Trombocyt - e-Szkoła Wielkopolska

Trombocyt
Trombocyt, płytka krwi (dawn. płytka Bizzozera) – morfotyczny składnik krwi,
podłużny strzępek komórki pozbawiony jądra komórkowego, niezdolny do
poruszania się, niewykazujący oznak życia, odgrywający u większości kręgowców
istotną rolę w procesach krzepnięcia krwi.
Są to dyskowate struktury, mniejsze od pozostałych komórkowych składników
krwi
człowieka,
otoczone
błoną
komórkową
fragmenty
cytoplazmy
megakariocytów, które znajdują się w szpiku kostnym. Zawierają w cytoplazmie
szereg ziarnistości zawierających liczne mediatory biologiczne, a na powierzchni
glikoproteiny spełniające funkcje receptorowe. Płytki krwi są odpowiedzialne za
proces inicjacji krzepnięcia, fibrynolizy i skurczu naczyń krwionośnych. W razie
uszkodzenia tkanki, w osoczu rozpoczyna się seria reakcji chemicznych, w wyniku
których fibrynogen zostaje przekształcony w cząsteczki fibryny, te zaś zlepiają
się, tworząc siateczkę zasklepiającą ranę. W siatce tej więzną następnie
erytrocyty i trombocyty – w wyniku czego powstaje skrzep. Płytki krwi nie
przypominają ani białych krwinek (leukocytów), ani czerwonych krwinek
(erytrocytów).
U człowieka mikrolitr (mm³) osocza zawiera typowo 150–400 tys. płytek krwi
Żyją od 8 do 10 dni.
Zaburzenia związane z płytkami krwi:
•
•
•
trombocytopenia (małopłytkowość) – obniżona poniżej normy liczba płytek
krwi.
trombocytoza lub trombocytemia – zwiększona powyżej normy liczba
płytek.
trombastenia lub trombopatia – upośledzenie funkcji płytek.
Koncentrat płytkowy uzyskuje się z krwi oddawanej przez krwiodawców w
procesie trombaferezy.