aby przygotować się do konkursu należy wybrać utwór z tomiku

JÓZEF RATAJCZAK (1932-1999) poeta, prozaik, autor wielu
zbiorów wierszy dla dzieci. Jego utwory, w których starał się ukazać
świat dziecięcych wyobrażeń, od lat znajdują się w programach
szkolnych. Wiersze te uczą dostrzegać piękno i niezwykłość
w najzwyklejszych przedmiotach i sytuacjach rzeczywistego świata.
ORGANIZATOR : Aktyw biblioteczny
CELE KONKURSU:
 rozwijanie zdolności recytatorskich,
 zainteresowanie dzieci poezją J. Ratajczaka
 zachęcanie do występów na scenie,
 prezentacja umiejętności dzieci,
 uczenie rywalizacji w przyjaznej atmosferze.
ZASADY UCZESTNICTWA:
 konkurs przeznaczony jest dla uczniów Szkoły Podstawowej Im. R. Wyrzykowskiego
w Bełdowie
 konkurs będzie miał formę prezentacji dowolnego utworu poetyckiego związanego z tematem
konkursu, pod uwagę również będzie brane ewentualne przebranie, charakteryzacja, rekwizyty
 zgłoszenia do konkursu należy kierować do organizatorów konkursu do 20 marca 2013r.
ABY PRZYGOTOWAĆ SIĘ DO KONKURSU NALEŻY WYBRAĆ UTWÓR Z TOMIKU
POEZJI J. RATAJCZAKA „IDZIE WIOSNA” LUB Z ZAMIESZCZONYCH NA STRONIE
INTERNETOWEJ SZKOŁY – ZAKŁADKA BIBLIOTEKA, UDOSTĘPNIONYCH
UTWORÓW TEGO POETY.
PRZEBIEG KONKURSU
Konkurs jest jednostopniowy:
przyjęte zgłoszenie osoby chętnej do recytacji daje jej możliwość wystąpienia przed jury 21.III.2013r.
godz. 10.20 – 11.00
KRYTERIA OCENY
Komisja dokonuje oceny wg następujących kryteriów:
 dobór tekstu i jego pamięciowe opanowanie,
 interpretacja tekstu,
 kultura słowa,
 ogólny wyraz artystyczny (uzasadniony gest sceniczny, element ruchu, strój).
Nagrody dla laureatów
Laureaci I, II, III miejsca otrzymają nagrody rzeczowe oraz dyplomy.
Pozostałym uczestnikom konkursu zostaną wręczone dyplomy- podziękowania.
Wiosenne porządki
Najpierw trzeba
zamieść niebo.
Potrzebne są do tego
drzewa otrzepane
ze śniegu,
jak długie miotły zbierające
chmury z wiosennego
słońca.
Potem trzeba pole
od szronu uwolnić,
aby kiełki mogły przebić
łupiny,
podskoczyć do blasku
zwinnie
i dopiero w jesieni
zawstydzić się, zarumienić.
„ Idzie wiosna”
Ile gałęzi drzemie w pniu,
w gałęziach listków ile –
dowiesz się, kiedy wiosna tu
pojawi się za chwilę.
Gdzie nory krecie,
gniazda ptasie –
niedługo dowiesz się w sekrecie,
bo oto wiosna idzie właśnie.
Wiosna w szkole
Wiosna idzie do szkoły,
wierszyk umie na pamięć –
o kwiatach, które dokoła
znów zapachniały kwiatami.
Powtarza wierszyk po drodze,
Spotkanie
Spotkałem wiosnę. Wieńcem
oplotła mi zaraz ręce.
We włosy wplotła mi zioła
i trawy, co rosną dokoła.
W oczy rzuciła stokrotki,
Pod nogi - bystre strumienie,
Czekając, aż w szumna wiosnę
I ja się w końcu zmienię.
od nowa go mówi do pani,
a kwiaty wokoło się rodzą
niczym na zawołanie.
-Masz piątkę!- rzekła pani.
Wiosna w swej ławce siada,
a pani nowe zadanie
jak bukiet kwiatów układa.
ROZMOWA NA WIOSNĘ
Rozmawiam z drzewem.
- Po co rośniesz?
- Nie wiem,
Spytaj wiosny.
Rozmawiam z wiosną.
Wiosna
Zima topi swe śniegi,
Śnieżki w kałuże legły.
Rzeka rusza, spod lodu
wschodzą zielone wody.
- Powiedz, po co?
- A co ty byś począł
Ze słońcem i rosą?
- Zamki zbudowałbym
z promieni i kropli,
w górę wzniósłbym, aby
Ślizgawkę zarasta łąka,
w niebo mogły wstąpić.
kry się chwieją jak pokład,
Wiosna słucha, milczy,
a liście – maleńkie i trwożne –
szukają swoich gałązek.
uśmiech kryje lekki
i wypuszcza liście
piękniejsze niż błękit.
KWIATY MAŁEJ IDY
Kwiaty wyglądają dziś tak źle,
jakby miały gorączkę.
Może wróciły z balu i we śnie
tańczą jeszcze po łące?
Lilia odpoczywa na tapczanie,
pogniotła żółte sukienki,
narcyz głowę spuścił, szepcząc: Proszę pani,
czy mógłbym panią prosić o rękę?
Tylko fiołki nie czują zmęczenia
i fruwają na płatkach jak motyle.
Ten, kto znowu je w kwiaty
przemieni,
będzie słońcem, chociażby przez
chwilę.