Zastanawiający się chrześcijanie

TV - Program z 25.12.2005 (Nr 697)
Zastanawiający się chrześcijanie*
Von Pastor Wolfgang Wegert ©
Kazanie: „Wielokrotnie i wieloma sposobami przemawiał Bóg dawnymi czasy do
ojców przez proroków. Ostatnio, u kresu tych dni przemówił do nas
przez Syna, którego ustanowił dziedzicem wszechrzeczy, przez którego
takŜe wszechświat stworzył."
(Hebrajczyków 1, 1-2)
Autor Listu do Hebrajczyków w tych wersetach porównuje proroków Starego Testamentu z Jezusem
Chrystusem, z Mesjaszem, który został nam przedstawiony w Nowym Testamencie i przychodzi do
jednoznacznego zakończenia, Ŝe Syn BoŜy wyniesiony jest ponad prorokami i Ŝe Bóg ustanowił Go
spadkobiercą nad wszystkim. W następnym wersecie jest powiedziane: „ On, który jest odblaskiem
chwały i odbiciem jego istoty i podtrzymuje wszystko słowem swojej mocy, dokonawszy oczyszczenia z
grzechów, zasiadł po prawicy majestatu na wysokościach” (Hebr 1, 3). Tego nie moŜna powiedzieć o
prorokach Starego Testamentu, tylko o Chrystusie. Chciejmy się przyjrzeć z jednej i z drugiej strony tej
róŜnicy między prorokami a Chrystusem.
Cząstkowe i doskonałe
Prorocy w Starym Przymierzu głosili przesłanie o wiecznym BoŜym planie zbawienia zawsze tylko
fragmentarycznie. Ich doniesienia były cząstkowe jak promienie światła, które nie przynoszą pełnej jasności. Ich
proroctwa wskazywały tylko na Mesjasza, one były niewyraźne. I tam, gdzie światło stawało się wyraźniejsze,
pozostawało jednak zasłonięte. Tu i ówdzie Bóg, w róŜny sposób i w róŜnym czasie podarował trochę światła o
zbawieniu, o terapii ciepła i ratunku – na przykład przez pięć ksiąg MojŜesza, przez Psalmy, które teŜ mówią o
nadchodzącym zbawieniu w Jezusie Chrystusie, przez księgi prorockie jak Izajasza czy Zachariasza! Jednak to
pozostawało zawsze oglądaniem z daleka.
„Abraham, ojciec wasz, cieszył się, Ŝe miał oglądać dzień mój i oglądał i radował się” (Ew. Jana 8, 56). To
powiedział Jezus. To jest potęŜne, Ŝe juŜ wówczas był Abraham, który wierzył, chociaŜ mógł on widzieć tylko
tkwiący schemat tego, co się do niego zbliŜało. Ale ta wiara była jego ratunkiem. „Uwierzył Abraham Bogu i
poczytane mu to zostało za sprawiedliwość” (Rzymian 4 3).
Prorocy w Izraelu konkretnie świadczyli o światłości prawa i takŜe zaznaczali sposób przyjścia nadchodzącego
światła miłości. Jednak oni nie byli tą światłością, takŜe Jan Chrzciciel nie był światłością zbawienia: jednakŜe
on: „miał zaświadczyć o światłości” (Ew. Jana 1, 8).
e.V.
Bankverbindungen
Doerriesweg 7 • D-22525 Hamburg (Stellingen)
Tel.: +49 (0)40/54 70 50 • Fax: +49 (0)40/54 70 52 99
[email protected] • www.arche-gemeinde.de
Arche
Gemeinde und
Missionswerk ARCHE
Ev. Darlehensgenossenschaft eG Kiel • Konto-Nr. 113522 • BLZ 210 602 37
Schweiz: Postgiroamt Basel • Konto-Nr. 40-10270-9
Österreich: P.S.K. Österreichische Postsparkasse • Konto-Nr. 7726.796
Strona 2 - TV-Program 697 / „Zastanawiający się chrześcijanie“
Prorocy Starego Testamentu są jak gwiazdy na niebie, oni są jak księŜyc – czymś bardzo
pięknym. JednakŜe razem przecieŜ pozostaje ciemność.
Wielu ludzi w naszym czasie mówi: „My wierzymy w to i w tamto, wierzymy w Boga,
wierzymy w Biblię, takŜe jesteśmy chrześcijanami i jesteśmy ochrzczeni. Ale inne religie teŜ
mają Boga i jest to ten sam Bóg”. Nie moŜna więcej tego powiedzieć, jeśli rozumie się
przesłanie Biblii. Biblia uczy nas, Ŝe przyszedł Jezus i błyszczy nad wszystkimi innymi
światłami.
Prorocy byli słabymi światłami nieba, zapowiadali wschód słońca, mianowicie Jezusa
Chrystusa, Mesjasza i Zbawcę. Jednak, gdy jest słońce, znika błysk księŜyca i gwiazd, chociaŜ
one tam jeszcze są. Prorocy naturalnie mają jeszcze znaczenie, Stary Testament ma naturalnie
jeszcze moc i siłę i jest to niezwykle waŜna prawda. Jednak przyszła świętość i jasność, która
błyszczy nad wszystkimi innymi światłami tak, Ŝe nie są juŜ widoczne. To jest Jezus, „Słońce
sprawiedliwości” (Malachiasza 3, 20).
Ta prawda jest nam stawiana wyraźnie przed oczami w Mateuszu 17. Widzimy tam Chrystusa
na świętej górze, jak został przemieniony na oczach Jego uczniów Piotra, Jakuba i Jana. Jezus
był odziany w szaty jak światło wspaniałości tak, Ŝe uczniowie ledwie mogli to znieść i bardzo
się zatrwoŜyli. Ale tam było jeszcze dwóch, MojŜesz i Eliasz. I tak Piotr powiedział do Jezusa:
„Panie! Dobrze nam tu być i jeśli chcesz pozwól nam tu namioty wybudować – jeden namiot dla
Ciebie, jeden namiot dla MojŜesza, jeden namiot dla Eliasza” (według wersetu 4). Ale gdy Piotr
jeszcze mówił rozległ się głos z nieba, który mówił: „Ten jest Syn mój umiłowany, którego
sobie upodobałem, Jego słuchajcie.” (Mateusz 17, 5). Uczniowie byli tak przestraszeni, Ŝe jak
przyszli do siebie i podnieśli oczy to (To się chętnie czyta, ale pobieŜnie, a to jest waŜne):
„nikogo nie widzieli, tylko Jezusa samego” (Mateusz 17, 8).
To jest to, o czym dzisiaj mówimy: „Bóg, który niegdyś przemawiał do ojców wielokrotnie i w
róŜny sposób przez proroków w tych czasach ostatecznych przemówił do nas przez Syna. Jego
ustanowił spadkobiercą wszystkich dóbr, przez Niego teŜ uczynił wszystko, co jest stworzone.”
Błysk MojŜesza i Eliasza po prostu zniknął, gdy została objawiona przewyŜszająca wspaniałość
Chrystusa.
Dokładnie tą myśl niesie cały List do Hebrajczyków. On po kolei wybiera jedno po drugim ze
Starego Testamentu, pokazuje proroków, pokazuje aniołów, bierze MojŜesza i Jozuego i takŜe
Lewickich kapłanów i podtrzymuje ich światło w słońcu wspaniałości Chrystusa. I co się
wydarza? W porównaniu z Chrystusem oni wszyscy bledną. Nikogo się nie widzi, prócz
samego Chrystusa.
W Starym Testamencie Izrael posiadał przez proroków światło nad Zakonem prawa i tak,
równieŜ nad grzechem. Jednak mieli tylko małe światło, które mogło im pomóc. Z tego światła,
prorocy wskazywali tylko na przychodzącą pomoc. Przez wczesne wieki było zawsze dane
tylko słabe światło. Gdy Bóg wysłał swojego Jednorodzonego Syna i mówił przez Niego było to
jak wschód słońca i prorocy gubili znaczenie.
śyczeniem Listu do Hebrajczyków jest przedstawienie prawdziwej przewagi Jezusa Chrystusa,
przedstawienie Go, jako jedynego w swoim rodzaju BoŜego Syna, opisane jest w pierwszym
rzędzie Jego absolutne pierwszeństwo. I ta prawda musi znaleźć odzwierciedlenie w naszej
wierze, w naszym sercu, w naszym Ŝyciu codziennym, w naszej modlitwie. „I nie ma w nikim
innym zbawienia; albowiem nie ma Ŝadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez
które moglibyśmy być zbawieni”, lecz jedynie w imieniu Jezusa (Dz. Ap. 4, 12). Prorocy na
BoŜe zlecenie robili jakby szkic, plan budowy, rysunek. Ale Jezus jest tą budowlą.
Rysunek, jak zwykle dzisiaj pośrednio wymyślony w trójwymiarze przez grafika
komputerowego pokazuje, jaki w rzeczywistości będzie dom. Jednak nie moŜesz wejść do
rysunku. Stary Testament jest jak jeden pomysł, jedno przedstawienie, jedna wizja, to jest jeden
projekt, jeden rysunek.
Strona 3 - TV-Program 697 / „Zastanawiający się chrześcijanie”
Lecz musi nastać coś innego. Musi powstać realna budowla. Dlatego teŜ powiedziane jest w Piśmie:
„Lecz gdy nastanie doskonałość, to, co cząstkowe przeminie” (1 Kor 13, 10). Lub takŜe: „Lecz gdy
nadeszło wypełnienie czasu, zesłał Bóg Syna swego” (Galacjan 4, 4), przeminęło to, co cząstkowe,
nastała doskonałość, przeminął czas obrazu i symbolu a nadszedł prawdziwy. I na podstawie tego,
moŜemy zrozumieć werset kazania: „Niegdyś Bóg wielokrotnie i w róŜny sposób przemawiał do
ojców” – oni dostarczyli nam projekt, Boski pokaz o nadchodzącym zbawieniu – „W tych
czasach ostatecznych przemówił do nas przez Syna i nam wszystko objawił”.
Objawienie wszystkich objawień
To oznacza; Chrystus jest punktem kulminacyjnym i punktem końcowym wszelkiej BoŜej
mowy. On w Starym Testamencie, w róŜny sposób i wielokrotnie przemawiał, lecz idąc dalej nie
objawił się juŜ więcej jak tylko w swoim Synie, Jezusie Chrystusie i więcej nie moŜe juŜ siebie
objawić. W Nim, w Jezusie WszechpotęŜny wszystko powiedział. I po za Nim i nad Nim
zewnętrznie on nie mówi niczego więcej.
Kiedy zamierza się zawody i zwycięzca przebiegł przez cel, ten bieg jest decydujący. JeŜeli ktoś potem
jeszcze chce biec dalej ponad ten cel, moŜe to zrobić, jednak nie zostanie to juŜ uznane i dlatego jest bez
znaczenia. Tak niektórzy ludzie chcą wychodzić ponad Chrystusa. Oni maja nowe objawienia i wizje. Oni
mają jeszcze uzupełnienia do Biblii. Jednak cel jest juŜ osiągnięty! Chrystus jest objawieniem wszystkich
objawień. Więcej niŜ WszechpotęŜny Syn BoŜy nie ma do powiedzenia. Ponad tą doskonałość nie ma nic
innego, w przeciwnym razie nie byłoby to doskonałe.
Wszystko, co jeszcze będzie objawione, jest juŜ objawione. Nie ma więcej dalej idących
przesłań, nie ma Ŝadnych innych kazań od Boga, niŜ kazanie o Chrystusie, ukrzyŜowanym i
zmartwychwstałym. Stary Testament był postępujący, ale Ewangelia jest ostateczna. Czy
rozumiemy róŜnicę między Testamentami? Jezus Chrystus jest absolutnym ostatnim słowem.
Więcej nie ma nic do powiedzenia. A kto nie chce słuchać Syna, ten nie będzie teŜ słuchał Boga.
Jeśli ty nie chcesz słuchać Chrystusa, nie potrzebujesz dawać z siebie Ŝadnych wysiłków i nie
miej Ŝadnej nadziei, Ŝe moŜesz słuchać Boga.
Chciałbym to zilustrować na prostym przykładzie. Przedstaw sobie; ja chcę sprzedać mój
samochód za 4000 euro, poniewaŜ nie zawsze moŜna kupić samochód od pastora. Jednak
mówisz: „Nawet, jeśli jesteś pastorem, to przecieŜ dla mnie jest za droga ta stara skrzynia”.
Oferujesz mi zamiast tego 2000 euro. Ja wymagam 3500. Ty znowu oferujesz 2500 euro. Ja
przeciw temu wymagam 3500. Ty znowu oferujesz 2500. Potem mówię: „3000 euro, to jest moje
ostatnie słowo”. Jeśli nie jestem pajacem, to wtedy będzie to moje ostatnie słowo i ty bierzesz
samochód lub go zostawiasz.
Bóg jakby mówi: „Jezus Chrystus jest moim ostatnim słowem, oprócz tego i ponad to nie mam
nic do powiedzenia”. On na końcu przemówił do nas przez swojego Syna. Wszelkie polecenia
proroków dotyczyły tego, by pozostać przy obrazie, ale potem przyszło ostatnie, BoŜe zbawienne
słowo, Jego ostatnia oferta zbawienia. I Jego ostatnie przemówienie nazywa się Jezus Chrystus.
To przesłanie NajwyŜszego ma teŜ konsekwencje, drodzy przyjaciele! Ty moŜe nie masz nic do
zarzucenia Jezusowi, ale myślisz, Ŝe moŜesz Go postawić w szeregu bardzo zasłuŜonych ludzi –
laureata nagrody Nobla, lub teŜ jak zwykle – Gandhiego. Jeśli tak myślisz, nie zrozumiałeś
przesłania Biblii, ani przesłania Starego ani Nowego Testamentu, poniewaŜ przesłanie Pisma
Świętego brzmi: wielu było proroków, którzy mówili na zlecenia Boga, było wiele ofert i
wezwań do pokuty.
Ale potem przyszło ostatnie i doskonałe BoŜe Słowo, poniewaŜ w Chrystusie wszystko, się
spełniło się. Tego nie moŜna juŜ bardziej podwyŜszyć. Objawienie Boga w Jezusie Chrystusie jest
absolutnym punktem kulminacyjnym i takŜe absolutnym punktem zamknięcia. Jeśli teraz ktoś jeszcze
myśli: „Szukam Boga na ten, lub na tamten sposób, ale nie w Jezusie Chrystusie!” – moŜesz szukać w
całym wszechświecie, ale nie znajdziesz tego prawdziwego i Ŝywego Boga, ty znajdziesz boŜków
własnej roboty i znajdziesz religijne systemy, jednak Ŝywego Boga nie. PoniewaŜ Boga Biblii
znajdziesz jedynie w Jezusie Chrystusie, jednorodzonym Synu NajwyŜszego.
Strona 4 - TV-Program 697 / „Zastanawiający się chrześcijanie“
To jest istotne przesłanie całego Listu do Hebrajczyków. To jest przesłanie, które w tych dniach my
teŜ musimy rozprzestrzeniać w naszym kraju. To nasz lud i narody znowu muszą słyszeć. Temat
Biblii nazywa się Jezus Chrystus. Nikogo nie ma oprócz Niego, przez kogo moglibyśmy przyjść do
Ojca. W Chrystusie Bóg uzewnętrznił się, On stał się człowiekiem, On dał się ubiczować, przelał
swoją krew.
Kazanie o Jezusie Chrystusie jest centrum wszystkich chrześcijańskich przesłań. On jest osią,
obrotem i biegunem wszechświata. On jest Panem wszystkich panów i Królem wszystkich królów.
Biblia mówi o Nim: „Dlatego tez Bóg wielce go wywyŜszył i obdarzył go imieniem, które jest ponad
wszelkie imię” (Filipian 2, 9). On jest wywyŜszony nad wszystkimi. On jest: „Alfa i Omega,
pierwszy i ostatni, początek i koniec” (Obj 22, 13), róŜą z Saronu, lilią w dolinie, jest odroślą, „Jasna
gwiazda poranna” (Obj 22, 16), najpiękniejszą z dziesiątek tysięcy. „PoniewaŜ upodobał sobie Bóg,
Ŝeby w nim zamieszkała cała pełnia boskości” (Kolosan 1, 19).
To Syn, przez którego ostatnio przemówił, jest tym: „Którego ustanowił dziedzicem wszechrzeczy,
przez którego takŜe wszechświat stworzył. On, który jest odblaskiem chwały i odbiciem jego istoty i
podtrzymuje wszystko słowem swojej mocy, dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po
prawicy majestatu na wysokościach” (Hebr 1, 2-3). Biblia pełna jest takich hołdów i wywyŜszeń
Jezusa Chrystusa. W Kolosan 1, 16-18 jest powiedziane: „PoniewaŜ w nim” – w Chrystusie –
„zostało stworzone wszystko, co jest na niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to
trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy zwierzchności; wszystko przez niego i dla niego
zostało stworzone. On teŜ jest przed wszystkimi rzeczami, na nim jest ugruntowane, On takŜe jest
Głową Ciała, kościoła; On jest początkiem, pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był
pierwszy!” Alleluja.
Czy to nie jest wspaniałe, Ŝe ten Zbawiciel jest naszym Bogiem? W Piśmie mamy świadectwo, Ŝe
On jest ubóstwiany. List do Hebrajczyków mówi: On jest większy niŜ aniołowie, większy niŜ
prorocy, On jest wyŜszy niŜ MojŜesz, wyŜszy niŜ Jozue, On jest więcej niŜ Lewickie kapłaństwo. On
jest wywyŜszony nad wszystkimi, On jest ostatnim słowem Boga. „Jego słuchajcie” – powiedziane
jest w Mateuszu 17, 5. Czy chcemy Go słuchać? Wtedy takŜe będziemy chcieli Go ubóstwiać. My
chcemy wywyŜszać Zbawiciela, tak, jak wywyŜsza Go Biblia, jako BoŜego Syna i jako Boga.
Chciejmy razem z Listem do Hebrajczyków zaśpiewać i po prostu ubóstwiać Jezusa Chrystusa,
poniewaŜ On jest Królem i Bogiem, naszym Zbawicielem i wybawcą. Cieszmy się z proroków, z
BoŜego Słowa. To jest Bóg, który mówił przez nich, ale teraz w całym Piśmie Świętym mówi przez
Jezusa Chrystusa, swojego Syna,. W imieniu Jezusa, Amen.
Chór:
O chciejmy ubóstwiać, o chciejmy ubóstwiać, o chciejmy ubóstwiać Króla!
1. Tutaj wierzący radośnie tryumfują, o przyjdź, o przyjdź do Betlejem! Zobaczyć dziecię zrodzone
dla naszego zbawienia!
2. Królu czci, panujący Władco, Ty odpoczywasz w Ŝłobie i w biedzie. Prawdziwy Bóg zrodzony z
wieczności.
3. Chodź, śpiewaj Panu, śpiewajcie Panu anielskie chóry! Przyjdź w radości, przyjdź w radości, ja
jestem Święty: Czcij Boga w niebie i na ziemi!
*Przekład z języka niemieckiego; kazanie prof. Wolfgang Wegert © z Hamburga (Niemcy)
*Uwaga – wszystkie dotychczasowe kazania dostępne są takŜe na stronie internetowej: www.arka-misja.pl
Teraz moŜesz zamówić takŜe - bezpłatny Newsletter. Szczegóły dostępne na naszej stronie. Zapraszamy!