Streszczenie. Katecheza II. Ks. Wiesław Łużyński. Człowieczeństwo

Streszczenie. Katecheza II. Ks. Wiesław Łużyński. Człowieczeństwo Chrystusa jako wzór do
naśladowania.
1. Prawdziwe człowieczeństwo Jezusa Chrystusa.
„Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas” (J1,14). Punktem wyjścia potwierdzającym
prawdziwość człowieczeństwa Jezusa jest prawda o Wcieleniu. Jezus narodził się z Niewiasty, która
dała Mu ludzkie ciało. Jezus jak inne dzieci dorastał, nabierał mocy, uczył się i pracował. Więcej
o człowieczeństwie Jezusa dowiadujemy się z opisów Jego dorosłego życia. Jezus jak każdy z nas czuł
zmęczenie, głód, pragnienie oraz cierpienie. Jego ciało było słabe, wrażliwe na ból fizyczny. Należy
też podkreślić, że jako człowiek, Jezus doznawał uczuć prawdziwie ludzkich, takich jak radość,
smutek, gniew, zdumienie czy miłość. I tak dla przykładu: Jezus płakał nad Jerozolimą, płakał po
śmieci przyjaciela Łazarza. Budziło się w Nim uczucie gniewu gdy wyrzucał ze świątyni kupców.
W Ogrójcu ogarniał Go smutek i trwoga. Jezus doznawał zachwytu nad wspaniałością i pięknością lilii
polnych, podziwiał wiarę kobiety kananejskiej. Jezus nade wszystko ukochał ludzi. Jego troska
o ubogich i chorych ale także o ludzi zagubionych jest wyrazem szczególnej miłości do człowieka.
Męka, śmierć i zmartwychwstanie stały się szczytem tej miłości.
Te nieliczne przykłady ukazują, iż w Biblii istnieje szereg dowodów potwierdzających prawdziwość
człowieczeństwa Jezusa Chrystusa.
2. Jezus – Człowiek jako wzór do naśladowania.
Pierwszym znamieniem Jezusowego człowieczeństwa jest Jego świętość. Jezus przyjął ludzką naturę
ze wszystkimi jej ograniczeniami, Jego człowieczeństwo nie było pozorne. Jego dusza ludzka była
pełna łaski uświęcającej. Jako człowiek Chrystus posiadał wszystkie cnoty nadane oraz dary Ducha
Świętego. Jezus w swoim człowieczeństwie pozostał bezgrzesznym, był wolny od grzechu
pierworodnego. Innym ważnym rysem Jego człowieczeństwa jest wolność. Istniała w Nim wola
ludzka, był wewnętrznie wolny, co oznacza, że miał możliwość swobodnego wyboru i decyzji. Także
Jego uczucia są godne naśladowania. Były zawsze szczere, zarówno wtedy gdy odczuwał smutek
przed męką, gdy wzruszał się nad losem Jerozolimy, jak również wówczas, gdy żywił uczucie
serdecznej miłości nie tylko do swoich uczniów ale do wszystkich ludzi. Należy również podkreślić, iż
Jezus oprócz wiedzy najdoskonalszej przynależnej Bogu miał typowo ludzkie uzdolnienia poznawcze.
W miarę upływu lat daje się zauważyć wzrost wiedzy, chęć poznawania nowych faktów. Także i Jego
ciało ukształtowane przez Ducha Świętego odznaczało się doskonałością i pięknością zewnętrzną.
3. Jak naśladować Jezusa w Jego człowieczeństwie?
Choć trudno nam ludziom dorównać człowieczeństwu Jezusa, to jednak nie można zrezygnować
z podjęcia próby uczynienia naszego życia na wzór naszego Mistrza. Przede wszystkim powinien nas
pociągnąć przykład szlachetnego życia Jezusa. Jego postawa ma być zachętą do zachowania w nas
stanu łaski uświęcającej, unikania choćby najmniejszego grzechu. Chodzi także o brak akceptacji dla
grzesznego modelu życiu w naszym otoczeniu. Powinniśmy mieć świadomość własnych cnót ale także
i wad, co pozwala podjąć próbę pracy nad sobą. Można to uczynić poprzez modlitwę, systematyczną
spowiedź i ascezę. Naśladować człowieczeństwo Jezusa możemy poprzez pogłębianie wiedzy,
zapoznanie się z nauką katolicką na temat ważnych współczesnych zagadnień, szczególnie
dotyczących aspektów moralnych. To także troska o dzieci, o ich formacje religijną. Od wolności
Chrystusa powinniśmy się uczyć zgodności naszej wolności z wolą Boga. Zachować wolność
wewnętrzną od wszystkiego co może nam przeszkadzać w autentycznie wolnym wybieraniu.
Przyjęcie przez Jezusa ludzkiej natury jest dla nas pewnym zobowiązaniem, by troszczyć się
odpowiedzialnie o nasze zdrowie i życie doczesne. W ciągłym pośpiechu, pracy należy znaleźć czas na
wypoczynek i odnowę zarówno sił duchowych i fizycznych. Człowieczeństwo Jezusa daje nam również
moc do tego, abyśmy byli roztropni, mężni w realizacji wartości, sprawiedliwi i umiarkowani
w sądzeniu i wydawaniu opinii.
Niech zatem w ciągłym upodobnianiu się do Jezusa towarzyszą nam słowa z Listu do Hebrajczyków :
„Jezus Chrystus stał się naprawdę jednym z nas, we wszystkim do nas podobny, z wyjątkiem grzechu”
(4,15).