Z wizytą w Ambasadzie Wenezueli

nasz Ambasador -15 grudnia 2007
str. 13
Z wizytą w Ambasadzie Wenezueli
Na początku tego roku szkolnego miała miejsce dosyć nietypowa
wycieczka – wyprawa do Ambasady Wenezueli. Licząca około 20 osób grupa
uczniów i nauczycieli wyjechała do Warszawy, by obejrzeć występ młodzieżowego
zespołu tanecznego Ballet Dimension Integral.
Zespół ten został założony w 2002 roku, przez dwoje wybitnych tancerzy:
Lornę Salazar i Franka Maican (zdobywców Nagrody Krajowej w Konkursie Tańca
Narodowego w 1999 r.). Przyświeca mu idea upowszechniania wenezuelskich
tradycji narodowych i folklorystycznych. Ballet Dimension Integral łączy elementy
tańca narodowego, baletu klasycznego i tańca współczesnego. Jednak najsilniej
obecny jest w ich tańcu folklor Wenezueli, który jest dla nas dosyć egzotyczny i
zapewne dlatego wszyscy uczestnicy wyjazdu oglądali występ z zapartym tchem.
Każdy z tańców opowiadał odrębną historię i nosił inny tytuł, a pomimo
bariery językowej udało nam sie przeżyć niepowtarzalną ucztę, nie tylko dla oka i ucha, ale także dla duszy. Taniec, który zrobił na mnie
największe wrażenie, zatytułowany był Czarna Rasa. Tancerze w zaprezentowanym przez
siebie układzie w niezwykły sposób oddali pragnienie, by być ludźmi wolnymi. Próbowali jak
ptaki polecieć za światłem, wznosili oczy do nieba, prosząc o spokój i siłę do lotu, której pomoże
im zdobyć tak upragnioną wolność.
Innym, równie poruszającym układem, był Najświętszy Krzyż Majowy. 3 maja
w Wenezueli celebruje się rytuał znany jako Czuwanie Przy Krzyżu (Velorio de Cruz).
Rozpoczyna się od inwokacji do Krzyża, po której odśpiewany zostaje różaniec i recytowane są
wiersze, zapowiadajace śpiewy, które przekształcają czuwanie przy krzyżu w ożywioną zabawę.
Najbardziej energicznym, żywym i egzotycznym układem, zarówno pod względem
strojów, jak i choreografii, był Sentimento Nacionalista. Jest to fandango pochodzenia
afroamerykańskiego z elementami rytmów indiańskich. Jego zamaszyste ruchy (desplantes)
i przytupy spowodowały, że na ożywionych twarzach szczęśliwców oglądających występ pojawiły
się zdumienie i zachwyt.
To trwające prawie dwie godziny widowisko taneczne było niezapomnianym i pełnym
wrażeń wydarzeniem.
Agnieszka Borowiec
I saw his face
Little shiny stars instead of eyes
Pensive but without any purpose…
And I knew about them…
They were empty
I couldn’t see his palms,
Though he was so close to me,
Long, light, dark
And his palms and legs supported
Must have been exhausted and burned out
I felt the beat of his heart but it was so frail
Everything had gone away
After I felt the call of wonderful moments
And an embrace of the souls.
Suddenly a flash
Light, glare, and later dusk!
And the night…
I saw him. He had tear traces.
When will he come back here?
When will he comfort me?
Or shall I stay alone, empty and angry
Among the beautiful moments and
Bitter tears?
Will you be back?
Will you cheer me up?
No…!
You will float away in the blue cruise
And today I shall stay here
J’aime en solitude
Je n’ai rien
Un jour quelqu’un a tué quelque chose
J’ai manqué mes pleurs...
Quelqu’un a dit: assez!
Je marche sur une corde,
Protege-moi!
Ewelina
Dlaczego?
Mój Boże dlaczego?
Cisza odpowiada…
Des larmes amères
Pourquoi?
Mon Dieu pourquoi?
Le silence répond
Me and the dark mist
And the evil space
And pain, and anger
Bad dream, wasteful fear
And it will all come back here
The same but so different now
Without you,
Without your eyes,
And your gentle words
So different me…
As if everything had already gone by.
Je sais bien – les anges sont parmi
nous
Ça n’importe si c’est mal...
Ce temps cruel
Quand personne ne t’attend...
Quand le coeur arrête de vivre
Il s’endort d’un sommeil douce
Comme ça, soudainement...
Kocham samotnie.
Nie mam nic.
Pewnego dnia ktoś coś zabił
Łez mi zabrakło. Ktoś powiedział: dosyć!
Chodzę po linie,
Chroń mnie!
Wiem dobrze – anioły są wśród nas.
Nieważne czy jest źle…
Ten bezlitosny czas
Kiedy nikt na Ciebie nie czeka…
Kiedy serce przestaje żyć
Zasypia snem spokojnym
Łzy gorzkie
Tak jakoś nagle…
Sylwia Kowalska