Wiedza ucznia

Wiedza ucznia
Każda szkoła ma określony program, w którym przekazuje się wiedzę uczniom.
Przekazywana wiedza, określa kierunki nauki. W szkoła Jezusa uczniowie także zdobywają
wiedzę, którą Jezus określił: ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, abyście
poznali prawdę.
Prawda, jaką Jezus przekazuje swoim uczniom dotyczy życia wiecznego. Bóg tak
umiłował świat, że Syna swego dał, aby każdy kto w Niego wierzy, ma życie wieczne. Dzięki
nauce w szkole Jezusa, uczniowie poznają prawdę dotyczącą niektórych spraw związanych
z ludzkim życiem.
Co więcej uczeń Jezusa otrzymuje taką wiedzę, która zapewnia mu duchowy rozwój
i pozwala z nadzieją patrzeć w przyszłość. Każdy kto zostaje uczniem w szkole Jezusa przez
całe życie się uczy. Bo wiedza, jakiej potrzebuje człowiek od Jezusa dotyczy całego jego
życia.
W tej szkole zdobywa się zdrową naukę. Od samego początku istnienia tej szkoły,
zwracano uwagę, by tej wiedzy nie zastępować inną. Jak pięknie pisze o tym św. Paweł w
liście do Galatów: Nadziwić się nie mogę, że od Tego, który was łaską Chrystusa powołał, tak
szybko chcecie przejść do innej Ewangelii. Innej jednak Ewangelii nie ma: są tylko jacyś
ludzie, którzy sieją wśród was zamęt i którzy chcieliby przekręcić Ewangelię Chrystusową.
Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam
głosiliśmy - niech będzie przeklęty! Już to przedtem powiedzieliśmy, a teraz jeszcze mówię:
Gdyby wam kto głosił Ewangelię różną od tej, którą [od nas] otrzymaliście - niech będzie
przeklęty! /Gal.1.6-9/
W liście do Kolosan dopowiada: Jak więc przejęliście naukę o Chrystusie Jezusie jako
Panu, tak w Nim postępujcie: zapuśćcie w Niego korzenie i na Nim dalej się budujcie,
i umacniajcie się w wierze, jak was nauczono, pełni wdzięczności. Baczcie, aby kto was nie
zagarnął w niewolę przez tę filozofię będącą czczym oszustwem, opartą na ludzkiej tylko
tradycji, na żywiołach świata, a nie na Chrystusie./Kol.2.6-8/
Jeśli ta nauka jest prawdą, to zatrzymajmy się na jej niektórych treściach, które powinien
przyswoić sobie uczeń Chrystusa.
1. „Solą ziemi i światłem świata”
Wy jesteście solą dla ziemi... Wy jesteście światłem świata…. Tak niech świeci wasze światło
przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie.
Uczeń Jezusa jest w tej szkole, aby stać się „solą i światłem”, czyli ma wyrazić przed
ludźmi, tym kim jest i co sobie ceni… Ma świadomość, że jego życie jest potrzebne innym,
bowiem Jezus czyni go narzędziem łaski. Przez ucznia, Jezus pragnie docierać do ludzi
i przyciągać ich ku Sobie.
2. Modlitwa w życiu ucznia
Gdy Jezus przebywał w jakimś miejscu na modlitwie i skończył ją, rzekł jeden z uczniów do
Niego: «Panie, naucz nas się modlić, jak i Jan nauczył swoich uczniów». A On rzekł do nich:
«Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje
królestwo! Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze
grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie».
Uczeń Jezusa swoją obecność w szkole potwierdza przez modlitwę. Dla niego modlitwa –
jest relacją osób, szczerą i serdeczną rozmową z Bogiem, który dla niego jest dobrym Ojcem.
Modlitwa staje się dla niego życiową koniecznością, pokarmem duszy, lekarstwem na
1
choroby. Modlitwa przybiera różne formy: uwielbienia, pochwalna, dziękczynienia,
wstawiennicza, prosząca, przebłagalna. Modlitwie towarzyszy zaufanie i zawierzenie Bogu.
3. Etyka ucznia
Słyszeliście, że powiedziano: Oko za oko i ząb za ząb! A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie
oporu złemu…. Słyszeliście, że powiedziano: Będziesz miłował swego bliźniego,
a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził. A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych
nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują; tak będziecie synami Ojca
waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad
dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych…Bądźcie więc wy
doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski.
Uczeń Jezusa nie stosuje przemocy, ale ponad wszystko ceni sobie prawo miłość. Dobro
widzi w przebaczeniu i miłowaniu tych, którzy źle mu czynią. Szuka doskonałości. Sens
takiego postępowania znajduje w Mistrzu
4. Uczeń wobec choroby
Stamtąd podążył Jezus dalej i przyszedł nad Jezioro Galilejskie. Wszedł na górę i tam
siedział. I przyszły do Niego wielkie tłumy, mając z sobą chromych, ułomnych, niewidomych,
niemych i wielu innych, i położyli ich u nóg Jego, a On ich uzdrowił. Tłumy zdumiewały się
widząc, że niemi mówią, ułomni są zdrowi, chromi chodzą, niewidomi widzą. I wielbiły Boga
Izraela.
Uczeń Jezusa ma nauczyć się w szkole Jezusa patrzenia na chorobę i przyjmowania
cierpień. Jest on świadomy, że wszelkie cierpienie samo w sobie jest złem. Chrystus uwalniał
ludzi z chorób. To, co uświęca i zbawia ludzi cierpiących, to ich zachowanie i przeżywanie
cierpienia.
Uczeń Chrystusa wie, że ma być zatroskany o bliźnich znajdujących się w potrzebie. Są
ludzie chorzy na ciele i na duszy. Niewidomi, głusi, niemi, chromi i ułomni – to objawy
ludzkich chorób. Chorymi uczeń Jezusa się interesuje i udziela im pomocy na jaką go stać
5. Uczeń wobec śmierci
A oto przyszedł człowiek, imieniem Jair, który był przełożonym synagogi. Upadł Jezusowi do
nóg i prosił Go, żeby zaszedł do jego domu. Miał bowiem córkę jedynaczkę, liczącą około
dwunastu lat, która była bliska śmierci…. Gdy Jezus tam szedł, tłumy napierały na Niego.
A pewna kobieta od dwunastu lat cierpiała na upływ krwi; całe swe mienie wydała na lekarzy,
a żaden nie mógł jej uleczyć. Podeszła z tyłu i dotknęła się frędzli Jego płaszcza,
a natychmiast ustał jej upływ krwi. Lecz Jezus zapytał: «Kto się Mnie dotknął?» Gdy wszyscy
się wypierali, Piotr powiedział: «Mistrzu, to tłumy zewsząd Cię otaczają i ściskają». Lecz
Jezus rzekł: «Ktoś się Mnie dotknął, bo poznałem, że moc wyszła ode Mnie». Wtedy kobieta,
widząc, że się nie ukryje, zbliżyła się drżąca i upadłszy przed Nim opowiedziała wobec całego
ludu, dlaczego się Go dotknęła i jak natychmiast została uleczona. Jezus rzekł do niej:
«Córko, twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» Gdy On jeszcze mówił, przyszedł ktoś z domu
przełożonego synagogi i oznajmił: «Twoja córka umarła, nie trudź już Nauczyciela!» Lecz
Jezus, słysząc to, rzekł: «Nie bój się; wierz tylko, a będzie ocalona». Gdy przyszedł do domu,
nie pozwolił nikomu wejść z sobą, oprócz Piotra, Jakuba i Jana oraz ojca i matki dziecka.
A wszyscy płakali i żałowali jej. Lecz On rzekł: «Nie płaczcie, bo nie umarła, tylko śpi».
I wyśmiewali Go, wiedząc, że umarła. On zaś ująwszy ją za rękę rzekł głośno: «Dziewczynko,
wstań!» Duch jej powrócił, i zaraz wstała. Polecił też, aby jej dano jeść.
2
Uczeń Chrystusa uczy się do Mistrza patrzeć na śmierć i wie, że życie człowieka się
zmienia, ale się nie kończy. Jezus wpierw wskrzesił kilka ludzi, aby w ten sposób
przygotować ich na Zmartwychwstanie. Dla Jezusa śmierć jest snem, z którego On może
zbudzić każdego człowieka. Największe wrażenie wywarło na ludzi, wskrzeszenie Łazarza.
Jednak pusty grób i chrystofanie przekonały uczniów Jezusa do życia wiecznego. To była
najbardziej fascynująca prawda wiary w szkole Jezusa. To dzięki tej prawdzie, uczniowie
Jezusa przekonywali ludzi do wiary w Niego.
Dlatego uczeń Pana ma to głębokie przekonanie, że gdyby Chrystus nie zmartwychwstał
próżna by była nasza wiara i nasze nauczanie. Prawda o życiu pozagrobowym wyjaśnia sens
nauki w szkole Jezusa.
3