Plany dydaktyczny
Transkrypt
Plany dydaktyczny
PLAN PRACY NAUCZANIA PLASTYKI W GIMNAZJUM DO PODRĘCZNIKA „SZTUKA W ZASIĘGU RĘKI” ROK SZKOLNY 2010/2011 KLASA III LP. TEMAT LEKCJI WYMAGANIA PROGRAMOWE PODSTAWOWE 1. Zaproszenie do plastyki. 2. Sztuka I-szej połowy XX wieku: dadaizm, surrealizm, futuryzm i tendencje w sztuce polskiej (formizm, koloryzm, konstruktywizm). Cechy charakterystyczne kierunków. 3. Portret ekspresyjny. 4. „Mój sen” – kolaż. PONADPODSTAWOWE Zapoznanie uczniów z programem nauczania plastyki, wymaganiami programowymi, kryteriami ocen na lekcjach plastyki. Przypomnienie wiadomości z klasy II. - wymienia ważne kierunki - określa na czym polega nowa w sztuce XX w., forma obrazów nadrealnych, - wymienia nazwiska twórców - wymienia cechy omawianych kierunków i potrafi charakterystyczne stylu, przyporządkować im właściwy styl - omawia nowe zasady i prace, kształtowania obrazu, - dostrzega i analizuje kontekst - charakteryzuje i interpretuje plastyczny niezbędny do twórczość M. Chagalla, interpretacji dzieł kultury, - wskazuje zależności sztuki, - podaje przykłady obrazów, - analizuje i porównuje informacje - podaje i omawia tematykę zawarte w dziełach sztuki, obrazów, - dostrzega wartości wpisane - dostrzega w dziełach plastycznych w dzieła sztuki; środki wyrazu typowe dla nich i określa ich funkcje; - dokonuje analizy twarzy ludzkiej, - omawia pojęcie kanon i - nadaje pracy tytuł i uzasadnia deformacja, swój wybór, - analizuje, porównuje informacje - omawia kompozycje, zawarte w dziełach sztuki, - zachowuje logikę kompozycji, - dostrzega w dziełach - stosuje technikę farb plakatowych, plastycznych środki wyrazu - dobiera barwy abstrakcyjne typowe dla nich i określa ich w celu uzyskania ekspresji funkcje, w przedstawieniu charakteru - formułuje problem i podaje portretowanej osoby; sposób rozwiązania, - w sposób twórczy przedstawia swoją koncepcję; - wykorzystuje praktycznie - wskazuje źródła informacji, wiadomości o surrealizmie, - omawia kompozycje, - dostrzega i analizuje kontekst - formułuje, porządkuje i plastyczny niezbędny do wartościuje argumenty interpretacji dzieł kultury, uzasadniające stanowisko wobec - stosuje technikę kolażu (wycinki prezentowanego tematu, gazet kolorowych, do których - określa charakter kompozycji, domalowuje ciąg dalszy), - przedstawia ciekawą koncepcję 5. Oderwani od ziemi. Dzieło sztuki. 6. Sztuka za oceanem. 7. Tradycje Świąt Wielkiej Nocy – stroik okolicznościowy. 8. Formy optyczne. Linia. 9. Wielcy indywidualiści w sztuce XX wieku. - zachowuje logikę kompozycji, - zachowuje zgodność wypowiedzi z tematem, - nadaje pracy tytuł i uzasadnia swój wybór; - dostrzega wpływ epoki, kultury, ideologii na formę i treść dzieła sztuki, - ma szacunek dla sztuki nieprofesjonalnej, - poznaje i rozwija umiejętność stosowania technik lawowania, - utrwala wiedzę na temat twórczości Marca Chagala; - zna najważniejsze tendencje w sztuce II poł. XX wieku, - wymienia nazwy kierunków: informel, pop – art, hiperrealizm, konceptualizm, land – art, happening, - potrafi określić wyżej wymienione kierunki i rozróżnia je na przykładach dzieł sztuki, - zna założenia i cechy wymienionych kierunków, - jest przygotowany do odbioru sztuki awangardowej; - zna obrzędy i zwyczaje związane ze Świętami Wielkanocnymi, - tworzy dowolny stroik wielkanocny, - stosuje techniki i materiały wykorzystywane w sztuce ludowej, - samodzielnie projektuje swoją pracę, - umiejętnie dobiera kolory, stwarzając odpowiedni świąteczny i wiosenny nastrój, - stosuje symbolikę wielkanocną, - odczytuje znaczenie symboli; - zna rolę linii jako środka wyrazu plastycznego, - tworzy kompozycje nawiązujące do sztuki op – artu, - jest przygotowany do odbioru sztuki XX wieku, - posiada informacje na temat roli linii w obrazie, - potrafi wymienić różne rodzaje linii, - zwraca uwagę na kompozycję i dynamikę w pracy; - zna twórczość Rousseau, Bonnarda, Modiglianiego, Chagala, - rozpoznaje style malowania w/w twórców, - posiada wrażliwość estetyczną, kolorystyczną, - przedstawia swoją koncepcję w sposób twórczy; - posiada umiejętność pogłębionego, świadomego odbioru dzieła sztuki, - kieruje się w pracy intuicją, - stosuje indywidualizm w dziele sztuki; - dostrzega wartości wpisane w dzieła sztuki, - analizuje, porównuje informacje zawarte w dziełach sztuki, - omawia poznane kierunki sztuki awangardowej, odnajduje i interpretuje związki przyczynowo – skutkowe w rozwoju kultury; - podchodzi do pracy w sposób twórczy, - projektuje pracę o wysokich walorach artystycznych, - tworzy pracę oryginalną i niepowtarzalną, - jest inspiracją dla innych uczniów, - wykorzystuje wcześniej zdobytą wiedzę teoretyczną, posługując się z pełną świadomością środkami wyrazu artystycznego; - dokonuje analizy i oceny prac, - tworzy pracę niepowtarzalną o wysokich walorach estetycznych i plastycznych, - potrafi wykorzystać wiedzę teoretyczną w tworzeniu swej pracy; - podchodzi do pracy w sposób twórczy, - projektuje pracę o wysokich walorach artystycznych, - tworzy pracę oryginalną i - samodzielnie projektuje swoją pracę; 10. 11. Architektura XX wieku. Konstrukcje i budowle nowej generacji. Funkcja użytkowa sztuki. 12. Dzieła w przestrzeni. Rzeźba XX wieku. 13. Symbol regionu. Znak plastyczny. 14. Podwodny świat /rozdmuchany tusz/. - zna nazwę niemieckiej Szkoły Rzemiosł Artystycznych Bauhaus, - potrafi określić cechy charakterystyczne wzornictwa Bauhaus, -zna cechy konstruktywizmu w architekturze XX wieku, - zna zasady funkcjonalizmu, - podaje przykłady twórców i ich dzieł, - umiejętnie projektuje obiekt z uwzględnieniem jego funkcji, - we właściwy sposób posługuje się techniką malarską z wykorzystaniem kredek, - kształtuje swoją wyobraźnię, - jest przygotowany do odbioru architektury sztuki XX wieku; - zna najwybitniejszych rzeźbiarzy XX wieku, - potrafi wskazywać ich dzieła, - rozpoznaje najbardziej znane rzeźby XX wieku, - potrafi opisać wpływ, jaki miały na rzeźbę nowe tendencje w sztuce, - zna i rozumie pojęcia: rzeźba kinetyczna, ekspresjonistyczna, kubistyczna, futurystyczna, dadaistyczna, abstrakcyjna, konstruktywistyczna, - jest przygotowany do rozumienia i odbioru sztuki nowoczesnej; - rozumie uniwersalność języka sztuki, - zna pojęcie znaku plastycznego, - potrafi zaprojektować przestrzenny znak plastyczny, - zna i potrafi zastosować technikę „papier – mache”, - wykazuje poczucie więzi z regionem, - potrafi przekazać określoną informację, posługując się symbolem; - stosuje nową technikę – rozdmuchany tusz, - wykazuje się bogatą fantazją tworząc obraz podwodnego świata z bezładnych linii przypadkowo rozlanego tuszu, niepowtarzalną, - jest inspiracją dla innych uczniów, - wykorzystuje wcześniej zdobytą wiedzę teoretyczną, posługując się z pełną świadomością środkami wyrazu artystycznego; - wyjaśnia pojęcia związane z architekturą XX wieku, - odnajduje i interpretuje związki przyczynowo – skutkowe w rozwoju cywilizacyjnym kultury, - twórczo wypełnia swoją rolę w grupie, -samodzielnie i z dużą inwencją tworzy pracę projektową, - dostrzega wartości wpisane w dzieła sztuki, - odnajduje i interpretuje związki przyczynowo – skutkowe w rozwoju cywilizacyjnym kultury, - dostrzega w dziełach plastycznych środki wyrazu typowe dla nich i określa ich funkcję, - dostrzega wartości wpisane w dzieła sztuki; - zna uniwersalny język sztuki oraz jej miejsce w życiu jednostki i społeczeństwa, - tworzy pracę o dużych walorach artystycznych, - jego praca jest inspiracją dla pozostałych uczniów; - tworzy pracę o dużych walorach artystycznych, - inspiruje innych do lepszej pracy, - wykazuje się dużym zaangażowaniem w procesie - właściwie stosuje poznane środki wyrazu plastycznego, - nadaje pracy odpowiedni nastrój operując kolorem, - zwraca uwagę na estetykę wykonania pracy; 15. Otwarte drzwi wyobraźni. Polska sztuka współczesna. 16. Barwne dźwięki. Ekspresja. 17. Poza akademią. Prymitywność, fantastyka. 18. Kosmiczny skrzat. Kicz a sztuka. - zna twórczość najlepszych współczesnych polskich artystów, - wymienia takie nazwiska, jak: A. Wróblewski, T. Kantor, B.W. Linke, M. Jarema, T. Brzozowski, R. Opałka, J. Lebenstein, J. Nowosielski, Z. Beksiński, J. Duda-Gracz, X. Dunikowski, J. Bereś, M. Abakanowicz, W. Hasior, R. Olbiński, - rozpoznaje twórczość najlepszych współczesnych artystów polskich, -jest przygotowany do rozumienia i odbioru sztuki nowoczesnej; - wie, co oznacza pojęcie ekspresji w sztuce, - zna i potrafi określić znaczenie środków wyrazu plastycznego w uzyskiwaniu ekspresji w obrazie, - dostrzega znaczenie barwy w budowaniu nastroju obrazu i potrafi ją stosować w kontekście, - ma rozwiniętą wrażliwość plastyczną - właściwie posługuje się techniką akwareli, - wie, że pojęcie „ekspresja” jest cechą nie tylko prac plastycznych, - zna najwybitniejszych twórców sztuki naiwnej, - posiada umiejętność rozpoznawania twórczości najlepszych artystów nieprofesjonalnych, - wie, że talent i wrażliwość mogą być cechami ludzi prostych, - docenia rolę wyobraźni i wyczucia w tworzeniu, - zapisuje notatkę do zeszytu opierając się na tym, czego dowiedział się na lekcji; - zna i rozumie znaczenie pojęcia kiczu, - potrafi podać przykłady kiczu w sztuce i życiu codziennym, - potrafi wymienić nazwiska artystów z tzw. pogranicza kiczu, - wykonuje pracę w technice tworzenia, - umiejętnie wykorzystuje wiedzę zdobytą do tej pory, - w twórczy sposób przedstawia temat, - potrafi dokonać oceny pracy swojej i innych według podanych przez nauczyciela kryteriów; - wymienia wzorce, na których opiera się twórczość współczesnych twórców polskich, - analizuje i porównuje informacje zawarte w dziełach sztuki, - dostrzega w dziełach plastycznych środki wyrazu typowe dla nich i określa ich funkcje, - dostrzega wartości wpisane w dziełach sztuki; - potrafi dostrzec analogię między różnymi dziedzinami sztuki i wykorzystuje swe spostrzeżenia w pracy, - wykonuje pracę głęboko przemyślaną, nastrojową, o dużych walorach estetycznych i plastycznych, - jego praca jest inspiracją dla innych uczniów, - potrafi dokonać analizy i oceny wykonanych prac; - dostrzega odrębność kulturową wyrażoną w dziełach plastycznych, - wskazuje różnice i wspólne cechy sztuki ludowej i naiwnej, - określa swój stosunek do malarstwa naiwnego i uzasadnia swoje zdanie, - odnajduje związki przyczynowo – skutkowe w rozwoju kultury; - rozumie znaczenie sztuki w życiu codziennym jednostki i społeczeństwa, -określa swój stosunek do wartości estetycznych w życiu codziennym i uzasadnia swoje stanowisko, 19. Martwa o zabarwieniu wakacyjnym – rysunek z natury. dekalkomanii z użyciem tempery i flamastra, - rozumie pojęcie dobrego smaku, wykorzystuje tę wiedzę w życiu codziennym; - tworzy iluzję przestrzeni zgodnie z zasadami perspektywy zbieżnej, - starannie rysuje posługując się proporcjami i wielkościami, - stosuje metodę planów, - buduje swą pracę uwzględniając zasady kompozycji w dziele plastycznym, - wprowadza stopniowanie walorowe, - używa wybranego przez siebie przedmiotu, który kojarzy się z wakacjami nadając przez to pracy właściwy nastrój i charakter; - realizuje oryginalne pomysły, - twórczo wykorzystuje wiedzę, - omawia własną pracę plastyczną, nadaje jej tytuł, wymienia użyte środki wyrazu; - twórczo wykorzystuje wiedzę, - realizuje oryginalne pomysły, - określa swój stosunek do podejmowanych przez siebie i kolegów działań plastycznych, - dokonuje oceny tych działań; PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z PLASTYKI W KLASACH I – III GIMNAZJUM Kryteria ocen – wymagania programowe. Przedmioty artystyczne, do których należy plastyka stanowią grupę przedmiotów, w których system oceniania stanowi problem złożony, trudny i często traktowany niejednoznacznie . Należy wyjść z założenia, że ocena z plastyki powinna być raczej elementem zachęty niż egzekwowania wiadomości. Docenić należy fakt, iż uczeń podjął temat oraz aktywnie uczestniczy w zajęciach. Uwzględniając zarówno trudności okresu dojrzewania uczniów gimnazjum, jak i specyfikę przedmiotu, nauczyciel powinien indywidualizować oceny. Oceniając uczniów należy pamiętać, że poziom ich umiejętności praktycznych oraz wiedzy o sztuce może być bardzo zróżnicowany. Uzdolnienia plastyczne i wiedza o sztuce nie zawsze muszą się pokrywać. Stąd ocena ostateczna nie może być średnią arytmetyczną wyprowadzaną z ocen prac plastycznych i wiedzy o sztuce. Ogólne kryteria i zasady oceniania 1. Skala ocen i ogólne kryteria wystawiania stopni współgrają z ustaleniami zawartymi w Wewnątrzszkolnym Systemie Oceniania. 2. O ocenie semestralnej decydują oceny cząstkowe (w szczególności z zadań plastycznych- twórczość swobodna). Oceny uzyskane za pozostałe formy aktywności są brane pod uwagę w drugiej kolejności. 3. W stosunku do ucznia, u którego stwierdzono trudności w uczeniu się lub deficyty rozwojowe uniemożliwiające sprostanie wymaganiom edukacyjnym wynikającym z programu nauczania, nauczyciel jest zobowiązany, na podstawie pisemnej opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej lub innej poradni specjalistycznej, obniżyć wymagania programowe. 4. Każdej ocenie towarzyszy wyjaśniający komentarz słowny. 5. Ocena jest zindywidualizowana oraz zależna od możliwości ucznia tak, aby uwzględniała jego wkład pracy. 6. Przy wykonywaniu pracy grupowej wszyscy członkowie zespołu otrzymują taką samą ocenę. 7. Przy ustalaniu oceny śródrocznej i końcowej nie przewiduje się sprawdzianu poprawkowego. Możliwe jest wykonanie dodatkowej pracy plastycznej. 8. Za trzykrotny brak zeszytu lub pracy domowej uczeń otrzymuje ocenę niedostateczną. 9. Prace wytwórcze powinny być wykonywane samodzielnie (w szkole w czasie zajęć) i w określonym terminie. 10. Materiały do wykonywania prac wytwórczych organizują uczniowie we własnym zakresie. Na lekcjach plastyki bieżącej ocenie podlega: - przygotowanie do lekcji, - aktywne uczestnictwo w zajęciach, - umiejętność pracy w grupie, - zdolność analizy i syntezy zadań, - twórcze i samodzielne rozwiązywanie problemów. Oceny wystawiane w trakcie roku szkolnego dotyczą następujących form pracy ucznia: - praktyczne ćwiczenia plastyczne, - różnorodne technicznie prace plastyczne, - motywacja do twórczej pracy, - udział w konkursach plastycznych, - wypowiedzi ustne, - zadania domowe, - rozwijanie zainteresowań i zdolności przedmiotowych, - aktywne uczestnictwo w życiu szkoły. Najtrudniejszą do ocenienia formą pracy ucznia na lekcji plastyki jest ocena jego prac plastycznych. W związku z tym należy zwrócić na tę właśnie kwestię szczególną uwagę. W ocenie działalności twórczej ucznia powinno wziąć się pod uwagę następujące elementy : - kompozycja płaszczyzny i głębi, - rytm, - kontrast walorowy i barwny, - wyraz ogólny, - inwencję i fantazję, - zaangażowanie i wysiłek włożony w pracę, - staranność wykonania. Kryteria oceny semestralnej i rocznej. Ocena celująca - zauważalne zainteresowanie sztuką (np. kolekcjonowanie książek o sztuce, reprodukcji, pocztówek), - pełne przyswojenie wiadomości objętych programem, uzupełnianych informacjami z innych źródeł, - znajomość zabytków miejscowych, - czynny udział w zajęciach lekcyjnych, dociekliwość podczas wspólnej interpretacji prezentowanych obiektów pod kątem ich formy, znaczeń i emocjonalnego oddziaływania, - w działalności plastycznej kompletne, staranne wykonywanie ćwiczeń obligatoryjnych, żywe zainteresowanie twórczością swobodną i ewentualnie uczestnictwem w konkursach plastycznych. Ocena bardzo dobra - pełne przyswojenie wiadomości objętych programem, uzupełnianych samodzielnie dobranymi lub wskazanymi przez nauczyciela lekturami na temat stanowiący przedmiot nauczania, - aktywny udział w lekcjach i dyskusjach związanych z prezentowanymi obiektami pod kątem ich formy, znaczeń i emocjonalnego oddziaływania, - staranne wykonywanie ćwiczeń obligatoryjnych i zaangażowanie w twórczości swobodnej. Ocena dobra - pełne przyswojenie wiadomości objętych programem, - skupiony udział w lekcjach, gotowość i zdolność zabierania głosu w dyskusjach o prezentowanych obiektach, ewentualnie po zachęcie ze strony nauczyciela, - staranne wykonywanie ćwiczeń obligatoryjnych i zaangażowanie w twórczość swobodną. Ocena dostateczna - średnie opanowanie materiału objętego programem (luki w wiadomościach o charakterze szczegółowym), - gotowość zabierania głosu w dyskusjach o prezentowanych obiektach, przede wszystkim w odniesieniu do ich formy, po zachęcie ze strony nauczyciela, - poprawne wykonywanie ćwiczeń obligatoryjnych, zaangażowanie w twórczości swobodnej. Ocena dopuszczająca - spore luki w wiadomościach objętych programem, z szansą ich wypełnienia (ewentualnie przy pomocy nauczyciela), - bierność podczas dyskusji o prezentowanych obiektach, - zgodne z postawionym tematem, ale niestaranne wykonywanie ćwiczeń obligatoryjnych. Ocena niedostateczna - luki w wiadomościach objętych programem, trudne do uzupełnienia (notoryczne nie przygotowywanie się do lekcji), - bierność w zajęciach lekcyjnych. - brak zainteresowania przedmiotem, - niechlujne wykonywanie ćwiczeń obligatoryjnych.