Temat: SKARBY PRZYJAŹNI

Zajęcia przeprowadzone w świetlicy w Szkole Podstawowej nr 111 w Łodzi w dniu 10 marzec 2009 przez
Katarzynę Macutkiewicz i Katarzynę Gostyńską
Temat: SKARBY PRZYJAŹNI
Cele ogólne:
• Uświadomienie potrzeby przyjaźni
• Kształtowanie umiejętności odnajdywania i nazywania cech prawdziwej przyjaźni (przyjaciela)
Cele operacyjne:
Uczeń
• Uzasadni potrzebę posiadania przyjaciela
• Wymieni cechy przyjaciela po przeczytaniu bajki.
• Wskaże warunki trwałej przyjaźni
• Określi cechy i zachowania świadczące o przyjaźni
Metody:
Pogadanka, plątanina literowa, piramida priorytetów, promyczkowe szeregowanie „słoneczko”, zabawa, plakat
z informacją zwrotną
Formy:
Indywidualna, grupowa, zbiorowa
Środki dydaktyczne:
Tekst bajki M. Molickiej „ Bajka o dwóch ołówkach”, papierowe dłonie, karty pracy dla grup, karteczki
z wyrażeniami dotyczącymi przyjaciół, karteczki z aforyzmami, spinacze, mazaki, długopisy, klej, dwie
papierowe kule.
Literatura:
M.Molicka „ Bajki terapeutyczne”
J. Griesbeck „Zabawy na wszystkie okazje”
Czas trwania zajęć: 45 minut
PRZEBIEG:
1. Wprowadzenie – zabawa integracyjna
Nauczyciel wita dzieci podając głoskę, a uczniowie wymieniają imię osoby z grupy, której imię zaczyna się
tą głoską.
2. Zgadnij, kto będzie bohaterem zajęć – wspólne rozwiązywanie przez dzieci plątaniny literowej.
3. „O przyjaźni”
- przeczytanie przez nauczyciela opowiadania M. Molickiej „Bajka o dwóch ołówkach”
- omówienie przeczytanego tekstu:
• Jak wyglądały ołówki leżące w piórniku?
• Jak nazwiemy to co łączyło ołówek szary i kolorowy?
• Jak inne kredki postrzegały przyjaźń dwóch ołówków
• Co zrobił ołówek szary, gdy przyjaciela spotkało nieszczęście?
• Czy warto mieć przyjaciela i dlaczego?
4. „Mieszanie kleju” - zabawa w kręgu
Dzieci improwizują, że mieszają klej w dużym wiadrze, następnie smarują nim dłonie i sklejają z dłońmi
kolegów tworząc krąg. Nie puszczając sklejonych dłoni siadają, kucają, klękają i kładą się na podłodze.
5. Cechy przyjaciela
- Podział uczniów na dwie drużyny wg kolorów .
Jedna drużyna otrzymuje kartkę szarą z narysowanym jednym ołówkiem.
Druga drużyna otrzymuje kolorową kartkę z kilkoma narysowanymi ołówkami.
− praca w dwóch grupach – dyskusja i zapis na kartkach, jakie cechy charakteru posiadał ołówek szary,
a jakie miały kolorowe kredki mieszkające w piórniku.
− na forum ogólnym – prezentacja wyników pracy w grupach, jako podsumowanie- podkreślenie przez
nauczyciela wyższości takich cech jak: uczynność, uprzejmość, chęć niesienia pomocy, poświęcenie,
bezinteresowność.
6. „Halo, pomocy!” - zabawa
− Wprowadzenie do zabawy – nauczyciel mówi: Nie ma piękniejszego doświadczenia niż to, gdy w ciężkich
czasach mamy kogoś, kto nam pomoże. Pewność ta sprawia, że warto żyć. W tej zabawie możemy to
wypróbować.
− Objaśnienie przez nauczyciela przebiegu zabawy
− Wspólna zabawa
Uczniowie swobodnie spacerują po klasie. Kierujący dyskretnie dotyka palcem pleców pewnej osoby.
Osoba musi po kilku sekundach zawołać „HALO, POMOCY!” i upaść na podłogę. Czujna grupa
przybywa na pomoc, by pochwycić wzywającego zanim upadnie.
- Omówienie: - spostrzeżenia i odczucia dzieci po tym ćwiczeniu.
7. Cechy i zachowania świadczące o prawdziwej przyjaźni.
- Podział na dwie grupy – dzieci młodsze i starsze (wg klas)
- Praca w dwóch grupach:
• grupa młodszych dzieci dostaje pudełko „ze skarbami”. Z wielu różnych przygotowanych przez
nauczyciela karteczek z cechami i zachowaniami dotyczącymi przyjaźni dzieci wybierają 6
najważniejszych ich zdaniem. Naklejają na promienie słońca.
• grupa starszych dzieci – uczniowie sami wymyślają i spisują cechy i zachowania świadczące o
prawdziwej przyjaźni. Wybierają 6 najważniejszych, układają piramidę priorytetów. Nauczyciel
wyjaśnia, jak należy ułożyć taką piramidę.
- na forum ogólnym - prezentacja wyników pracy w grupach oraz omówienie jakie cechy i zachowania
wybrały grupy.
8. „ Nie szata zdobi człowieka” - zabawa
- Przygotowanie przez nauczyciela dwóch kulek:
jedna - bardzo ładna, z której łatwo będzie można zdjąć kolejne warstwy
druga - brzydka, mocno posklejana
najgłębszą warstwą każdej z nich powinna być błyszcząca kulka.
−
−
Podział dzieci na dwie grupy (wg kolorów)
Każda grupa ma wybrać jedną kulkę. Gdy wybór padnie na ładną z obu grup – przeprowadzamy losowanie.
Zadaniem dzieci jest rozpakowanie tych kulek.
podsumowanie - Gdy na koniec okaże się, że obie mają takie same błyszczące kulki należy podsumować
zabawę porównując kulki do człowieka. To, co w człowieku najważniejsze jest niewidoczne na pierwszy
rzut oka: charakter, talenty, stosunek do innych.
9. Zakończenie zajęć
- „Stajemy w kole”- zabawa
„Stoimy ramię przy ramieniu, możemy być wielcy w oka mgnieniu, możemy też być całkiem mali, ale nigdy
nie będziemy sami”.
- Podziękowanie za aktywny udział dzieciom
- Ewaluacja – dzieci naklejają dłonie otrzymane na początku zajęć na drzewie z dwoma konarami. Jeden konar
oznacza, że zajęcia były ciekawe, podobały się. Drugi konar – przeciwnie.
- Aforyzmy na pamiątkę jako zakładki do książki - dzieci czytają wiszące w sali aforyzmy i każdy uczeń może
zabrać jeden na pamiątkę.