INSTRUKCJA OBSŁUGI OSADNIKA GNILNEGO ALPHA

INSTRUKCJA OBSŁUGI
OSADNIKA GNILNEGO ALPHA
Wprowadzenie
Osadnik gnilny to zbiornik zaprojektowany do magazynowania ścieków bytowych przez określony
czas i wstępnego ich podczyszczenia. Ścieki bytowe to mieszanina ścieków z toalet, kuchni, oraz tzw.
„szarych” ścieków (z kąpieli, mycia czy prania).
Osadnik gnilny to układ służący do oddzielania odpadów ciekłych od stałych, ale może oferować też
ograniczoną aktywność biologiczną na styku osadu i cieczy.
Jak sama nazwa wskazuje, osadnik gnilny jest septyczny, czyli ścieki wprowadzane do osadnika
są septyczne - synonimy: gnilny, toksyczny, szkodliwy, niehigieniczny, zgniły, rozkładający się.
Możliwe, że z czasem z oczyszczalni ścieków będzie dobiegał nieprzyjemny zapach. Można go
ograniczyć poprzez wybranie prawidłowej lokalizacji montażowej osadnika oraz przez kontrolowanie
jakości ścieków wprowadzanych do osadnika.
Działanie osadnika gnilnego
Zbiornik osadnika gnilnego jest zawsze pełen. Podczyszczone ścieki przemieszczane są następnie
z wylotu zbiornika do systemu rozsączającego lub studni chłonnej.
W zbiorniku zabudowane są specjalne przegrody, oddzielające ciała stałe od płynów. Niektóre ciała stałe unoszą się na powierzchni, ale większość osadza się na dnie. Powoli osad ten gromadzi się
w komorze głównej zbiornika.
Ciała stałe unoszące się na powierzchni takie jak tłuszcz, oleje, odchody, podlegają rozkładowi mikrobiologicznemu, zmieniając się w unoszący się na powierzchni biało-brązowy kożuch.
W niektórych wersjach osadnika kożuch taki wystawiany jest na działanie powietrza, dzięki czemu
utwardza się i tworzy skorupę.
Osady opadają na dno zbiornika, gdzie podlegają rozkładowi pod wpływem bakterii, zabarwiając się
na kolor czarny.
Niektóre składniki ścieków mają taką samą gęstość jak wypływające płynne ścieki. Pozostałe cząstki
lub składniki mogą być gęstsze, ale otaczające je pęcherzyki gazu czynią je lżejszymi, dzięki czemu
mogą wejść w skład podczyszczonych ścieków jako zawiesina.
Osadniki gnilne Alpha zaprojektowano dla zmaksymalizowania segregacji ciał stałych i cieczy,
minimalizowania turbulencji, oraz zapewnienia strefy uwalniania przy niskim przepływie. Celem
tej konstrukcji jest osiągnięcie jak najlepszej jakości ścieków oraz przedłużenie żywotności studni
chłonnej lub systemu rozsączającego. Jest tak bardzo ważne, biorąc pod uwagę koszty ułożenia
nowego systemu rozsączającego.
Osadnik gnilny, który nie oddziela płynów od ciał stałych nie spełnia swojej roli. Zdolność
zatrzymywania osadu w osadnikach Alpha została przetestowana przez British Board of Agrément
(BBA), niezależną instytucję oceniającą produkty budowlane.
Większość z dostarczanych przez firmę sferycznych osadników gnilnych jest wykonywana z jedną
z trzech wersji konstrukcyjnych przegrody wewnętrznej, z których wszystkie zawierają trzystopniową
trasę przepływu cieków w górę.
Ścieki wpływające do zbiornika przez rurę wlotową kierowane są do podstawy głównej strefy 1, gdzie
osadzają się ciała stałe. Niektóre pływające ciała stałe podnoszą się i powstaje kożuch. Rura wznosząca górnego stożka ulokowana jest powyżej normalnego poziomu cieczy, co zapewnia zatrzywanie
kożucha.
Konstrukcja przegrody niższego stożka zapewnia wynoszenie cieczy na zewnątrz zbiornika. Ciężkie
cząstki stałe opadają w dół w podnoszącej się cieczy. Wraz z podnoszeniem się cieczy tempo wznoszenia się słabnie, dzięki czemu również mniejsze i lżejsze cząstki stałe mogą się osadzać.
Konstrukcja przegrody drugiej strefy umożliwia zatrzymanie pływających cząstek stałych (zawiesiny)
w górnej części zbiornika, umożliwiając w końcu utworzenie się warstwy kożucha. Po uformowaniu
warstwy kożucha może on już akumulować małe cząstki lżejsze od wody.
Zbiornik posiada szczeliny skierowane do wewnątrz górnej przegrody. Ciecz podnosi sie poprzez
szczeliny do strefy końcowej. Przegroda górna ma postać odwróconego stożka, co ułatwia konsolidację i koagulację cząstek stałych. Cząstki osiadające mogą przechodzić przez te same szczeliny
do strefy początkowej.
3
2
1
Podczas rozkładu bakteryjnego niektórych składników ścieków produkowane są gazy. Zazwyczaj
aktywność bakterii w osadzie jest ograniczona z powodu braku tlenu, hamującego wzrost bakterii.
Aktywność bakterii podtrzymywana jest tlenem ze związków chemicznych, takich jak siarczany
(SO4). Produktem aktywności bakterii beztlenowych może być siarkowodór, o charakterystycznym
słodkawym zapachu gnijącej kapusty. Gazy przemieszczają się z górnej części poziomu cieczy
w komorze do upustu powietrza, lub do instalacji kanalizacyjnej w budynku, następnie pionu wentylacyjnego, aż do komina wentylacyjnego na dachu, gdzie są uwalniane do atmosfery. Czasem
zapachy pochodzą z samego systemu rozsączającego lub innych jego elementów. W tabeli na stronie
5 podano informacje ułatwiające lokalizowanie źródeł zapachów i sugerujące sposób eliminowania
ich przyczyn.
Montaż osadników gnilnych i niezbędnego orurowania
Bardzo ważne jest zapewnienie odpowiedniej wentylacji oraz przyłączy, w zależności od lokalizacji
osadnika i usytuowania działki. Poniżej podsumowanie aspektów, które należy wziąć pod uwagę
przed zlokalizowaniem osadnika gnilnego na posesji.
·
Przepisy budowlane wymagają, aby system posiadał odpowiednią wentylację. Osadniki gnilne
Alpha wymagają dopasowania odpowiedniej pokrywy i ramy, oraz podłączenia do właściwie
zaprojektowanego i wykonanego systemu kanalizacyjnego i pionu wentylacyjnego, zapewniającego odpowiednia wentylację. Można zastosować dodatkową wentylację zbiornika, o ile wymagają tego okoliczności i warunki. Rozważając lokalizację osadnika należy uwzględnić przeważający kierunek wiatrów dla tereny działki. W przypadku zainstalowania zaworu napowietrzającego w
budynku, najczęściej na strychu, osadnik gnilny musi posiadać niezależną wentylację.
· Wymiary osadników gnilnych i rozwiązania dla wentylacji niezależnej zamieszczono na osobnych
rysunkach.
· Zalecany spadek dla rury kanalizacyjnej biegnącej z budynku do osadnika wynosi ok. 1 : 40 - 80.
· Dla rur drenażu rozsączającego wymagany spadek wynosi 1 : 200. Dreny te powinny kończyć się
w odległości przynajmniej 10 m od cieku wodnego.
· Pokrywę i ramę należy dobrać do wielkości rury wznoszącej osadnika. Pokrywy i ramy Klargester
umożliwiają wentylację po podłączeniu do systemu pionu spustowego. Można także wykorzystać
inne odpowiednie pokrywy i ramy.
· Pokrywy i ramy, lub inne punkty rewizyjne, mogą wymagać uszczelnienia, celem zapobieżenia
uchodzeniu gazów na poziomie gruntu.
W celu sprawdzenia drenów i zapewnienia zgodności instalacji i orurowania z wymaganiami prawa
budowlanego oraz instrukcji montażu osadnika, należy skorzystać z fachowej pomocy instalatora.
Odpowiedni układ rur musi zapobiegać wysysaniu wody ze studzienek kontrolnych lub syfonów, które zapobiegają przedostawaniu się gazów do wnętrza budynku.
Dobrą praktyką jest instalowanie studzienek rewizyjnych lub rozdzielczych za osadnikiem gnilnym,
dla umożliwienia kontroli jakości ścieków dopływających do systemu rozsączającego.
Systemy rozsączające
Funkcją systemu rozsączającego jest odbieranie oczyszczonych ścieków z osadnika gnilnego i uwolnienie ich do gruntu. Dalsze oczyszczanie ścieków i biologiczny rozkład zanieczyszczeń odbywa się
w środowisku gruntowym.
Oczyszczona ciecz usuwana jest z gruntu z wykorzystaniem zjawisk perkolacji, parowania, pobierania
jej przez rośliny i transpiracji.
Rodzaj gruntu i jego właściwości infiltracyjne mają ogromne znaczenie podczas wyboru odpowiedniego systemu rozsączającego.
Bardzo istotne jest zapewnienie właściwego projektu i wykonania systemu rozsączającego.
Jeżeli wypływajace z osadnika ścieki nie zostaną zaabsorbowane przez grunt, mogą się one gromadzić nieoczyszczone na powierzchni terenu w postaci kałuż.
Jeżeli wypływające z osadnika ścieki przepłyną przez grunt zbyt szybko (bez oczyszczenia przez podpowierzchniową warstwę biologiczną) może to spowodować skażenie źródeł wody pitnej i inne problemy.
Ze względu na ich konstrukcję nie zaleca się stosowania rur karbowanych (nie zalecają ich nawet producenci) w systemach rozsączających za osadnikami gnilnymi, ponieważ:
• trudno je ułożyć osiowo i z równomiernym spadkiem, na skutek czego powstają przegłębienia,
w których mogą gromadzić się ścieki. Może to skutkować lokalnym nasiąkaniem gleby. Karby
rur mogą zatrzymywać osady, powodując z czasem zapychanie (kolmatację) rur.
• wszelkie problemy związane z systemem rozsączającym lub studniami chłonnymi należy zgłaszać
wykonawcy systemu.
• nieprawidłowo zaprojektowany lub stary system rozsączający lub studni chłonnych będzie
stwarzał problemy. Systemy o zbyt małej długości mogą wprowadzać nieoczyszczone ścieki
na powierzchnię. Jeżeli grunt ma niewystarczającą przepuszczalność, ścieki będą zalegać, tworząc kałuże na powierzchni. W miarę starzenia się systemu rozsączającego lub studni chłonnych
grubość geowłókniny może się zmniejszać, skutkiem czego może dojść do jej zapchania. Zapchane
obszary mogą mieć wpływ na charakterystykę przepływu ścieków przez rury.
• systemy zainstalowane w miejscach, gdzie zwierciadło wody gruntowej jest zbyt wysokie, lub
gdzie zwierciadło odpływ z osadnika unosi się w górę po deszczu lub roztopach, będą stwarzały
problemy. System rozsączający może wprowadzać wodę gruntową z drenażu do osadnika gnilnego, a ścieki mogą się „cofnąć”, kiedy wypływ zostanie zablokowany przez wpływającą wodę.
• należy ustalić przyczynę problemu dla konkretnej instalacji, w razie potrzeby należy rozważyć
modyfikację systemu rozsączającego. Pomocne może okazać się okazjonalne użycie pomp za
osadnikiem. Należy rozważyć również zastosowanie oczyszczalni biologicznej BioDisc®. BioDisc®
to kontenerowa oczyszczalnia ścieków, zawierająca tlenowe kultury biologiczne, wytwarzająca
w pełni oczyszczone ścieki, o niskim zapotrzebowaniu na tlen (BZT) i małej ilości zawiesiny (zasadniczo <20 mg/l BZT i <30 mg/l zawiesiny). Niskie poziomy zanieczyszczeń uwalnianych z całkowicie oczyszczonymi ściekami oznaczają, że BioDisc® może być wykorzystywany tam, gdzie studnie
chłonne nie mogą być odnowione, lub w miejsce osadnika gnilnego zasilającego nieodpowiednie studnie chłonne. Za zgodą odpowiednich władz ścieki z BioDisc® mogą być odprowadzane
bezpośrednio do otwartych cieków wodnych lub rowów. W razie wątpliwości prosimy o kontakt.
Przyczyny przykrych zapachów z systemu rozsączającego mogą być następujące:
•
•
tworzenie się zastoisk ścieków na powierzchni. Zapachy powstają na skutek rozkładu ścieków.
substancje chemiczne w ściekach uszkadzające lub zabijające bakterie błony biologicznej
w gruncie, które następnie ulegają rozkładowi.
• nadmierna aktywność bakterii, spowodowana zwiększonym wydzielaniem substancji odżywczych, sugeruje konieczność opróżnienia zbiornika z osadu.
Dobre praktyki i utylizacja ścieków w gospodarstwie domowym
Należy przeanalizować jakość ścieków wprowadzanych do systemu:
• nie używać urządzeń do mielenia odpadów i usuwania obierek warzyw i fusów kawowych.
Odpadki takie długo się kompostują i jeszcze dłużej rozkładają w wodzie. Odpadki warzyw
raczej nie rozłożą się w osadniku gnilnym. Powiększają tylko masę osadu i zwiększają częstotliwość opróżniania zbiornika.
• unikać innych substancji chemicznych. Jeżeli jakiś produkt zabija bakterie w domu, może też
zabijać bakterie w osadniku gnilnym.
• nie utylizować żadnych substancji chemicznych np. lekarstw, środków do czyszczenia pędzli, benzyny lakowej, terpentyny, farb i lakierów, substancji chemicznych wykorzystywanych w fotografii,
oleju silnikowego, płynu przeciw zamarzaniu, substancji chwastobójczych, owadobójczych i grzybobójczych, ani tez innych środków ochrony roślin itp.
• nie stosować środków kaustycznych lub innych środków do czyszczenia rur. Wszystkie one mają
szkodliwe oddziaływanie na system i mogą powodować nieprzyjemne zapachy. Na koniec
substancje takie zostaną uwolnione ze zbiornika do studni chłonnych, zabijając bakterie żyjące
w glebie. Takie substancje chemiczne mogą także uszkadzać zanurzoną kulę , element niektórych
wersji osadnika, powodując uwolnienie ciał stałych i generowanie zapachów.
• nie wprowadzać do systemu nadmiernej ilości tłuszczów oraz olejów i tłuszczów kuchennych.
Rozkładają się one powoli, a wynikiem ich częściowego rozkładu są nieprzyjemne zapachy.
• nie wolno wprowadzać do systemu pieluch i ręczników jednorazowych, szmat, miękkich
zabawek, piłek tenisowych. Jednorazowe pieluchy i ręczniki, które w centralnych oczyszczalniach ścieków nie powodują żadnych problemów, nie ulegają rozkładowi w osadniku gnilnym
i powiększają masę osadu. Mogą także prowadzić do zapychania drenażu.
• nie wolno wprowadzać od systemu nadmiaru wody. W okresie intensywnych opadów deszczu
objętość wody spływającej z dachu lub powierzchni uszczelnionych może przekroczyć pojemność osadnika, co może doprowadzić do „wybijania” nieoczyszczonych ścieków na powierzchnię.
Należy odłączyć od osadnika wszystkie dopływy wody deszczowej.
Dodatki bakteryjne
Dodatki takie czasem mogą pomóc, zmniejszając intensywność przykrych zapachów, jednakże przed
ich użyciem należy dokonać przeglądu instalacji i ścieków do niej wprowadzanych. Upewnić się, czy
pokrywy studzienek lub zbiornika zostały uszczelnione i czy wentylacja działa poprawnie.
Związki zawierające alternatywne bakterie, zasilające zbiornik, mogą wspomóc rozkład biologiczny
i rozłożyć nagromadzony osad. Jednakże w przypadku wprowadzania dużej ilości środków
chemicznych dodanie nowych bakterii może nie dać żadnych korzyści.
Obok zmniejszania intensywności zapachów stosowanie dodatków bakteryjnych może także spowodować zmniejszenie objętości osadu poprzez jego konsolidację. Jednakże w wyniku zwiększonej
aktywności bakterii, produkowanych jest więcej bardziej różnorodnych gazów. W przypadku ograniczenia częstotliwości usuwania osadów można obniżyć koszty obsługi osadnika. Jeżeli chcecie
Państwo użyć dodatków bakteryjnych prosimy o kontakt.
Rutynowa konserwacja
Osadnik nie wymaga od użytkownika wielu czynności konserwacyjnych, zwłaszcza jeśli unika się
zapychania drenażu. Sugerujemy rutynowe przeprowadzanie kontroli studzienek rewizyjnych i włazów, celem zapobieżenia zapchaniu się instalacji i zapewnienia swobodnego przepływu ścieków.
Usuwanie osadu
Firma Titan Eko zaleca opróżnianie osadnika gnilnego przynajmniej raz w roku. Zakładamy, że posiadacie Państwo zbiornik odpowiedniej wielkości, zainstalowany odpowiednio do zużycia wody
i wielkości gospodarstwa domowego.
Pojemność osadnika
(litry)
Liczba osób w gospodarstwie domowym
zakładając że każda osoba zużywa
180l/osobę/ dobę
250l/osobę/ dobę
(NORMALNA)
(WYSOKA)
2720/2800
4
3
3750/3800
10
7
4500/4600
14
10
6000
22
16
7500
30
22
9000
39
28
Decyzję o częstotliwości opróżniania zbiornika podejmują Państwo, po rozważeniu zawartości osadu,
związków bakteryjnych i wielkości gospodarstwa. Po wydłużeniu okresu opróżniania zbiornika należy regularnie sprawdzać w studzience rewizyjnej jakość ścieków uwalnianych do studni chłonnych
pod kątem obecności w ściekach widocznych cząstek stałych.
Nie należy nadmiernie zmniejszać częstotliwości opróżniania zbiornika, ponieważ może to spowodować nagromadzenie osadu w ilości mogącej spowodować uszkodzenie osadnika. Przy bardzo
wysokiej zawartości cząstek stałych, specjalistyczna firma opróżnająca osadnik może mieć bardzo
utrudnione zadanie. Zawsze należy sprawdzać wygląd ścieków z osadnika gnilnego i nie pozwalać
na zapchanie osadnika.
Zbyt długo przechowywany w zbiorniku osad będzie źródłem nieprzyjemnego zapachu. Co ważniejsze, nadmierna ilość osadu w zbiorniku umożliwia nadmierne uwalnianie cząstek stałych do drenażu
rozsączającego, który może ulec zapchaniu. Po zablokowaniu sie gruntu wokół drenów ich naprawa lub wymiana są bardzo trudne. Nie zalecamy zmniejszania częstotliwości opróżniania osadnika
czego kosztem może być konieczność naprawy lub wymiana systemu rozsączającego. Na pewno
znacie Państwo osoby, które twierdzą, że nigdy nie opróżniały swojego osadnika. Jest to możliwe
tylko wtedy, gdy mają stare zbiorniki, wykonane z cegieł, lub kręgów betonowych, lub nawet dół
o dużej pojemności. W miarę starzenia się takich systemów zarówno ciecze jak i substancje stałe
zaczynają wypływać ze zbiornika przez otwory w spoinach zamiast przez odpowiednie rury odpływowe. Skutkiem tego jest zanieczyszczenie okolicy i tworzenie się zastoisk nieoczyszczonego ścieków.
Instrukcja usuwania osadu
Należy zawsze wynajmować licencjonowanego wykonawcę, posiadającego wszelkie pozwolenia
na wypompowywanie i utylizację osadów. Powinniście Państwo otrzymać odpowiednią notatkę
z opróżniania osadnika.
Sugerujemy stosowanie węży o maksymalnej mocy ssania, średnica 4” lub 110 mm.
Opuścić wąż cysterny przez rurę wznośna, usunąć osad ze zbiornika głównego. Należy zachować
ostrożność, aby uniknąć zbędnego obijania przegród środkowych wężem ssawnym.
Ścieki ze źródeł komercyjnych np. firm cateringowych, pubów czy restauracji, zazwyczaj wymagają
instalacji osobnych separatorów tłuszczu, montowanych na innych rurach odpływowych niż toalety i inne źródła ścieków. Należy także rozważyć inne kwestie; zachęcamy do kontaktu z nami celem
poznania szczegółów.
Duże cylindryczne osadniki gnilne
Osadniki takie są zazwyczaj instalowane w systemach obsługujących wiele domów lub w zastosowaniach komercyjnych. W przypadku pytań odnośnie obsługi lub zastosowania osadników gnilnych
prosimy o kontakt.
OSADNIK ALPHA
ZACZNIJ
TUTAJ
NIE
NIE
CZY OSADNIK
BYŁ OPRÓŻNIANY
W CIĄGU OSTATNICH
12 MIESIĘCY?
ZAPACH Z OSADNIKA?
ZAMONTOWAĆ
OSADNIK O ODPOWIEDNIEJ
WIELKOŚCI
ODDZIELIĆ DOPŁYW WODY
DESZCZOWEJ DO OSADNIKA
OPRÓŻNIJ OSADNIK
NIE
CZY DOPŁYW
WODY DESZCZOWEJ
ZOSTAŁ ODDZIELONY
OD ŚCIEKÓW?
TAK
TAK
CZY ROZMIAR
OSADNIKA ODPOWIADA
ZASTOSOWANIU?
TAK
CZY
POKRYWA JEST
DOBRZE DOPASOWANA
DO RAMY?
TAK
TAK
CZY ZAPACH
DOCHODZI
Z OSADNIKA?
NIE
ZAINSTALOWAĆ WENTYLACJĘ
ZEWNĘTRZNĄ
NIE
ZAŁOŻYĆ PONOWNIE
POKRYWĘ
ZASTOSOWAĆ WYSOKOWYDAJNY SILIKON
USZCZELNIAJĄCY MIĘDZY
RAMĄ A POKRYWĄ
WEZWAĆ INSTALATORA
CELEM SPRAWDZENIA
SYFONÓW
TAK
CZY ZAPACH JEST
WYCZUWALNY W DOMU
(ZE ZLEWU ITP.)
NIE
PODNIEŚĆ RURĘ WENTYLACYJNĄ DO POZIOMU PONAD
KALENICĄ
TAK
CZY ZAPACH JEST
WYCZUWALNY
NA STRYCHU?
NIE
PONOWNIE PRZEPROWADZIĆ
TEST PERKOLACYJNY
TAK
CZY ZAPACH
DOCHODZI Z UKŁADU
ROZSĄCZAJĄCEGO?
NIE
PROBLEM ROZWIĄZANY
NIE
CZY PO 7 DNIACH
ZAPACH JEST WCIĄŻ
WYCZUWALNY?
TAK
ZALECAMY KONTAKT Z NAMI
Dopasowanie pokrywy i ramy
Upewnić się, czy rura wlotowa i rura wznośna zbiornika są osadzone na właściwej wysokości. Spasować
ramę z rurą wznośną upewniając się, że otaczający grunt nie blokuje ramy.
Podnieść ramę, obsypać betonem dokoła otworu wentylacyjnego i rury wznośnej. Osadzić ramę
na miejscu, pozwalając, aby beton wypełnił przestrzeń pod ramą.
Przymocować ramę do rury wznośnej, jak na rysunku. Dopasować pokrywę do ramy.
CFL460 E
75
660
810
Wentylacja
Niezbędne jest dodatkowe orurowanie, celem zainstalowania wywiewki wentylacyjnej, która może
być wymagana oprócz wentylacji pionu spustowego ponad dachem.
Prosimy o kontakt z firmą wykonawczą. Należy zwrócić uwagę, że dostawa dodatkowego orurowania
wchodzi w zakres odpowiedzialności klienta.
WKRĘT SAMOGWINTUJĄCY
BETON KLASY C30
RAMA BEZPIECZEŃSTWA Z POKRYWĄ
(OCHRONA PIESZYCH)
WLOT RURY WENT.
OSADNIKA
ŻWIR GRUBY RÓŻNOZIARNISTY LUB INNY
WYBRANY MATERIAŁ NIESPOISTY
RURA WZNOŚNA OSADNIKA
GNILNEGO
Titan Eko Sp. z o.o.
ul. Topolowa 5
62-090 Rokietnica
Polska
tel.: (0048) 61 814 44 00
fax: (0048) 61 814 54 99
e-mail: [email protected]
www.klargester.com
www.titan-eko.com
© Titan Eko I 07-2008
Zgodnie z polityką firmy polegającą na prowadzeniu ciągłych
prac badawczo-rozwojowych oraz w celu zaoferowania klientom
najnowocześniejszych produktów, firma Titan Eko zastrzega prawo
zmiany rysunków i specyfikacji bez wcześniejszego powiadomienia.