Szylar Karolina 1A

Szylar Karolina 1A
Peru – krajem atrakcji przyrodniczych, historycznych i społecznych.
I. Atrakcje przyrodnicze
Peru – państwo zachodniej Ameryki Południowej. Leży nad oceanem Spokojnym (Pacyfikiem). Stolicą
Peru jest Lima. Powierzchnia Peru to 1 285 220km². Liczba ludności: 29 549 517 mieszkańców. Szata
roślinna jest zróżnicowana, rosną tu deszczowe lasy górskie. Na wybrzeżach występuję roślinność pustynna,
tylko mchy i porosty. W Peru jest dużo ryb, ponieważ wody przybrzeżne, które są ciepłe mieszają się z zimnymi
wodami głębinowymi. Żyją tutaj pelikany, największe mają rozmiary dorosłego człowieka o długości skrzydeł
2,5 m. Worki, które znajdują się pod żuchwą, mają pojemność 10l. Łapią ryby i przy okazji wodę.
Zimny prąd opływa wybrzeże Ameryki Południowej, niesie ogromne masy zimnej wody, które
powodują pustynnienie, wysuszenie tych terenów. Ludzie próbują z tym walczyć i sztucznie nawadniają pola,
przeważnie kończy się to niepowodzeniem. Wystarczy kilka, kilkanaście lat i wszystko obraca się znowu w
piasek.
Płyta Nazca próbuje dostać się pod kontynent Ameryki Południowej, powoduje to wybuchy wulkanów,
mocne trzęsienia ziemi, nie ma miesiąca, żeby ziemia się nie ruszała.
Góry Andy – góry fałdowe zajmują dużą część powierzchni Peru. Jest to najdłuższy na planecie łańcuch
górski. Andy mają 9000 km długości. Mają surowy, chłodny klimat górski. Nie ma tu drzew.
W Peru jest bardzo dużo wulkanów np. Ubinos (5 672 m n.p.m.), Chachani ( 6 057 m n.p.m.), Ampato
(6 288 m n.p.m.), Salcantay (6 271 m n.p.m.). Peru jest położone w strefie międzyzwrotnikowej. W wodach
Oceanu Spokojnego unosi się plankton, czyli organizmy żywe. Są one zbyt słabe, aby mogły się przeciwstawić
prądom wodnym i wiatrom. Plankton stanowi pożywienie wielu zwierząt wodnych.
Jezioro Titicaca – średnia głębokość ok. 100 m. Jest ono porośnięte przez trawę, miejscowi mówią na tą
trawę „totora”. Na jeziorze znajduję się kilkanaście wysp. Część ludzi mieszka na sztucznych wyspach, które
upletli z trawy, mają one 1-2 m grubości. Wyspa cały czas odpada od spodu, dlatego od góry cały czas trzeba
nakładać kolejne warstwy świeżej trawy (co 2, 3 tygodnie). Co ciekawe wszystko mają z trawy: dom, ściany,
łóżko, dach, a nawet łódki. Trawa służy tam do wszystkiego. Gdy brakuje pożywienia – jedzą trawę. Jest tam
pływający sklep. Szkoła jest też wyspą, codziennie rano łódź kursuje od wyspy do wyspy i zbiera dzieci.
II Atrakcje historyczne
W Limie znajduje się kościół. W środku kościoła, co kilkanaście metrów w posadce są otwory przez
które widać to, co znajduje się pod kościołem, czyli ogromne cmentarzysko. Znajduje się tam ok. 100 tys. ciał.
1
Tak po śmierci chowano tamtejszą ludność, ponieważ twierdzą, że im bliżej człowiek spoczywa kościoła, tym
bliżej ma do nieba. Tylko najbogatszych stać było na taki pochówek.
W mieście Ica, w muzeum dominują tam dwie cywilizacje Naska i Parakas. Setki tysięcy lat temu ich szamani
przeprowadzali zabiegi np. gdy kogoś bolała głów, to „otwierali głowę”, robili to bez znieczulenia. Lekarze
dzisiaj twierdzą, że większa część pacjentów przeżywała te zabiegi, lecz nie wszyscy.
Robiono także deformację głów (głowa była dwa razy wyższa). Gdy rodziły się dzieci, rodzice od razu
obwiązywali im głowy, by uzyskać deformację czaszki. Wierzono wtedy, że człowiek z wyższą głową należy do
wyższej grupy społecznej.
Na płytach Nazca znajdowało się bardzo dużo rysunków: kaktus, świecznik, drzewo, małpa, pies,
wieloryb, pająk... Dawno temu ludzie rozgrzebywali kamienie i wydobywali na wierzch sam piasek. Jest wiele
teorii, które mówią o powstaniu tych znaków. Najbardziej popularna mówi, że znaki są mapą nieba, każda
figura, kształt ma odpowiadać jakiemuś gwiazdozbiorowi. Inna mówi, że znaki to miejsce pielgrzymowania przez każdy znak można przejść.
W Cuzco są góry, gdzie setki lat temu była tam gigantyczna twierdza, której bronili wojownicy.
Twierdza zbudowana była z ogromnych bloków skalnych, kamieni, głazów, które ważą ok. 300t. Między tymi
skałami nie ma nawet ani milimetra odstępu. Wszystko było do siebie idealnie dopasowane. Nie używali
żadnych zapraw, nie mieli zwierząt pociągowych, nie znali koła. Do dzisiaj nie wiadomo jak to układali. Wiele
ludzi nie ma pieniędzy, żeby mieszkać w mieście żyją w okolicznych górach. Codziennie rano schodzą na dół
do miasta, do pracy, a na noc wracają w góry, do swoich domów.
Cuzco – dawna stolica Inków; w języku Inków oznaczało pępek świata. Machu Picchu – najlepiej
zachowane inkaskie miasto, strzeżone przez szczyty górskie. Ludzie na Machu Picchu żyli bardzo krótko,
niecałe 100 lat i opuścili swoją górską siedzibę – nie wiadomo dlaczego to zrobili. Hiszpanie przez 400 lat nie
mieli pojęcia o istnieniu Machu Picchu, ponieważ Hiszpanie nigdy tutaj nie dotarli. Miasto zostało odkryte
przez przypadek ponad 100 lat temu (w 1911 roku) przez amerykańskiego archeologa Hirama Binghama III.
Wszystko na Machu Picchu wyglądało jakby ludzie zniknęli parę tygodni temu, a nie setki lat. Na starym
szczycie (Machu Picchu) znajdują się domy, coś podobnego do naszego rynku, świątynie, cmentarz. Machu
Picchu sąsiaduje z młodym szczytem – Huayna Picchu. Na młody szczyt, który jest wyższy, prowadzi tylko
jedna droga, która ma 1200 stopni – bez poręczy. Machu Picchu dzieli się na dwie części pola uprawne i miasto.
Budowle są takie same, jak w Cuzco, dokładnie dopasowane, kamyczek do kamyczka.
Inkowie – to rdzenni mieszkańcy Ameryki Południowej. Obszar dzisiejszego Peru podbili Hiszpanie.
Imperium Inków, było bardzo osłabione wojną domową oraz epidemią ospy. Francisco Pizarro wykorzystał
sytuację i zaprosił zwycięskiego władcę Inków wraz z gronem szlachty inkaskiej na przyjęcie. Podczas uczty
Inkowie zostali napadnięci i wymordowani, oszczędzono tylko władcę. Inkowie obiecali Hiszpanom za jego
wolność za 6 ton złota i 12 ton srebra – dostali to. Mimo spełnionego warunku władca został skazany na śmierć
2
przez spalenie na stosie, lecz zmieniono mu wyrok śmierci na uduszenie, ponieważ według wierzeń Inków
spalenie ciała było równoznaczne z zabiciem duszy. Ciało władcy Inków zostało potajemnie wykopane w nocy
przez Indian i ukryte. Po śmierci Atahualpy armia Pizarro opanowała w ciągu kilku lat całe imperium Inków.
Inkowie zajmowali się rolnictwem uprawiając ziemniaki, kukurydzę oraz hodowali lamy i alpaki. Inkowie
obchodzą święto słońca. Dla nich słońce było bogiem. Ich władca uznawany był za syna słońca.
Miasto Arequipa – białe miasto zbudowane z białej skały pochodzenia wulkanicznego. Leży przy
aktywnych wulkanach. W 1995 roku na najgroźniejszy wulkan w okolicy Ampato weszło dwóch przyjaciół.
Doszło do erupcji i oczom wspinaczy ukazał się grobowiec. Po kilku godzinach kopania dostali się do środka i
znaleźli ciało młodej dziewczyny Juanity. Kilkaset lat temu Inkowie, dla których wulkany to byli bogowie, nie
wiedzieli skąd biorą się ich wybuchy. Dlatego co kilka lat na szczycie każdego wulkanu składali w ofierze
człowieka po to, aby nie dochodziło do erupcji, tak chcieli przebłagać wulkan.
III Atrakcje społeczne
Peruwiańczycy na śniadanie jedzą rosół. Ich kuchnia jest podobna do naszej. Na obiad jedzą ceriche.
Ceriche składa się z ziemniaków (czerwonych, słodkich), ryby, która znajduje się pod warstwą świeżej cebuli i
białej kukurydzy. Jest podawana na zimno. Odświętnym danie w Peru są świnki morskie, które są tylko
obdzierane ze skóry i pieczone – smakują jak kurczak. Ciekawostka do tego – w kościele przy samym ołtarzu
znajduje się obraz „Ostatnia Wieczerza” i obok kielicha z winem leży świnka morska. Mają tam bardzo dużo
owoców, takich których nie ma w Polsce np. chirimoya, pepino (słodki ogórek). Jest tam ponad 5 tys. odmian
ziemniaków, 40 rodzajów kukurydzy. Z czarnej kukurydzy robią napój chicha – podobny do naszej coli. Sposób
w jaki go robią jest bardzo ciekawy mianowicie kobiety na targach trą kolby czarnej kukurydzy na papkę,
potem bardzo dokładnie ją przeżuwają i wypluwają do miski. Według Peruwiańczyków najlepsza chicha jest
wtedy, gdy robiła ją kobieta, która miała mało zębów. Bo im mniej zębów, tym więcej śliny. Kobiety noszą
dzieci w takich trójkątnych chustach na plecach. Dziecko wtedy czuje bliskość mamy, poczucie
bezpieczeństwa.
Ludzie żyją na wyspach skromnie, w małych glinianych domkach. I bardzo ciekawe jest to, że to
kobiety zajmują się rolnictwem, a mężczyźni szydełkowaniem – robieniem na drutach m.in. ubrań, czapek,
szalików. Ich stroje bardzo dużo mówią o człowieku. Gdy dzieci się urodzą przez 5 lat wszystkie ubierane są
tak samo. Później dziewczynki wyglądają tak, ze da się je odróżnić, czyli zakładają spódnice, a chłopcy spodnie
i czapki (przez cały rok chodzą w czapkach). Gdy chłopiec jest niepełnoletni pompon czapki musi mieć z tyłu.
Mężczyźni, którzy są pełnoletni noszą czapkę z pomponem z lewej strony. Kobiety wybierają sobie mężów,
który jej się spodoba zostaje jej mężem. Panowie nie mają nic do powiedzenia, nie ważne, że mu się
dziewczyna nie podoba, musi się z nią ożenić. Po ślubie zmieniają kolor czapek na czerwony. Ułożenie
pompona niezbędnego elementu każdej czapki tez dużo mówi o mężczyźnie, np. ile ma dzieci. Ubiór kobiet jest
3
podobny, tylko rozróżnia się je po kolorze spódnicy.
Na wyspie zbudowanej z trawy pływającej po jeziorze Titicaca, gdy wystąpi kłótnia, rodziny przecinają
swoją wyspę piłą na dwie części. Jedna rodzina odpływa w jedną stronę, a druga w drugą. Przeciętej wyspy nie
można ponownie połączyć.
4