NARODZENIE NAJŚW. MARYI PANNY

8 września 2016 r. – Czwartek
NARODZENIE NAJŚW. MARYI PANNY
Nativitate Beatae Mariae Virginis - II classis
Commemoratio: S. Hadriani Mart.
Tempora: Feria Quinta infra Hebdomadam XVI post Octavam Pentecostes
8 września 2016r. - kolor szat biały - Czwartek – NARODZENIE NAJŚW. MARYI PANNY (2. kl), Msza wł., Gloria,
w Mszach czytanych 2. modlitwa: Wspomnienie św. Hadriana, Męczennika, Credo, prefacja o NMP (Et te in Nativitate).
Pismo Święte nigdzie nie wspomina o narodzinach Maryi. Tradycja jednak przekazuje, że Jej rodzicami byli św.
Anna i św. Joachim. Byli oni pobożnymi Żydami. Mimo sędziwego wieku nie mieli dziecka. W tamtych czasach uważane to
było za karę za grzechy przodków. Dlatego Anna i Joachim gorliwie prosili Boga o dziecko. Bóg wysłuchał ich próśb
i w nagrodę za pokładaną w Nim bezgraniczną ufność sprawił, że Anna urodziła córkę, Maryję.
Nie znamy miejsca urodzenia Maryi ani też daty Jej przyjścia na ziemię. Według wszelkich dostępnych nam informacji,
Maryja przyszła na świat pomiędzy 20. a 16. rokiem przed narodzeniem Pana Jezusa.
Z pism apokryficznych mówiących o Maryi należałoby wymienić przede wszystkim: Protoewangelię Jakuba, Ewangelię
Pseudo-Mateusza, Ewangelię Narodzenia Maryi, Ewangelię arabską o młodości Chrystusa, Historię Józefa Cieśli i Księgę
o przejściu Maryi. Największy wpływ wywarła na tradycję Kościoła Protoewangelia Jakuba. Pochodzi ona bowiem z roku
ok. 150, jest więc bardzo bliska Ewangelii według św. Jana. Stamtąd właśnie dowiadujemy się, że rodzicami Maryi byli św.
Joachim i św. Anna, i że Maryja jako kilkuletnie dziecię została przez rodziców ofiarowana w świątyni, gdzie też zamieszkała. Śladem tego opisu jest obchodzone w Kościele w dniu 21 listopada wspomnienie Ofiarowania Najświętszej Maryi
Panny. Pierwsze wzmianki o liturgicznym obchodzie narodzin Maryi pochodzą z VI w. Święto powstało prawdopodobnie
w Syrii, gdy po Soborze Efeskim kult maryjny w Kościele przybrał zdecydowanie na sile. Wprowadzenie tego święta przypisuje się papieżowi św. Sergiuszowi I w 688 r. Na Wschodzie uroczystość ta musiała istnieć wcześniej, bo kazania-homilie
wygłaszali o niej św. German (+ 732) i św. Jan Damasceński (+ 749). W Rzymie gromadzono się w dniu tego święta w kościele św. Adriana, który był przerobiony z dawnej sali senatu rzymskiego, po czym w uroczystej procesji udawali się wszyscy
z zapalonymi świecami do bazyliki Matki Bożej Większej.
Datę 8 września Kościół przyjął ze Wschodu - w tym dniu obchód ten znajdował się w sakramentarzach gelazjańskim i gregoriańskim. Święto rozszerzało się w Kościele dość wolno - wynikało to m.in. z tego, że wszelkie informacje o okolicznościach narodzenia Bożej Rodzicielki pochodziły z apokryfów.
Dzisiejsze święto przypomina nam, że Maryja była zwykłym człowiekiem. Choć zachowana od zepsucia grzechu,
przez całe życie posiadała wolną wolę, nie była do niczego zdeterminowana. Tak jak każdy z nas miała swoich rodziców,
rosła, bawiła się, pomagała w prowadzeniu domu, miała swoich znajomych i krewnych. Dopiero Jej zaufanie, posłuszeństwo i pełna zawierzenia odpowiedź na Boży głos sprawiły, że "będą Ją chwalić wszystkie pokolenia".(źródło: brewiarz.pl)
2 klasy
Szaty białe
INTROITUS:
Seduliusz
Bądź pozdrowiona święta Rodzicielko, Panno, któraś Salve, sancta Parens, eníxa puérpera Regem:
zrodziła Króla, co niebem i ziemią rządzi na wieki wie- qui coelum terrámque regit in saecula sæculóków.
rum.
Ps 44,2
Ps. Z mego serca płynie piękne słowo, pieśń moją śpie- Eructávit cor meum verbum bonum: dico ego
wam dla Króla. V. Chwała Ojcu.
ópera mea Regi.V. Glória Patri.
ORATIO:
Nativitate Beatae Mariae Virginis
Udziel, prosimy Cię, Panie, sługom swoim darów łaski Fámulis tuis, quaesumus, Dómine, coeléstis
niebieskiej, a jako Boskie Macierzyństwo Przenaj- grátiæ munus impertíre: ut, quibus beátæ Vírświętszej Dziewicy stało się zbawienia naszego począt- ginis partus éxstitit salútis exórdium; Nakiem, tak niech uroczystość Jej Narodzenia wyjedna tivitátis eius votíva sollémnitas pacis tríbuat
increméntum. Per Dominum.
nam przymnożenie darów pokoju. Przez Pana.
Prosimy Cię, wszechmogący Boże, abyśmy obchodząc
urodziny dla nieba świętego Hadriana, Twego Męczennika, za jego przyczyną utwierdzili się w miłości
Twojego imienia. Przez Pana.
LECTIO:
S. Hadriani Mart.
Præsta, quaesumus, omnípotens Deus: ut, qui
beáti Hadriáni Mártyris tui natalítia cólimus,
intercessióne eius, in tui nóminis amóre roborémur. Per Dominum.
Prz 8,22-35
Słowa odnoszące się do Mądrości Bożej Kościół stosuje do Najświętszej Dziewicy. Maryja od wieków była obecna w myśli
Boga i z Jego woli otrzymała przywilej Niepokalanego Poczęcia. Stała się «Stolicą Mądrości Wcielonej» i przewodniczką
w życiu duchowym.
Pan posiadł mnie na początku dróg swoich, zanim cokolwiek od początku uczynił. Od wieków zrządzona
jestem i od starodawna, zanim ziemia powstała. Nie
było jeszcze przepaści, a jam poczęta była. Jeszcze nie
wytrysnęły źródła wód, jeszcze ciężarem swym nie
stanęły góry: przed pagórkami jam była zrodzona.
Jeszcze nie uczynił był ziemi ni rzek, ni zawias okręgu
ziemi. Gdy niebiosa urządzał, byłam przy tym: gdy
nad przepaścią krąg ziemski utwierdzał, gdy w górze
umacniał niebiosa i w karby ujmował źródła wód, gdy
Dóminus possédit me in inítio viárum suárum,
ántequam quidquam fáceret a princípio. Ab
ætérno ordináta sum, et ex antíquis, ántequam
terra fíeret. Nondum erant abýssi, et ego iam
concépta eram: necdum fontes aquárum erúperant: necdum montes gravi mole constíterant:
ante colles ego parturiébar: adhuc terram nonfécerat et flúmina et cárdines orbis terræ.
Quando præparábat coelos, áderam: quando
certa lege et gyro vallábat abýssos: quando ae-
morzu zakreślał granice jego i wodom nadawał prawo,
by nie przekraczały swych granic, gdy ziemię ustalał
w posadach. Z Nim byłam wszystko wespół urządzając
i radowałam się na każdy dzień, igrając ciągle przed
Jego obliczem, igrając na ziemskim okręgu — a rozkosz moja przebywać wśród synów ludzkich. Teraz
więc, synowie, słuchajcie mnie: Błogosławieni, którzy
strzegą dróg moich. Słuchajcie nauki, a bądźcie mądrzy i nie od rzucajcie jej. Błogosławiony człowiek,
który mnie słucha i który czuwa co dzień u drzwi moich i strzeże podwojów mej bramy. Kto mnie znajdzie,
znajdzie życie i wyczerpie zbawienie od Pana.
GRADUALE:
Błogosławionaś i godna uwielbienia Panno Maryjo:
któraś bez zmazy dziewictwa stała się Matką Zbawiciela. V. Panno Bogarodzico! Ten, którego świat ogarnąć nie zdoła, w Twoim się zamknął łonie, stawszy się
człowiekiem.
ALLELUJA:
Alleluja, alleluja. V. Najszczęśliwszaś święta Panno
Maryjo i wszelkiej chwały najgodniejsza: z Ciebie bowiem wzeszło Słońce sprawiedliwości, Chrystus, Bóg
nasz. Alleluja.
EVANGELIUM:
thera firmábat sursum et librábat fontes
aquárum: quando circúmdabat mari términum
suum et legem ponébat aquis, ne transírent
fines suos: quando appendébat fundaménta
terræ. Cum eo eram cuncta compónens: et delectábar per síngulos dies, ludens coram eo omni
témpore: ludens in orbe terrárum: et delíciæ
meæ esse cum fíliis hóminum. Nunc ergo, fílii,
audíte me: Beáti, qui custódiunt vias meas. Audíte disciplínam, et estóte sapiéntes, et nolíte
abiícere eam. Beátus homo, qui audit me et qui
vígilat ad fores meas cotídie, et obsérvat ad
postes óstii mei. Qui me invénerit, invéniet vitam et háuriet salútem a Dómino.
Benedícta et venerábilis es, Virgo Maria: quæ
sine tactu pudóris invénta es Mater Salvatóris.
V. Virgo, Dei Génetrix, quem totus non capit orbis, in tua se clausit víscera factus homo.
Alleluia, alleluia. V. Felix es, sacra Virgo María,
et omni laude digníssima: quia ex te ortus est sol
iustítiæ, Christus, Deus noster. Allelúia.
Mt 1,1-16
Syn Boży stał się prawdziwym człowiekiem. Jako człowiek jest potomkiem Abrahama i Dawida, którzy otrzymali obietnice
mesjańskie. Maryja pochodziła z rodu Dawida i była dziedziczką obietnic danych Jej przodkom.
Księga rodowodu Jezusa Chrystusa, syna Dawidowego, syna Abrahamowego. Abraham zrodził Izaaka.
A Izaak zrodził Jakuba. A Jakub zrodził Judę i braci
jego. A Juda zrodził Faresa i Zarę z Tamary. A Fares
zrodził, Ezrona. A Ezron zrodzi Arama. A Aram zrodzi
Aminadaba, Aminadab zaś zrodził Naassona. A Naasson zrodził Salmona: A Salmon zrodził Booza z Rahaby. A Booz zrodzii Obeda z Rut. A Obed zrodził Jessego. Jesse zaś zrodził Dawida króla. A Dawid król zrodził Salomona z tej, która była Uriaszowa. A Salomon
zrodził Roboama. A Roboam zrodził Abiasza. A Abiasz
zrodził Azę. A Aza zrodził Jozafata. A Jozafat zrodził
Jorama. A Joram zrodził Ozjasza. A Ozjasz zrodził
Joatama. A Joatam zrodzil Achaza. A Achaz zrodził
Ezechiasza. A Ezechiasz zrodził Manassesa. A Manasses zrodził Amona. A Amon zrodził Jozjasza. Jozjasz
zaś zrodził Jechoniasza i braci jego w czasie uprowadzenia do Babilonu. A po uprowadzeniu do Babilonu
Jechoniasz zrodził Salatiela. A Salatiel zrodził Zorobabela. A Zorobabel zrodził Abiuda. A Abiud zrodził
Eliakima. A Eliakim zrodził Azora. A Azor zrodził Sadoka. A Sadok zrodził Achima. A Achim zrodził Eliuda. A Eliud zrodził Eleazara. A Eleazar zrodził Matana. A Matan zrodził Jakuba. Jakub zaś zrodził Józefa,
męża Maryi, z której się narodził Jezus, zwany Chrystusem.
Liber generatiónis Iesu Christi, fílii David, fílii
Abraham. Abraham génuit Isaac. Isaac autem
génuit Iacob. Iacob autem génuit Iudam et fratres eius. Iudas autem génuit Phares et Zaram
de Thamar. Phares autem génuit Esron. Esron
autem génuit Aram. Aram autem génuit Amínadab. Amínadab autem génuit Naásson. Naásson
autem génuit Salmon. Salmon autem génuit Booz de Rahab. Booz autem génuit Obed ex Ruth.
Obed autem génuit Iesse. Iesse autem génuit
David regem. David autem rex génuit Salomónem ex ea, quæ fuit Uriæ. Sálomon autem
génuit Róboam. Róboam autem génuit Abíam.
Abías autem génuit Asa. Asa autem génuit Iosaphat. Iósaphat autem génuit Ioram. Ioram autem génuit Ozíam. Ozías autem génuit Ióatham.
Ióatham autem génuit Achaz. Achaz autem
génuit Ezechíam. Ezechías autem génuit Manássen. Manásses autem génuit Amon. Amon autem
génuit Iosíam. Iosías autem génuit Iechoníam et
fratres eius in transmigratióne Babylónis. Et
post transmigratiónem Babylónis: Iechonías
génuit Saláthiel. Saláthiel autem génuit Zoróbabel. Zoróbabel autem génuit Abiud. Abiud autem génuit Elíacim. Elíacim autem génuit Azor.
Azor autem génuit Sadoc. Sadoc autem génuit
Achim. Achim autem génuit Eliud. Eliud autem
génuit Eleázar. Eleázar autem génuit Mathan.
Mathan autem génuit Iacob. Iacob autem génuit
Ioseph, virum Maríæ, de qua natus est Iesus, qui
vocátur Christus.
OFFERTORIUM:
Błogosławiona jesteś Panno Maryjo, któraś nosiła Beáta es, Virgo María, quæ ómnium portásti
Stwórcę wszystkich. Pozostając na wieki Dziewicą, Creatórem: genuísti qui te fecit, et in ætérnum
pérmanes Virgo.
porodziłaś Tego, który Cię stworzył.
SECRETA:
Niech człowieczeństwo Jednorodzonego Syna Twego,
Panie, będzie nam pomocą; a jako On z Dziewicy narodzony, Matki swej panieństwa nie naruszył, lecz
uświęcił: tak niech w uroczystość Jej Narodzenia od
zmaz grzechowych nas oczyści i złożoną ofiarę naszą
miłą Ci uczyni, Jezus Chrystus, Pan nasz: Który
z Tobą żyje.
Przyjmij, prosimy Cię, Panie, nasze dary i modlitwy,
oczyść nas przez niebieskie tajemnice i łaskawie wysłuchaj. Przez Pana.
PRAEFATIO DE BEATA MARIA VIRGINE:
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże: I abyśmy Cię wielbili, błogosławili i wysławiali obchodząc święto Najświętszej Maryi zawsze
Dziewicy. Ona to poczęła Jednorodzonego Syna Twojego za sprawą Ducha Świętego i zachowując chwałę
dziewictwa wydała światu światłość przedwieczną,
Jezusa Chrystusa, Pana naszego. Przez Niego majestat Twój chwalą Aniołowie, uwielbiają Państwa,
z lękiem czczą Potęgi. A wspólnie z nimi w radosnym
uniesieniu sławią Niebiosa, Moce niebieskie i błogosławieni Serafini. Z nimi to, prosimy, dozwól i naszym
głosom wołać w pokornym uwielbieniu:
Nativitate Beatae Mariae Virginis
Unigéniti tui, Dómine, nobis succúrrat humánitas: ut, qui natus de Vírgine, matris integritátem
non mínuit, sed sacrávit; in Nativitátis eius
sollémniis, nostris nos piáculis éxuens, oblatiónem nostram tibi fáciat accéptam Iesus Christus, Dóminus noster: Qui tecum vivit.
S. Hadriani Mart.
Munéribus nostris, quaesumus, Dómine, precibúsque susceptis: et coeléstibus nos munda
mystériis, et cleménter exáudi. Per Dominum.
Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre,
nos tibi semper et ubique grátias ágere: Dómine
sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: Et te in
Festivitate beátæ Maríæ semper Vírginis collaudáre, benedícere et prædicáre. Quæ et
Unigénitum tuum Sancti Spíritus obumbratióne
concépit: et, virginitátis glória permanénte, lumen ætérnum mundo effúdit, Iesum Christum,
Dóminum nostrum. Per quem maiestátem tuam
laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt
Potestátes. Coeli coelorúmque Virtútes ac beáta
Séraphim sócia exsultatióne concélebrant. Cum
quibus et nostras voces ut admitti iubeas, deprecámur, súpplici confessióne dicéntes:
COMMUNIO:.
Błogosławione wnętrzności Maryi Dziewicy, które no- Beáta víscera Maríæ Vírginis, quæ portavérunt
siły Syna Ojca Przedwiecznego.
ætérni Patris Fílium.
Nativitate Beatae Mariae Virginis
Súmpsimus, Dómine, celebritátis ánnuæ votíva
sacraménta: præsta, quaesumus; ut et temporális vitæ nobis remédia praebeant et ætérnæ.
Per Dominum.
S. Hadriani Mart.
Daj, prosimy Cię, Panie Boże nasz, abyśmy się tak Da, quaesumus, Dómine, Deus noster: ut, sicut
cieszyli widokiem Twoich Świętych w wieczności, jak tuórum commemoratióne Sanctórum temporáli
z radością czcimy ich pamięć obchodem doczesnym. gratulámur offício; ita perpétuo lætémur aspécPrzez Pana.
tu. Per Dominum.
POSTCOMMUNIO:
Przyjęliśmy, Panie, najświętsze Sakramenty w uroczystość, którą dorocznie ze czcią obchodzimy; spraw
tedy prosimy, aby nam na doczesne i wieczne życie
zbawiennej udzieliły pomocy. Przez Pana.