IBPppoż. MCK K_CE_2015

Transkrypt

Instrukcja
Bezpieczeństwa Pożarowego
MIĘDZYNARODOWE
CENTRUM KONGRESOWE
Katowice, ul. Olimpijska
Opracował ……………………..
Katowice, luty 2015 r.
Instrukcja bezpieczeństwa pożarowego
.
INSTRUKCJA BEZPIECZEŃSTWA POŻAROWEGO,
WRAZ Z INSTRUKCJĄ PROWADZENIA PRAC NIEBEZPIECZNYCH
POD WZGLĘDEM POŻAROWYM
MIĘDZYNARODOWE
CENTRUM KONRESOWE
Katowice, ul. Olimpijska.
Podstawa opracowania:
•
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 roku, w sprawie ochrony
przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 109, poz. 719).
Zatwierdzam do użytku służbowego..................................................
strona 2
.
SPIS TREŚCI
SPIS TREŚCI ............................................................................................................................ 3
PODSTAWA OPRACOWANIA: ........................................................................................... 5
CEL OPRACOWANIA ........................................................................................................... 6
1. WARUNKI OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ WYNIKAJĄCE Z
PRZEZNACZENIA OBIEKTU I SPOSOBU JEGO UŻYTKOWANIA. .......................... 7
1.1. LOKALIZACJA ....................................................................................................................... 7
1.2. CHARAKTER ZABUDOWY. ..................................................................................................... 7
1.3. WARUNKI TECHNICZNO – BUDOWLANE................................................................................. 9
1.3.1. Podstawowe dane liczbowe:.......................................................................................... 9
1.3.2. Klasa odporności ogniowej. .......................................................................................... 9
1.3.3. Gęstość obciążenia ogniowego ................................................................................... 11
1.3.4. Ocena zagrożenia wybuchem. ..................................................................................... 11
1.3.5. Kategoria zagrożenia ludzi. ........................................................................................ 11
1.3.6. Warunki ewakuacji. ..................................................................................................... 18
1.3.7. Parametry pożarowe substancji palnych.. .................................................................. 20
1.3.8. Podział na strefy pożarowe. ........................................................................................ 20
1.4. ZAOPATRZENIE WODNE DO ZEWNĘTRZNEGO GASZENIA. ..................................................... 23
1.5. DROGI I DOJAZDY POŻAROWE. ............................................................................................ 23
2. INSTALACJE TECHNICZNE W OBIEKCIE – ZASADY KONSERWACJI I
UTRZYMANIA. ..................................................................................................................... 24
2.1. INSTALACJA ELEKTRYCZNA. ............................................................................................... 24
2.2. INSTALACJA ODGROMOWA. ................................................................................................. 26
2.3. INSTALACJA WENTYLACJI I KLIMATYZACJI. ......................................................................... 27
3. SPOSÓB PODDAWANIA PRZEGLĄDOM TECHNICZNYM I CZYNNOŚCIOM
KONSERWACYJNYM STOSOWANYCH W OBIEKCIE URZĄDZEŃ
PRZECIWPOŻAROWYCH I GAŚNIC. ............................................................................. 28
3.1. INSTALACJA TRYSKACZOWA. .............................................................................................. 28
3.2. SAMOCZYNNE URZĄDZENIA ODDYMIAJĄCE EWAKUACYJNEJ KLATKI SCHODOWEJ. ............. 31
3.3. INSTALACJA WENTYLACJI ODDYMIAJĄCEJ FOYER GŁÓWNE. ................................................ 32
3.4. INSTALACJE ZABEZPIECZENIA PRZED ZADYMIENIEM EWAKUACYJNYCH KLATEK
SCHODOWYCH............................................................................................................................ 34
3.5. SYSTEM SYGNALIZACJI POŻARU. ......................................................................................... 35
3.6. DŹWIĘKOWY SYSTEM OSTRZEGAWCZY. .............................................................................. 37
3.7. INSTALACJA HYDRANTOWA. ............................................................................................... 38
3.8. OŚWIETLENIE AWARYJNE. ................................................................................................... 39
3.9. ROZMIESZCZENIE GAŚNIC W OBIEKCIE. ............................................................................... 40
3.10. OZNAKOWANIE KIERUNKÓW EWAKUACJI, LOKALIZACJI MIEJSC USYTUOWANIA GAŚNIC,
URZĄDZEŃ PRZECIWPOŻAROWYCH. ........................................................................................... 40
strona 3
.
4. WSKAZANIA W ZAKRESIE BEZPIECZEŃSTWA POŻAROWEGO DLA
UŻYTKOWNIKÓW OBIEKTU I ZASADY ZAPOBIEGANIA MOŻLIWOŚCI
POWSTANIA POŻARU. ....................................................................................................... 42
4.1. POTENCJALNE PRZYCZYNY POWSTANIA POŻARU................................................................. 42
4.2. ZASADY ZAPOBIEGANIA MOŻLIWOŚCI POWSTANIA POŻARU. ............................................... 42
4.3. OBOWIĄZKI OSÓB ZATRUDNIONYCH W BUDYNKU MIĘDZYNARODOWEGO CENTRUM
KONGRESOWEGO. ...................................................................................................................... 44
4.3.1. Obowiązki Pracowników ochrony. .............................................................................. 45
4.3.2. Obowiązki osób sprzątających. ................................................................................... 45
4.3.3. Obowiązki wszystkich pracowników budynku Centrum Kongresowego. .................... 45
5. SPOSOBY POSTĘPOWANIA NA WYPADEK POŻARU I INNEGO
ZAGROŻENIA. ...................................................................................................................... 47
5.1. ZASADY ZACHOWANIA SIĘ PRACOWNIKÓW I UŻYTKOWNIKÓW. ........................................... 47
5.2. POJĘCIE DZIAŁAŃ RATOWNICZYCH...................................................................................... 48
6. ZASADY ORGANIZACJI EWAKUACJI....................................................................... 50
6.1. TECHNICZNE WARUNKI EWAKUACJI. ................................................................................... 50
6.2. PRZEBIEG EWAKUACJI. ........................................................................................................ 50
6.3. SPOSOBY PRAKTYCZNEGO SPRAWDZANIA ORGANIZACJI I WARUNKÓW EWAKUACJI LUDZI. . 50
7. ORGANIZACJA I ZASADY SZKOLENIA PRACOWNIKÓW. ................................. 52
8.
ORGANIZACJA IMPREZ MASOWYCH ................................................................ 53
8.1. WARUNKI UŻYTKOWANIA POWIERZCHNI KOMUNIKACYJNYCH FOYER................................. 53
8.2. ORGANIZACJA TARGÓW I WYSTAW. .................................................................................... 53
8.3. ZABEZPIECZENIE PRZECIWPOŻAROWE IMPREZ MASOWYCH. ................................................ 54
9. SPOSOBY WYKONYWANIA PRAC NIEBEZPIECZNYCH POD WZGLĘDEM
POŻAROWYM. ..................................................................................................................... 55
9.1. ZABEZPIECZENIE PRZECIWPOŻAROWE PRAC NIEBEZPIECZNYCH POD WZGLĘDEM
POŻAROWYM. ............................................................................................................................ 55
9.1.1. Ogólne zasady prowadzenia prac niebezpiecznych pod względem pożarowym: ........ 55
9.1.2. Obowiązki pracowników prowadzących prace niebezpieczne pod względem
pożarowym. ........................................................................................................................... 56
9.2. WSKAZANIA PRZECIWPOŻAROWE PROWADZENIA PRAC SPAWALNICZYCH. .......................... 57
8.2.1. Przygotowanie budynku i pomieszczeń: ...................................................................... 57
9.2.2. Zabezpieczenia sprzętu spawalniczego. ...................................................................... 58
9.2.3. Sprzęt pożarniczy i środki gaśnicze. ............................................................................ 58
ZAŁĄCZNIKI:
1)
2)
3)
4)
5)
Wzór oświadczenia o przeszkoleniu w zakresie ochrony przeciwpożarowej.
Wzór zezwolenia na prowadzenie prac spawalniczych lub z użyciem otwartego ognia.
Wzór protokołu zabezpieczania przeciwpożarowego prac spawalniczych.
Wzór sprawozdania z praktycznego sprawdzenia warunków i organizacji ewakuacji.
Rzuty obiektu.
strona 4
.
PODSTAWA OPRACOWANIA:
Niniejsze opracowanie sporządzone zostało w oparciu o przeprowadzone
wizje obiektu, udostępnioną dokumentację i następujące obowiązujące aktualnie
przepisy prawne:
1. Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (t.j.
Dz. U. z 2002 roku Nr 147 poz. 1229 z późn. zm.).
2. Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2006 roku Nr 156, poz. 1118).
3. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7
czerwca 2010 roku, w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków,
innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 109 poz. 719).
4. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 roku,
w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki
i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75 poz. 690 z późn. zm.).
5. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
24 lipca 2009 r. w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę
oraz dróg pożarowych (Dz. U. Nr 124 poz. 1030).
6. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
25 października 2005 r. w sprawie wymagań kwalifikacyjnych oraz
szkoleń dla strażaków jednostek ochrony przeciwpożarowej i osób
wykonujących czynności z zakresu ochrony przeciwpożarowej (Dz. U.
Nr 215, poz. 1823).
Pomocniczo, na zasadach wiedzy technicznej zastosowano:
7. PN-86/E-05003.01 Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Wymagania ogólne.
8. PN-IEC-61024-1:2001 Ochrona odgromowa obiektów budowlanych.
Ochrona podstawowa.
9. PN-N-01256.01:1992 Znaki bezpieczeństwa. Ochrona przeciwpożarowa.
10. PN-N-01256.02:1992 Znaki bezpieczeństwa. Ewakuacja.
11. PN-N-01256-4: 1997/Az1:2003 Znaki bezpieczeństwa. Techniczne
środki przeciwpożarowe.
strona 5
.
CEL OPRACOWANIA
Celem opracowania jest określenie zasad zabezpieczenia przeciwpożarowego dla budynku Międzynarodowego Centrum Kongresowego zlokalizowanego
w Katowicach u zbiegu Al. Roździeńskiego, Al. Korfantego oraz ul. Olimpijskiej, w
świetle obowiązujących przepisów i aktualnego stanu ochrony przeciwpożarowej.
Ochrona przeciwpożarowa polega na realizacji przedsięwzięć mających na
celu ochronę życia, zdrowia i mienia przed pożarem, klęską żywiołową lub innym
miejscowym zagrożeniem poprzez:
•
•
zapobieganie powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożaru, klęski
żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia,
zapewnienie sił i środków do zwalczania pożaru, klęski żywiołowej
lub innego miejscowego zagrożenia.
Właściciel, zarządca lub użytkownik budynku, obiektu lub terenu, zapewniając jego ochronę przeciwpożarową, obowiązany jest w szczególności:
• przestrzegać przeciwpożarowych wymagań budowlanych, instalacyjnych i technologicznych,
• wyposażyć budynek, obiekt lub teren w sprzęt pożarniczy
i ratowniczy oraz środki gaśnicze, zgodne z obowiązującymi zasadami,
• zapewnić osobom przebywającym w budynku, obiekcie lub terenie
bezpieczeństwo i możliwość ewakuacji,
• przygotować budynek, obiekt lub teren do prowadzenia akcji ratowniczej,
• zaznajomić pracowników z przepisami przeciwpożarowymi,
• ustalić sposoby postępowania na wypadek powstania pożaru, klęski
żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia.
Do zapoznania się z instrukcją oraz przestrzegania ustaleń w niej zawartych zobowiązani są wszyscy pracownicy i użytkownicy obiektu.
Instrukcję bezpieczeństwa pożarowego należy poddawać
okresowej aktualizacji, co najmniej raz na dwa lata, a także po takich zmianach sposobu użytkowania obiektu, które wpływają na
wymagania i warunki jego ochrony przeciwpożarowej.
strona 6
.
1. WARUNKI OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ WYNIKAJĄCE
Z PRZEZNACZENIA OBIEKTU I SPOSOBU JEGO UŻYTKOWANIA.
1.1. Lokalizacja
Budynek Międzynarodowego Centrum Kongresowego posiadający kształt
prostokąta o wymiarach 236,0 x 92,0 m usytuowany jest w obszarze ograniczonym od wschodu i północy ciągiem ulicy Olimpijskiej. Od strony zachodniej
budynek sąsiaduje w odległości 56,5 m z wysokościowym budynkiem Śląskiej
DOKP, natomiast od południa budynek sąsiaduje z Halą Widowiskowo – Sportową Katowickiego Spodka znajdującą się w odległości 13,5 m. Budynek zachowuje
wymagane odległości od granic działki oraz od sąsiadującej zabudowy.
1.2. Charakter zabudowy.
Zasadniczą cześć projektowanego Międzynarodowego Centrum Kongresowego stanowi budynek posiadający jedną kondygnację podziemną oraz trzy
kondygnacje nadziemne. W obrębie części podziemnej na poziomie -4,00 pod
częścią budynku w osiach 24÷40 zlokalizowane są pomieszczenia techniczne w
tym między innymi pompowania instalacji tryskaczowej wraz ze zbiornikiem zapasu wody do celów przeciwpożarowych, pomieszczenie separatora, pomieszczenia
maszynowni wentylacji i klimatyzacji, pomieszczenia transformatorów, rozdzielnie
elektryczne niskiego i wysokiego napięcia, serwerownia, węzeł cieplny, zbiornik
retencyjny, zbiornik nawadniający. W poziomie podpiwniczenia zlokalizowane zostały ponadto zespół pomieszczeń socjalnych pracowników, pomieszczenia
magazynowe oraz śmietnik.
W części nadziemnej zasadniczą osią komunikacji w budynku jest foyer
przebiegające przez cały budynek na zmiennych poziomach od poziomu ±0,00,
poprzez poziom +4,48 do poziomu +8,32. Wejście do foyer stanowiące jednocześnie wejście główne do budynku zlokalizowano od strony południowo zachodniej
na poziomie ±0,00 od placu przed budynkiem Hali Widowiskowo – Sportowej
Spodek. Drugie wejście usytuowane zostało z przeciwnej strony budynku od północnego wschodu i znajduje się na poziomie +8,32. Różnica poziomów w obrębie
foyer pokonywana jest szeregiem biegów schodowych. Najniżej położoną cześć
nadziemną budynku stanowi fragment w osiach 22÷40 obejmujący wejście główne
na poziomie ±0,00 od placu przed budynkiem Hali Spodek, salę audytoryjną posiadającą 598 miejsc siedzących, foyer sali audytoryjnej, zaplecze sceny,
kawiarnię posiadającą 70 miejsc konsumpcyjnych wraz z zapleczem, pomieszczenie ochrony, dwa lokale handlowo – usługowe, zespół trzech sal bankietowych
posiadające powierzchnie odpowiednio 434,98 m2, 405,57 m2 oraz 371,13 m2
wraz z foyer o powierzchni 446,12 m2, restauracja posiadająca 120 miejsc konsumpcyjnych na poziomie ±0,00 oraz kolejne 128 miejsc konsumpcyjnych na
poziomie +1,28 oraz zaplecze restauracji znajdujące się również na poziomie
+1,28, oraz częściowo na poziomie +2,13 gdzie usytuowano niewielką salę restauracyjną posiadająca łącznie 45 miejsc konsumpcyjnych. Na poziomie ±0,00
zlokalizowano ponadto zespół sanitariatów oraz wentylatorownię. W osiach
strona 7
.
1÷22/A÷B zlokalizowano ponadto pomieszczenia magazynowe, pomieszczenia
techniczne rozdzielni, sieci LAN, pompowni, węzła chłodniczego i wentylatorowni.
Poziom pierwszego piętra +4,48 obejmuje dalszą część jednoprzestrzennego głównego foyer, zespół sal wielofunkcyjnych w skład którego wchodzą sala
wielofunkcyjna A o powierzchni 2 853,90 m2, sala wielofunkcyjna B o powierzchni
2
2
2 744,20 m oraz sala wielofunkcyjna C o powierzchni 2 581,70 m , kolejną trzecią
część restauracji posiadającej na tym poziomie kolejne 140 miejsc konsumpcyjnych połączonej wewnętrznymi schodami z poziomami poniżej, zaplecze
restauracji z rozdzielnią kelnerską, palarnię, 7 lokali handlowo – usługowych, zespoły pomieszczeń sanitarnych, pomieszczenie obsługi prasowej, magazyn,
górne foyer sali audytoryjnej z zespołem pomieszczeń sanitarnych, pomieszczenia
zaplecza sali audytoryjnej, wentylatorownia, zespół pomieszczeń technicznych w
osiach 37÷40/A÷D w tym wentylatorownia, rozdzielnia, pomieszczenie LAN, pomieszczenia biurowe i sanitarne w osiach 4÷8/A÷B, 11÷15/A÷B.
Poziom drugiego piętra +8,32 obejmuje najwyższą część głównego foyer z
wejściem od strony ulicy
Olimpijskiej w obrębie którego zlokalizowano pomieszczenia trzech recepcji. W osiach 31÷40 przewidziano zlokalizowanie zespołu sal konferencyjnych
przeznaczonych dla użytkowania łącznie przez 1200 osób, w osiach 4÷8/A÷B,
11÷15/A÷B oraz w osiach 18÷22/A÷B przewidziano zlokalizowanie pomieszczeń
biurowych i niewielkich sal konferencyjnych.
Na piętrze 3 na poziomie +11.53 usytuowano bar posiadający 20 miejsc
konsumpcyjnych dostępny z ciągu pieszego przebiegającego po dachu budynku,
bezpośrednio z zewnątrz, w osiach 1÷21/A÷B na poziomie +10,78 zlokalizowane
są pomieszczenia biurowe natomiast na poziomie +12,01 w osiach R÷B1/1÷4
znajduje się pomieszczenie techniczne. Na poziomie +14,18 zlokalizowane jest
pomieszczenie techniczne wentylatorowni. Zespół sal wielofunkcyjnych A o powierzchni 2 853,90 m2, sala wielofunkcyjna B o powierzchni 2 744,20 m2 oraz sala
wielofunkcyjna C o powierzchni 2 581,70 m2, zaprojektowano jako możliwy do
eksploatacji zarówno w postaci odrębnych sal oddzielonych zestawami ruchomych
ścian działowych z drzwiami uchylnymi w tych ścianach oraz jako jednoprzestrzenna sala wielofunkcyjna o powierzchni 8 179,80 m2.
Zespół trzech sal bankietowych posiadających powierzchnie odpowiednio
434,98 m2, 405,57 m2 oraz 371,13 m2 również może być użytkowany zarówno w
postaci odrębnych sal oddzielonych zestawami ruchomych ścian działowych lub
jako jednoprzestrzenna sala bankietowa o powierzchni 1 211,68 m2.
Sposób użytkowania sali wielofunkcyjnej, sali audytoryjnej, sal bankietowych i zespołu sal konferencyjnych determinowany będzie ich projektowaną
funkcją związaną z organizowanymi spotkaniami, imprezami o charakterze sportowym, ekspozycyjnym, widowiskowym lub kongresowym. W budynku nie zakłada
się możliwości jednoczesnej wymiany uczestników imprez i spotkań pomiędzy
wspomnianymi salami, a ich foyer. Oznacza to, że w czasie organizowanych imprez interwał czasowy pomiędzy ich kolejnymi cyklami wykluczał będzie sytuację
w której jednocześnie w obrębie którejkolwiek z wymienionych sal znajdować się
będą widzowie i/lub uczestnicy danej imprezy, a w obrębie głównego foyer znajdować się będą mogli widzowie oczekujący na kolejne przedstawienie, spektakl
lub imprezę. W praktyce w obrębie poszczególnych zasadniczych sal oraz w foyer
strona 8
.
znajdować się mogą osoby uczestniczące wyłącznie w danej imprezie, a umożliwienie dostępu kolejnych osób oczekujących na kolejny cykl imprezy, możliwe
będzie po opuszczeniu budynku przez widzów znajdujących się w nim wcześniej.
1.3. Warunki techniczno – budowlane.
1.3.1. Podstawowe dane liczbowe:
2
powierzchnia działki w granicy inwestycji ...................... 48973 m ,
2
powierzchnia zabudowy: ............................................... 21721 m ,
powierzchnia całkowita ................................................. 38948 m2,
2
powierzchnia użytkowa (powierzchnia netto) ............... 34899 m ,
w tym: podpiwniczenie ............................................... 4184,88m2,
parter ......................................................................... 8686,49 m2,
piętro 1 .................................................................... 14393,75 m2,
piętro 2 ...................................................................... 5175,18 m2,
piętro 3 ...................................................................... 1497,92 m2,
technika ....................................................................... 960,40 m2,
wysokość budynku: ......................................................... 22,00 m,
kubatura: ...................................................................... 388500 m3,
liczba kondygnacji:
nadziemnych .............................................................................. 4,
podziemnych ............................................................................. 1,
wymagana klasa odporności pożarowej ................................... C,
grupa wysokości .................................................................... SW,
kategoria zagrożenia ludzi ..................................................... ZL I.
Wysokość budynku nie przekracza 25,0 m co kwalifikuje go do grupy budynków
średnio wysokich SW.
Biorąc pod uwagę możliwość przebywania w Międzynarodowym Centrum
Kongresowym grup ponad 50 osób nie będących jego stałymi użytkownikami, budynek zalicza się do kategorii zagrożenia ludzi ZL I.
1.3.2. Klasa odporności ogniowej.
Budynek Międzynarodowego Centrum Kongresowego zaprojektowano w klasie C odporności pożarowej (z uwzględnieniem ochrony instalacją tryskaczową), z
materiałów nierozprzestrzeniających ognia. Konstrukcja dachu posiada odporność
R 15, a przekrycie odporność ogniową E 15, za wyjątkiem świetlików i przeszkleń
zajmujących łącznie do 20% powierzchni dachu.
Izolacja termiczna ścian zewnętrznych posiada cechę nie rozprzestrzeniania
ognia potwierdzoną właściwym dokumentem wydanym przez Instytut Techniki Budowlanej.
strona 9
Odporność ogniowa poszczególnych elementów budynku wynosi:
1. główna konstrukcja nośna .................................................. R
2. stropy .............................................................................. REI
3. konstrukcja dachu ...............................................................R
4. przekrycie dachu .............................................................. E
5. ściany wewnętrzne ........................................................... EI
6. ściany zewnętrzne ............................................................ EI
.
60,
60,
15,
15,
15,
30.
Ad. 3. elementy konstrukcji dachu stanowiące główne elementy konstrukcyjne
budynku posiadają cechę R 60 odporności ogniowej,
Ad. 4. wymaganie nie dotyczy świetlików i przeszkleń dachowych o łącznej powierzchni nie przekraczającej 20% dachu.
Ad. 5. za wyjątkiem ścian podziału wewnętrznego pomiędzy pomieszczeniami
dla których określa się łącznie długość przejścia ewakuacyjnego, przy czym
przejście to nie powinno prowadzić przez więcej niż trzy pomieszczenia i nie
może przekraczać długości 60 m (długość podstawowa 40 m powiększona o
50% z uwagi na zastosowanie ochrony instalacją tryskaczową).
Ad. 6. w zakresie pasa międzykondygnacyjnego, wraz z jego połączeniem ze
stropem.
W zakresie wystroju wnętrz użyto wyłącznie:
• materiałów, których produkty rozkładu termicznego nie są bardzo toksyczne i
silnie dymiące,
• wykładzin podłogowych i okładzin ściennych oraz stałych elementów co najmniej trudno zapalnych,
• sufitów podwieszonych i okładzin sufitowych, co najmniej niezapalnych, nie
kapiących i nie odpadających pod wpływem ognia.
Elementy akustyczne i dekoracyjne, podobnie jak elementy sceny i ścianki ruchome podziału wewnętrznego pomieszczeń konferencyjnych, bankietowych i sali
wielofunkcyjnej wykonane zostały z materiałów co najmniej trudno zapalnych lub
są zabezpieczone do stopnia trudno zapalności. W przypadku stosowania materiałów wykończeniowych luźno zwisających, w szczególności w kurtynach,
zasłonach, kotarach i żaluzjach, za łatwo zapalne materiały uważa się materiały,
których właściwości określone w badaniach zgodnych z Polskimi Normami odnoszącymi się do zapalności i rozprzestrzeniania płomienia przez wyroby
włókiennicze, nie spełniają co najmniej jednego z niżej wymienionych kryteriów:
1) ti ≥ 4 s,
2) ts ≤ 30 s,
3) nie występuje przepalenie trzeciej nitki,
4) nie występują płonące krople.
Ewentualne podłogi podniesione o więcej niż 0,2 m posiadają niepalną
konstrukcję nośną oraz co najmniej niezapalne płyty podłogi od strony przestrzeni
podpodłogowej, mające klasę odporności ogniowej co najmniej R E I 30.
Przestrzeń międzystropowa (powyżej sufitu podwieszonego) ani pod podłogowa (w przypadku stosowania podłóg podniesionych) nie jest wykorzystywana do
strona 10
.
wentylacji ani ogrzewania pomieszczeń (kanały wentylacyjne i klimatyzacyjne
przechodzące przez te przestrzenie zakończone są nawiewnikami i/lub wywiewnikami wykonanymi w poziomie podłogi podniesionej lub w poziomie stropu
podwieszonego, tak że kubatura wspomnianych przestrzeni nie jest używana do
cyrkulacji powietrza). W przypadku wykorzystywania tych przestrzeni do wentylacji
lub przewody i kable energetyczne oraz inne instalacje wykonane z materiałów
palnych znajdujące się w tych przestrzeniach posiadać muszą klasę odporności
ogniowej co najmniej EI 30.
Okładzina elewacyjna, a także izolacja cieplna ścian zewnętrznych wykonane są jako nie rozprzestrzeniające ognia NRO. Ewentualne przestrzenie
powyżej pełnych sufitów podwieszonych podzielone będą ściankami z elementów
2
niepalnych na sektory o powierzchni do 1 000 m . Korytarze o długości powyżej
50 m podzielone są na odcinki do 50 m drzwiami dymoszczelnymi, przestrzeń nad
drzwiami posiada niepalne zamknięcie do stropu lub stropodachu.
Szerokość przejść w obrębie widowni sali audytoryjnej wynosi nie mniej niż
1,8 m. Fotele i inne siedzenia w salach posiadają cechy wyrobów trudno
zapalnych i niewydzielających bardzo toksycznych produktów rozkładu
termicznego i spalania. Szerokość przejść pomiędzy stałymi elementami foteli
wynosi, co najmniej 0,55 m (liczba foteli w rzędzie 26 sztuk). Rzędy siedzeń są
trwale umocowane do podłoża.
1.3.3. Gęstość obciążenia ogniowego
Gęstość obciążenia ogniowego pomieszczeń magazynowych kształtuje się
w przedziale 1000 ÷ 2000 MJ/m2. Maksymalna wysokość składowania materiałów
w magazynach nie może przekroczyć 3,50 m.
Gęstość obciążenia ogniowego pomieszczeń gospodarczych kształtuje się w
2
przedziale 500÷1000 MJ/m . Gęstość obciążenia ogniowego pomieszczeń tech2
nicznych nie przekracza wartości 500 MJ/m .
1.3.4. Ocena zagrożenia wybuchem.
W budynku Międzynarodowego Centrum Kongresowego nie występują pomieszczenia, ani strefy zagrożone wybuchem. Budynek Międzynarodowego
Centrum Kongresowego nie posiada instalacji gazowej. W budynku nie jest magazynowany ani stosowany gaz płynny propan butan.
1.3.5. Kategoria zagrożenia ludzi.
Podpiwniczenie – POZIOM -4
W podpiwniczeniu pod budynkiem Międzynarodowego Centrum Kongresowego w poziomie -4,00 nie przewidziano pomieszczeń przeznaczonych na pobyt
ludzi. W obrębie zespołu pomieszczeń socjalnych pracowników obsługi Centrum
zakłada się pobyt do dwóch godzin pracowników w liczbie maksymalnie do 40
osób. W obrębie pomieszczenia magazynowego w podpiwniczeniu zakłada się
możliwość jednoczesnego przebywania do 10 osób. Dla określenia liczby osób
strona 11
.
mogących przebywać w pomieszczeniach magazynowych przyjęto wskaźnik 1
2
osoba na każde 30 m pomieszczenia magazynowego, zgodnie z obowiązującymi
przepisami techniczno – budowlanymi. W obrębie pomieszczeń technicznych oraz
gospodarczych w pozostałej części podpiwniczenia przebywać mogą chwilowo
pojedyncze osoby obsługi technicznej bądź zespołów serwisowych. Zakłada się że
liczba tych osób nie przekroczy kolejnych 20 osób. Łącznie w obrębie podpiwniczenia zakłada się możliwość jednoczesnego przebywania maksymalnie do 70
osób.
Parter; poziom ±0,00.
Sala audytoryjna oraz foyer; poziomy ±0,00, +4,48.
W obrębie sali audytoryjnej o zmiennym układzie posadzki przebiegającej
od poziomu ±0,00 do poziomu +4,48 zakłada się możliwość jednoczesnego przebywania do 693 osób łącznie z czego 598 osoby na widowni (przyjęte na
podstawie aranżacji sali audytoryjnej z założeniem 100% frekwencji) oraz do 95
osób w obrębie sceny. Ilość osób mogących przebywać w obrębie sceny z uwagi
na brak uregulowań prawnych w krajowych przepisach techniczno – budowlanych
określono zgodnie ze standardem NFPA 101. Life safety code. 2006 Edition, traktując go zgodnie z przepisami prawa budowlanego oraz zasadami wiedzy
technicznej. W obrębie foyer sali audytoryjnej na dwóch poziomach (poziom ±0,00
oraz poziom +4,48 zakłada się możliwość jednoczesnego przebywania do 575
osób. Dla określenia liczby osób mogących przebywać w obrębie foyer sali audy2
toryjnej przyjęto wskaźnik 1 osoba na każde 1,0 m , zgodnie z obowiązującymi
przepisami techniczno – budowlanymi. Przy czym w projektowaniu przyjęto założenie braku możliwości jednoczesnej wymiany uczestników imprez i spotkań
pomiędzy salą audytoryjną, a jej foyer. Oznacza to, że w czasie organizowanych
imprez interwał czasowy pomiędzy ich kolejnymi cyklami wykluczał będzie sytuację w której jednocześnie w obrębie sali znajdować się będą uczestnicy danej
imprezy, a w obrębie głównego foyer znajdować się będą mogli widzowie oczekujący na kolejne przedstawienie, spektakl lub imprezę. W praktyce w obrębie sali
oraz w foyer znajdować się mogą osoby uczestniczące wyłącznie w danej imprezie, a umożliwienie dostępu kolejnych osób oczekujących na kolejny cykl imprezy,
możliwe będzie po opuszczeniu budynku przez uczestników znajdujących się w
nim wcześniej. Tak więc maksymalna liczba osób mogących przebywać łącznie w
obrębie sali audytoryjnej i w foyer wynosi 693 osoby.
Zespół sal bankietowych; poziom ± 0.
W obrębie zespołu trzech sal bankietowych (tak zwane sale ballroom) posiadających powierzchnie odpowiednio 434,98 m2, 405,57 m2 oraz 371,13 m2,
zakłada się możliwość jednoczesnego przebywania do 1 213 osób. Dla określenia
liczby osób mogących przebywać w obrębie sal bankietowych przyjęto wskaźnik 1
osoba na każde 1,0 m2 danego pomieszczenia, zgodnie z obowiązującymi przepisami techniczno – budowlanymi. W poszczególnych salach w przypadku ich
użytkowania odrębnego, z zastosowaniem podziału ściankami działowymi ruchostrona 12
.
mymi, zakłada się możliwość jednoczesnego przebywania niżej wymienionej liczby
osób:
sala bankietowa numer 1 ........................................... 404 osoby,
sala bankietowa numer 2 ........................................... 404 osoby,
sala bankietowa numer 3 ........................................... 404 osoby.
2
W obrębie foyer sali bankietowej o powierzchni 446,12 m , zakłada się
możliwość jednoczesnego przebywania do 450 osób. Dla określenia liczby osób
2
mogących przebywać w obrębie foyer przyjęto wskaźnik 1 osoba na każde 1,0 m ,
zgodnie z obowiązującymi przepisami techniczno – budowlanymi. Przy czym w
projektowaniu przyjęto założenie braku możliwości jednoczesnej wymiany uczestników imprez i spotkań pomiędzy wspomnianymi salami bankietowymi, a foyer.
Oznacza to, że w czasie organizowanych imprez interwał czasowy pomiędzy ich
kolejnymi cyklami wykluczał będzie sytuację w której jednocześnie w obrębie którejkolwiek z wymienionych sal znajdować się będą uczestnicy danej imprezy, a w
obrębie głównego foyer znajdować się będą mogli widzowie oczekujący na kolejne
przedstawienie, spektakl lub imprezę. W praktyce w obrębie poszczególnych zasadniczych sal oraz w foyer znajdować się mogą osoby uczestniczące wyłącznie
w danej imprezie, a umożliwienie dostępu kolejnych osób oczekujących na kolejny
cykl imprezy, możliwe będzie po opuszczeniu budynku przez uczestników znajdujących się w nim wcześniej. Tak więc maksymalna liczba osób mogących
przebywać łącznie w obrębie sal bankietowych i foyer wynosi 1 213.
Restauracja; poziomy ±0,00, +1,28 oraz +4,48.
Łączna ilość osób mogących przebywać w obrębie restauracji na jej trzech
poziomach określona została na podstawie zaprojektowanej aranżacji tych przestrzeni, z założeniem 100% obecności gości w obrębie wszystkich miejsc
konsumpcyjnych. Na poszczególnych poziomach restauracji przewidziano możliwość niżej wymienionej liczby osób (łącznie goście, klienci i obsługa):
restauracja poziom ±0,00 ..................................................... 130 osób,
restauracja poziom +1,28 ..................................................... 140 osób,
restauracja poziom +4,48 ...................................................... 155 osób.
Łącznie w obrębie sal konsumpcyjnych restauracji zakłada się możliwość
przebywania do 425 osób.
W obrębie zaplecza restauracji zakłada się możliwość przebywania kolejnych 50 osób obsługi. W obrębie sali restauracji na poziomie +1,28 oraz +2,13
zakłada się możliwość jednoczesnego przebywania do 50 osób (łącznie klienci i
obsługa), zgodnie z aranżacją ujętą w projekcie budowlanym.
Łącznie w obrębie sal konsumpcyjnych restauracji oraz w jej zapleczu gastronomicznym zakłada się możliwość przebywania do 525 osób.
strona 13
.
Pomieszczenia magazynowe; poziom ±0,00.
Dla określenia liczby osób mogących przebywać w pomieszczeniach magazyno2
wych przyjęto wskaźnik 1 osoba na każde 30 m pomieszczenia magazynowego,
zgodnie z obowiązującymi przepisami techniczno – budowlanymi. W osiach
1÷22/A÷B w obrębie poszczególnych pomieszczeń magazynowych zakłada się
możliwość jednoczesnego przebywania niżej wymienionej liczby osób:
magazyn 0.57 ......................................................................... 5 osób,
magazyn 0.56 ....................................................................... 2 osoby,
magazyn 0.55 ....................................................................... 1 osoba,
magazyn 0.50 ......................................................................... 5 osób,
magazyn 0.49 ....................................................................... 2 osoby,
magazyn 0.49 ....................................................................... 1 osoba,
magazyn 0.43 ....................................................................... 1 osoba.
Łącznie w obrębie wspomnianych pomieszczeń magazynowych zakłada się
możliwość jednoczesnego przebywania do 17 osób. Pomieszczenia magazynowe
jako zaliczone do stref pożarowych PM, nie są klasyfikowane parametrem kategorii zagrożenia ludzi. Gęstość obciążenia ogniowego tych pomieszczeń kształtuje
się w przedziale pomiędzy 1 000 ÷ 2 000 MJ/m2.
Foyer, kawiarnia, sala obsługi prasowej oraz pomieszczenia handlowo –
usługowe; poziom ±0,00.
W obrębie foyer na poziomie ±0,00 zakłada się możliwość przebywania do
1 705 osób. Dla określenia liczby osób mogących przebywać w obrębie foyer przy2
jęto wskaźnik 1 osoba na każde 1,0 m , zgodnie z obowiązującymi przepisami
techniczno – budowlanymi.
Łączna ilość osób mogących przebywać w obrębie kawiarni na poziomie
±0,00 określona została na podstawie zaprojektowanej aranżacji jej powierzchni, z
założeniem 100% obecności gości w obrębie wszystkich miejsc konsumpcyjnych.
W obrębie kawiarni zakłada się możliwość jednoczesnego przebywania do 80
osób (łącznie klienci i obsługa).
2
W obrębie lokali handlowo – usługowych o łącznej powierzchni 189,96 m
zakłada się możliwość przebywania kolejnych 50 osób. Dla określenia liczby osób
mogących przebywać w obrębie pomieszczeń handlowo - usługowych przyjęto
wskaźnik 1 osoba na każde 4,0 m2, zgodnie z obowiązującymi przepisami techniczno – budowlanymi.
2
W obrębie sali obsługi prasowej (press room) o powierzchni 135,90 m zakłada się możliwość przebywania kolejnych 30 osób. Dla określenia liczby osób
Łącznie w obrębie foyer na poziomie ±0,00, w kawiarni i w lokalach handlowo – usługowych zakłada się możliwość jednoczesnego przebywania do 1 865
osób.
strona 14
.
Piętro pierwsze, poziom +4,48.
Zespół sal wielofunkcyjnych oraz foyer; poziom +4,48, +8,32.
Zasadniczą przestrzeń projektowanego budynku w części nadziemnej stanowi zespół sal wielofunkcyjnych A o powierzchni 2 853,90 m2, sala
2
wielofunkcyjna B o powierzchni 2 744,20 m oraz sala wielofunkcyjna C o po2
wierzchni 2 581,70 m , zaprojektowano jako możliwy do eksploatacji zarówno w
postaci odrębnych sal oddzielonych zestawami ruchomych ścian działowych z
drzwiami uchylnymi w tych ścianach oraz jako jednoprzestrzenna sala wielofunkcyjna o powierzchni 8 179,80 m2. W obrębie wspomnianych sal wielofunkcyjnych
w przypadku ich użytkowania jako układu jednoprzestrzennego zakłada się możliwość jednoczesnego przebywania do 12 000 osób w funkcji sali koncertowej oraz
do 8000 osób w funkcji kongresowej.
W poszczególnych salach w przypadku ich użytkowania odrębnego, z zastosowaniem podziału ściankami działowymi ruchomymi (wyłącznie funkcja
kongresowa), zakłada się możliwość jednoczesnego przebywania niżej wymienionej liczby osób:
sala wielofunkcyjna A ............................................... 2 660 osób,
sala wielofunkcyjna B ............................................... 2 660 osób,
sala wielofunkcyjna C ............................................... 2 660 osób.
W obrębie foyer głównego na poziomie +4,48 zakłada się możliwość przebywania do 2 220 osób, natomiast w obrębie antresoli foyer na poziomie +8,32
zakłada się możliwość przebywania kolejnych 1 070 osób, przy czym nie zakłada
się jednoczesności 100% wypełnienia sal wielofunkcyjnych i foyer. W praktyce
będą to te same osoby przebywające w obrębie sali wielofunkcyjnej lub w foyer w
ramach tego samego cyklu danej imprezy. Oznacza to, że w czasie organizowanych imprez interwał czasowy pomiędzy ich kolejnymi cyklami wykluczał będzie
sytuację w której jednocześnie w obrębie którejkolwiek z wymienionych sal znajdować się będą uczestnicy danej imprezy, a w obrębie głównego foyer znajdować
się będą mogli widzowie oczekujący na kolejne przedstawienie, spektakl lub imprezę. W praktyce w obrębie poszczególnych zasadniczych sal oraz w foyer
znajdować się mogą osoby uczestniczące wyłącznie w danej imprezie, a umożliwienie dostępu kolejnych osób oczekujących na kolejny cykl imprezy, możliwe
będzie po opuszczeniu budynku przez uczestników znajdujących się w nim wcześniej. Maksymalna liczba osób mogących przebywać łącznie w obrębie sal
wielofunkcyjnych wynosi 12 000 osób.
W obrębie lokali handlowo – usługowych o łącznej powierzchni 185,17 m2
zakłada się możliwość przebywania kolejnych 50 osób. Dla określenia liczby osób
strona 15
.
Pomieszczenia biurowe i magazyn 1.01; poziom +4,48.
W obrębie pomieszczeń biurowych na poziomie +4,48 w osiach 4÷7A÷B o
2
łącznej powierzchni 76,52 m , zakłada się możliwość jednoczesnej obecności do
16 osób. Dla określenia liczby osób mogących przebywać w obrębie pomieszczeń
2
biurowych przyjęto wskaźnik 1 osoba na każde 5,0 m , zgodnie z obowiązującymi
przepisami techniczno – budowlanymi.
W obrębie pomieszczeń biurowych na poziomie +4,48 w osiach 11-14A÷B
2
o łącznej powierzchni 76,52 m , zakłada się możliwość jednoczesnej obecności do
2
W obrębie magazynu 1.01 zakłada się możliwość przebywania do 5 osób.
Łącznie w obrębie magazynu 1.01 oraz w pomieszczeniach biurowych wymienionych powyżej zakłada się możliwość przebywania do 37 osób.
Piętro drugie; poziom +7,63, +8,17.
Zespół sal konferencyjnych; poziom +8,32.
W obrębie zespołu sal konferencyjnych przewidziano możliwość niżej opisanych grup osób, zgodnie z aranżacją ujętą w projekcie budowlanym.
Numer zespołu sal Liczba osób w poszczególnych salach
konferencyjnych
konferencyjnych
2.13
55+2; 45+2
2.14
60+3; 40+2
2.20
30; 30+2; 30; 45+3; 45+3; 30; 30+2; 30
2.23
52+3; 43+2
2.24
48+2; 48+2; 96; 47; 54
2.25
64+3; 64+3
2.26
36+2; 36+2
2.27
24+2; 24+2; 24+2; 36+2
Łączna liczba osób
104
105
280
100
297
134
76
116
W obrębie pomieszczenia Centrum Businessu 2.21 założono możliwość
przebywania do 15 osób. Dla określenia liczby osób mogących przebywać w obrębie pomieszczenia Centrum Businessu przyjęto wskaźnik 1 osoba na każde
5,0 m2, zgodnie z obowiązującymi przepisami techniczno – budowlanymi. Łącznie
w przykładowej aranżacji ujętej w projekcie budowlanym zakłada się możliwość
jednoczesnego przebywania w obrębie zespołu sal konferencyjnych i w pomieszczeniu Centrum Businessu do 1 224 osób.
strona 16
.
Pomieszczenia biurowe, poziom +7,63.
W obrębie pomieszczeń biurowych na poziomie +7,63 w osiach 4÷7A÷B o
łącznej powierzchni 76,89 m2, zakłada się możliwość jednoczesnej obecności do
2
przepisami techniczno – budowlanymi. Kolejne 8 osób przebywać może w obrębie
sali konferencyjnej 2.45 (liczba osób przyjęta na podstawie zaprojektowanej aranżacji wnętrza sali). W obrębie pomieszczeń biurowych na poziomie +7,63 w
2
osiach 11-14A÷B o łącznej powierzchni 76,89 m , zakłada się możliwość jednoczesnej obecności do 16 osób. Dla określenia liczby osób mogących przebywać w
obrębie pomieszczeń biurowych przyjęto wskaźnik 1 osoba na każde 5,0 m2,
zgodnie z obowiązującymi przepisami techniczno – budowlanymi. Kolejne 8 osób
przebywać może w obrębie sali konferencyjnej (liczba osób przyjęta na podstawie
zaprojektowanej aranżacji wnętrza sali).
W obrębie pomieszczeń biurowych na poziomie +7,63 w osiach 18÷21A÷B
o łącznej powierzchni 77,44 m2, zakłada się możliwość jednoczesnej obecności do
2
Łącznie w pomieszczeniach biurowych wymienionych powyżej zakłada się
możliwość przebywania do 64 osób.
Piętro trzecie, bar.
W obrębie sali baru na piętrze trzecim o łącznej powierzchni 75,89 m2 zakłada się możliwość przebywania 20 osób, zgodnie z aranżacją ujętą w projekcie
budowlanym.
Łączna liczba osób mogących przebywać budynku, kategoria zagrożenia
ludzi.
Łącznie w obrębie budynku zakłada się możliwość jednoczesnego przebywania do 17 862 osób.
Budynek Międzynarodowego Centrum Kongresowego za wyjątkiem wydzielonych pożarowo magazynów, pomieszczeń gospodarczych i technicznych,
zaklasyfikowany został do kategorii zagrożenia ludzi ZL I.
strona 17
.
1.3.6. Warunki ewakuacji.
Wymaganą szerokość wyjść ewakuacyjnych określono proporcjonalnie
uwzględniając współczynnik określony w obowiązujących przepisach techniczno –
budowlanych 0,6 m szerokości na każde 100 osób. Każde z wyjść ewakuacyjnych
posiada wymiary nie mniejsze niż 0,9 x 2,0 m.
Dla 12 000 osób mogących przebywać w sali wielofunkcyjnej zapewniono
możliwość ewakuacji poprzez wyjścia ewakuacyjne o łącznej szerokości nie
mniejszej niż 72,0 m. Zachowano proporcjonalnie układ wyjść ewakuacyjnych w
przypadku użytkowania sali wielofunkcyjnej w podziale na trzy mniejsze przestrzenie, z wykorzystaniem podziału lekkimi ściankami ruchomymi. Z każdej z trzech
sal zapewniono wyjścia ewakuacyjne o szerokości łącznej nie mniejszej niż 33,60
m, z czego 19,8 m wyjść prowadzi do holu wejściowego natomiast 13,8 m wyjść
prowadzi bezpośrednio na zewnątrz budynku.
Dla 693 osób mogących przebywać w sali audytoryjnej zapewniono możliwość ewakuacji poprzez cztery wyjścia ewakuacyjne po 1,8 m każde o szerokości
łącznej 7,20 m.
Dla 1 224 osób mogących przebywać w zespole sal konferencyjnych zapewniono możliwość ewakuacji poprzez wyjścia ewakuacyjne o szerokości łącznej
szerokości 8,80 m z czego 6,60 m bezpośrednio na zewnątrz oraz 1,60 m do wydzielonej klatki schodowej. Zachowano wymaganą minimalną szerokość przejść
ewakuacyjnych w części konferencyjnej wynoszącą nie mniej niż 2,50 m. Dla 1
213 osób mogących przebywać w obrębie zespołu sal bankietowych zapewniono
możliwość ewakuacji wyjściami ewakuacyjnymi prowadzącymi bezpośrednio na
zewnątrz budynku, z każdej z sal zapewniono możliwość ewakuacji dwoma wyjściami o szerokości nie mniej niż 1,80 m każde, otwieranymi zgodnie z kierunkiem
ewakuacji na zewnątrz. Zachowano wymaganą odległość nie mniej niż 5,0 m pomiędzy wspomnianymi wyjściami ewakuacyjnymi.
Z foyer głównego w obrębie którego może przebywać do 6 167 osób, łącznie
osoby w foyer, przyległych lokalach, kawiarni, recepcjach, szatniach, pomieszczeniu obsługi prasowej, zapewniono możliwość ewakuacji poprzez drzwi o łącznej
szerokości nie mniejszej niż 37,2 m, ewakuację umożliwiają wyjścia ewakuacyjne:
• na poziomie ±0,00 o łącznej szerokości 12,60 m,
• na poziomie +4,48 o szerokości łącznej 12,60 m,
• na poziomie +8,32 o szerokości łącznej 21,60 m.
Z pomieszczeń magazynowych o powierzchni powyżej 300 m2 zapewnione
zostały co najmniej dwa wyjścia ewakuacyjne o szerokości 0,9 m każde, oddalone
od siebie nie mniej niż 5,0 m. Klatki schodowe w budynku Międzynarodowego
Centrum Kongresowego wydzielone zostały elementami w klasie REI 60 odporności ogniowej i zamknięte są drzwiami w klasie EI 30 odporności ogniowej z
samozamykaczami. Klatki ewakuacyjne zostały zabezpieczone przed zadymieniem, bądź wyposażone w samoczynne urządzenia oddymiające uruchamiane
sygnałem z systemu sygnalizacji pożaru. Biegi i spoczniki klatek schodowych posiadają klasę odporności ogniowej nie mniejszą niż R 60. Wyjścia z klatek
schodowych wykonane są bezpośrednio na zewnątrz na poziom terenu lub prowadzą na zewnątrz poprzez korytarze wydzielone elementami w klasie REI 60
odporności ogniowej. Szerokość drzwi prowadzących z klatek schodowych na zestrona 18
.
wnątrz budynku jest co najmniej równa szerokości biegów tych klatek schodowych. Ewentualne pomieszczenia dostępne z tych korytarzy zamknięte są
drzwiami w klasie EI 30 odporności ogniowej z samozamykaczami. Klatki schodowe posiadają parametry w zakresie szerokości nie mniejsze niż dla biegów 1,20 m
i spoczników 1,50 m.
Dopuszczalna długość przejścia ewakuacyjnego w obrębie poszczególnych
pomieszczeń wynosi 60 m (długość podstawowa 40 m powiększona o 50% z
uwagi na zastosowanie ochrony instalacją tryskaczową) oraz 80 m w przypadku
foyer (długość podstawowa 40 m powiększona o 50% z uwagi na zastosowanie
ochrony instalacją tryskaczową). Długość dojścia ewakuacyjnego nie przekracza
wymaganych 15 m przy jednym kierunku ewakuacji oraz 60 m przy dwóch lub
więcej kierunkach ewakuacji (długości podstawowe odpowiednio 10 i 40 m powiększone o 50% z uwagi na zastosowanie ochrony instalacją tryskaczową) oraz
80 m w przypadku foyer (długość podstawowa 40 m powiększona o 50% z uwagi
na zastosowanie ochrony instalacją tryskaczową). Schody stałe łączące poszczególne poziomy foyer posiadają cechę R 60 odporności ogniowej.
Drzwi z pomieszczeń prowadzące na drogi ewakuacyjne, po całkowitym
otwarciu, nie zawężają ich szerokości poniżej wartości wymaganych przepisami.
Korytarze posiadają szerokości dostosowane do ilości osób mogących się nimi
ewakuować, przy czym minimalna ich szerokość wynosi 1,40 m. Wyjątek stanowią
korytarze którymi może ewakuować się do 20 osób, szerokość takich korytarzy
może wynosić 1,20 m.
W pomieszczeniach w których przebywać mogą ludzie w grupach ponad 300
osób przewidziano zastosowanie certyfikowanych belkowych okuć antypanicznych
na drzwiach ewakuacyjnych z tych pomieszczeń oraz na wszystkich kolejnych
drzwiach na drogach ewakuacyjnych aż do wyjścia na zewnątrz z budynku. W
pomieszczeniach w których będą przebywać ludzie w grupach ponad 200 osób i w
których siedzenia będą ustawione w rzędach fotele i inne siedzenia wykonane
będą jako co najmniej trudno zapalne oraz niewydzielające produktów rozkładu i
spalania, określonych jako bardzo toksyczne, zgodnie z Polską Normą dotyczącą
badań wydzielania produktów toksycznych; określenie trudno zapalny przypisuje
się fotelom i innym siedzeniom, które nie ulegają postępującemu tleniu i spalaniu
płomieniowemu w warunkach określonych Polską Normą dotyczącą badania
zapalności mebli tapicerowanych. Zachowana została szerokość przejść pomiędzy
rzędami siedzeń nie mniejsza niż 0,45 m, przy czym odległość tę ustalono, biorąc
pod uwagę odstęp między stałymi elementami siedzeń. Liczba siedzeń w rzędzie
nie jest większa niż 16 pomiędzy przejściami oraz 8 w rzędzie przyściennym, przy
czym dopuszcza się zwiększenie liczby miejsc w rzędach odpowiednio do 40 i 20
pod warunkiem zwiększenia odstępu między rzędami siedzeń o 1 cm na każde
dodatkowe siedzenie odpowiednio powyżej 16 lub 8. Szerokość przejść
komunikacyjnych nie jest mniejsza niż 1,2 m przy liczbie osób do 150, a przy
większej ich liczbie szerokość tę należy zwiększyć proporcjonalnie o 0,6 m na
każde 100 osób. Rzędy siedzeń lub ławek należy trwale umocować do podłogi
albo siedzenia sztywno połączyć ze sobą w rzędy oraz między rzędami.
W przypadku ogłoszenia ewakuacji osób z budynku,
obowiązuje zakaz korzystania z wind do celów ewakuacji.
strona 19
.
1.3.7. Parametry pożarowe substancji palnych.
W budynku Międzynarodowego Centrum Kongresowego pod względem
palności, w zdecydowanej większości zastosowano stałe materiały palne. Nie
przewiduje się możliwości magazynowania materiałów niebezpiecznych pożarowo
jak np. gazy lub ciecze łatwo zapalne, czy też materiały pirotechniczne. Wyjątek
stanowić mogą pomieszczenia obsługi technicznej – ewentualnego warsztatu,
gdzie dopuszczalne jest przechowywanie cieczy o temperaturze zapłonu poniżej
55 0C niezbędnych do prac konserwacyjnych i serwisowych, w takiej ilości, że gęstość obciążenia ogniowego wytworzonego przez te ciecze w tym pomieszczeniu
nie przekroczy 500 MJ/m2. Ciecze te przechowywane będą w szczelnych naczyniach, zabezpieczonych przed stłuczeniem.
1.3.8. Podział na strefy pożarowe.
Dopuszczalna wielkość stref pożarowych PM magazynów o gęstości obciążenia ogniowego w przedziale pomiędzy 1 000 ÷ 2 000 MJ/m2, wynosi 4 000 m2.
Poszczególne pomieszczenia magazynowe w budynku, stanowią odrębne strefy
pożarowe wydzielone elementami w klasie REI 120 i zamknięte drzwiami w klasie
EI 60 odporności ogniowej z samozamykaczami.
Poszczególne pomieszczenia techniczne i gospodarcze w poziomie podpiwniczenia również wydzielone są (w tym również względem siebie) ścianami w klasie
REI 120 i zamknięte są drzwiami w klasie EI 60 odporności ogniowej z samozamykaczami:
• separator,
• pompownia pożarowa wraz ze zbiornikiem zapasu,
• śmietnik kuchni,
• pomieszczenie na świetlówki,
• wentylatornia,
• śmietnik,
• rozdzielnia średniego napięcia MCK,
• rozdzielnia średniego napięcia,
• pomieszczenie transformatora 1,
• rozdzielnia niskiego napięcia,
• pomieszczenie transformatora,
• serwerownia,
• pomieszczenie techniczne elektryczne,
• centrala telefoniczna,
• węzeł cieplny,
• zbiornik retencyjny wraz z przedsionkiem,
• zbiornik nawadniający wraz z przedsionkiem,
• separator.
strona 20
.
Zespół pomieszczeń socjalnych pracowników również wydzielony jest elementami
w klasie REI 120 i zamknięty drzwiami w klasie EI 60 odporności ogniowej z samozamykaczem.
Wszystkie drzwi i bramy posiadające cechę odporności ogniowej zabudowane w
obiekcie wyposażone są w samozamykacze lub inne urządzenia samozamykające.
Dopuszczalna wielkość strefy pożarowej dla budynków średniowysokich zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi ZL I wynosi 5 000 m2. Zgodnie z
obowiązującymi przepisami techniczno – budowlanymi wielkość ta może zostać
powiększona o 100% przy zastosowaniu stałych urządzeń gaśniczych tryskaczowych. W projektowaniu założono ochronę instalacją tryskaczową budynku
Międzynarodowego Centrum Kongresowego, w związku z powyższym dopuszczalna wielkość strefy pożarowej wynosi 10 000 m2.
W części nadziemnej budynek Międzynarodowego Centrum Kongresowego
podzielony został na niżej opisane zasadnicze strefy pożarowe oddzielone od siebie elementami wykonanymi w klasie REI 120 odporności ogniowej:
1. Strefa pożarowa I sali wielofunkcyjnej o wielkości 8 280 m2. Strefa ta wyposażona jest w instalację tryskaczową, system sygnalizacji pożaru,
dźwiękowy system ostrzegawczy, hydranty wewnętrzne 25, oświetlenie
awaryjne ewakuacyjne oraz gaśnice.
2. Strefa pożarowa II foyer głównego, o powierzchni 9595m2, wraz z przyległymi lokalami usługowymi, recepcją, kawiarnią, restauracją, foyer sali
audytoryjnej, szatniami, zespołami sanitariatów i foyer sal konferencyjnych
ba drugim piętrze. Strefa ta wyposażona jest w system sygnalizacji pożaru,
instalację tryskaczową, dźwiękowy system ostrzegawczy,
wentylację oddymiającą w obrębie foyer głównego, hydranty wewnętrzne
25, oświetlenie awaryjne ewakuacyjne oraz gaśnice.
3. Strefa pożarowa III o powierzchni 2 044 m2, obejmująca zespół sal bankietowych, wraz z foyer i zespołem pomieszczeń sanitarnych oraz salą
restauracyjną.
4. Strefa pożarowa IV o powierzchni 2 678 m2, obejmująca zespół sal konferencyjnych, wraz z foyer, pomieszczenia centrum biznesu. Strefa ta
wyposażona jest w system sygnalizacji pożaru, instalację tryskaczową,
dźwiękowy system ostrzegawczy, hydranty wewnętrzne 25, oświetlenie
awaryjne ewakuacyjne oraz gaśnice.
5. Strefa pożarowa V o powierzchni 1 655 m2 obejmująca salę audytoryjną na
obydwóch poziomach wraz z pomieszczeniami zaplecza sali audytoryjnej.
6. Strefa pożarowa VI o powierzchni 1 430 m2 obejmująca zaplecze gastronomiczne restauracji. Strefa ta wyposażona jest w system sygnalizacji
pożaru, instalację tryskaczową, dźwiękowy system ostrzegawczy, hydranty
wewnętrzne 25, oświetlenie awaryjne ewakuacyjne oraz gaśnice.
strona 21
.
7. Strefa pożarowa VII o powierzchni 1 744 m2 obejmująca pomieszczenia
biurowe w osiach A÷B na poziomach pierwszego, drugiego i trzeciego piętra. Strefa ta wyposażona jest w system sygnalizacji pożaru, instalację trytryskaczową, dźwiękowy system ostrzegawczy, hydranty wewnętrzne 25,
oświetlenie awaryjne ewakuacyjne oraz gaśnice.
8. Strefa pożarowa VIII obejmująca poziom podpiwniczenia.
Poszczególne pomieszczenia techniczne w części nadziemnej, wydzielone są
(w tym również względem siebie) ścianami w klasie REI 120 i zamknięte są
drzwiami w klasie EI 60 odporności ogniowej z samozamykaczami:
Ponadto elementami w klasie REI 60 i drzwiami w klasie EI 30 z samozamykaczami wydzielone zostały komunikacja oraz śmietnik .
Klatki schodowe w budynku Międzynarodowego Centrum Kongresowego
wydzielone zostały elementami w klasie REI 60 odporności ogniowej i zamknięte
są drzwiami w klasie EI 30 odporności ogniowej z samozamykaczami. Klatki te
zabezpieczone są przed zadymieniem lub wyposażone są w samoczynne urządzenia oddymiające w postaci klap.
Elementami w klasie REI 120 i drzwiami w klasie EI 60 wydzielone zostało
pomieszczenie monitoringu na poziomie parteru w którym umieszczono między
innymi centralę systemu sygnalizacji pożaru, mikrofon dźwiękowego systemu
ostrzegawczego, przeciwpożarowy wyłącznik prądu, elementy uruchamiające oddymianie foyer głównego.
Szachty instalacyjne elektryczne obudowane są ścianami murowanymi o
klasie REI 120 i zamknięte drzwiami o klasie EI 60 odporności ogniowej. Co dwie
kondygnacje szachty te mają przegrody poziome o klasie EI 60 odporności ogniowej. Szyby i szachty pozostałych instalacji obudowane są na całej swojej
wysokości ścianami w klasie REI 120. Przepusty instalacyjne w elementach oddzieleń przeciwpożarowych mają klasę odporności ogniowej EI taką jak te
oddzielenia. Dopuszcza się nieinstalowanie przepustów przeciwpożarowych dla
pojedynczych rur instalacji wodnych i ogrzewczych wprowadzanych przez ściany i
stropy bezpośrednio do pomieszczeń higieniczno – sanitarnych. Przejścia instalacji poprzez przepusty o średnicy powyżej 4 cm przez ściany i stropy, wydzielenia
pomieszczeń, dla których wymagana jest klasa odporności EI 60 lub REI 60 odporności ogniowej lub wyższa, zabezpieczone są certyfikowanymi masami
ogniochronnymi również do odpowiedniej klasy odporności ogniowej. Pozostałe
przejścia i przepusty uszczelnione są materiałem niepalnym. Przewody wentylacyjne w miejscach przejść przez przegrody przeciwpożarowe wyposażone są w
klapy odcinające o klasie odporności ogniowej EIS tych przegród, zamykane samoczynnie na sygnał z systemu sygnalizacji pożaru. Wszystkie klapy wyposażone
są w funkcję umożliwiającą ich samoczynny powrót do pozycji normalnej po usunięciu zagrożenia pożarowego.
strona 22
.
1.4. Zaopatrzenie wodne do zewnętrznego gaszenia.
Zapewnienie właściwego przeciwpożarowego zaopatrzenia wodnego jest
jednym z elementów warunkujących stan bezpieczeństwa pożarowego obiektu.
Przez określenie wody niezbędnej do zewnętrznego gaszenia pożaru, należy rozumieć wodę przeznaczoną do gaszenia pożarów bądź do obrony obiektów
zagrożonych przerzutem ognia, która może być czerpana przez pompy lub sprzęt
straży pożarnej.
Wymagane przeciwpożarowe zaopatrzenie w wodę budynku Międzynaro3
dowego Centrum Kongresowego wynosi 20 dm /s. Przeciwpożarowe zaopatrzenie
w wodę zapewnia miejska sieć wodociągowa. Na sieci wodociągowej w odległości
do 75 m od budynku znajdują się co najmniej dwa hydranty Dn 80 umożliwiające
wymagany jednoczesny pobór wody, przy ciśnieniu nie mniejszym niż 0,2 MPa.
Lokalizację hydrantów oznakowano zgodnie z wymaganiami Polskich Norm
znakami przestrzennymi. Co najmniej raz w roku należy dokonać oględzin stanu
technicznego, oznakowania oraz możliwości użycia hydrantów. Co najmniej raz na
pięć lat należy dokonać pomiarów ciśnienia oraz wydajności hydrantów. Wyniki
pomiarów zamieścić w protokole.
1.5. Drogi i dojazdy pożarowe.
Dojazd do budynku Międzynarodowego Centrum Kongresowego zapewnia układ
podjazdów od strony ulicy Olimpijskiej oraz utwardzonych nawierzchni placu
dostawczego od strony zachodniej. W zakresie utwardzonych ciągów pieszo
jezdnych oraz wspomnianych placów i parkingów wyznaczony został układ dróg
pożarowych o szerokości nie mniejszej niż 4,0 m znajdujący się w odległości 5÷15
m od ścian zewnętrznych i umożliwiający przejazd samochodów ratowniczo –
gaśniczych. Układ dróg zapewnia możliwość przejazdu samochodów pożarniczych
bez konieczności zawracania. Drogi posiadają nośność 100 kN na oś (z
uwzględnieniem możliwości ruchu ciężkich trzyosiowych samochodów ratowniczo
- gaśniczych), a promienie zewnętrzne łuków dróg wynoszą nie mniej niż 11,0 m.
Ślepe odcinki dróg pożarowych nie przekraczają długości dopuszczalnych 15,0 m.
Pomiędzy drogami pożarowymi, a elewacjami wspomnianych budynków nie
występują stałe elementy zagospodarowania o wysokości powyżej 3,0 m lub
drzewa. Nachylenie podłużne dróg nie przekracza dopuszczalnych 5%. Drogi
pożarowe na terenie działki oznakowane są zgodnie z wymaganiami Polskich
Norm. Wspomniany układ dróg, utwardzonych nawierzchni i placów zapewnia
dostęp do ponad 50% zewnętrznego obwodu budynku, w zakresie obrysu
znajdującego się powyżej poziomu urządzonego terenu.
strona 23
.
2.
INSTALACJE TECHNICZNE W OBIEKCIE – ZASADY
KONSERWACJI I UTRZYMANIA.
Instalacje i urządzenia techniczne, będące wyposażeniem obiektu,
powinny pod względem bezpieczeństwa pożarowego odpowiadać warunkom
technicznym określonym w Polskich Normach oraz przepisach szczególnych. Instalacje i urządzenia techniczne należy użytkować i utrzymywać w
stanie zgodnym z warunkami technicznymi i wymaganiami ustalonymi przez
producenta, a w szczególności należy poddawać je okresowym przeglądom
i konserwacji.
Stwierdzone uszkodzenia i awarie instalacji wewnętrznych, a szczególnie,
elektrycznej
powinno
być
natychmiastowo
zgłaszane
administratorowi lub pracownikom ochrony obiektu i bezzwłocznie usuwane.
Eksploatacja instalacji i urządzeń, których stan techniczny może przyczynić się do powstania pożaru, wybuchu lub rozprzestrzeniania się ognia,
jest zabroniona.
2.1. Instalacja elektryczna.
Budynek zasilany jest z dwóch niezależnych źródeł z odrębnych podstacji,
kablami prowadzonymi odrębnymi trasami w ziemi. Przewiduje się wzajemne rezerwowanie poprzez układ samoczynnego załączania rezerwy (SZR). Obydwa
zasilania pokrywają w 100% zapotrzebowanie na energię elektryczną wszystkich
urządzeń przeciwpożarowych Centrum, w tym m.in. wentylatorów wentylacji oddymiającej, wentylatorów nadciśnieniowych w ewakuacyjnych klatkach
schodowych, pomp instalacji tryskaczowej i hydrantowej).
Instalacja elektryczna wyposażona została w główny tzw. przeciwpożarowy wyłącznik prądu, odcinający dopływ prądu do wszystkich obwodów, poza związanymi
z funkcjonowaniem technicznych zabezpieczeń przeciwpożarowych budynku, a
zwłaszcza wymienionymi powyżej.
Wyłącznik ten po zadziałaniu nie pozbawia zasilania:
• pomp instalacji tryskaczowej,
• pomp instalacji hydrantowej,
• wentylatorów wentylacji mechanicznej oddymiającej,
• centrali systemu sygnalizacji pożaru,
• centrali dźwiękowego systemu ostrzegawczego,
jak również ewentualnych innych obwodów instalacji i urządzeń dla których niezbędne jest zapewnienie zasilania w czasie trwania pożaru. Użycie
przeciwpożarowego wyłącznika prądu nie powoduje samoczynnego załączenia
drugiego źródła energii – wyklucza zasilanie obwodów innych niż zasilające urządzenia przeciwpożarowe. Przewidziano wykonanie jednego przeciwpożarowego
wyłącznika prądu, zlokalizowanego w wydzielonym pomieszczeniu monitoringu/ochrony znajdującego się na poziomie ±0,00 w pobliżu wejścia głównego.
Obwody sterujące wyłączeniem prądu wykonane są przewodami w klasie E 90
(PH 90) odporności ogniowej (dopuszczalne jest zastosowanie kabli w klasie E 30
strona 24
.
– PH 30 pod warunkiem prowadzenia ich w przestrzeni objętej ochroną instalacją
tryskaczową). Zespoły kablowe umieszczone w pomieszczeniach chronionych
stałymi wodnymi urządzeniami gaśniczymi powinny być odporne na oddziaływanie
wody. Jeżeli przewody i kable ułożone są w ognioochronnych kanałach kablowych, to wówczas wymaganie odporności na działanie wody uznaje się za
spełnione. Dodatkowo przewidziano zlokalizowanie przeciwpożarowego wyłącznika awaryjnego obwodów zasilanych z ups. Wyłącznik ten umieszczony zostanie
obok wspomnianego przeciwpożarowego wyłącznika prądu, również w pomieszczeniu monitoringu/ochrony. Zakres działania poszczególnych wyłączników został
jednoznacznie, trwale opisany i oznakowany w pomieszczeniu monitoringu.
Zasilanie urządzeń przeciwpożarowych (pomp instalacji hydrantowej, pomp instalacji tryskaczowej, wentylatorów oddymiających, centrali systemu sygnalizacji
pożaru, centrali dźwiękowego systemu ostrzegawczego, oraz ewentualnych innych urządzeń niezbędnych w trakcie pożaru) realizowane jest sprzed wyłącznika
przeciwpożarowego. Przewody i kable zasilające i sterownicze urządzeń przeciwpożarowych posiadają E 90 (PH 90) odporności ogniowej.
Wentylatory oddymiające, centrala systemu sygnalizacji pożaru, centrala
dźwiękowego systemu ostrzegawczego oraz pompy instalacji hydrantowej i tryskaczowej zasilane są z wydzielonych odrębnych obwodów posiadających
wyłącznie jedno zabezpieczenie wyraźnie oznakowane i wyodrębnione w rozdzielni niskiego napięcia odbiorów pożarowych. Zasilanie wyżej wymienionych
urządzeń spełnia wymagania dotyczące instalacji bezpieczeństwa zgodnie z aktualną PN.
Ewentualne szyby i szachty kablowe wydzielone zostały w klasie
odporności ogniowej EI 120 i zamknięte są drzwiami w klasie EI 60. W ten sam
sposób wydzielone są poszczególne pomieszczenia techniczne – elektryczne.
Przejścia przewodów i kabli poprzez przepusty o średnicy powyżej 4 cm przez
ściany i stropy, dla których wymagana jest klasa odporności EI 60, REI 60, EI 120
lub REI 120 zabezpieczone są certyfikowanymi masami ogniochronnymi również
do klasy EI 60. Przejścia przewodów i kabli instalacji elektrycznych przez
pozostałe przegrody i elementy budowlane uszczelnione są materiałem
niepalnym. Przepusty instalacyjne przechodzące przez ściany zewnętrzne poniżej
poziomu przyległego terenu wykonane są jako gazoszczelne.
Instalacje elektroenergetyczne zamontowane w obiekcie mogą wywierać
istotny wpływ na bezpieczeństwo pożarowe, podczas eksploatacji budynku. Ich
stan techniczny nie powinien przyczynić się do powstania pożaru, wybuchu lub
rozprzestrzeniania ognia.
Instalację elektryczną, należy poddawać okresowym przeglądom
i badaniom, co najmniej raz na 5 lat, w zakresie:
• skuteczności zastosowanych środków ochrony przeciwporażeniowej,
• rezystancji izolacji przewodów roboczych,
• dopuszczalnych wartości napięć i obciążeń.
Wszelkie prace w zakresie instalacji mogą być wykonywane tylko przez
osoby posiadające wymagane uprawnienia. Prowadzone konserwacje powinny
być rejestrowane w postaci protokołów załączanych do książki obiektu budowlanego.
strona 25
.
2.2. Instalacja odgromowa.
Zapewniono ochronę budynku instalacją odgromową w wykonaniu podstawowym, za pomocą zwodów poziomych niskich, nieizolowanych, z
wykorzystaniem naturalnych elementów przewodzących (zbrojenia fundamentów,
metalowych konstrukcji, przy zastosowaniu warstwy wewnętrznej ocieplenia stropodachu z materiałów niepalnych – wełny mineralnej) zgodnie z wymaganiami
określonymi w grupie norm PN-EN 62305-1 Ochrona odgromowa. Część 1: Zasady ogólne.
Urządzenia i elementy zastosowane ponad pokryciem dachu chronione są
zwodami podwyższonymi.
W czasie eksploatacji budynku instalacja podlega okresowym badaniom
technicznym. Pełne okresowe badania techniczne instalacji piorunochronnej
należy prowadzić, co najmniej raz na 5 lat, swoim zakresem powinny one
obejmować:
• oględziny części nadziemnej – polegają na sprawdzeniu zwłaszcza materiału przewodów, zabezpieczenia przed korozją, prowadzenia
i zamocowania przewodów, wykonania złączy, zwróceniu uwagi na ewentualne uszkodzenia mechaniczne,
• sprawdzenie ciągłości połączeń części nadziemnej – badanie za pomocą
omomierza lub mostka do pomiaru rezystancji przyłączonego z jednej
strony do zwodów, z drugiej zaś do przewodu uziemiającego lub uziomu,
• pomiar rezystancji uziemienia – wykonywać należy zawsze tą samą metodą mostkową lub techniczną.
Niepełne badania techniczne instalacji piorunochronnej należy prowadzić, co najmniej raz w roku w porze wiosennej, najlepiej do końca kwietnia oraz
w przypadkach, gdy zachodzi możliwość uszkodzenia instalacji odgromowej na
przykład po remoncie, zmianie elementów pokrycia dachu lub elewacji, bardzo
silnych wiatrach, uderzeniu pioruna itp. Badania te polegają na sprawdzeniu czy
instalacja nadaje się do dalszej eksploatacji na podstawie oględzin części nadziemnej.
Instalacja spełnia wymagania jej stawiane, jeżeli wszystkie elementy badania wykazują efekt dodatni. Jeżeli podczas badań występują wyniki ujemne,
instalację należy naprawić i przeprowadzić ponowne próby. Po zakończeniu badań należy sporządzić protokół z badania instalacji odgromowej, który powinien
być załączony do książki obiektu budowlanego.
Badania stanu technicznego instalacji powinny przeprowadzać osoby posiadające kwalifikacje wymagane przy wykonywaniu dozoru lub usług w zakresie
napraw lub konserwacji urządzeń piorunochronnych.
strona 26
.
2.3. Instalacja wentylacji i klimatyzacji.
Kanały wentylacyjne wykonano wyłącznie z materiałów niepalnych. Jako
otuliny termoizolacyjne rur wodociągowych, instalacji grzewczej, wentylacji i klimatyzacji
zastosowano
wyłącznie
materiały
posiadające
cechę
nierozprzestrzeniających ognia (NRO). W miejscach przejść kanałów wentylacyjnych przez elementy oddzieleń przeciwpożarowych zastosowano klapy odcinające
o odporności ogniowej równej odporności elementu oddzielenia, wyposażone w
siłowniki elektryczne i sterowane z systemu sygnalizacji pożaru. Wykrycie pożaru
w budynku powodować będzie wyłączenie klimatyzacji i wentylacji bytowej i zamknięcie wszystkich klap odcinających zastosowanych w kanałach i na
przewodach wentylacyjnych.
Instalację należy poddawać okresowym badaniom w zakresie sprawności technicznej, co najmniej raz na rok.
osoby posiadające wymagane uprawnienia. Prowadzone konserwacje powinny
być rejestrowane w postaci protokołów załączanych do książki obiektu budowlanego.
strona 27
.
3. SPOSÓB PODDAWANIA PRZEGLĄDOM TECHNICZNYM I
CZYNNOŚCIOM KONSERWACYJNYM STOSOWANYCH W OBIEKCIE
URZĄDZEŃ PRZECIWPOŻAROWYCH I GAŚNIC.
Instalacje i urządzenia przeciwpożarowe, będące wyposażeniem budynku, powinny pod względem bezpieczeństwa pożarowego odpowiadać
warunkom technicznym określonym w Polskich Normach oraz przepisach
szczególnych. Instalacje i urządzenia przeciwpożarowe należy użytkować i
utrzymywać w stanie zgodnym z warunkami technicznymi i wymaganiami
ustalonymi przez producenta, a w szczególności należy poddawać je okresowym przeglądom i konserwacji.
Nie należy dokonywać żadnych zmian lub modyfikacji w istniejących
instalacjach bez konsultacji z projektantem lub instalatorem danego systemu (lub inną wykwalifikowaną w tym zakresie osobą).
3.1. Instalacja tryskaczowa.
Wielkości charakteryzujące parametry pracy całości instalacji zostały przyjęte zgodnie ze standardem VdS CEA 4001:2008
Obliczeniowe parametry instalacji tryskaczowej:
Nazwa pomieszczenia
Sale widowiskowe
Magazyny
Biura, pomieszczenia
socjalne
Przestrzenie
międzystropow
e
Pomieszczenia
techniczne
Maks. pow.
Chroniona
przez jeden
tryskacz
[m2]
12,0
Powierzchnia
obliczeniowa
Zagrożenia
pożarowe
Intensywność
zraszania
Dopuszczalna wysokość
składowania
[m2]
360
--OH4
[mm/min m2]
5,0
[m]
---
9,0
260,0
10,0
<3,50
12,0
72,0
HHS3, ST1
kat. III
OH1
5,0
---
12,0
72,0
OH1
5,0
---
12,0
216,0
OH3
5,0
---
* - odległość pomiędzy tryskaczami chroniącymi powierzchnie z sufitami ażurowymi (wymagana perforacja powyżej 70%) nie powinny przekraczać 3m.
Czas działania instalacji przyjęto, jako 90 min dla zagrożenia pożarowego
HHS3 (magazyny) oraz 60 dla pozostałych przestrzeni.
strona 28
.
Obszary niechronione przez instalację tryskaczową to:
1.
Toalety
2.
Klatki schodowe wydzielone pożarowo od całości obiektu, przy założeniu,
że nie będą w nich składowane żadne materiały palne.
3.
Pomieszczenia z urządzeniami elektro-energetycznymi (rozdzielnie, stacje
transformatorowe, pomieszczenia agregatów prądotwórczych, pomieszczenia przekaźników central telefonicznych) o powierzchniach < 60m²
wydzielone pożarowo ścianami o odporności ogniowej min. 60min.
4.
Zamknięte pomieszczenia niestanowiące powierzchni użytkowej ani powierzchni technicznej, przeznaczone na potrzeby wentylacji obiektu.
Dla ochrony większości przestrzeni obiektu w części A, stałym urządzeniem gaśniczym wykonano instalacje tryskaczową nawodnioną obsługującą obszary: sal
widowiskowych, pomieszczeń biurowych i socjalnych, pomieszczeń technicznych.
Dla zabezpieczenia przeciwpożarowego przewidziano:
• Źródło wody w postaci zbiornika zapasu wody dla celów ochrony obiektu za
pomocą instalacji tryskaczowej o wymaganej pojemności czynnej min V =
330 m3 wraz z dwiema pompami elektrycznymi (jedna główna, jedna rezerwowa) o wydatku 100% wymaganego przepływu każda – jako
niewyczerpywalne źródło środka gaśniczego.
• Zbiornik hydroforowy o pojemności czynnej 15m3 (pojemność całkowita
25m3) wyposażony w pompę dobijającą, uzupełniającą także niewielkie
ubytki środka gaśniczego w instalacji tryskaczowej – jako wyczerpywalne
źródło środka gaśniczego.
• 7 zaworów kontrolno - alarmowych wodnych zlokalizowanych w pompowni
tryskaczowej
• 1 zawór kontrolno-alarmowy powietrzno - wodny zlokalizowany w pompowni
tryskaczowej
• 1 zawór kontrolno-alarmowy powietrzno - wodny zlokalizowany w pomieszczeniu ZKA (sekcja 7a) jako podsekcja sekcji mokrej (sekcja 7).
• 18 czujników przepływu rozlokowanych w obrębie obiektu, zgodnie z dokumentacją rysunkową.
• Tryskacze rozpylające, stojące i wiszące DN15/20 rozmieszczone zgodnie
z wytycznymi VdS CEA.
• Tryskacze suche, poziome, przyścienne do ochrony chłodni i mroźni restauracji
Wszystkie elementy systemu zabezpieczeń są zaprojektowane zgodnie z wymaganiami VdS CEA 4001:2008.
Zbiornik zapasu środka gaśniczego zlokalizowano w bezpośrednim sąsiedztwie pompowni tryskaczowej na poziomie -1. w budynku B. Zbiornik
wykonano, jako żelbetowy o pojemności czynnej V=352m3, przy założeniu pozostawienia 1,4m wolnej przestrzeni nad zwierciadłem środka gaśniczego.
Pojemność zbiornika zabezpiecza 100% ilości środka gaśniczego na potrzeby akcji gaśniczej. Ponadto pojemność zbiornika uwzględnia wymagany zapas środka
gaśniczego na potrzeby instalacji hydrantowej.
strona 29
.
Zadziałanie instalacji tryskaczowej jest monitorowane do instalacji
sygnalizacji pożaru jako alarm II stopnia – bez czasu zwłoki.
Instalację tryskaczową, należy poddawać okresowym przeglądom
i badaniom, zgodnie z odrębnymi ustaleniami określonymi w szczegółowej
instrukcji obsługi urządzenia tryskaczowego, na podstawie planu czynności
kontrolnych, obsługowych i konserwacyjnych.
Zgodnie z wytycznymi VdS w czasie eksploatacji instalacji na bieżąco należy wykonywać następujące czynności kontrolne:
1) CODZIENNIE (W DNI ROBOCZE, W CZASIE DNI ŚWIĄTECZNYCH MAKSYMALNY ODSTĘP
MIĘDZY KONTROLAMI NIE POWINIEN PRZEKRACZAĆ 3 DNI) :
• sprawdzenie napełnienia zbiornika,
• sprawdzenie ciśnienia i poziomu w zbiorniku hydroforowym,
• działanie urządzeń grzewczych (podczas sezonu grzewczego).
W przypadku urządzeń których gotowość pracy jest monitorowana można zrezygnować z kontroli codziennych, jednak muszą być one wykonywane minimum raz
na tydzień.
2) CO TYDZIEŃ :
• sprawdzenie urządzenia alarmowego,
• sprawdzenie automatycznego rozruchu pomp,
• sprawdzenie przesyłania alarmu do straży pożarnej.
3) CO MIESIĄC :
• sprawdzenie wzrokowe stanu sieci przewodów rurowych, tryskaczy i mocowań,
• sprawdzenie urządzeń uzupełniania, napełniania,
• próba działania urządzeń napełniania,
• próba działania urządzenia monitorującego,
• sprawdzenie wysokości składowania.
4) KWARTALNIE (NIE RZADZIEJ NIŻ CO 13 TYGODNI):
• sprawdzenie kwalifikacji do klas zagrożenia pożarowego,
• sprawdzenie tryskaczy,
• sprawdzenie przewodów rurowych i ich uchwytów,
• sprawdzenie zasilania wodą i przynależnych im urządzeń alarmowych,
• sprawdzenie zasilania energią elektryczną,
• sprawdzenie elementów armatury odcinającej,
• sprawdzenie wskaźników przepływu,
• sprawdzenie części zapasowych.
5) CO PÓŁ ROKU :
• sprawdzenie zaworów kontrolno – alarmowych powietrznych,
• sprawdzenie przesyłania alarmu do straży pożarnej,
6) CO ROK :
• sprawdzenie wydajności pomp,
• sprawdzenie armatury regulującej wielkość dopływu do zbiorników,
• sprawdzenie filtrów po stronie ssawnej,
7) CO 3 LATA :
• sprawdzenie zbiorników zapasu i hydroforu,
strona 30
.
•
sprawdzenie armatury odcinającej, zaworów zwrotnych i zaworów kontrolno
– alarmowych.
8) CO 15 LAT :
• opróżnienie zbiorników wody, oczyszczenie i sprawdzenie od środka,
9) CO 25/12,5 LAT :
• sprawdzenie całej sieci przewodów rurowych i urządzeń tryskaczowych
wodnych, a po 12,5 latach urządzeń tryskaczowych powietrznych.
Z powyższych czynności należy sporządzać wpisy do książki eksploatacji
instalacji tryskaczowej.
W pomieszczeniu zaworów kontrolno – alarmowych należy przechowywać
zapasowe tryskacze w ilości nie mniejszej niż 24 przy urządzeniach w klasie OH
i 36 w przypadku urządzeń HHS. Stan tryskaczy zapasowych po pobraniu powinien być natychmiast uzupełniony. W pomieszczeniu tym (odpowiednio dla
danych sekcji) powinien znajdować się również schemat instalacji i szczegółowa
instrukcja obsługi.
Ewentualna wymiana elementów instalacji może być dokonywana tylko na
elementy nowe posiadające stosowne atesty i dopuszczenia i zgodne z wymaganymi parametrami technicznymi i jakościowymi.
3.2. Samoczynne urządzenia oddymiające ewakuacyjnej klatki
schodowej.
Przewidziano oddymianie jednej ewakuacyjnej klatki schodowej tzw. „trójkątnej”. Jako podstawę projektowania instalacji służącej do oddymiania klatek
schodowych przyjęto Polską Normę PN-B-02877-4 Instalacje grawitacyjne do odprowadzania dymu i ciepła. Zasady projektowania.
Zapewniono wymaganą, minimalną powierzchnię klapy dymowej w klatce
schodowej na poziomie 5 % powierzchni największego rzutu poziomego. Dopływ
powietrza uzupełniającego do oddymiania przestrzeni zapewnia ręczne otwarcie
drzwi ewakuacyjnych z klatki schodowej prowadzących na zewnątrz budynku.
Klapa oddymiająca uruchamiana jest na sygnał z czujek dymu systemu sygnalizacji pożaru, znajdujących się w przestrzeni klatki schodowej oraz dodatkowo
ręcznie przyciskami znajdującymi się na najwyższym i najniższym spoczniku klatki
schodowej.
Instalację należy poddawać okresowym przeglądom technicznym i czynnościom konserwacyjnym zgodnie z zasadami określonymi w Polskiej Normie,
dokumentacji techniczno – ruchowej oraz instrukcją obsługi. Czasookres przeprowadzania przeglądów i konserwacji powinien być zgodny z instrukcją ustaloną
przez producenta, prace tego typu należy wykonywać nie rzadziej jednak niż raz
w roku.
osoby posiadające wymagane uprawnienia. Prowadzone konserwacje, naprawy
powinny być rejestrowane w książce pracy instalacji.
strona 31
.
3.3. Instalacja wentylacji oddymiającej foyer główne.
System wentylacji oddymiającej foyer ma za zadanie zapewnienie odpowiednich warunków ewakuacji użytkowników obiektu w czasie niezbędnym na jej
przeprowadzenie oraz poprawę warunków przeprowadzenia działań ratowniczych
przez służby ratownicze.
Przy projektowaniu wentylacji oddymiającej przyjęto niżej wymienione założenia:
• podział na cztery strefy oddymiania, z których żadna nie przekroczy powierzchni 2600 m2,
• oddymianie całej przestrzeni foyer głównego.
Ze względu na brak krajowych uregulowań prawnych za wyjątkiem PN-B02877-4 Ochrona przeciwpożarowa budynków. Instalacje grawitacyjne do odprowadzania dymu i ciepła. Zasady projektowania, która jednak może być
wykorzystywana wyłącznie przy określaniu wymagań dla budynków jednokondygnacyjnych oraz dla najwyższych kondygnacji budynków wielokondygnacyjnych,
wykorzystując zapisy art. 5 ust. 1 ustawy s dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane,
przy określeniu kryteriów projektowych wykorzystano standardy i wytyczne brytyjskie ujęte w:
• BS 7346 - 4: 2003 Components for smoke and heat control systems. Functional
recommendations and calculations methods for smoke and heat exhaust ventilation systems, employing steady - state design fires. Code of practice,
• Code of practice for shopping complexes oraz Morgan H.P. and Gardner J.P.
Design principles for smoke ventilation in enclosed shopping centers. Building
Research Establishment. Report 186/1990, traktując je jako zasady wiedzy
technicznej.
Do obliczeń przyjęto założenia w zakresie geometrii obiektu wynikające z projektu
architektonicznego obiektu oraz zalecanej dla obiektów handlowych wielkości pożaru wynoszącej 2 500 kW, przy uwzględnieniu ochrony instalacją tryskaczową
oraz uwzględniając zastosowanie w obiekcie tryskaczy szybkiego reagowania o
RTI < 50. Jako założenie przyjęto rozwiązania zapewniające utrzymanie w czasie
równym co najmniej 15 minut od momentu powstania pożaru, na wysokości 1.8 m
od posadzki:
0
• temperatury do 60 C,
• temperatury pod stropem o wartości mogącej zagrozić przewodom wentylacji
oddymiającej,
• widzialności znaków odbijających światło nie mniej niż 10 m.
Przyjęto również założenie, że pożar wykryty w jednej ze stref oddymiania spowoduje:
• wyłączenie wszystkich zespołów wentylacyjnych wentylacji bytowej w danej
strefie pożarowej,
• uruchomienie instalacji wentylacji oddymiającej w danej strefie oddymiania,
gdzie został wykryty pożar (alarm II stopnia z czujek dymu),
• otworzenie otworów napływu powietrza zewnętrznego.
strona 32
.
Przewidziano podział foyer na strefy oddymiania. Zaprojektowano cztery
stref oddymiania oznaczone symbolami od A do D.
Podział na strefy oddymiania wykonany jest kurtynami dymowymi których
dolna krawędź znajdować się będzie w razie pożaru na wysokości 2,0 m od posadzki poziomu +8,32 (kurtyny wydzielające strefy A, B i C) oraz 5,50 m w
przypadku kurtyny wydzielającej strefę C i D. Kurtyny dymowe zastosowane w
obiekcie posiadają klasę D 60 zgodnie z PN-EN 12101-1 Systemy kontroli rozprzestrzeniania dymu i ciepła. Część 1: Wymagania techniczne dotyczące kurtyn
dymowych. W razie wykrycia pożaru alarm II stopnia, opuszczane są wszystkie
kurtyny dymowe.
Przyjęte podstawowe parametry obliczeniowe:
moc pożaru ........................................................................ 1,5 MW,
obwód pożaru ........................................................................ 6,0 m,
Założenia dla instalacji oddymiających foyer; strefy oddymiania A, B, C i D.
Strefa oddymiania Przyjęta
wysokość
pomieszcz
enia [m]
Strefa
A
Strefa
B
Strefa
C
Strefa
D
Masowy
strumień
dymu
[kg/s]
oddymiania
14,0
75,4
Wydajność
wentylacji oddymiającej
[m3/s] /
Ilość punktów
wyciągowych
67,0 / 8
Wymagana
powierzchnia napływu powietrza
dla jednej strefy
oddymiania [m2]
oddymiania
14,0
75,4
67,0 / 8
13,50
oddymiania
14,0
75,4
67,0 / 8
13,50
oddymiania
14,0
75,4
67,0 / 8
13,50
13,50
Poszczególne strefy będą oddymiane mechanicznie z wydajnością określoną powyżej w tabeli na podstawie obliczeń. Ewentualne sufity podwieszone w
pasażach oddymianych mechanicznie są ażurowe, w co najmniej 70%. Otwory w
sufitach są rozmieszczone równomiernie na całej powierzchni. Instalacja wentylacji oddymiającej została tak zaprojektowana, że może oddymiać co najmniej dwie
sąsiednie strefy jednocześnie.
Dopływ powietrza uzupełniającego zapewniają uchylne drzwi ewakuacyjne,
prowadzące z foyer bezpośrednio na zewnątrz budynku i otwierane automatycznie
poprzez siłowniki, na sygnał z systemu sygnalizacji pożaru.
w roku.
strona 33
.
3.4. Instalacje zabezpieczenia przed zadymieniem ewakuacyjnych
klatek schodowych.
Dla ochrony przed zadymieniem klatek schodowych ewakuacyjnych zaprojektowano system różnicowania ciśnień klasy C zgodnie z PN – EN 12101-6:2005
Systemy kontroli rozprzestrzeniania się dymu i ciepła. Część 6. Wymagania techniczne dotyczące systemów ciśnieniowych. Zestawy urządzeń.
System ten jest stosowany w celu ograniczenia możliwości poważnego zadymienia klatek schodowych, zarówno w czasie ewakuacji, jak i działań
ratowniczych. Aby nie dopuścić do przenikania dymu między kondygnacjami przez
szyb windowy w klatce schodowej przy pom. BMS przyjęto że w czasie pożaru utrzymywać nadciśnienie rzędu 50 Pa.
KLATKA SCHODOWA OSIE 22÷40 i T-W
Klatka schodowa stanowi wyjście awaryjne z pomieszczeń technicznych na poziomie piwnic. W przypadku wykrycia pożaru w którymkolwiek pomieszczeniu na
poziomie piwnic lub tunelu, spowoduje uruchomienie wentylatora W1 instalacji wentylacji pożarowej, nawiewającego powietrze do klatki schodowej i utrzymanie
nadciśnienia, nie wyżej jak 50 Pa. Założenie to zapewnia nadciśnieniowa klapa upustowa zabudowana w ścianie na ostatniej kondygnacji klatki schodowej.
Wszystkie drzwi z klatki schodowej do komunikacji i wyjściowe są wyposażone w samozamykacze i w stanie normalnym są zamknięte. Obliczona wydajność
wentylatora W1; zapewnia minimalną prędkość przepływu powietrza w = 0,75 m/s
przez otwór drzwiowy miedzy klatką schodową a przestrzenią ogarniętą pożarem
(przestrzenią piwnic).
Wentylator W1 umieszczono pod schodami klatki schodowej na poziomie
piwnic. Powietrze zewnętrzne pobierane z czerpni ściennej zlokalizowanej na poziomie + 3,50 przetłaczane jest wentylatorem W1 do przestrzeni podschodowej, a
następnie poprzez kratę o powierzchni przekroju 2,4 m2 do klatki schodowej.
KLATKI SCHODOWE OSIE 1÷21 ; A÷A1
Są to trzy klatki schodowe obsługujące pomieszczenia biurowe zlokalizowane na zachodniej ścianie obiektu oraz pomieszczenia techniczne zlokalizowane
w podziemnej części poziomu parteru i na czwartym piętrze. Dla każdej z klatek
zaprojektowano odrębny układ różnicowania nadciśnienia, jednak ze względu na
to że klatki obsługują dwie kondygnacje „ciągłe” na parterze i na trzecim piętrze,
zaprojektowano tak aby pracowały one sprzężone jako jedność.
W przypadku wykrycia pożaru w którymkolwiek z pomieszczeń biurowych
następuje zdalne wyłączenie pracy układów klimatyzacyjnych i wentylacyjnych
oraz zamknięcie klap pożarowych zabudowanych w tej części budynku. Ponadto
uruchomienie wentylatorów W2 ; W3; W4 nawiewających powietrze do klatek
schodowych nr 2;3;4. Utrzymanie nadciśnienia, nie wyżej jak 50 Pa, zapewnia
strona 34
.
nadciśnieniowa klapa upustowa zabudowana w ścianie zewnętrznej ostatniej kondygnacji klatki schodowej. Jednocześnie następuje uruchomienie wentylatora W5
nawiewającego powietrze do szybu windowego.
Następuje automatyczne otwarcie otworów odprowadzających powietrze
(okien, drzwi lub żaluzji (klap przeciwpożarowych) na kondygnacji objętej pożarem.
Wszystkie drzwi z klatki schodowej do komunikacji i wyjściowe są wyposażone
w samozamykacze i w stanie normalnym są zamknięte. Obliczone wydajności
wentylatorów W2; W3; W4 zapewniają utrzymanie minimalnej prędkość przepływu powietrza w = 0,75 m/s przez otwór drzwiowy miedzy klatką schodową
a przestrzenią użytkową na kondygnacji ogarniętej pożarem.
w roku.
3.5. System sygnalizacji pożaru.
System sygnalizacji pożaru zapewnia pełną ochronę Międzynarodowego
Centrum Kongresowego. Oznacza to, że chronione są wszystkie pomieszczenia,
w tym również pomieszczenia techniczne, gospodarcze. Zwolnionymi z ochrony
są jedynie sanitariaty (łazienki z suszarkami lub ogrzewaczami przepływowymi
chronione są czujkami optycznymi) oraz pomieszczenia mokre i kanały wentylacyjne. Zastosowano instalację adresowalną, pętlową gwarantującą wysoką
niezawodność i jakość funkcjonowania, pracującą w układzie dialogowym.
Wszystkie podstawowe elementy instalacji (czujki, izolatory, gniazda, adaptery,
elementy sterujące i wyjściowe, centrala systemu sygnalizacji, zasilacze, ręczne
ostrzegacze pożarowe, sygnalizatory optyczne i akustyczne, wskaźniki zadziałania, zwalniaki, sterowniki, siłowniki) posiadają certyfikaty wydane przez CNBOP
i deklaracje zgodności.
Zastosowano kable typu YnTKSYekw linii dozorowych, HDGs linii sterujących (E 90) oraz YnTKSY lub YnTKSYekw linii sygnalizacji zwrotnej, również
posiadające certyfikaty CNBOP i deklaracje zgodności. Większość pomieszczeń w
obiekcie chronionych jest jako podstawową czujką dymu, przydatną do wykrywania wszystkich rodzajów pożarów od TF1 do TF5. W pomieszczeniach
elektrycznych oraz w przestrzeniach międzystropowych zainstalowano czujki optyczne dymu. W całym obiekcie, zgodnie z zasadami projektowania
rozmieszczono ręczne ostrzegacze pożarowe. Centralę sygnalizacji pożaru zlokalizowano w wydzielonym pomieszczeniu monitoringu (na poziomie parteru)
chronionym czujką, wyposażonym w ręczny ostrzegacz pożarowy. W pomieszczeniu tym znajduje się szczegółowy plan obiektu, umożliwiający obsłudze szybką
lokalizacje zdarzenia.
Szczegółowy algorytm wysterowań przewiduje między innymi:
strona 35
•
•
•
•
•
•
•
•
•
.
wyłączenie wentylacji i klimatyzacji,
zamknięcie klap odcinających na przewodach wentylacji i klimatyzacji,
zamknięcie drzwi i bram przeciwpożarowych normalnie utrzymywanych w pozycji otwartej,
otwarcie drzwi zapewniających doprowadzanie powietrza uzupełniającego dla
oddymiania holu głównego (foyer),
uruchomienie wentylacji oddymiającej w danej strefie oddymiania holu głównego (foyer),
sprowadzenie na parter kabin dźwigów, samoczynne otwarcie i zablokowanie
w pozycji otwartej drzwi przystankowych tych dźwigów,
uruchomienie dźwiękowego systemu ostrzegawczego,
uruchomienie oddymiania klatek schodowych (uwaga: tylko w przypadku wykrycia zadymienia w przestrzeni danej klatki schodowej)
transmisji sygnału pożarowego do monitoringu Państwowej Straży Pożarnej.
Przyciski ROP nie aktywują oddymiania.
Sterowanie uruchomieniem instalacji wentylacji oddymiającej w obrębie holu
głównego (foyer) przewidziano automatyczne poprzez czujki dymowe systemu
sygnalizacji pożaru, z zachowaniem możliwości sterowania ręcznego z wydzielonego pomieszczenia monitoringu ochrony na parterze, w którym została
zlokalizowana centralka systemu sygnalizacji pożaru. Przyciski ROP nie będą aktywować oddymiania, z uwagi na możliwość naciśnięcia przycisku przez osoby
ewakuujące się w innej strefie oddymiania niż ma miejsce pożar.
Szczegółowy scenariusz działania poszczególnych instalacji i urządzeń przeciwpożarowych Międzynarodowego Centrum Kongresowego, stanowi odrębne
opracowanie. Na podstawie wspomnianego scenariusza opracowana została matryca sterowań systemu sygnalizacji pożaru.
Zaprogramowano w instalacji następujące czasy reakcji:
T1=30 s - czas na potwierdzenie alarmu
T2=180 s - czas na kasowanie alarmu.
Wykrycie zagrożenia przez automatyczne elementy sygnalizacji pożaru wywołuje alarm pożarowy 1-go stopnia tzn.: zadziała sygnalizacja optyczna i akustyczna
w konsoli systemu w pomieszczeniu ochrony, na wyświetlaczu podana zostanie
informacja o miejscu zainstalowania elementu instalacji, który wywołał alarm. W
tym czasie należy potwierdzić alarm i rozpocząć czynności sprawdzające. W przypadku wystąpienia pożaru należy postępować zgodnie z procedurą na wypadek
powstania pożaru. W przypadku wystąpienia tzw. alarmu fałszywego należy skasować sygnał alarmowy w centralce, zgodnie z instrukcją obsługi centralki
i odnotować fakt w książce pracy systemu.
W przypadku braku reakcji obsługi na alarm pożarowy, po czasie T=30s nastąpi wysterowanie urządzeń zabezpieczenia pożarowego.
Centrala systemu sygnalizacji pożaru połączona została ze Stanowiskiem Kierowania Państwowej Straży Pożarnej, w sposób uzgodniony z Komendantem
strona 36
.
Miejskim PSP w Katowicach. Zastosowano wyłącznie urządzenia posiadające aktualne certyfikaty CNBOP.
Podczas eksploatacji obiektu należy nie dopuszczać do powstania i przekazywania do służb PSP fałszywych alarmów pochodzących z centrali sygnalizacji
pożaru. Do czynników mogących wywoływać fałszywe alarmy należą m.in.:
zapylenie, zakurzenie środowiska wokół czujki,
nadmierne zawilgocenie przestrzeni wokół czujki pożarowej spowodowane
przez np. parę wodną,
prowadzenie w obiekcie prac niebezpiecznych pod względem pożarowym
bez odpowiednich zabezpieczeń; sposób prowadzenia prac niebezpiecznych pod względem pożarowym przedstawiony został w dalszej części
opracowania.
W przypadku wykonywania w budynku prac mogących powodować
wzbudzenie alarmu systemu sygnalizacji pożarowej, należy pamiętać i stosować w praktyce czasowe odłączenia obiektu od monitoringu pożarowego.
Jest to możliwe po pisemnym zgłoszeniu powyższego faktu firmie monitorującej.
Instalację sygnalizacyjno - alarmową pożaru należy poddawać okresowym
przeglądom technicznym i czynnościom konserwacyjnym zgodnie z zasadami
określonymi w Polskiej Normie, dokumentacji techniczno – ruchowej oraz instrukcją obsługi. Czasookres przeprowadzania przeglądów i konserwacji powinien być
zgodny z instrukcją ustaloną przez producenta, prace tego typu należy wykonywać
nie rzadziej jednak niż raz w roku.
3.6. Dźwiękowy system ostrzegawczy.
W budynku Międzynarodowego Centrum Kongresowego wykonana została
instalacja umożliwiająca rozgłaszanie komunikatów głosowych dla potrzeb sprawnej ewakuacji osób przebywających w budynku, nadawanych automatycznie po
otrzymaniu sygnału z instalacji sygnalizacji pożaru lub manualnie przez kierującego akcją ratowniczą. Mikrofon umieszczony został w wydzielonym pożarowo
pomieszczeniu ochrony na parterze.
Głośniki umieszczone w budynku zasilane są naprzemiennie z dwóch pętli
głośnikowych. Przewody linii nagłośnienia posiadają cechę E 90 PH 90 wraz z ich
elementami mocującymi. Zapewniony został odpowiedni poziom zrozumiałości
mowy oraz głośności względem hałasu tła, z uwzględnieniem pracującej wentylacji
oddymiającej w foyer. Zastosowano wyłącznie urządzenia posiadające aktualne
certyfikaty zgodności CNBOP w Józefowie.
strona 37
.
w roku.
3.7. Instalacja hydrantowa.
Wszystkie przestrzenie projektowanego obiektu objęte zostały zasięgiem
ochrony instalacji hydrantowej. W obiekcie zastosowano instalacje hydrantową
nawodnioną wyposażoną w hydranty wewnętrzne 52 obsługujące przestrzenie
techniczne, kryte dojazdy (rampy) do obiektu, strefę dostaw oraz hydranty 25 obsługujące przestrzenie zakwalifikowane, jako ZL. Instalacja hydrantowa stanowi
oddzielną instalację niepołączoną w żadnym miejscu z instalacją wodociągową
bytową.
Na potrzeby instalacji hydrantowej wykonano pierścień DN80 zlokalizowany, ze względu na stopień skomplikowania architektury obiektu, częściowo prawie
na wszystkich kondygnacjach występujących w obiekcie. Wspomniany pierścień
zasila wszystkie hydranty wewnętrzne w obrębie obiektu.
Instalacja hydrantowa zasilana jest za pośrednictwem zestawu pompowego
z istniejącego, wewnętrznego zbiornika zapasu wody, stanowiącego wspólne źródło wody dla instalacji hydrantowej i instalacji tryskaczowej. Zawory odcinające
hydrantów 25 i 52 są umieszczone na wysokości 1,35±0,1 m od poziomu podłogi
w miejscach zapewniających dostateczną przestrzeń do rozwinięcia linii gaśniczej.
Ciśnienie na zaworze hydrantowym hydrantu wewnętrznego zapewnia wymaganą
wydajność dla danego rodzaju hydrantu wewnętrznego, z uwzględnieniem zastosowanej średnicy dyszy prądownicy. Ciśnienie na zaworze odcinającym hydrantu
wewnętrznego nie jest mniejsze niż 0,2 MPa. Maksymalne ciśnienie robocze w
instalacji wodociągowej przeciwpożarowej nie przekracza 1,2 MPa, przy czym na
zaworach odcinających hydrantów 52 nie przekracza 0,7 MPa.
Instalacja hydrantowa zapewnia możliwość jednoczesnego poboru wody na
jednej kondygnacji budynku lub w jednej strefie pożarowej z dwóch sąsiednich
hydrantów wewnętrznych DN52. Zasięg hydrantów 25 i 52 w poziomie obejmuje
całą powierzchnię chronionego budynku, strefy pożarowej lub pomieszczenia,
z uwzględnieniem:
1)
długości odcinka węża dla hydrantu wewnętrznego określonej
w normach (max. 20 m dla hydrantu 52 i 30 m dla hydrantu 25)
2)
efektywnego zasięgu rzutu prądów gaśniczych:
a) w strefach pożarowych zakwalifikowanych do kategorii zagrożenia
ludzi ZL przyjęto dla prądów rozproszonych stożkowych - 3 m,
b) w pozostałych budynkach - 10 m.
W przypadku pomieszczeń technicznych i magazynowych do zabezpieczenia miejsc, z których odległość do najbliższego wyjścia ewakuacyjnego lub innego
wyjścia na przestrzeń otwartą przekracza 30m, wyposażono hydranty 52 w dodatkowy wąż.
strona 38
.
Hydranty w obrębie budynku zostały zamontowane na elementach konstrukcyjnych w zamykanych szafkach.
.
Co najmniej raz do roku należy przeprowadzić kontrolę stanu technicznego skrzynek hydrantowych, kompletności wyposażenia oraz dokonać
wizualnej oceny możliwości użycia. Ponadto przynajmniej raz na pięć lat instalację hydrantową wewnętrzną, należy poddawać okresowej kontroli,
w zakresie parametrów ciśnienia i wydatku.
Węże stanowiące wyposażenie hydrantów wewnętrznych powinny być
raz na 5 lat poddawane próbie ciśnieniowej na maksymalne ciśnienie robocze, zgodnie z Polską Normą dotyczącą konserwacji hydrantów
wewnętrznych.
3.8. Oświetlenie awaryjne.
W budynku Międzynarodowego Centrum Kongresowego zastosowano
oświetlenie awaryjne – ewakuacyjne zgodne z PN-EN 1838 Zastosowanie
oświetlenia. Oświetlenie awaryjne oraz PN-EN 50172 Systemy awaryjnego
oświetlenia ewakuacyjnego. Niezależnie od powyższego przewidziano
zastosowanie oznakowania ewakuacyjnego wyjść i kierunków ewakuacji,
odpowiadające wymaganiom normowym PN-92/N-01256/02, w zakresie
szczegółowych rodzajów i wymiarów. W klatkach schodowych, w poszczególnych
salach oraz w korytarzach ewakuacyjnych podstawową funkcję oznakowania
ewakuacyjnego spełnia oświetlenie awaryjne, ewakuacyjne - kierunkowe, ze
znakami w wykonaniu „na jasno” (stale podświetlonymi w trakcie eksploatacji
budynku). Zapewniono natężenie oświetlenia ewakuacyjnego 1,0 lx na
powierzchni dróg w czasie załączenia do 2 sekund. Czas działania opraw wynosi
2 godziny. Instalacja wykonana jest w oparciu o system centralnej baterii w sieci
bezpiecznej IT lub w oparciu o oprawy indywidualne nadzorowane w sposób
ciągły przez centralkę umożliwiającą kontrolę sprawności poszczególnych opraw i
baterii akumulatorowych. W przypadku zastosowania systemu rozproszonego
z oprawami wyposażonymi w akumulatory w obrębie przestrzeni narażonych na
działanie obniżonej temperatury (poniżej +50 C) użyte będą oprawy
z akumulatorami odpornymi na działanie obniżonych temperatur lub
zabezpieczone przed ich niekorzystnym wpływem. Oprawy oświetlenia
awaryjnego posiadają certyfikat znaku CE lub znaku bezpieczeństwa B.
Instalację oświetlenia awaryjnego, ewakuacyjnego należy poddawać okresowym przeglądom technicznym i czynnością konserwacyjnym zgodnie
z zasadami określonymi w Polskiej Normie, dokumentacji techniczno – ruchowej
oraz instrukcją obsługi. Czasookres przeprowadzania przeglądów i konserwacji
powinien być zgodny z instrukcją ustaloną przez producenta, przy czym powinien
być prowadzony nie rzadziej jednak niż raz w roku. Badanie natężenia oświetlenia ewakuacyjnego należy wykonywać nie rzadziej niż raz na 5 lat.
strona 39
.
osoby posiadające wymagane uprawnienia. Z przeprowadzanych przeglądów powinny być sporządzane stosowne protokoły.
3.9. Rozmieszczenie gaśnic w obiekcie.
Budynek Międzynarodowego Centrum Kongresowego w obrębie części
podziemnej oraz nadziemnej wyposażono w gaśnice proszkowe 6 kg typu ABC
2
w ilości po jednej na każde 900 m powierzchni, z zachowaniem maksymalnej 30
m długości dojścia do sprzętu.
W pomieszczeniach technicznych umieszczono dodatkowo gaśnice śniegowe i koce gaśnicze. W obrębie zaplecza gastronomicznego restauracji
zastosowano gaśnice gaszące skutecznie pożary grupy F (tłuszczów i olejów w
urządzeniach kuchennych) oraz również koce gaśnicze.
Przeważającą część gaśnic rozmieszczono w szafkach hydrantowych
(oznakowanych zgodnie z wymaganiami Polskiej Normy PN-92/N-01256/01). Zastosowano wyłącznie urządzenia posiadające aktualne certyfikaty zgodności
CNBOP w Józefowie.
Do sprzętu powinien być zapewniony dostęp o szerokości, co najmniej
1 metra. Gaśnice należy umieszczać w miejscach nienarażonych na uszkodzenie
mechaniczne oraz działanie źródeł ciepła.
Każda gaśnica powinna posiadać normową nalepkę z informacją o zastosowanym środku gaśniczym, producencie lub konserwatorze, numerze atestu,
według którego została wyprodukowana, roku produkcji, sposobie użycia, okresie
gwarancji oraz terminie następnego badania.
Gaśnice należy poddawać okresowym przeglądom technicznym i czynnościom konserwacyjnym zgodnie z zasadami określonymi w Polskiej Normie,
przez producenta, nie rzadziej jednak niż raz w roku.
3.10. Oznakowanie kierunków ewakuacji, lokalizacji miejsc usytuowania gaśnic, urządzeń przeciwpożarowych.
Realizacja koncepcji ewakuacji wymaga wykonania prawidłowego oznakowania kierunków ewakuacji. Oznakowanie ma za zadanie właściwe
ukierunkowanie ruchu ludzi.
Znaki bezpieczeństwa wg PN-N-01256.02:1992 Znaki bezpieczeństwa. Ewakuacja
• Wyjście ewakuacyjne. Znak stosowany do oznakowania
wyjść używanych w przypadku zagrożenia.
• Kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej, Znak wskazuje
kierunek drogi ewakuacyjnej do wyjścia; może kierować
w lewo lub w prawo.
strona 40
.
• Kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej schodami w dół,
Znak wskazuje kierunek drogi ewakuacyjnej schodami
w dół na lewo lub prawo.
Zgodnie z PN–92/N/–01256–01 rozmieszczenie lub rodzaj urządzeń przeciwpożarowych, sprzętu pożarniczego, środków ograniczających rozwój pożaru
należy oznakować zgodnie z faktyczną ich lokalizacją w obiekcie. W związku z
tym należy:
• oznakować miejsca lokalizacji gaśnic używając symbolu graficznego, umieszczonego w widocznym miejscu na wysokości 1,5 m nad
miejscem przechowywania gaśnicy lub na drzwiach szafki przeznaczonej do tego celu;
•
oznakować miejsca lokalizacji przycisków pożarowych instalacji sygnalizacji pożarowej używając symbolu graficznego, umieszczonego w widocznym miejscu w odległości 10 cm od przycisku; zgodnie
z projektem instalacji sygnalizacji pożarowej należy przewidzieć
użycie znaków o wymiarach 10 x 10 cm,
•
oznakować szafki hydrantów wewnętrznych używając symbolu graficznego, umieszczonego na drzwiach szafki;
•
oznakować miejsce lokalizacji wyłącznika przeciwpożarowego znakiem zawierającym odpowiednio napisy: „Przeciwpożarowy wyłącznik
prądu”, umieszczonymi w widocznym miejscu w odległości 10 cm od
odpowiedniego wyłącznika;
•
oznakować miejsca lokalizacji hydrantów zewnętrznych do celów
przeciwpożarowych używając znaku wg Tablicy 11 PN–BS/M–
51520, umieszczonego w pobliżu hydrantu.
Do oznakowania należy zastosować znaki posiadające aktualne dopuszczenie do stosowania w ochronie przeciwpożarowej lub certyfikat zgodności
wydane przez Centrum Naukowo – Badawcze Ochrony Przeciwpożarowej w Józefowie.
strona 41
.
4. WSKAZANIA W ZAKRESIE BEZPIECZEŃSTWA POŻAROWEGO
DLA UŻYTKOWNIKÓW OBIEKTU I
MOŻLIWOŚCI POWSTANIA POŻARU.
ZASADY
ZAPOBIEGANIA
4.1. Potencjalne przyczyny powstania pożaru.
Uwzględniając normalne warunki użytkowania obiektu, do potencjalnych przyczyn powstania pożaru zaliczyć należy:
•
•
•
•
instalacje lub urządzenia elektryczne w przypadku ich uszkodzenia
lub nieprawidłowej eksploatacji,
nieostrożność w stosowaniu otwartego ognia lub przy paleniu tytoniu, szczególnie w pomieszczeniach objętych zakazem palenia,
złe zabezpieczenie i nieostrożność w trakcie prowadzenia prac
niebezpiecznych pod względem pożarowym, szczególnie prac
spawalniczych,
umyślne podpalenie.
4.2. Zasady zapobiegania możliwości powstania pożaru.
W budynku Międzynarodowego Centrum Kongresowego, obowiązują
wszelkie przepisy i zarządzenia przeciwpożarowe odnoszące się do tego typu
obiektów. Znajomość i przestrzeganie tych przepisów jest obowiązkiem wszystkich
pracowników i użytkowników obiektu.
Wewnątrz budynku oraz na terenach przyległych, zabronione jest wykonywanie czynności, które mogą spowodować pożar, jego rozprzestrzenienie się,
utrudnienie prowadzenia działania ratowniczego lub ewakuacji.
•
•
•
•
•
•
•
•
Zabronione jest:
wykonywanie prac niebezpiecznych pod względem pożarowym bez zachowania odpowiednich zabezpieczeń i uzgodnień, określonych w niniejszej
instrukcji,
używanie otwartego ognia, palenie tytoniu i stosowanie innych czynników mogących zainicjować zapłon w miejscach występowania materiałów palnych,
przechowywanie w pomieszczeniach substancji palnych oraz mogących stworzyć zagrożenie i niezwiązanych z technologią wykonywanych czynności;
użytkowanie instalacji, urządzeń i narzędzi niesprawnych technicznie lub
w sposób niezgodny z przeznaczeniem albo warunkami określonymi przez
producenta,
wykorzystywanie sprzętu przeciwpożarowego do celów niezwiązanych
z ochroną przeciwpożarową,
składowanie butli z gazem propan – butan w obrębie budynku,
palenia tytoniu w miejscach nie wyznaczonych,
rozgrzewanie za pomocą otwartego ognia smoły i innych materiałów
w odległości mniejszej niż 5 m od obiektu, przyległego do niego składowiska
strona 42
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
.
lub placu składowego z materiałami palnymi, przy czym jest dopuszczalne wykonywanie tych czynności na dachach o konstrukcji i pokryciu niepalnym w
budowanych obiektach, a w pozostałych, jeżeli zostaną zastosowane odpowiednie, przeznaczone do tego celu podgrzewacze,
rozpalanie ognisk lub wypalanie traw, gałęzi, liści, odpadów w miejscu umożliwiającym zapalenie się materiałów palnych albo sąsiednich obiektów, oraz
w mniejszej odległości od tych obiektów niż 10 m,
przechowywanie materiałów palnych w odległości mniejszej niż 0,5 m od:
- urządzeń i instalacji, których powierzchnia zewnętrzna może nagrzewać
0
się do temperatury powyżej 100 C,
- linii kablowych o napięciu powyżej 1 kV, przewodów uziemiających oraz
przewodów odprowadzających instalacji odgromowej,
użytkowanie elektrycznych urządzeń grzewczych ustawionych bezpośrednio
na podłożu palnym, z wyjątkiem urządzeń eksploatowanych zgodnie z warunkami określonymi przez producenta,
stosowanie na osłony punktów świetlnych materiałów palnych, z wyjątkiem materiałów trudno zapalnych, jeżeli zostaną umieszczone w odległości co
najmniej 0,05 m od żarówki,
instalowanie opraw oświetleniowych oraz osprzętu instalacji elektrycznych, jak:
wyłączniki, przełączniki, gniazda wtyczkowe, bezpośrednio na podłożu palnym,
jeżeli ich konstrukcja nie zabezpiecza podłoża przed zapaleniem,
składowanie materiałów palnych na drogach komunikacji ogólnej służących
ewakuacji lub umieszczanie przedmiotów na tych drogach w sposób zmniejszający ich szerokość albo wysokość poniżej wymaganych wartości,
lokalizowanie elementów wystroju wnętrz, instalacji i urządzeń w sposób
zmniejszający wymiary drogi ewakuacyjnej poniżej wartości wymaganych
w przepisach techniczno – budowlanych,
zamykanie drzwi ewakuacyjnych w sposób uniemożliwiający ich natychmiastowe użycie,
uniemożliwianie lub ograniczenie dostępu do:
urządzeń przeciwpożarowych,
instalacji wpływających na stan bezpieczeństwa pożarowego,
wyjść ewakuacyjnych,
wyłączników i tablic rozdzielczych prądu elektrycznego.
przy używaniu lub przechowywaniu materiałów:
przechowywanie materiałów umożliwiających powstanie pożaru lub wybuchu w miejscach do tego nie przeznaczonych,
przechowywanie cieczy o temperaturze zapłonu poniżej 550 C w ilości
powyżej 5 dm3; ciecze o temperaturze zapłonu poniżej 550 C należy
przechowywać wyłącznie w opakowaniach handlowych lub w pojemnikach wykonanych z materiałów co najmniej trudnozapalnych,
odprowadzających ładunki elektryczności statycznej, wyposażonych w
szczelne zamknięcia, pojemniki powinny być zabezpieczone przed stłuczeniem, zabronione jest przy tym ich przelewanie, przetłaczanie lub
używanie,
eksploatacja instalacji i urządzeń, których stan techniczny może przyczynić się
do wybuchu powstania pożaru.
strona 43
.
Przeciwdziałanie zagrożeniu pożarowemu polegać powinno również na eliminowaniu jego potencjalnych źródeł. Oznacza to między innymi konieczność
przestrzegania następujących zasad:
• użytkowanie budynku i poszczególnych pomieszczeń powinno być realizowane
w sposób zgodny z założeniami projektowymi; wszelkie zmiany w tym zakresie
mogą być dokonywane jedynie po dostosowaniu pomieszczeń do nowych
funkcji i przeznaczenia, w tym również do wymagań ochrony przeciwpożarowej,
• instalacje elektryczne, zarówno oświetleniowe, jak i służące do zasilania urządzeń, należy utrzymywać w stanie pełnej sprawności technicznej (szczególną
uwagę należy zwracać na stan połączeń instalacyjnych wewnątrz puszek
rozgałęźnych,
gniazd wtyczkowych i wszelkiego rodzaju wyłączników);
zmiany i poprawki w instalacjach elektroenergetycznych mogą być dokonywane tylko przez uprawnionych instalatorów,
• instalacje elektryczne powinno się eksploatować z uwzględnieniem dopuszczalnych obciążeń, wynikających z zastosowanych przekrojów przewodów i
użytych zabezpieczeń,
• wewnętrzne instalacje należy poddawać okresowym przeglądom
i kontrolom zgodnie postanowieniami niniejszej Instrukcji, oraz wymogami przepisów szczegółowych,
• oznakowanie związane z zabezpieczeniem przeciwpożarowym, oświetlenie
dróg ewakuacyjnych, drzwi przeciwpożarowe i ewakuacyjne nie mogą być zasłonięte, nawet czasowo,
• w obiekcie obowiązuje zakaz przechowywania palnych gazów.
4.3. Obowiązki osób zatrudnionych w budynku Międzynarodowego Centrum Kongresowego.
Zarządca obiektu jest odpowiedzialny za stan zabezpieczenia przeciwpożarowego budynku Centrum Kongresowego. Do obowiązków zarządcy należy w
szczególności:
- zapewnienie przestrzegania przeciwpożarowych wymagań budowlanych oraz
bezpiecznej eksploatacji instalacji i urządzeń stanowiących wyposażenie budynku
Centrum Kongresowego,
- zapewnienie wyposażenia budynku Centrum w instalacje przeciwpożarowe i
sprzęt przeciwpożarowy oraz utrzymanie tych instalacji i sprzętu w pełnej sprawności technicznej przez zapewnienie systematycznej konserwacji,
- zapewnienie osobom przebywającym w budynku MCK bezpieczeństwa i możliwości ewakuacji na wypadek pożaru,
- zapewnienie przeszkolenia przeciwpożarowego wszystkich pracowników oraz
stałych użytkowników budynku,
- nadzór nad prowadzeniem prac pożarowo niebezpiecznych pod względem pożarowym,
- dopilnowanie, aby nie gromadzono na korytarzach i klatkach schodowych oraz
drogach ewakuacyjnych jakichkolwiek przedmiotów utrudniających ewakuację,
strona 44
.
- udział w aktualizacji instrukcji bezpieczeństwa pożarowego oraz dokumentów
związanych z bezpieczeństwem pożarowym budynku Centrum Kongresowego,
- informowanie o jakichkolwiek zmianach lub zdarzeniach, które mogą mieć negatywny wpływ na bezpieczeństwo pożarowe oraz przygotowanie budynku Centrum
do prowadzenia akcji ratowniczej,
- zapewnienie swobodnego dostępu do urządzeń przeciwpożarowych oraz gaśnic,
tablic bezpiecznikowych i wyłączników poszczególnych instalacji;
- przygotowanie obiektu budowlanego do prowadzenia akcji ratowniczo – gaśniczej,
- podejmowanie wszelkich przedsięwzięć zmierzających do zwiększenia zabezpieczenia przeciwpożarowego budynku Międzynarodowego Centrum Kongresowego.
4.3.1. Obowiązki Pracowników ochrony.
- znać obsługę centrali sygnalizacji pożaru oraz systemu rozgłoszeniowego,
- znajomość zasad alarmowania oraz sposobów postępowania na wypadek
pożaru lub innego zagrożenia;
- znać miejsca rozmieszczenia sprzętu gaśniczego oraz technicznych środków
zabezpieczeń przeciwpożarowych,
- znać lokalizację głównych wyłączników poszczególnych instalacji;
- sprawdzić przed objęciem dyżuru, czy klucze zapasowe do pomieszczeń znajdują się w miejscu wyznaczonym do tego celu;
- sporządzić adnotację w książce służby o stwierdzonych nieprawidłowościach,
wydanych poleceniach i stanie ich realizacji;
4.3.2. Obowiązki osób sprzątających.
Do podstawowych obowiązków osób sprzątających należy:
- utrzymywanie czystości przez systematyczne usuwanie śmieci odpadków papieru do odpowiednich pojemników z przydzielonych do sprzątania pomieszczeń;
- nie składanie szmat na grzejnikach i przewodach centralnego ogrzewania, nie
stosować do mycia benzyny i innych palnych rozpuszczalników;
- dopilnowanie wygaszania światła oraz wyłączenie urządzeń elektrycznych – nie
przystosowanych do pracy ciągłej;
- zamknięcie pomieszczeń po zakończeniu sprzątania i oddanie kluczy w recepcji
w wyznaczone miejsce,
- zgłaszanie przełożonym stwierdzonych nieprawidłowości.
4.3.3. Obowiązki wszystkich pracowników budynku Centrum Kongresowego.
Wszyscy pracownicy, bez względu na zajmowane stanowisko oraz rodzaj
wykonywanej pracy, zobowiązani są do przestrzegania nakazów i zakazów dotyczących zabezpieczenia przeciwpożarowego pomieszczeń a w szczególności
powinni:
- znać zasady ochrony przeciwpożarowej zawarte w instrukcji bezpieczeństwa pożarowego,
- wykonywać pracę zgodnie z przepisami, instrukcjami i zasadami bezpieczeństwa
pożarowego oraz przestrzegać wydanych w tym zakresie zarządzeń,
strona 45
.
- uczestniczyć w szkoleniu z zakresu ochrony przeciwpożarowej,
- sprawdzić przed zakończeniem pracy i opuszczeniem pomieszczeń, czy są pozamykane okna oraz wyłączone urządzenia elektryczne,
- informować przełożonych lub Zarządcę Nieruchomości o stwierdzonych nieprawidłowościach w zabezpieczeniu przeciwpożarowym,
- dbać o porządek i ład w miejscu pracy oraz o należyty stan techniczny powierzonych urządzeń i sprzętu,
- znać zasady alarmowania pożarowego, lokalizację dróg ewakuacyjnych oraz posługiwać się gaśnicami,
- przestrzegać zakazu palenia tytoniu oraz używania otwartego ognia w miejscach
do tego nie dozwolonych.
strona 46
.
5. SPOSOBY POSTĘPOWANIA NA WYPADEK POŻARU I INNEGO
ZAGROŻENIA.
5.1. Zasady zachowania się pracowników i użytkowników.
I.
Każdy, kto zauważył pożar lub inne zagrożenie lub uzyskał informację
o pożarze (innym zagrożeniu) obowiązany jest zachować spokój i nie dopuszczając do paniki natychmiast zaalarmować:
a) współpracowników, osoby znajdujące się w strefie zagrożenia,
b) wcisnąć najbliższy przycisk ROP,
c) ochronę obiektu oraz swojego przełożonego,
Pracownik ochrony powiadamia Państwową Straż Pożarną, tel. 998 lub 112
Po uzyskaniu połączenia ze strażą pożarną należy wyraźnie podać:
• gdzie powstało zdarzenie – dokładny adres, nazwę obiektu,
• co się pali lub jakie jest inne zagrożenie,
• czy istnieje zagrożenie dla życia ludzi, czy są osoby ranne lub
poszkodowane,
• numer telefonu, z którego się mówi oraz swoje imię i nazwisko.
UWAGA:
Odłożyć słuchawkę dopiero po otrzymaniu odpowiedzi, że straż pożarna przyjęła zgłoszenie. Odczekać chwilę przy telefonie na
ewentualne sprawdzenie zgłoszenia.
W razie potrzeby (nieszczęśliwy wypadek lub awaria) alarmować:
POGOTOWIE RATUNKOWE
POGOTOWIE POLICJI
POGOTOWIE GAZOWE
POGOTOWIE ENERGETYCZNE
POGOTOWIE WOD. – KAN.
II.
III.
tel.
tel.
tel.
tel.
tel.
999 lub 32 2561965
997 lub 32 2511577
992 lub 32 2515411
991 lub 32 2584653
994 lub 32 2564809
Równocześnie z alarmowaniem straży pożarnej należy, w miarę możliwości
przystąpić do akcji ratowniczo – gaśniczej przy pomocy gaśnic lub hydrantu
znajdującego się w pobliżu. Jeżeli źródło ognia zostało zlokalizowane i ma
niewielkie rozmiary, należy podjąć próbę zlikwidowania go przy pomocy gaśnic lub hydrantu wewnętrznego.
W przypadkach, gdy ogień obejmuje większą powierzchnię albo całe pomieszczenie, próba gaszenia nie przynosi rezultatów, a pożar
rozprzestrzenia się lub też źródło ognia nie jest ustalone a w budynku rozprzestrzenia się dym, bezzwłocznie po alarmowaniu należy opuścić
budynek korzystając z dostępnych dróg ewakuacyjnych. Budynek należy
opuszczać, a następnie kierować się do miejsca zbiórki, grupować się w
wyznaczonym miejscu.
strona 47
IV.
•
•
•
•
•
•
•
V.
•
•
•
•
.
Każda osoba przystępująca do akcji ratowniczej powinna pamiętać, że:
w pierwszej kolejności ratuje się zagrożone życie ludzkie,
należy przeciwdziałać panice wśród osób przebywających w obiekcie, wzywając do zachowania spokoju i informując o drogach ewakuacji oraz
roztaczać opiekę nad potrzebującymi pomocy,
wchodząc do pomieszczeń i stref zadymionych przyjmować pozycję pochyloną (jak najbliżej podłogi) oraz zabezpieczyć drogi oddechowe prostymi
środkami (np. wilgotną chustką),
należy wyłączyć dopływ prądu elektrycznego do pomieszczeń i stref objętych pożarem; nie wolno gasić wodą instalacji i urządzeń elektrycznych
będących pod napięciem,
należy usuwać z zasięgu ognia wszelkie materiały palne i wybuchowe oraz
toksyczne,
nie należy otwierać bez koniecznej potrzeby drzwi i okien
w pomieszczeniach, w których powstał pożar, ponieważ dopływ powietrza
sprzyja rozprzestrzenianiu się ognia,
jednym z najważniejszych warunków jest zachowanie spokoju.
W przypadku ogłoszenia alarmu i zarządzenia ewakuacji, każda osoba
korzystająca z obiektu powinna:
zachować spokój, nie wywoływać paniki,
podporządkować się poleceniom kierującego akcją ratowniczą lub personelu
obsługującego akcję,
opuścić wskazanymi drogami i kierunkami ewakuacji oraz wyjściem ewakuacyjnym – wskazanym przez personel lub zgodnie z oznakowanymi
szlakami komunikacyjnymi,
udzielić pomocy innym, potrzebującym osobom.
Wszyscy pracownicy oraz osoby korzystające z obiektu, z chwilą
przybycia jednostki ratowniczo – gaśniczej Państwowej Straży Pożarnej, zobowiązani są do podporządkowania się dowódcy tej jednostki.
5.2. Pojęcie działań ratowniczych.
Działanie ratownicze polega na planowym zrealizowaniu czynności ratowniczych, których zadaniem jest:
1. Rozpoznanie zagrożenia.
2. Alarmowanie o zagrożeniu osób, które przebywają w obiekcie.
3. Alarmowanie i wprowadzenie do działań Państwowej Straży Pożarnej.
4. Przeprowadzenie ewakuacji ludzi ze strefy zagrożenia.
5. Ograniczenie skutków zagrożeń.
6. Usunięcie źródła zagrożenia.
7. Zabezpieczenie miejsca działań przed ponownym wystąpieniem zagrożenia.
strona 48
.
Powyższy zakres zadań ratowniczych realizowany jest:
1. Siłami i środkami własnymi od momentu zauważenia zagrożenia do czasu
przybycia służb ratowniczych.
2. Siłami i środkami służb ratowniczych od czasu ich przybycia do zakończenia
działań z wykorzystaniem potencjału ratowniczego zgromadzonego w obiekcie.
Rozpoznanie zagrożenia w budynku Centrum Kongresowego realizowane
jest poprzez osoby przebywające w obiekcie oraz system sygnalizacji pożaru. Decyzję o przekazaniu komunikatu o zagrożeniu lub decyzję o ewakuacji całości lub
części budynku podejmuje Zarządca obiektu lub osoba go zastępująca.
Osoby pełniące stanowiska kierownicze poszczególnych części obiektu zobowiązane są do zastosowania się do podjętych decyzji oraz powiadomienia
podległych pracowników, jak również dopilnowania realizacji wydanych zaleceń.
Osoby te powinny opuścić zajmowane części obiektu jako ostatnie, posiadając
pełną i sprawdzoną informację o tym, czy wszyscy podlegli im pracownicy, opuścili
zajmowane pomieszczenia. Informację o braku pewności lub informację o tym, że
w zajmowanych pomieszczeniach pozostali ludzie, należy bezzwłocznie przekazać
kierującemu akcją ratowniczą, którym zależnie od czasu akcji będzie Zarządca
obiektu lub dowódca akcji z ramienia Państwowej Straży Pożarnej. Opuszczane
pomieszczenia należy pozostawić jako dostępne dla ekip ratowniczych. W przypadku braku możliwości ewakuacji należy pozostać w pomieszczeniach, a
informację o tym fakcie bezzwłocznie przekazać kierującemu akcją.
Wszyscy pracownicy oraz osoby korzystające z obiektu, z chwilą przybycia
jednostki ratowniczo – gaśniczej Państwowej Straży Pożarnej, zobowiązani są do
podporządkowania się dowódcy tej jednostki i udzielenia im wszelkiej możliwej
informacji i pomocy.
Za zabezpieczenie obiektu po usunięciu zagrożenia i przejęciu go od strażaka kierującego akcją ratowniczą oraz przystosowanie go do możliwości
pełnienia swojej funkcji z zapewnieniem bezpieczeństwa ludzi i mienia, odpowiedzialny jest zarządca budynku.
strona 49
.
6. ZASADY ORGANIZACJI EWAKUACJI.
6.1. Techniczne warunki ewakuacji.
Z każdego miejsca przeznaczonego na pobyt ludzi w obiekcie, powinny być
zapewnione odpowiednie warunki ewakuacji, uwzględniające w szczególności
liczbę osób przebywających w obiekcie, a także jego funkcję, konstrukcję
i wymiary oraz zastosowane techniczne środki zabezpieczenia przeciwpożarowego, polegające w szczególności na:
• zapewnieniu dostatecznej ilości i szerokości wyjść ewakuacyjnych,
• zachowaniu dopuszczalnej długości, szerokości i wysokości przejść oraz
dojść ewakuacyjnych,
• zapewnieniu odpowiedniej, bezpiecznej pożarowo obudowy i wydzieleń
dróg ewakuacyjnych.
6.2. Przebieg ewakuacji.
Istotą bezpiecznej ewakuacji jest rozpoczęcie jej we właściwym momencie
oraz w sposób odpowiednio zorganizowany. W tym celu konieczne jest przygotowanie pracowników do realizacji tego zadania poprzez odpowiednie szkolenie
oraz przeprowadzenie próby ewakuacji. Decyzję o rozpoczęciu ewakuacji ludzi z
całego obiektu podejmuje bezpośrednio Zarządca lub osoba wyznaczona.
Wszystkie osoby, które opuszczą budynek powinny gromadzić się na zewnątrz, w
wyznaczonym miejscu.
W przypadku zauważenia dymu rozprzestrzeniającego się po budynku, bez
stwierdzenia jego źródła lub, jeśli źródło ognia zostało zlokalizowane i obejmuje
niewielką powierzchnię, co umożliwia jego likwidację gaśnicą lub za pomocą hydrantu ewakuacja nie jest konieczna. W takiej sytuacji konieczne jest natomiast
podjęcie zdecydowanych działań gaśniczych, jednakże bez wprowadzania elementów sprzyjających rozwojowi paniki.
Ewakuacja powinna obejmować wszystkie osoby przebywające w budynku.
W przypadku silnego zadymienia i braku możliwości poruszania się należy pozostać wewnątrz pomieszczeń i oczekiwać na pomoc jednostek ratowniczych.
Bezwzględnie należy zachować spokój. Po opuszczeniu obiektu należy dokonać
przeliczenia ewakuowanych osób zatrudnionych w obiekcie i w przypadku braku
osób oraz podejrzenia, iż mogą one przebywać w budynku należy niezwłocznie
poinformować o tym fakcie strażaka dowodzącego akcją ratowniczo – gaśniczą.
Ewakuację można zakończyć wyłącznie na jego polecenie.
6.3. Sposoby praktycznego sprawdzania organizacji i warunków
ewakuacji ludzi.
Zapewnienie bezpiecznej ewakuacji ludzi jest jednym z najważniejszych
elementów szeroko pojętej ochrony przeciwpożarowej. Ewakuacja ludzi, z uwagi
na bardzo wiele elementów mających na nią wpływ, stanowi problem bardzo złożony. Obejmuje ona zarówno całokształt zagadnień związanych z warunkami
technicznymi budynku, przygotowaniem do prowadzenia działań ratowniczo ga-
strona 50
.
śniczych, jak i ustaleniem sposobów postępowania na wypadek pożaru lub innego
miejscowego zagrożenia.
Nawet przy zastosowaniu najwszechstronniejszych i najnowocześniejszych
zabezpieczeń przeciwpożarowych, jedynym kluczowym czynnikiem, który pozwoli
na uniknięcie ewentualnej tragedii jest odpowiednie kierowanie środkami zabezpieczenia przeciwpożarowego oraz stosowne przygotowanie personelu.
Dlatego też czynnikiem bardzo istotnym jest praktyczne sprawdzenie ewakuacji.
Zgodnie z obowiązującymi aktualnie przepisami właściciel lub zarządca obiektu zawierającego strefę pożarową przeznaczoną dla ponad 50 osób,
będących jej stałymi użytkownikami, powinien, co najmniej raz na 2 lata
przeprowadzać praktyczne sprawdzenie organizacji oraz warunków ewakuacji. Nie później niż na tydzień przed planowanymi działaniami należy
powiadomić o terminie ich przeprowadzenia Komendanta Miejskiego Państwowej Straży Pożarnej w Katowicach.
Podczas próbnej ewakuacji możliwe jest sprawdzenie sprawności zadziałania poszczególnych instalacji jak również procedur obowiązujących w budynku
Międzynarodowego Centrum Kongresowego w Katowicach. Ćwiczenia takie pozwolić mogą na przyzwyczajenie pracowników do właściwego zachowania, bez
potrzeby zbędnego zastanawiania się i tracenia czasu na wykonanie poszczególnych zadań.
Z uwagi na brak szerszego rozpowszechnienia wśród pracowników i użytkowników obiektu zagadnienia ewakuacji należy się liczyć z różnym podejściem i
traktowaniem tego zagadnienia, szczególnie przy pierwszej próbie ewakuacji. Dlatego też ćwiczenia powinny być przeprowadzone w sposób ograniczający do
minimum możliwość wystąpienia niekontrolowanych zachowań, a co za tym idzie możliwość wybuchu paniki. W związku z powyższym proponuje się przyjąć m.in.
następujące rozwiązania:
• przed przeprowadzeniem ewakuacji przeszkolić pracowników,
• przeprowadzić próbę ewakuacji przy dogodnych warunkach atmosferycznych,
• do ogłoszenia alarmu stosować środki powiadamiania jak przy sytuacji
awaryjnej (system rozgłoszeniowy wyznaczone osoby odpowiedzialne),
• podczas ćwiczeń zapewnić zabezpieczenie medyczne.
Podczas próbnej ewakuacji należy wyznaczyć osoby (nie biorące bezpośrednio w niej udziału), które powinny obserwować przebieg ćwiczeń, mierzyć
czas ewakuacji.
Po zakończeniu ewakuacji należy sporządzić dokumentację zawierającą
m.in. relację z przebiegu ćwiczeń. Wnioski z przeprowadzonej próbnej ewakuacji
powinny być omówione; zmiany w ustalonej procedurze winny zostać zapisane w
Instrukcji Bezpieczeństwa Pożarowego.
strona 51
.
7. ORGANIZACJA I ZASADY SZKOLENIA PRACOWNIKÓW.
Skuteczność wewnętrznego systemu ochrony warunkowana jest prawidłowym przygotowaniem pracowników do jego realizacji. Przygotowanie to powinno
obejmować wszystkich pracowników. Zakres przygotowania powinien obejmować
występujące zagrożenia, sposób przeciwdziałania i ograniczania ich skutków, poznanie zasad postępowania na wypadek zagrożenia przez wszystkich
pracowników.
Pracownicy powinni być zapoznawani w ramach szkolenia okresowego z
podstawowymi przepisami przeciwpożarowymi, zwłaszcza z zasadami postępowania na wypadek pożaru i prowadzenia ewakuacji. Podstawą szkolenia powinna
być niniejsza Instrukcja Bezpieczeństwa Pożarowego.
Celem szkolenia jest uwrażliwienie wszystkich pracowników na sprawy
związane z ochroną przeciwpożarową, wdrożenie zasad związanych
z zapobieganiem możliwościom powstawania pożaru oraz przekazanie zasad,
według jakich należy postępować w razie powstania pożaru.
Szkolenie powinno szczegółowo obejmować poniższą tematykę:
• zagrożenia mogące wystąpić w budynku,
• sposób eliminacji zagrożeń,
• zasady postępowania w sytuacjach awaryjnych,
• zasady bezpiecznej eksploatacji urządzeń mogących spowodować zagrożenie,
• zasady wykorzystania technicznych środków ograniczających zagrożenia,
• sposób
przygotowania
i
prowadzenia
ewakuacji
ludzi
i
mienia
w przypadku wystąpienia zagrożenia,
• zasady współdziałania ze służbami ratowniczymi.
Szkolenie należy zakończyć egzaminem sprawdzającym nabytą wiedzę i
umiejętności. Ukończenie szkolenia podstawowego (okresowego) potwierdza się
wydaniem zaświadczenia, którego kopię dołącza się do akt osobowych. Szkolenie
teoretyczne zaleca się łączyć z zajęciami praktycznymi z zakresu użycia gaśnic.
Szkolenie prowadzić powinien pracownik ds. ochrony przeciwpożarowej lub
specjalista profilaktyk. Osoba prowadząca szkolenie powinna posiadać kwalifikacje określone w Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z
dnia 25 października 2005 r. w sprawie wymagań kwalifikacyjnych oraz szkoleń
dla strażaków jednostek ochrony przeciwpożarowej i osób wykonujących czynności z zakresu ochrony przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 215, poz. 1823).
Szkolenie powinno być organizowane, co najmniej raz na 4 lata oraz w
przypadku wprowadzenia istotnych zmian w układzie funkcjonalnym obiektu
lub w przypadku stwierdzenia nieznajomości przepisów przez pracowników.
strona 52
.
8. ORGANIZACJA IMPREZ MASOWYCH
8.1. Warunki użytkowania powierzchni komunikacyjnych foyer
Istniejąca rozległa przestrzeń foyer nie może być wykorzystywana do lokowania stoisk promocyjnych, wystaw, punktów informacyjnych gdyż prowadzi to w
efekcie do nagromadzenia większej ilości materiałów palnych znajdujących się na
drogach ewakuacyjnych z obiektu.
Należy mieć świadomość, że jakikolwiek pożar, który zaistnieje w foyer, jeżeli będzie miał możliwość rozprzestrzenienia się, zagraża bezpieczeństwu osób
przebywających w obiekcie bardziej niż pożar zaistniały w którejś z sal.
Niniejsza instrukcja zakłada, że w foyer nie należy dopuszczać do powstania warunków umożliwiających rozwój pożaru, przy czym kierownictwo obiektu jest
za to odpowiedzialne. Przestrzeganie m. in. niżej wymienionych zasad pozwoli na
zachowanie wymaganych warunków bezpieczeństwa pożarowego.
Należy unikać przy tym jakichkolwiek przedsięwzięć prowadzących do stworzenia zagrożenia pożarowego, anulowania pierwotnej funkcji lub zmniejszenia
czułości systemów zabezpieczenia przeciwpożarowego.
8.2. Organizacja targów i wystaw.
Sala wielofunkcyjna przystosowana jest typowo do organizacji różnego rodzaju tarów i wystaw.
Każda tego typu impreza może być pod względem rozmieszczenia wystawców i prezentacji zorganizowana nieco inaczej. Organizator imprezy musi
pamiętać, że należy zapewnić każdorazowo spełnienie warunków bezpieczeństwa
oraz ewakuacji osób.
W celu zapewnienia bezpieczeństwa, oprócz uzyskania pozytywnej opinii
Komendanta Miejskiego PSP w Katowicach, należy stosować takie zalecenia:
a) rozmieszczenie powierzchni wystawowych lub targowych oraz przebieg i szerokość dróg ewakuacyjnych powinien zostać każdorazowo przedstawiony i
pozytywnie zaopiniowany w część graficznej dokumentacji dot. organizowanej
imprezy masowej;
b) jakiekolwiek przedmioty i /lub materiały palne będące częścią wystawy, pokazu
lub promocji handlowej powinny posiadać cechę co najmniej trudnozapalności
potwierdzoną przez uprawnioną jednostkę badawczą,
c) stoiska powinny być wykonane bez sufitów lub sufity powinny spełniać wymagania określone poniżej:
o ewentualne zadaszenia, przekrycia i sufity podwieszone powinny być
wykonane wyłącznie z materiałów niepalnych lub niezapalnych nie
kapiących i nie odpadających pod wpływem ognia,
o ewentualne sufity podwieszone i zadaszenia powinny być wykonane
jako ażurowe,
o w suficie nie mogą być instalowane elementy dekoracyjne lub
przeszkody pełne,
strona 53
.
o całkowita powierzchnia otwarta sufitu (suma powierzchni otworów)
nie mniej niż 70% jego powierzchni,
d) w miejscach wystaw, pokazy i promocje nie powinny prowadzić do sytuacji kiedy: wytwarzają się opary bądź zawiesiny aerozolowe, używa się łatwopalnych
płynów w ilości większej niż 0,5 l lub używa się gazu płynnego (LPG).
8.3. Zabezpieczenie przeciwpożarowe imprez masowych.
1). W trakcie prac związanych z przygotowaniem imprezy masowej Specjalista ds. Bezpieczeństwa Pożarowego oraz organizator imprezy jest zobowiązany
do:
- ustalenia szczegółowego harmonogramu prac montażowych i demontażowych,
związanego z przygotowaniem powierzchni wystawowych i targowych;
- określenia zakresu ewentualnego użycia przez wykonawcę w trakcie imprezy
efektów estradowych (np. dymów itp.);
- ustalenia przewidywanej liczby publiczności i udostępnionej dla niej części obiektu.
2). Na podstawie uzyskanych informacji Specjalista ds. Bezpieczeństwa
Pożarowego jest zobowiązany do:
- ustalenia obsady i opracowania harmonogramu pracy Służby Zabezpieczenia
Przeciwpożarowego;
- jeżeli zachodzi taka konieczność, uruchomienia procedury czasowego odłączenia SSP w minimalnym koniecznym przedziale czasowym.
3). Czasowe odłączenie SSP może być zastosowane tylko w czasie kiedy w
obiekcie jest pełniona Służba Zabezpieczenia Przeciwpożarowego.
Wyłączone mogą być tylko te elementy, które dozorują pomieszczenia lub
obszary użytkowane w trakcie imprezy lub prac montażowych / demontażowych w
sposób mogący wywołać fałszywe alarmy SSP. Natychmiast po ustaniu czynników
mogących wywołać alarmy fałszywe należy dokonać włączenia nieaktywnych elementów dozorowych.
4). Służbę Zabezpieczenia Przeciwpożarowego mogą pełnić osoby, które
spełniają nw. Wymagania:
- posiadają przeszkolenie pożarnicze przynajmniej w stopniu podstawowym
dla strażaków PSP lub OSP. Dowódca Służby Zabezpieczenia Przeciwpożarowego przynajmniej w stopniu podoficerskim;
- zostały przeszkolone przez Specjalistę ds. Bezpieczeństwa Pożarowego w
zakresie zabezpieczenia przeciwpożarowego imprez masowych w obiekcie MCK.
5). Organizator imprezy masowej zapewnia wymaganą liczbę osób wchodzących w skład Służby Zabezpieczenia Przeciwpożarowego organizowanej przez
siebie imprezy.
strona 54
.
9. SPOSOBY WYKONYWANIA PRAC NIEBEZPIECZNYCH POD
WZGLĘDEM POŻAROWYM.
9.1. Zabezpieczenie przeciwpożarowe prac niebezpiecznych pod
względem pożarowym.
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z
dnia 7 czerwca 2010 roku, w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 109, poz. 719) szczegółowe
zasady zabezpieczenia przeciwpożarowego prac, o których mowa powyżej, jak
również warunki uzyskania zezwolenia na ich przeprowadzenie, określa właściciel,
zarządca lub użytkownik obiektu. Niniejsza instrukcja stanowi realizację wymienionego obowiązku w budynku Międzynarodowego Centrum Kongresowego w
Katowicach.
Prace niebezpieczne pod względem pożarowym, prowadzone poza wyznaczonym na stałe do tego celu miejscem, jak prace remontowo – budowlane
związane z użyciem otwartego ognia (np. spawanie gazowe lub elektryczne, cięcie
lub szlifowanie elementów przy użyciu szlifierek, opalanie elementów z farb i lakierów, rozgrzewanie materiałów i surowców przy użyciu otwartego ognia lub
wysokiej temperatury itp.) prowadzone wewnątrz budynku, lub przyległych do nich
terenach, a także wszelkie inne prace remontowo – budowlane należy prowadzić
w sposób uniemożliwiający powstanie pożaru lub wybuchu.
Przed rozpoczęciem prac niebezpiecznych pod względem pożarowym osoba zamierzająca prowadzić tego typu prace powinna każdorazowo skontaktować
się z zarządcom obiektu i powiadomić o zamiarze prowadzenia prac, ich specyfice, zakresie i czasie trwania.
W celu ustalenia niezbędnych wskazań należy każdorazowo ocenić pisemnie (według załączonego wzoru):
• zagrożenie pożarowe w rejonie, w którym prace będą wykonywane,
• ustalić rodzaj przedsięwzięć mających na celu niedopuszczenie do powstania i rozprzestrzenienia się pożaru lub wybuchu,
• wskazać osoby odpowiedzialne za zabezpieczenie miejsca pracy, za przebieg oraz zabezpieczenie miejsca po zakończeniu pracy.
9.1.1. Ogólne zasady prowadzenia prac niebezpiecznych pod względem pożarowym:
•
•
wszelkie materiały palne występujące w miejscu wykonywania prac oraz w
rejonach przyległych, w tym również elementy konstrukcyjne budynku i znajdujących się w nim instalacji technologicznych należy zabezpieczyć przed
zapaleniem,
prace niebezpieczne pożarowo w pomieszczeniach zagrożonych wybuchem
lub w pomieszczeniach, w których wcześniej wykonywano inne prace związane z użyciem łatwo zapalnych cieczy lub palnych gazów, mogą być
prowadzone wyłącznie wtedy, gdy stężenie par cieczy lub gazów w mieszaninie z powietrzem w miejscu wykonywania prac nie przekroczy 10 % dolnej
granicy wybuchowości,
strona 55
•
•
•
•
•
.
w miejscu wykonywania prac powinien znajdować się sprzęt umożliwiający
likwidację wszelkich źródeł pożaru,
po zakończeniu prac należy poddać kontroli miejsce, w którym prace były
wykonywane oraz przyległe rejony,
prace niebezpieczne pożarowo mogą być wykonywane wyłącznie przez osoby do tego uprawnione, posiadające odpowiednie kwalifikacje,
osoba zlecająca i odpowiedzialna za przebieg i zabezpieczenie prac niebezpiecznych pod względem pożarowym jest obowiązana przed ich
rozpoczęciem do zapoznania wyznaczonych osób z zagrożeniami pożarowymi oraz z rodzajem przedsięwzięć mających na celu niedopuszczenie do
powstania pożaru lub innego miejscowego zagrożenia,
sprzęt używany do wykonywania prac powinien być sprawny technicznie i
zabezpieczony przed możliwością wywołania pożaru.
9.1.2. Obowiązki pracowników prowadzących prace niebezpieczne
pod względem pożarowym.
Obowiązki osób nadzorujących prace niebezpieczne pod względem
pożarowym.
Do obowiązków osób nadzorujących prace niebezpieczne pod względem
pożarowym należy:
• znajomość obowiązujących w zakresie prowadzonych prac przepisów oraz
nadzorowanie przestrzegania ich przez podległych pracowników,
• przeprowadzenie oceny zagrożenia pożarowego w rejonie, w którym prowadzone będą prace, określenie rodzaju przedsięwzięć mających na celu
niedopuszczenie do powstania i rozprzestrzeniania się pożaru lub wybuchu oraz wskazanie osób realizujących te prace i odpowiedzialnych za
zabezpieczenia miejsca po ich zakończeniu,
• wydanie zezwolenia na prowadzenie prac niebezpiecznych pod względem
pożarowym zgodnie z załącznikiem,
• dopilnowanie wykonania wszelkich czynności zabezpieczających wskazanych w rejestrze prac niebezpiecznych,
• wstrzymanie prowadzenia prac w przypadku stwierdzenia sytuacji stwarzających niebezpieczeństwo.
Obowiązki osób wykonujących prace niebezpieczne pod względem
pożarowym.
Do obowiązków osób wykonujących prace niebezpieczne pod względem
pożarowym należy:
• znajomość obowiązujących w zakresie prowadzonych prac przepisów oraz
zasad postępowania na wypadek powstania pożaru,
• realizacja wszelkich przedsięwzięć zabezpieczających określonych
w rejestrze prac niebezpiecznych pod względem pożarowym,
• wyposażenie stanowiska pracy w niezbędny sprzęt przeciwpożarowy,
• przerwanie pracy w przypadku stwierdzenia wystąpienia sytuacji stwarzających niebezpieczeństwo,
strona 56
•
•
.
powiadomienie osób nadzorujących prowadzenie prac o ich rozpoczęciu i
o zakończeniu prowadzenia prac,
dokonanie sprawdzenia stanowiska pracy po zakończeniu prac dla stwierdzenia czy nie wywołały one zagrożenia.
9.2. Wskazania przeciwpożarowe prowadzenia prac spawalniczych.
8.2.1. Przygotowanie budynku i pomieszczeń:
•
•
•
•
•
•
•
budynek, pomieszczenia lub miejsca, w których mają się odbyć prace
spawalnicze należy oczyścić z wszelkich materiałów palnych,
palne przedmioty lub niepalne w palnych opakowaniach należy odsunąć
na bezpieczną odległość od miejsca spawania celem uniemożliwienia
przedostawania się odprysków spawalniczych ewentualnie zabezpieczyć
przed działaniem odprysków spawalniczych przez osłonięcie kocami
azbestowymi, arkuszami blachy lub w inny skuteczny sposób,
wszelkie materiały mogące ulec zapaleniu wskutek przewodnictwa cieplnego znajdujące się w tym samym lub sąsiednich pomieszczeniach należy
zabezpieczyć przed zapaleniem,
jeśli w pobliżu miejsca spawania znajdują się otwory przelotowe, instalacyjne, wentylacyjne bądź inne otwory technologiczne należy je uszczelnić
w celu niedopuszczenia do przedostawania się odprysków spawalniczych
do innych pomieszczeń,
drogi ewakuacyjne i dojścia do miejsc spawania powinny gwarantować
bezpieczną ewakuację ludzi z miejsca objętego pożarem,
po zakończeniu prac spawalniczych należy prowadzić dokładną kontrolę w
rejonie spawania i w pomieszczeniach sąsiednich w celu stwierdzenia
ewentualnych oznak powstania pożaru; kontrolę należy prowadzić bezpośrednio po zakończeniu prac a następnie dwukrotnie w odstępach 4
godzin,
przy określaniu wymagań przeciwpożarowych należy uwzględnić:
a) właściwości pożarowe materiałów w rejonie prowadzenia prac oraz
konieczność i sposób ich usunięcia z pomieszczeń,
b) rodzaj urządzeń i instalacji technologicznych oraz sposób usunięcia
bądź zabezpieczenia materiałów palnych w nich znajdujących się,
c) usunięcie wszelkich zanieczyszczeń palnych w rejonie prowadzenia
prac,
d) potrzebę dokonania pomiarów stężeń par cieczy lub gazów mogących
wytworzyć mieszaninę wybuchową w rejonie prac,
e) właściwe zabezpieczenie materiałów i urządzeń przed działaniem rozprysków spawalniczych,
f) sposób zabezpieczenia pomieszczeń sąsiednich bądź połączonych instalacjami technologicznymi,
g) przy ocenie zagrożenia należy uwzględnić również palne elementy konstrukcyjne budynku lub wystroju wnętrz.
strona 57
.
9.2.2. Zabezpieczenia sprzętu spawalniczego.
•
•
•
•
•
•
sprzęt spawalniczy powinien być w pełni sprawny technicznie
i zabezpieczony przed możliwością zainicjowania pożaru,
butle z gazami technicznymi powinny być umieszczone w odległości min.
1 m od grzejników centralnego ogrzewania, a od źródeł ognia otwartego
min. 10 m,
przed przystąpieniem do prowadzenia prac spawalniczych należy przeprowadzić kontrolę sprzętu spawalniczego i zabezpieczyć go przed
możliwością uszkodzenia w czasie prac,
węże z gazami technicznymi nie mogą przebiegać w pobliżu przewodów
elektrycznych pod napięciem,
stanowisko pracy powinno być zorganizowane w taki sposób, aby rozpryski spawalnicze nie przepalały węży gumowych ani izolacji przewodów
elektrycznych,
należy zapewnić możliwość natychmiastowego odcięcia dopływu prądu w
przypadku wystąpienia niebezpieczeństwa podczas prowadzenia prac za
pomocą agregatu elektrycznego.
9.2.3. Sprzęt pożarniczy i środki gaśnicze.
•
•
•
każde stanowisko spawalnicze powinno być wyposażone w sprawny technicznie sprzęt pożarniczy, umożliwiający likwidację wszelkich źródeł ognia,
każde stanowisko spawalnicze należy wyposażać w 1 gaśnicę proszkowa
i 1 koc gaśniczy; jeśli w rejonie prowadzenia prac występują materiały,
które mogą się tlić i żarzyć stanowisko należy wyposażyć dodatkowo w 1
hydronetkę wodną,
jeśli okoliczności stanowią inaczej, stanowiska należy wyposażać w sprzęt
gaśniczy określony w karcie rejestru prac niebezpiecznych pożarowo.
strona 58

IBPppoż. MCK K_CE_2015

Transkrypt

Podobne dokumenty

Próby ewakuacji jako konieczny czynnik bezpieczeństwa budynków

POŻAR Jak sie zachować podczas zagrożenia pożarowego

Pożary lasów

Pytania do przetargu na remont pokoi goscinnych

PLAN EWAKUACJI – WIATA MAGAZYNOWA (CHŁODNIA) PORT

Zarządzenie Nr.. . ^ p . . . Dyrektora Zakładu Wodociągów i

Zarządzenie nr 9/2013/14 Dyrektora Szkoły Podstawowej nr 2 w