Informacja dotycząca ubojów gospodarczych

INFORMACJA
POWIATOWEGO LEKARZA WETERYNARII
W NOWYM DWORZE MAZOWIECKIM
DLA POSIADACZY ZWIERZĄT, DOKONUJĄCYCH UBOJU ZWIERZĄT
GOSPODARSKICH NA UŻYTEK WŁASNY
Na terenie gospodarstwa, na użytek własny, można dokonać uboju owiec, kóz, trzody
chlewnej, drobiu, zajęczaków oraz cieląt do 6 m-ca życia. Ubojowi można poddawać
zwierzęta zdrowe, które nie podlegają ograniczeniom z powodu podejrzenia lub stwierdzenia
chorób zakaźnych zwierząt oraz po upływie okresów karencji określonych dla użytych
produktów leczniczych, a także przy zachowaniu przepisów o ochronie zwierząt (humanitarny
ubój) oraz przepisów o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt.
Mięso takie może być wykorzystane tylko i wyłącznie na użytek własny.
Posiadacz TRZODY CHLEWNEJ, co najmniej na 24 godziny przed dokonaniem uboju
zwierząt zobowiązany jest przekazać Powiatowemu Lekarzowi Weterynarii powiadomienie o
zamiarze przeprowadzenia uboju ( także telefonicznie). Powiadomienie zawierać powinno
następujące informacje:
- imię i nazwisko, miejsce zamieszkania oraz adres posiadacza zwierząt poddawanych
ubojowi
- gatunek i liczbę zwierząt poddawanych ubojowi
- numer identyfikacyjny zwierzęcia lub zwierząt poddawanych ubojowi
- miejsce i termin uboju
- imię i nazwisko oraz adres osoby uprawnionej do przeprowadzenia uboju
- inne dane mające na celu ułatwienie kontaktu z informującym ( numer telefonu)
W przypadku OWIEC, CIELĄT i KÓZ powiadomienie powinno być zgodne z wzorem
zawartym w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 października
2010 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa przeznaczonego na użytek
własny ( Dz. U. z 2010 r. Nr 207, poz. 1370 ). Powiadomienie to zawiera, oprócz danych
dotyczących posiadacza zwierzęcia i danych dotyczących ubijanych zwierząt, również
deklarację o zagospodarowaniu na własny koszt materiału szczególnego ryzyka
pochodzącego od ubijanych zwierząt zgodnie z rozporządzeniami WE Nr 999/2001 i
1774/2002. Materiał szczególnego ryzyka z uwagi na zapobieganie gąbczastym
encefalopatiom zwierząt stanowią:
u cieląt:
- migdałki, jelita od dwunastnicy do odbytnicy oraz krezka,
u owiec i kóz :
- w każdym wieku; śledziona i jelito kręte,
- w wieku powyżej 12 m-cy życia: czaszka zawierająca mózg
oraz oczy, migdałki i rdzeń kręgowy
Podmiot prowadzący gospodarstwo, w którym dokonywany jest ubój zwierząt prowadzi
ewidencję przeprowadzonych w gospodarstwie ubojów oraz przechowuje ją przez okres 3 lat
od daty dokonania uboju danego zwierzęcia. Ewidencja składa się z kolejno
ponumerowanych stron i zawiera następujące informacje: imię i nazwisko, miejsce
zamieszkania oraz adres posiadacza zwierząt poddawanych ubojowi, gatunek i liczbę zwierząt
poddawanych ubojowi, numer identyfikacyjny zwierzęcia poddanego ubojowi, datę uboju,
imię i nazwisko, adres oraz podpis osoby uprawnionej do przeprowadzenia uboju, podpis
posiadacza zwierzęcia.
Miejsce lub pomieszczenie, w których odbywa się wytrzewianie tusz powinny:
- być utrzymane w czystości i zachowane w dobrym stanie technicznym
- zapewnić odpowiednią przestrzeń roboczą pozwalającą na przeprowadzenie wszelkich
działań w sposób zapobiegający zanieczyszczeniu mięsa
- mieć dostęp do bieżącej wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi.
Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, w tym materiał szczególnego ryzyka,
przechowuje się:
- w sposób gwarantujący, że jego jakość mikrobiologiczna nie ulegnie pogorszeniu
- w pojemnikach oznaczonych w sposób trwały, które każdorazowo po opróżnieniu poddaje
się myciu, czyszczeniu i dezynfekcji.
Obowiązkowemu badaniu na obecność włośni podlega mięso świń i nutrii poddanych
ubojowi, w tym ubojowi gospodarczemu, oraz mięso dzików odstrzelonych, w celu produkcji
mięsa. Koszty badania ponosi posiadacz tego mięsa. Mięso świń i nutrii poddanych ubojowi
oraz mięso odstrzelonych dzików nie może zostać spożyte ani przetworzone przed
uzyskaniem od urzędowego lekarza weterynarii zaświadczenia o przeprowadzeniu badania
mięsa na obecność włośni i uznaniu tego mięsa za zdatne do spożycia.
KARY
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 maja 2010 r w
sprawie wysokości kar pieniężnych za naruszenie przepisów o produktach pochodzenia
zwierzęcego ( Dz. U. z 2010 r. Nr 93 poz. 600):
- za wprowadzenie na rynek mięsa pochodzącego z produkcji mięsa na użytek własny grozi
kara pieniężna w wysokości od 1000 – 5000 zł.
- za niespełnienie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa na użytek własny, w tym
niezgłoszenie powiatowemu lekarzowi weterynarii uboju zwierząt z co najmniej 24
godzinnym wyprzedzeniem grozi kara w wysokości od 100 – 2000 zł.
Przepisy:
1. Ustawa z dnia 16 grudnia 2005 r. o produktach pochodzenia zwierzęcego (Dz.U. Nr 17, poz.
127 z 2006r. z późn. zm.)
2. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 października 2010 r. w sprawie
wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa przeznaczonego na użytek własny ( Dz.U. z
2006 r. Nr 17 poz.127 )
3. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 maja 2010 r. w sprawie
wysokości kar pieniężnych za naruszenie przepisów o produktach pochodzenia zwierzęcego (
Dz. U. z 2010 r Nr 93 poz. 600)
4. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2075/2005 z dnia 5 grudnia 2005 r. ustanawiającego
szczególne przepisy dotyczące urzędowych kontroli w odniesieniu do włośni (Trichinella) w
mięsie (Dz. Urz. UE L 338 z 22.12.2005, str. 60)
5. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 z dnia 22 maja 2001 r.
ustanawiające zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych
pasażowalnych gąbczastych encefalopatii ( Dz.Urz. WE L 147 z 31.05.2001 r .)
6. Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń ( Dz.U. z 1971 r. Nr 12 poz.114 z póżn.
zm.) – art.118.
7. Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt ( Dz.U. 1997 Nr 111 poz. 724 z
późn.zm. )
8. Ustawa z dnia 25 czerwca 2009 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt (Dz.U. z 2009
r. Nr116, poz.976 z późn.zm.)
9. Instrukcja Głównego Lekarza Weterynarii Nr GIW bż -500-2/2009 z dnia 8 kwietnia 2009
roku w sprawie określenia zasad postępowania z materiałem szczególnego ryzyka (SRM) w
rzeźniach i zakładach rozbioru oraz zasadach pozyskiwania mięśni z głów bydlęcych.