszawie.
 31 maja 2008 otrzymała Specjalnego Super Wiktora 2007 „za wrażliwość ponad podziałami”.
 3 października 2008 Marię Kaczyńską uhonorowano Bursztynową Różą – wyróżnieniem przyznawanym
w uznaniu za działalność charytatywną pod hasłem Miej serce i patrzaj w serce – przeciw obojętności.
 W styczniu 2009 Maria Kaczyńska otrzymała honorowe członkostwo maltańskiego towarzystwa Xirka
Ġieħ ir-Repubblika, nadawane za zasługi dla Republiki Malty.
 17 marca 2009r. Maria Kaczyńska została uhonorowana orderem "Ambasadora Rozwoju Profilaktyki
Zdrowia w Polsce 2009" za zaangażowanie na rzecz profilaktyki onkologicznej, poprawy sytuacji osób
niepełnosprawnych w Polsce oraz zapobieganiu krzywdzeniu i wykorzystywaniu dzieci, a także za
zaangażowanie w problemy ochrony środowiska. Odznaczenie to przyznawane jest przez Fundację
"Akademia Zdrowia i Urody", Stałe Przedstawicielstwo ONZ w Polsce oraz Światową Organizację
Zdrowia.
 Odznaka honorowa „Zasłużony dla Województwa Podkarpackiego" (pośmiertnie, 2010)
Maria Kaczyńska zginęła 10 kwietnia 2010r. w wyniku katastrofy wojskowego samolotu Tu-154M w Smoleńsku
w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. Tego dnia około godziny 8:40 czasu polskiego samolot, w
którym razem ze swoim mężem Lechem i delegacją udawała się na uroczystości rocznicowe w Katyniu, rozbił
się w pobliżu lotniska Smoleńsk - Siewiernyj w Smoleńsku. W wyniku tej katastrofy śmierć poniosły wszystkie
osoby znajdujące się na pokładzie samolotu. Jej ciało zostało zidentyfikowane przez jej brata, Konrada
Mackiewicza.
13 kwietnia 2010r. trumna z ciałem Marii Kaczyńskiej została przewieziona samolotem wojskowym z Moskwy
do Warszawy i wystawiona na widok publiczny wraz z trumną męża w Sali Kolumnowej Pałacu Prezydenckiego
w Warszawie. Według szacunków Kancelarii Prezydenta, w dniach 13–17 kwietnia prezydenckiej parze mogło
oddać hołd ok. 180 tys. osób.
18 kwietnia 2010 Maria Kaczyńska została pochowana wraz z mężem w bazylice archikatedralnej św. Stanisława
i św. Wacława w Krakowie w krypcie pod Wieżą Srebrnych Dzwonów na Wawelu. W 2010 w kwaterze 92.
Cmentarza Powązkowskiego w Warszawie powstał symboliczny grób Lecha i Marii Kaczyńskich.
Upamiętnienie
 W 2010 pamięci Marii Kaczyńskiej została poświęcona książka pierwszej damy Gruzji Sandry Roelofs
"Historia idealistki" (Tbilisi 2010). W 2011 Sandra Roelofs ustanowiła stypendium im. Marii Kaczyńskiej
w dziedzinie muzyki poważnej i medycyny.
 Imieniem Lecha i Marii Kaczyńskiego otrzymały ulica Czarnomorska w dzielnicy Isani w gruzińskiej
stolicy Tbilisi (13 kwietnia 2010) i ulica w Batumi (25 maja 2010).
 Imieniem Marii i Lecha Kaczyńskich postanowiono nazwać szpital w Essassa w rejonie Libreville w
Gabonie (kwiecień 2010).
 16 kwietnia 2010 Rada Miasta Sopotu nazwała imieniem Lecha i Marii Kaczyńskich dotychczasowy
Park Południowy, położony na terenie miasta.






28 kwietnia 2010 imieniem Lecha i Marii Kaczyńskich nazwano park poniżej tarasu spacerowego
Kamiennej Góry w Gdyni
Wizerunki Lecha i Marii Kaczyńskich znalazły się na znaczkach pocztowych wydanych przez poczty kilku
państw afrykańskich: Mozambiku, Togo, Gwinei Bissau, Liberii oraz Wysp Świętego Tomasza i
Książęcej, a także karaibskiego Saint Vincent i Grenadyny.
4 kwietnia 2011 Narodowy Bank Polski wprowadził do obiegu monetę o nominale 100 zł z
wizerunkiem Lecha Kaczyńskiego i Marii Kaczyńskiej (złoto próby 900/1000, masa 8 g, średnica 21 mm,
nakład 5000 egz.).
20 maja 2010 imieniem Marii Kaczyńskiej nazwano Centrum Profilaktyki Przeciwrakowej w dzielnicy
Varketili w Tbilisi w Gruzji.
15 grudnia 2011 szkole podstawowej w miejscowości Podsarnie w województwie małopolskim nadano
imię patronów Lecha i Marii Kaczyńskich.
18 czerwca 2013 w Radomiu odsłonięto pomnik pary prezydenckiej Lecha i Marii Kaczyńskich.
Nadanie rondu imienia Marii i Lecha Kaczyńskich, oddaje pamięć zarówno Głowie Państwa, jak i jego małżonce,
a ponadto symbolizować będzie ofiary katastrofy czynnie zaangażowane w życie publiczne, jak również ofiary
katastrofy, powiązane z życiem publicznym przez swoje rodziny, zaś przede wszystkim stanowić będzie wyraz
tragedii rodzin, które straciły najbliższych. Będzie to symbol pamięci Koszalinian o uczestnikach tragicznego
lotu 10 kwietnia 2010r.
W imieniu wnioskodawców wnoszę o podjęcie uchwały.
http://www.encyklopedia-solidarnosci.pl/wiki/index.php?title=Lech_Kaczy%C5%84ski
http://pl.wikipedia.org/wiki/Lech_Kaczy%C5%84ski
http://www.prezydent.pl/archiwum/tym-ktorzy-odeszli/lech-kaczynski/biografia/strona,2.html
http://pl.wikipedia.org/wiki/Maria_Kaczy%C5%84ska