ZAJĘCIA ŚWIETLICOWE

ZAJĘCIA ŚWIETLICOWE
Data zajęć: 29 października 2008 r.
Prowadząca: mgr Nataliya Luhova
Grupa: II i III klasa
Czas trwania: ok. 45 minut
Blok tematyczny: Tradycje radosne i smutne
Temat zajęć: Nasze uczucia – radość i smutek
CELE OGÓLNE:
kształcenie umiejętności wzajemnego dzielenia się własnymi doświadczeniami i
przeŜyciami,
rozwijanie empatii oraz umiejętności rozpoznawania i nazywania uczuć własnych i
innych ludzi,
wzmocnienie kontaktów w środowisku rodzinnym, szkolnym,
kształcenie umiejętności współdziałania w grupie,
integracja uczniów poprzez stwarzanie warunków do wspólnych przeŜyć,
kształcenie umiejętności wypowiadania się i słuchania innych,
CELE OPERACYJNE:
Uczeń
rozpoznaje uczucia innych osób, zwraca uwagę na wyraz ich twarzy,
wyraŜa emocje mimiką,
określa sytuacje, w których bywa smutny lub radosny,
współdziała w grupie w celu ustalenia odpowiedzi na postawione pytania,
ilustruje ruchem treść piosenki,
potrafi pracować samodzielnie i w zespole,
przejawia gotowość do pomocy kolegom,
przeŜywa radość ze wspólnej zabawy,
METODY
słowna: rozmowa kierowana, objaśnienia nauczyciela,
oglądowa: pokaz, obserwacja,
czynna: „Burza mózgów”, opowieść ruchowa, zabawy integracyjne i relaksacyjne
FORMY PRACY:
praca z całą grupą, w zespołach, praca indywidualna
LITERATURA:
S. Szostak, A. Tabaka: „Porozmawiajmy o agresji”
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
karta pracy „Recepta na smutek”, „Dlaczego jestem smutny”
zabawy integracyjne i relaksacyjne „Ludzie do ludzi”, „MasaŜ pleców”
CD „W co się bawić z dziećmi”
karty z twarzami wyraŜającymi uczucia: smutek, radość, złość, strach
PRZEBIEG:
1. Powitanie – Iskierka
Dzieci siedzą w kręgu. Nauczyciel prosi o podanie sobie rąk. Poprzez lekki uścisk dłoni
przekazywany po okręgu kolejno przez kaŜde dziecko następuje powitanie wszystkich
uczestników zajęć.
2. Wprowadzenie do tematu
W naszym codziennym Ŝyciu, w szkole, w domu, w świetlicy, na podwórku towarzyszą
nam róŜne uczucia, czyli emocje. Czasami są one ciepłe, radosne, a czasami bolesne,
przeraŜające i smutne. KaŜdy z nas, dzieci i dorosłych, bywa zły, przestraszony, wesoły,
smutny (nauczyciel demonstruje buźki, a dzieci rozpoznają uczucia)
Gra mimiczna – prowadzący prosi, aby swoją twarzą dzieci wyraziły swoje uczucia
(emocje), które towarzyszą następującym sytuacjom:
Słyszę dzwonek na przerwę.
Popsuła się moja ulubiona zabawka.
Zniszczyłem coś w domu.
Ktoś przeszkadza mi w zabawie.
Ktoś zabrał mi noŜyczki.
Będę miał rodzeństwo.
Nareszcie wakacje.
Nauczyciel zachęca do wzajemnego obserwowania się. Zwraca uwagę na róŜnice w
uczuciach w zaleŜności od sytuacji.
3. Podanie tematu zajęć
Dzisiaj się zastanowimy nad dwoma przeciwstawnymi uczuciami – radością i smutkiem.
4. Określenie nastroju kaŜdego dziecka
WyraŜenie swojego stanu emocjonalnego poprzez odpowiednie ustawienie buźki.
5. Rozmowa kierowana
Co jest nam bliŜsze: radość czy smutek?
Z kim czujemy się lepiej: z wesołym czy smutnym kolegą?
Do kogo pójdziemy, gdy jest nam smutno i źle?
Czy łatwo zamienić smutek w radość?
Co wpływa korzystnie na nasze zdrowie: smutek czy radość?
6. Gra mimiczna
Nauczyciel prosi, by dzieci pobudziły swoją wyobraźnię i pokazały, jak się czują, kiedy:
- głaszczesz kota
- tarzasz się po śniegu
- zgubiłeś piórnik
- kąpiesz się w morzu
- zachorowała twoja mama
- jesz słodycze
- jesteś na cmentarzu
- zostałeś pasowany na Świetlika
- otrzymujesz dyplom za wzorowe zachowanie
7. Niedokończone zdanie – runda z maskotką
Jestem smutny (a), gdy……
8. Zapoznanie z treścią karty „Dlaczego jestem smutny” oraz wypełnienie jednego
pola. Prowadząca zachęca dzieci do dzielenia się swoimi smutkami z rodzicami.
9. Głuchy telefon – dzieci powracające do kręgu otrzymują wiadomość, którą
przekazują dalej (Czy chętnie pomagasz innym?)
10. Burza mózgów – podział na grupy
Co moŜna zrobić, aby poprawić sobie i innym humor? Opracowanie „Recepty na
smutek”. Wybrana osoba z kaŜdej grupy przedstawia pomysły swoim kolegom.
Prowadząca chwali za propozycje, które są godne naśladowania i które warto wdraŜać w
grupie świetlicowej.
11. Prowadząca przedstawia swoje sposoby na smutek i sprawienie sobie przyjemności.
Zabawa „śmieszne lustra” – dzieci siedząc naprzeciwko siebie stroja miny i próbuja się
rozśmieszyć
Zabawa „masaŜ pleców” – ilustracja rymowanki na plecach kolegi:
Pisze pani na maszynie
A, B, C, kropka, przecinek.
Nagle przyszło stado słoni.
Potem wbiegło stado koni,
Przyszła pani na szpileczkach,
z gryzącymi pieskami.
Płynęła rzeczka, padał deszczyk.
Czujesz dreszczyk?
Po zakończeniu zabawy dzieci dzielą się swoimi odczuciami.
12. Niedokończone zdanie – runda z maskotką
Jestem radosny (a), gdy……
13. Interpretacja ruchowa piosenki: „Gdy dobry humor masz”.
14. Zabawa „Ludzie do ludzi”. Wszyscy dobierają się w pary. Prowadząca inicjuje
zabawę, mówiąc np. plecy do pleców, kolanko do kolanka. Na hasło „Ludzie do ludzi”
wszyscy zamieniają pary.
15. Podsumowanie zajęć. Rundka z maskotką i dzielenie się wraŜeniami ze spotkania.
PoŜegnanie iskierką.