ZAWARCIE MAŁŻEŃSTWA Z CUDZOZIEMCEM
Transkrypt
ZAWARCIE MAŁŻEŃSTWA Z CUDZOZIEMCEM
Karta usługi nr 84 ZAWARCIE MAŁŻEŃSTWA Z CUDZOZIEMCEM Urząd Stanu Cywilnego w Kwilczu ul. Kardynała Stefana Wyszyńskiego 23 tel.: (0-61) 2915392, fax.: (0-61)2915264 e-mail: [email protected] Podstawa prawna: ustawy z dnia 29 września 1986 r. Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz. U. z 2011 r. Nr 212, poz. 1264, z późn. zm.); ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.); ustawa z dnia 4 lutego 2011 r. Prawo prywatne międzynarodowe (Dz. U. Nr 80, poz. 432); rozporządzenia Rady (WE) Nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylające rozporządzenie (WE) nr 1347/2000 (Dz. U. Unii Europejskiej L 338/1 z dnia 23 grudnia 2003 r., str. 243). Informacje o zawarciu małżeństwa z cudzoziemcem: W przypadku, gdy jedną ze stron zamierzających zawrzeć małżeństwo jest cudzoziemiec zastosowanie znajduje opisana poniżej procedura wraz z procedurą zawarcia małżeństwa – ślub cywilny (w zakresie, w jakim poniższa procedura nie odnosi się do tej kwestii – m.in. właściwość miejscowa, postępowanie przed kierownikiem, opłata skarbowa). Wskazane informacje odnoszą się tylko do osoby cudzoziemca i wymaganiami, jakie musi on spełnić dla zawarcia związku małżeńskiego na terenie RP. Zgodnie z przepisami ustawy Prawo prywatne międzynarodowe: obywatel polski podlega prawu polskiemu, chociażby prawo innego państwa uznawało go za obywatela tego państwa; prawa obcego nie stosuje się, jeżeli jego stosowanie miałoby skutki sprzeczne z podstawowymi zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej; zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych osoby fizycznej podlegają jej prawu ojczystemu; imię i nazwisko osoby fizycznej podlegają jej prawu ojczystemu; wybór nazwiska przy zawarciu małżeństwa podlega prawu ojczystemu każdego z małżonków; o możności zawarcia małżeństwa rozstrzyga w stosunku do każdej ze stron jej prawo ojczyste z chwili zawarcia małżeństwa; forma zawarcia małżeństwa podlega prawu państwu, w którym jest ono zawierane; o skutkach braku możności zawarcia małżeństwa w stosunku do każdej ze stron rozstrzyga jej prawo ojczyste z chwili zawarcia małżeństwa; o skutkach niezachowania formy zawarcia małżeństwa rozstrzyga prawo państwa, w którym jest ono zawierane. Zgodnie z przepisami ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego (w zakresie dotyczącym osoby cudzoziemca): cudzoziemiec przedkłada kierownikowi usc: paszport; dokument stwierdzający, że zgodnie z właściwym prawem (swoim prawem) może zawrzeć małżeństwo (jeżeli otrzymanie dokumentu napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody, sąd (polski) w postępowaniu nieprocesowym na wniosek cudzoziemca może go zwolnić od złożenia dokumentu; w postępowaniu o zwolnienie cudzoziemca od złożenia dokumentu sąd na podstawie właściwego prawa ustala, czy osoba ta może zawrzeć małżeństwo); najczęściej dokument ten ma formę zaświadczenia, z którego wynika, że osoba w nim wskazana, która zamierza zawrzeć małżeństwo za granicą, może zgodnie z prawem państwa, którego obywatelem jest, zawrzeć małżeństwo (kwestia terminu ważności takiego dokumentu wynika z prawa państwa, które je wystawia; również kwestia, jaki organ jest właściwy do wystawienia zaświadczenia podlega prawu tego państwa) odpis skrócony aktu urodzenia – dotyczy osoby, której stan cywilny to: panna lub kawaler, odpis skrócony aktu małżeństwa wraz z adnotacją o rozwodzie lub zgonie współmałżonka – dotyczy osób, których stan cywilny to: rozwiedziona, rozwiedziony, wdowa, wdowiec (dowodem ustania poprzedniego małżeństwa mogą być również: odpis skrócony aktu zgonu współmałżonka, odpis prawomocnego orzeczenia sądu o rozwodzie) lub ewentualnie: odpis skrócony aktu małżeństwa wraz ze świadectwem orzeczenia w sprawach małżeńskich wydane przez sąd w trybie art. 39 rozporządzenia Rady (WE) Nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej. Kwestia uznawania orzeczeń rozwodowych: żeby przedłożone kierownikowi usc orzeczenie sądu, w którym nastąpił rozwód mogło zostać uznane za posiadające moc dowodową na terenie RP musi się znajdować na tym orzeczeniu stosowna adnotacja/klauzula o prawomocności tego orzeczenia wydana przez właściwy sąd; w przypadku, gdy wydane orzeczenie ma charakter orzeczenia zaocznego należy przedstawić: oryginał lub uwierzytelniony odpis dokumentu, z którego wynika, że pismo wszczynające postępowanie lub pismo równorzędne zostało doręczone stronie, która nie stawiła się w sądzie; lub dokument wskazujący, że strona przeciwna jednoznacznie zgadza się z orzeczeniem. Opisana kwestia uznawania orzeczeń rozwodowych dotyczy wyłącznie orzeczeń wydanych po 1 maja 2004 r. i obejmuje kraje Unii Europejskiej (oprócz Danii). Inne możliwości uznawania orzeczeń sądów zagranicznych zostały opisane w procedurze – uznawanie zagranicznych orzeczeń rozwodowych. Kwestia tłumacza przysięgłego: wszystkie dokumenty przedkładane przez cudzoziemca, które nie są sporządzone w języku polskim lub na drukach wielojęzycznych (dotyczy odpisów aktu stanu cywilnego) podlegają urzędowemu tłumaczeniu przez tłumacza wykonującego swój zawód w oparciu o przepisy prawa polskiego, tj. ustawę z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz. U. Nr 273, poz. 2702); obecność tłumacza przysięgłego jest wymagana zarówno w dniu składania dokumentów i zapewnień, jak i w dniu zawarcia małżeństwa; tłumacz przysięgły musi posiadać ze sobą stosowną pieczęć oraz świadectwo lub zaświadczenie wydane przez Ministra Sprawiedliwości RP potwierdzające, że posiada on uprawnienia do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego; tłumacza przysięgłego wskazują nupturienci; koszty tłumacza przysięgłego ponoszą nupturienci.