ŻELAZO

ŻELAZO
Zestaw odczynnikowy do oznaczania stężenia żelaza
Tylko do diagnostyki in vitro
Nr kat. 5034.1
3 x 50 ml
ZASTOSOWANIE
Zestaw służy do oznaczania stężenia żelaza
krwi.
(R1: 3 x 45,5 ml; R2: 1 x 13,5 ml)
w surowicy lub osoczu
ZASADA METODY
Żelazo związane w surowicy z transferyną uwalniane jest w kwaśnym
środowisku przez chlorowodorek guanidyny. Jony żelaza(III) są
redukowane przez hydroksylaminę do jonów żelaza(II), które w reakcji
z ferenem tworzą barwny kompleks. Intensywnośc zabarwienia
mierzona przy długości fali 600 nm (578 – 610 nm) jest proporcjonalna
do stężenia żelaza w próbce.
MATERIAŁ DO BADAŃ
Surowica lub osocze pobrane zgodnie ze standardowymi procedurami.
Jako antykoagulant może być stosowana heparyna. Nie stosować osocza
pobranego na EDTA!
Próbki można przechowywać do 7 dni w temp. 2-8°C.
WARTOŚCI PRAWIDŁOWE
Mężczyźni:
59 – 158 µg/dl (11 – 28 µmol/l)
Kobiety:
37 – 145 µg/dl (6,6 – 26 µmol/l)
Podane wartości należy traktować jako orientacyjne. Zaleca się, aby
każde laboratorium określiło własne zakresy wartości prawidłowych.
SKŁAD ODCZYNNIKÓW
R1
Bufor octanowy pH 4,75
Chlorowodorek guanidyny
Tiomocznik
Chlorowodorek hydroksylaminy
Niereaktywne detergenty i stabilizatory
R2
Bufor octanowy pH 4,75
Feren
Tiomocznik
Niereaktywne detergenty i stabilizatory
200 mmol/l
3 mol/l
20 mmol/l
200 mmol/l
200 mmol/l
8,8 mmol/l
20 mmol/l
PRZYGOTOWANIE ODCZYNNIKÓW
Odczynniki są gotowe do użytku.
PRZECHOWYWANIE ODCZYNNIKÓW
Przechowywać w temp. 2-8°C w oryginalnych, zamkniętych
opakowaniach. Chronić przed kontaminacją i bezpośrednim działaniem
światła. Nie zamrażać.
Po otwarciu odczynniki prawidłowo przechowywane i chronione przed
zanieczyszczeniem są stabilne do daty ważności podanej na
opakowaniu.
CHARAKTERYSTYKA UŻYTKOWA
Limit detekcji: 5 µg/dl (0,90 µmol/l)
Odtwarzalność (między seriami oznaczeń):
I
II
poziom
18
18
n
46,95
184,62
średnia (µg/dl)
8,40
33,05
średnia (µmol/l)
< 6,00 %
< 3,50%
% CV
Korelacje:
Badania korelacji wyników z wynikami uzyskanymi za pomocą
odczynników referencyjnych nie wykazały znaczących różnic.
Dokładne wyniki badań są dostępne na życzenie.
Interferencje:
Bilirubina do 10 mg/dl nie wpływa na wyniki oznaczeń.
Inne substancje i leki mogą interferować.
KONTROLA POPRAWNOŚCI DZIAŁANIA
Do kontroli jakości oznaczeń stosować surowice kontrolne z
wartościami żelaza zmetrykowanymi dla metody z ferenem lub innej
równoważnej metody.
DODATKOWE MATERIAŁY I WYPOSAŻENIE
- Fotometr lub analizator automatyczny umożliwiający
absorbancji przy długości fali 578-610 nm.
- Wzorzec żelaza lub kalibrator
- Standardowe wyposażenie laboratorium diagnostycznego.
WYKONANIE OZNACZENIA
Do probówek reakcyjnych napipetować:
Próba odczynnikowa
Wzorzec (PW) /
(PO)
próbka (PB)
Odczynnik R1
1000 µl
1000 µl
Doprowadzić do temperatury oznaczenia, następnie dodać:
Wzorzec/ próbka
--100 µl
Woda dest.
100 µl
--Dokładnie wymieszać, inkubować przez 5 minut w temperaturze
oznaczenia (25°C – 37°C). Odczytać absorbancję A1 wzorca (PW)
i próbki (PB) wobec próby odczynnikowej (PO) przy długości fali
578 – 610 nm. Następnie dodać:
Odczynnik R2
100 µl
100 µl
Dokładnie wymieszać, inkubować przez 5 minut w temperaturze
oznaczenia. Ponownie wyzerować aparat na próbę odczynnikową (PO)
i odczytać absorbancję A2 wzorca (PW) i próbki (PB) przy długości fali
578 – 610 nm.
OBLICZENIA
A2 (PB) – A1(PB)
Stężenie żelaza = ---------------------- x stęż. wzorca
A2 (PW) – A1(PW)
Czułość: 0,5 mA x dl / µg (2,85 mA x l / µmol)
Liniowość: 1000 µg/dl (179 µmol/l)
Powtarzalność (w serii oznaczeń):
poziom
I
17
n
47,52
średnia (g/dl)
8,51
średnia (µmol/dl)
< 4,00 %
% CV
II
18
178,36
31,93
< 2,50 %
pomiar
14-04-2009
INFORMACJE DODATKOWE
1. Odczynnik R1 zawiera chlorowodorek guanidyny i chlorowodorek
hydroksylaminy i jest klasyfikowany jako szkodliwy (Xn). Przy
pracy z odczynnikiem stosować rękawice ochronne; unikać
kontaktu odczynnika z oczami i skórą.
2. W przypadku stosowania naczyń i sprzętu wielokrotnego użytku,
mających bezpośredni kontakt z odczynnikiem, należy przed
użyciem wypłukać je w 1% roztworze HCl i kilkakrotnie w wodzie
dejonizowanej.
3. Odpady utylizować zgodnie z obowiązującymi przepisami – przez
termiczne przekształcanie lub odpowiednimi metodami obróbki
fizyczno-chemicznej.
4. Wzorzec żelaza i multikalibrator do analizatorów automatycznych
należy nabywać osobno.
REFERENCJE
1. Goodwin J. F., Murphy B., Guillemette M.: Direct measurement of
serum iron and binding capacity. Clin. Chem. 12, 47-57 (1966).
2. Persijn J. P., Van der Slik W., Riethorst A.: Determination of serum
iron and latent iron-binding capacity (LIBC). Clin. Chim. Acta 35,
91-98 (1971).
3. Weippl G., Pantlitschko M., Bauer P., Lund S.: SerumeisenNormalwerte und statistische Verteilung der Einzelwerte bei Mann
und Frau. Blut 27, 261 (1973).
4. Valcour A. A., Krzymowski G., Onoroski M., Bowers G. N.,
McComb R. B.: Proposed reference method for iron in serum used
to evaluate two automated iron methods. Clin. Chem. 36, 17891792 (1990).
5. Young D. S.: Effects of drugs on clinical laboratory tests, AACC
Press, 4th ed. (1995).
14-04-2009