Kazimierz Tadeusz Łuszczyński ps. "Rosa"
Transkrypt
Kazimierz Tadeusz Łuszczyński ps. "Rosa"
Związek Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych Okręg Lublin Jedno z niewielu zdjęć „Rosy”. Kazimierz Tadeusz Łuszczyński ps. "Rosa" Ppor. Narodowych Sił Zbrojnych Słowo „Ojczyzna” posiada dla nas takie znaczenie pojęciowe i uczuciowe zarazem, którego zdaje się nie znają inne narody Europy i świata. Te zwłaszcza, które nie doświadczyły takich jak nasz Naród dziejowych strat, krzywd i zagrożeń. (Jan Paweł II - Warszawa, 2 czerwca 1979r.) http://nsz.com.pl/ Ppor. Kazimierz Tadeusz Łuszczyński ps. „Rosa” urodził się 23 września 1921 roku w Lublinie, syn Stanisława i Feliksy z domu Kowalska. Chrzczony był w kościele Świętego Pawła w Lublinie w wieku 7 lat (Nr. księgi metrykalnej 328/28). Ojciec jego był z zawodu szewcem i pochodził z miejscowości Drzewc k. Nałęczowa. Kazimierz po ukończeniu gimnazjum w roku 1938 wstąpił do zgromadzenia zakonnego Karmelitów Trzewiczkowych we Lwowie. Następnie trafił do Krakowa. Jego pobyt w zakonie stał się później powodem określania Go, jako księdza, co częściowo pomagało mu w konspiracji. Po wybuchu wojny w 1939 roku dokładny przebieg jego drogi życiowej nie jest znany. Według fragmentarycznych danych z klasztoru Ojców Karmelitów Trzewiczkowych w Krakowie, na przełomie lat 1943-1944 czasowo przebywał - po aresztowaniu przez Niemców, w więzieniu w Krakowie na „Montelupich”, skąd udało mu się uciec. Wiadomo, że w roku 1944 roku działa w szeregach Narodowych Sił Zbrojny na terenie Lublina, jest członkiem Komendy powiatowej NSZ Lublin i szefem Pogotowia Akcji Specjalnej (PAS). Był też prawdopodobnie szefem łączności oraz adiutantem, lub jego pomocnikiem, komendanta Okręgu. Po wkroczeniu wojsk sowieckich do Polski w 1944 roku ppor. Łuszczyński działa w dalszym ciągu w konspiracji w strukturach NSZ. Został aresztowany przez lubelskie UB 12 lipca 1945r. Był to początek drugiej poważnej wsypy w Okręgu lubelskim NSZ. Jej przyczyny nie zostały wyjaśnione do dzisiaj. Podczas śledztwa w wyniku tortur (m.in. bity nogą od stołu) poodbijano mu płuca i powybijano zęby. Sądzony był przez Okręgowy Sąd Wojskowy w Warszawie, w słynnym tzw. „procesie 23”, w okresie od 14 lutego do 19 marca 1946 roku. W procesie tym 9 osób skazano na karę śmierci a wśród nich ppor. http://nsz.com.pl/ K. Łuszczyńskiego ps. „Rosa” (mjr. Roguskiego, kpt. Wolanina, kpt. Żwirka, plut. Kaczmarczyka, strz. Szulakowskiego, ppor. Ulanowskiego, ppor. Jaroszyńskiego). Wyrok śmierci wykonano w więzieniu na Rakowieckiej w Warszawie 24 maja 1946 roku w godzinach od 21.50 -22.30 (strzałem w tył głowy). Przy egzekucji obecni byli znam oprawcy: mjr. Fejgin, mjr. Goldberg-R6żański, mjr. Trella, mjr. Adolf Hubert, Franciszek Gabara - naczelnik więzienia i kpt. Ludwik Serkowski przedstawiciel Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Grobu „Rosy” do dzisiaj nie odnaleziono. Prawie po 50 latach milczenia, na wniosek Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w 1995 roku odznaczył pośmiertnie ppor. Łuszczyńskiego Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego.