Ostatni Reakcjonista Francji.

Ostatni Reakcjonista Francji.
Maurras i Akcja Francuska.
Reakcjonista, który pisze o ostatnich podrygach jego poprzedników, o momentach,
które empirycznie mogły zmienid bieg historii i zrealizowad to, co istnieje przeto jedynie w
teorii, będzie traktował o niezrealizowanych marzeniach nie tylko tamtejszej rzeczywistości,
ale także i swoich. Mimo, że było bardzo blisko, idea, która nagle mogła stad się empiryczną
rzeczywistością po raz kolejny pozostała jedynie…teorią przełożoną przez XIX
kontrrewolucjonistów na karty historii. Po raz kolejny się nie powiodło. Dlaczego?
Przyjrzyjmy się działalności ostatniego Reakcjonisty Francji i jego „Akcji Francuskiej”.
Początek politycznej działalności Karola Maurrasa to przystąpienie do Komitetu Akcji
Francuskiej utworzonej 8 kwietnia 1898 roku przez Henri’ego Vageois’a i Maurice Pujo.
Komitet ten powstał na fali sprzeciwu wobec rewizji procesu w tzw. „Sprawie Dreyfusa”.
Alfred Dreyfus, oficer armii francuskiej żydowskiego pochodzenia oskarżony został o
szpiegostwo na rzecz Cesarstwa Niemieckiego i skazany na dożywotni obóz karny. Rewizja
tego procesu podzieliła całe społeczeostwo ówczesnej Francji. Obóz narodowomonarchistyczny połączył się w walce z reżimem republikaoskim utworzył Komitet Akcji
Francuskiej, którego czołowym przedstawicielem bardzo szybko stał się sam Karol Maurras.
Komitet początkowo składał się w większości z autorytarystów, anty-republikanów i
antydemokratów. Faktem jest, że Maurras był wówczas jedynym rojalistą. Szybko jednak
Maurras zdołał przekonad swoich towarzyszy do rojalizmu, uważając że jedyną gwarancją
odbudowania siły i autorytetu paostwa oraz zachowania ciągłości tradycji francuskiej jest
przywrócenie monarchii. Cele Komitetu nie były do tej pory jasne i klarowne. Rojalizm,
przywrócenie Ancien Regime’u i odbudowę paostwa wyznaniowego były od tej pory
sztandarem polityczno-ideowym stowarzyszenia.
Komitet Akcji Francuskiej 14 stycznia 1904 roku przekształca się w Ligę Akcji
Francuskiej pod przewodnictwem H. Vaugeois. Intelektualnym i duchowym przywódcą staje
się jednak na stałe Karol Maurras. Akcja Francuska staje się coraz bardziej wpływowym
stowarzyszeniem politycznym we Francji. Powstaje młodzieżówka „AF” pod nazwą Kameloci
Króla. Rusza także wydawnictwo oficjalnej gazety Akcji Francuskiej: "L`Action Française". Na
czołowe pozycje wysuwa się słynny triumwirat: Karol Maurras, Jacques Bainville oraz Leon
Daudet. To oni przez kolejne lata staną się twarzami Akcji i będą głównym celem ataków
rządu republikaoskiego.
Nieustanne ataki, aresztowania i kary długoletniego więzienia dla członków Akcji nie
sprzyjają jednak działalności Karola Maurrasa w kolejnych latach. Jakby tego było mało,
przysłowiowej oliwy do ognia dolewa sam Kościół rzymsko-katolicki, kiedy to kardynał P.P
Adnrieu „wytyka” Maurrasowi jego zdeklarowany ateizm oraz fakt, iż Akcja Francuska
definiowała się, jako stowarzyszenie katolickie. Wysuwa pytanie, czy „agnostyk może byd
przywódcą katolików i działad w obronie wiary[..]”. Otóż, faktem jest, iż Maurras był
niewierzący, ale sam był klerykałem, chcącym przywrócid paostwo wyznaniowe. Jak sam
uważał, był: „katolikiem z rozumu, a nie z serca”, czego nie dopuszczały władze kościelne.
Spór zakooczył się ekskomuniką Rzymu nałożoną na przywódcę stowarzyszenia katolickiego!
Do tych ciężkich oskarżeo natury kardynalnej doszły także oskarżenia celujące już nie
w duszę Akcji, lecz w samo serce, albowiem Szef Domu Orleaoskiego diuk de Guise wydaje
manifest dezawuujący doktrynę i kierownictwo „AF”. Jako powód, podaje, iż: wprawdzie
doktryna Ligi pozostaje „monarchiczna” to jest działanie jest zupełnie sprzeczne z tradycjami
Domu Orleaoskiego. Obowiązkiem członków Ligi była obrona domu Oreaoskiego, tymczasem
Akcja Francuska jest partią działającą wyłącznie na własną odpowiedzialnośd i całkowicie
niezależną. Te zupełnie bezpodstawne oskarżenia praktycznie zupełnie pogrążyły Akcję i
samego Maurrasa.
Sytuacja Akcji była tragiczna. I tak Maurras, który działał w obronie „Tronu i Ołtarza”
został zaatakowany właśnie przez tych, o których pozycje w Paostwie walczył i dla których
poświęcił swoją polityczną działalnośd. Oto dwie władze – jedna już wyłącznie symboliczna –
„Ołtarz i „Tron” potępiają, rzucając tym samym na pożarcie wrogom swoich największych
partyzantów. Taka sytuacja stałą się okazją do drwin i szyderstwa ze strony przeciwników.
Błyskotliwy i cyniczny renegat Luicen Rebatet określił Maurrasa jako: katolika bez Boga,
rojalistę bez Króla i terrorystę bez rewolweru.
Karol Maurras łączac idee monarchistyczne z nacjonalizmem stworzył zupełnie nową
doktrynę nacjonalizmu integralnego. Sztandar Akcji Francuskiej określało hasło: „monarchii
narodowej, dziedzicznej, antyparlamentarnej i zdecentralizowanej". Deklaracja
programowa, opublikowana w dzienniku "L`Action Française", wzywała do dokonania
antyrepublikaoskiej "rewolucji w imię porządku", która naprawi złowrogie skutki wszystkich
dotychczasowych rewolucji destrukcyjnych. Tak Maurras zapisał się, jako ostatni
Reakcjonista Francji, którego realizacja programowa była tak bliska finalizacji, jak nigdy
dotąd. Niestety padł ofiarą swoich, wydawałoby się, własnych sprzymierzeoców.
Big Boss