tegoroczną laureatką nagrody im. krzysztofa

TEGOROCZNĄ LAUREATKĄ NAGRODY IM. KRZYSZTOFA
KIEŚLOWSKIEGO JEST...
Dodano: 03.11.2016
Jessica Lange. Amerykańska aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna, zaangażowana
społecznie aktywistka, fotograf, której prace wystawiano na dwóch kontynentach,
nonkonformistka będąca od dekad wzorem do naśladowania dla wielu młodych ludzi. Laureatka
„potrójnej aktorskiej korony” obejmującej statuetki Oscara® (zdobyła dwie), Emmy® (zdobyła
trzy) oraz Tony® ; nagrodzona również pięcioma Złotymi Globami® i uznawana za jedną z
największych aktorek swego pokolenia. Ambasadorka dobrej woli UNICEF, która podróżowała
do Demokratycznej Republiki Konga oraz Rosji, by naświetlać problemy rosnącej plagi gwałtów
oraz nieustającego zagrożenia HIV/AIDS. Poszukująca nieustannie nowych środków wyrazu
autorka kilku serii czarno-białych fotografii, na których uwieczniła piękno i prostotę ludzkiego
życia na różnych szerokościach geograficznych. Prawdziwa artystka, pełna nieskończonej
pasji i niespożytej energii, która zanim osiągnęła powyższe wyróżnienia, poświęciła kilka lat
młodzieńczego życia na beatnikowe z natury podróże po Europie i Ameryce Północnej, gdzie
ukształtowała swą artystyczną osobowość.
Jessica Lange,
fot. dzięki uprzejmości Jessiki Lange
Powyższych kilka zdań nie jest w stanie w pełni, ani nawet w niewielkim procencie, oddać
prawdy na temat Jessiki Lange. Kreślą one jednak obraz kobiety, która ukochała ponad
wszystko kulturę i sztukę, próbując wykorzystywać uzyskaną sławę do propagowania myśli
humanistycznej oraz wspomagania tych, którym świat odbiera często prawo głosu. Właśnie
takich cech poszukujemy u artystów wyróżnianych na Camerimage Nagrodą im. Krzysztofa
Kieślowskiego, jednego z największych humanistów światowego kina. Jest nam niezmiernie
miło ogłosić, iż Jessica Lange przyleci w listopadzie do Bydgoszczy, by odebrać nagrodę w
tra k c i e 24. edycji Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych
CAMERIMAGE. Artystka zaprezentuje również wybór swoich fotografii, w ramach wystawy
zatytułowanej UNSEEN [NIEUCHWYTNE].
Kadr z filmu "Listonosz zawsze dzwoni dwa razy"
Jeśli inspirować się wyłącznie wyglądem zewnętrznym, Jessica Lange, seksowna blondynka o
figlarnych oczach i pociągających kształtach, powinna była zostać zamknięta w złotej klatce
stereotypu aktorki specjalizującej się w rolach rozerotyzowanych kobiet zmuszających mężczyzn
do popełniania różnych grzechów. Tak o niej myślał słynny producent Dino De Laurentiis, który
zatrudnił nie mającą większego doświadczenia, ale nadrabiającą urodą blondynkę do swojego
King Konga, podpisując z nią intratny kontrakt na kilka kolejnych podobnych produkcji. Zupełnie
inaczej postrzegali ją kilka lat później Jack Nicholson i reżyser Bob Rafelson, dostrzegając w
atrakcyjnym ciele inteligentną i wrażliwą aktorkę o wielkim talencie. Ich wspólny projekt,
Listonosz zawsze dzwoni dwa razy, pozwolił Jessice pokazać publiczności swoje prawdziwe
oblicze. Lange była objawieniem, łącząc w roli Cory Papadakis olśniewającą urodę oraz tragizm
godny największych femme fatale amerykańskiego kina. Był rok 1981, od King Konga Johna
Guillermina i zerwanego kontraktu z De Laurentiisem minęło już prawie pięć lat, a Jessica
Lange postawiła pierwsze kroki na drodze, która doprowadziła ją do dzisiejszego statusu.
Kadr z filmu "Tootsie"
Mimo negatywnych recenzji King Kong Johna Guillermina był dla Lange, chwalonej za bycie
jednym z nielicznych jasnych punktów tej produkcji, dobrym startem w branży. Parę lat wcześniej
wróciła z Europy, gdzie uczyła się między innymi pantomimy. W Stanach pracowała jako
kelnerka oraz modelka, przywitała więc z radością okazję do zabłyśnięcia w kinie. Gdy pokazała
później w Listonoszu... oraz komediowej Tootsie Sydneya Pollacka, że nie jest kolejną
sezonową blondynką, lecz młodą artystką z wielkimi ambicjami, efekt był jeszcze bardziej
zachwycający. Za ten drugi film otrzymała Oscara® w kategorii „Najlepsza aktorka
drugoplanowa”. W tym samym roku była również nominowana za pierwszoplanową rolę we
Frances Graeme'a Clifforda, historii błyskawicznego sukcesu i bolesnego upadku aktorki
Frances Farmer. Dla takich ról została stworzona – skomplikowanych kobiet skrywających pod
atrakcyjną fizycznością ogromne pokłady dobroci, grzechu, wrażliwości bądź skłonności do
autodestrukcji. Na graniu takich ról spędziła większą część lat 80. i 90., nie poddając się
pokusom celebryckiej sławy.
Kadr z filmu "Błękit nieba"
z biegiem czasu przyszły kolejne wielkie role, które widzom poszukującym ambitniejszej
rozrywki gwarantowały filmową jakość, ale nie były w stanie zawojować box-office'u. Lange
wyprodukowała i zagrała główną rolę w zaangażowanej społecznie Pułapce Richarda
Pearce'a, opowieści o trudnej egzystencji małżeństwa amerykańskich farmerów. W Słodkich
marzeniach Karela Reisza wcieliła się, przy donośnym aplauzie krytyków, w Patsy Cline,
tragicznie zmarłą legendę muzyki country. W intensywnym dramacie Pozytywka CostyGavrasa pokazała się z najlepszej strony w roli adwokat broniącej ojca oskarżonego o zbrodnie
wojenne. Z kolei w Daleko na północy Sama Sheparda, z którym prywatnie związała się kilka
lat wcześniej, powróciła do rodzimej Minnesoty, tworząc kolejną postać mocnej kobiety o
kruchym wnętrzu. Lange nie unikała bardziej komercyjnych projektów, zapisując na swoim
koncie między innymi Przylądek strachu Martina Scorsese i Rob Roya Michaela CatonaJonesa. Jednakże jej aktorskie instynkty pchały ją w kierunku takich ról jak autodestrukcyjna
Carly Marshall z Błękitu nieba Tony'ego Richardsona, za którą zdobyła drugiego Oscara® –
tym razem w kategorii „Najlepsza aktorka pierwszoplanowa”.
Kadr z filmu "Tytus Andronikus"
Lata 90. były również dla Lange okresem łączenia obowiązków macierzyńskich (w poprzedniej
dekadzie urodziła dwie córki i syna) oraz poszukiwania nowych aktorskich wyzwań.
Zadebiutowała na Broadwayu rolą Blanche DuBois w adaptacji Tramwaju zwanego
pożądaniem Tennessee'ego Williamsa, którego twórczość fascynowała ją przez całą karierę.
Oddaliła się jeszcze bardziej od Hollywood, co przyniosło między innymi rolę w
eksperymentalnym Tytusie Andronikusie Julie Taymor, który nawiązywał ciekawy dialog z
oryginalnym dziełem Szekspira. Pierwsza dekada XXI wieku minęła Lange w większości na
zajęciach pozafilmowych. To właśnie wtedy rozpoczęła działalność w UNICEF oraz zaczęła
myśleć poważniej o fotografii. Wystąpiła w tym czasie między innymi na drugim planie w Dużej
rybie Tima Burtona oraz Broken Flowers Jima Jarmuscha. Stan ten uległ zmianie na
przełomie dekad, gdy aktorka przeniosła się do telewizji, tworząc fantastyczną kreację „Dużej
Edie” w Szarych ogrodach Michaela Sucsy'ego oraz występując w czterech sezonach szalenie
popularnego serialu Ryana Murphy'ego i Brada Falchuka American Horror Story.
Kadr z serialu "American Horror Story"
Obrana przez Jessicę Lange nowa ścieżka kariery prowadzi ją w wielu ciekawych kierunkach.
Następnym krokiem będzie wyprodukowany wraz z Ryanem Murphym, Bradem Pittem i
Susan Sarandon mini-serial Feud, w którym aktorka wcieli się w legendarną Joan Crawford
ścierającą się z Bette Davis na planie Co się zdarzyło Baby Jane? Roberta Aldricha.
Telewizyjne sukcesy stanowią bardzo dobre podsumowanie nietypowej kariery Lange, w której
aktorka wygrała z zaszufladkowaniem jako urocza i atrakcyjna blondynka z ponętnym ciałem.
Wyszła także zwycięsko z innych ważnych bitew z Fabryką Snów, przeciwstawiając się między
innymi niepisanym regułom Hollywood, które nakazują aktorkom w pewnym wieku zaniechać
ambicji i podejmować prace o mniejszej wartości artystycznej. Lange nie zdradziła przy tym
samej siebie, łącząc miłość do rodziny z uwielbieniem kina oraz pasją do różnych dziedzin
sztuki. Pozostała artystką świadomą swej powinności oraz odpowiedzialności spoczywającej na
jej barkach. To dla nas zaszczyt, że Jessica Lange przyleci do Bydgoszczy, odbierze Nagrodę
im. Krzysztofa Kieślowskiego i podzieli się z uczestnikami Camerimage swoją miłością do
kina i fotografii.