XXI NIEDZIELA PO ZESŁANIU DUCHA ŚW.

9 października 2016r.
XXI NIEDZIELA PO ZESŁANIU DUCHA ŚW.
Dominica XXI Post Pentecosten II. Octobris - II classis
9 października 2016r. kolor szat zielony - 21. NIEDZIELA PO ZESŁANIU DUCHA ŚW., (2. kl.), Msza wł., Gloria, Credo,
prefacja o Najśw. Trójcy.
Podobnie jak Izraelici dążyli z Egiptu do Ziemi Obiecanej, tak my dążymy do obiecanej nam ojczyzny wiecznej (alleluja). Wejscie do niej poprzedzi sąd. Wielokrotnie Chrystus uczył, że głównym przedmiotem sądu Bożego będzie wykonanie przykazania miłości. Winy zostaną odpuszczone tym, którzy je odpuszczali swoim winowajcom (ewangelia). Najpoważniejszą przeszkodą w osiągnięciu zbawienia jest szatan, duch nienawiści. Św. Paweł pokazuje nam broń duchową, z pomocą której możemy zwalczać ataki wroga zbawienia (lekcja). Modlimy sie dzisiaj o pomoc Bożą w tej walce (kolekta, antyfona na komunię).
2 klasy
INTROITUS:
Na mocy Twojej, Panie, wszystko się opiera i nikt nie
może sprzeciwić się Twej woli. Ty bowiem stworzyłeś
wszystko, niebo i ziemię, i cokolwiek w przestworzach
niebios istnieje. Ty jesteś Panem wszystkich rzeczy.
Szaty zielone
Est 13,9-11
In voluntáte tua, Dómine, univérsa sunt pósita,
et non est, qui possit resístere voluntáti tuæ: tu
enim fecísti ómnia, coelum et terram et univérsa, quæ coeli ámbitu continéntur: Dominus
universórum tu es.
Ps 118,1
Ps. Błogosławieni, których droga jest niepokalana: któ- Beáti immaculáti in via: qui ámbulant in lege
rzy postępują zgodnie prawem Pana. V. Chwała Ojcu.
Dómini. V. Glória Patri.
ORATIO:
Prosimy Cię, Panie, strzeż nieustannie Twojej rodziny Famíliam tuam, quaesumus, Dómine, contínua
z ojcowską dobrocią, aby pod Twoją opieką była wolna pietáte custódi: ut a cunctis adversitátibus, te
od wszelkich przeciwności, i przez dobre czyny oddana protegénte, sit líbera, et in bonis áctibus tuo
chwale Twego imienia. Przez Pana.
nómini sit devóta. Per Dominum.
LECTIO:
Ef 6,10-17
Treścią dziejów Kościoła jest walka z szatanem o zbawienie dusz.
Bracia: Umacniajcie się w Panu i w działaniu mocy
Jego. Przyobleczcie się w zbroję Bożą, abyście mogli
się ostać przeciw zasadzkom diabelskim. Albowiem
prowadzimy walkę nie z ciałem i z krwią, ale przeciw
książętom i władzom, przeciw rządcom świata tych
ciemności, przeciw złym duchom w przestworzach niebieskich.
Przeto przyobleczcie się w zbroję Bożą, abyście mogli
stawić opór w dzień zły i, wypełniwszy wszystko, ostać
się. Bądźcie przeto w pogotowiu, przepasawszy biodra
wasze prawdą i przyodziawszy pancerz sprawiedliwości, a nogi obuwszy w gotowość Ewangelii pokoju. We
wszystkim trzymajcie się tarczy wiary, którą moglibyście zagasić wszystkie strzały ogniste złego ducha.
Przyodziejcie też przyłbicę zbawienia i weźmijcie
miecz ducha, którym jest Słowo Boże.
GRADUALE:
Panie, Tyś był ucieczką naszą z pokolenia na pokolenie.
V. Zanim góry stanęły, nim ziemia i świat zostały
stworzone, Ty, Boże, jesteś: od wieków i po wszystkie
wieki.
ALLELUJA:
Alleluja, alleluja. V. Gdy Izrael wychodził z Egiptu
dom Jakuba od ludu obcego. Alleluja.
EVANGELIUM:
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim tę przypowieść: «Podobne jest Królestwo Niebieskie człowiekowi
królowi, który chciał obliczyć się ze sługami swymi.
A gdy począł się obliczać, przywiedziono mu jednego,
który był mu winien dziesięć tysięcy talentów. I gdy
nie miał skąd oddać, kazał go pan jego zaprzedać i żonę jego, i dzieci, i wszystko, co miał, i oddać. A sługa
ów upadłszy prosił go mówiąc: Miej cierpliwość nade
mną, a oddam ci wszystko. A Pan zlitowawszy się nad
Fratres: Confortámini in Dómino et in poténtia
virtútis eius. Indúite vos armatúram Dei, ut
póssitis stare advérsus insídias diáboli. Quóniam non est nobis colluctátio advérsus carnem et sánguinem: sed advérsus príncipes et potestátes, advérsus mundi rectóres tenebrárum
harum, contra spirituália nequítiae, in coeléstibus. Proptérea accípite armatúram Dei, ut
póssitis resístere in die malo et in ómnibus perfécti stare. State ergo succíncti lumbos vestros
in veritáte, et indúti lorícam iustítiæ, et calceáti
pedes in præparatióne Evangélii pacis: in ómnibus suméntes scutum fídei, in quo póssitis
ómnia tela nequíssimi ígnea exstínguere: et
gáleam salútis assúmite: et gládium spíritus,
quod est verbum Dei.
Ps 89,1-2
Dómine, refúgium factus es nobis, a generatióne
et progénie.
V. Priúsquam montes fíerent aut formarétur
terra et orbis: a saeculo et usque in saeculum tu
es, Deus.
Ps 113,1
Allelúia, allelúia. V. In éxitu Israël de Ægýpto,
domus Iacob de pópulo bárbaro. Allelúia.
Mt 18,23-35
In illo témpore: Dixit Iesus discípulis suis
parábolam hanc: Assimilátum est regnum coelórum hómini regi, qui vóluit ratiónem pónere
cum servis suis. Et cum coepísset ratiónem
pónere, oblátus est ei unus, qui debébat ei decem mília talénta. Cum autem non habéret, unde rédderet, iussit eum dóminus eius venúmdari
et uxórem eius et fílios et ómnia, quæ habébat,
et reddi. Prócidens autem servus ille, orábat
owym sługą uwolnił go i dług mu darował.
Lecz sługa ów wyszedłszy spotkał jednego z towarzyszów swoich, który był mu winien sto denarów.
I ująwszy go, dusił mówiąc Oddaj coś winien. A towarzysz ów upadłszy, prosił go mówiąc: Miej cierpliwość
nade mną, a oddam ci wszystko. Lecz on nie chciał, ale
odszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki by mu długu
nie zwrócił.
A widząc, co się działo, towarzysze jego zasmucili się
bardzo i przyszli, i donieśli panu swemu o wszystkim,
co się stało. Wtedy zawołał go pan jego i rzekł mu:
Sługo niegodziwy, cały dług darowałem ci, boś mię
prosił. Czy więc nie przystało, abyś i ty ulitował się
nad towarzyszem swoim, jakom i ja ulitował się nad
tobą? I rogniewawszy się pan jego wydał go katom,
dopóki mu nie odda całego długu.
Tak i ojciec mój niebieski uczyni wam, jeśli nie odpuścicie każdy bratu swemu z serc waszych».
OFFERTORIUM:
Żył w krainie Hus mąż, imieniem Job, prosty, i bogobojny. O niego dopraszał się szatan, aby go poddać
próbie. I dał mu Pan władzę nad posiadłościami jego
i nad ciałem. Zatracił więc cały jego dobytek, wygubił
dzieci, a nadto okrył jego ciało bolesnym wrzodem.
SECRETA:
Panie, przyjmij łaskawie ofiary, przez które i sam dajesz się przebłagać, i dzięki ogromnej Twej dobroci
przywracasz nam zdrowie duszy. Przez Pana.
PRAEFATIO DE SANCTISSIMA TRINITATE:
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże:
Ty z jednorodzonym Synem Twoim i Duchem Świętym
jednym jesteś Bogiem, jednym jesteś Panem, nie
w jedności jednej osoby, lecz w jednej istocie Trójcy.
W co bowiem z objawienia Twego wierzymy o Twej
chwale, to samo utrzymujemy bez żadnej różnicy
o Twoim Synu i o Duchu Świętym. Tak iż wyznając
prawdziwe i wiekuiste Bóstwo wielbimy odrębność
Osób, jedność w istocie i równość w majestacie.
Majestat ten chwalą Aniołowie i Archaniołowie, Cherubini i Serafini, którzy nie przestają wołać codziennie
powtarzając jednym głosem:
COMMUNIO:.
Dusza moja słabnie z tęsknoty za Twą pomocą. W słowie Twoich cała nadzieja moja. Kiedy osądzisz moich
prześladowców? Niesłusznie mnie prześladują, dopomóż mi, Panie, Boże mój.
POSTCOMMUNIO:
Otrzymawszy pokarm nieśmiertelności, prosimy Cię,
Panie, abyśmy czystą duszą poszli za tym, co usta nasze przyjęły. Przez Pana.
eum, dicens: Patiéntiam habe in me, et ómnia
reddam tibi. Misértus autem dóminus servi
illíus, dimísit eum et débitum dimísit ei. Egréssus autem servus ille, invénit unum de consérvis
suis, qui debébat ei centum denários: et tenens
suffocábat eum, dicens: Redde, quod debes. Et
prócidens consérvus eius, rogábat eum, dicens:
Patiéntiam habe in me, et ómnia reddam tibi. Ille autem nóluit: sed ábiit, et misit eum in cárcerem, donec rédderet débitum. Vidéntes autem
consérvi eius, quæ fiébant, contristáti sunt valde: et venérunt et narravérunt dómino suo
ómnia, quæ facta fúerant. Tunc vocávit illum
dóminus suus: et ait illi: Serve nequam, omne
débitum dimísi tibi, quóniam rogásti me: nonne
ergo opórtuit et te miseréri consérvi tui, sicut et
ego tui misértus sum? Et irátus dóminus eius,
trádidit eum tortóribus, quoadúsque rédderet
univérsum débitum. Sic et Pater meus coeléstis
fáciet vobis, si non remiséritis unusquísque fratri suo de córdibus vestris.
Job 1,1
Vir erat in terra Hus, nómine Iob: simplex et
rectus ac timens Deum: quem Satan pétiit ut
tentáret: et data est ei potéstas a Dómino in facultátes et in carnem eius: perdidítque omnem
substántiam ipsíus et fílios: carnem quoque eius
gravi úlcere vulnerávit.
Suscipe, Dómine, propítius hóstias: quibus et te
placári voluísti, et nobis salútem poténti pietáte
restítui. Per Dominum.
Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre,
nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine
sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: Qui cum
unigénito Fílio tuo et Spíritu Sancto unus es
Deus, unus es Dóminus: non in unius singularitáte persónæ, sed in uníus Trinitáte substántiæ. Quod enim de tua glória, revelánte te,
crédimus, hoc de Fílio tuo, hoc de Spíritu Sancto sine differéntia discretiónis sentímus. Ut in
confessióne veræ sempiternǽque Deitátis, et in
persónis propríetas, et in esséntia únitas, et in
maiestáte adorétur æquálitas. Quam laudant
Angeli atque Archángeli, Chérubim quoque ac
Séraphim: qui non cessant clamáre cotídie, una
voce dicéntes:
Ps 118,81.84.86
In salutári tuo ánima mea, et in verbum tuum
sperávi: quando fácies de persequéntibus me
iudícium? iníqui persecúti sunt me, ádiuva me,
Dómine, Deus meus.
Immortalitátis alimóniam consecúti, quaesumus, Dómine: ut, quod ore percépimus, pura
mente sectémur. Per Dominum.