Kazusy 3
Transkrypt
Kazusy 3
1. 2. 3. 4. 5. 6. Autorem scenariusza spektaklu "Uśmiech Wilka" jest Paweł. Spektakl oparto na fragmentach kilku utworów Michała Bułhakowa, w tym "Powieści teatralnej". Autorem przekładu "Powieści teatralnej" jest Ferdynand. Teatr nie uzyskał zgody Ferdynanda na wykorzystanie tłumaczenia; tłumaczenie to zostało we fragmentach wykorzystane w scenariuszu przez Pawła. Paweł zwrócił się do Ferdynanda o wyrażenie zgody na wykorzystanie tłumaczenia w przeddzień premiery, lecz zgody tej nie uzyskał. Mimo braku tej zgody premiera spektaklu odbyła się. Następnie jeszcze dwukrotnie spektakl został wystawiony w tej samej wersji. Potem przedstawienia zostały wstrzymane. Następnie Paweł sam dokonał tłumaczenia fragmentów "Powieści teatralnej" Michała Bułhakowa i już tylko to tłumaczenie było wykorzystane w dalszych spektaklach. Ferdynand zarzuca, że Teatr wykorzystał tłumaczenie dowolnie wybierając jego fragmenty i dokonując zmian postaci - co zniekształciło treść utworu Andrzej jest tłumaczem sztuki Olgierda p.t. "Późne kwiaty". Umową z 18.12.1996 r. Andrzej przeniósł na Telewizję Polska między innymi: prawo do wykorzystania przekładu sztuki do realizacji spektaklu TV w oparciu o tekst przekładu. Telewizja uzyskała prawo do realizacji spektaklu w oparciu o tekst przekładu, Andrzej nie zastrzegł w umowie konieczności zachowania integralności jego dzieła, zgadzając się na wykorzystanie fragmentów. Strony ustaliły, że Telewizja może w nagraniu dzieła wprowadzić zmiany, uzasadnione wymaganiami produkcji i emisji programu radiowego lub telewizyjnego. W dniu 21.9.1998 r. wyemitowano adaptację sztuki "Późne kwiaty" w przekładzie Andrzeja i reżyserii Jacka. Wykorzystane w adaptacji fragmenty w zakresie tłumaczenia wiernie odpowiadały tłumaczeniu powoda. Usunięcie ze sztuki fragmentów tekstu i postaci kilku bohaterów oraz brak w finale śmierci głównej bohaterki, zdaniem Andrzeja niweczyło dramaturgiczną konstrukcję dzieła. Andrzej skierował do Telewizji pismo z żądaniem przeproszenia go i zadośćuczynienia w kwocie 15 000 zł. twierdząc, że zostały naruszone jego prawa osobiste, ponieważ adaptacja polegała na usunięciu wielostronicowych fragmentów przełożonego utworu, w tym finału, niwecząc dramaturgiczną konstrukcję dzieła Sławomir jest autorem exlibrisów, które wprowadzał do obiegu wśród kolekcjonerów sprzedając im stemple exlibrisowe. Później Sławomir wyraził zgodę na włączenie odbitek exlibrisów do kolekcji Bronisława, bez wynagrodzenia. Kolekcja ta stanowi zbiór exlibrisów różnych autorów. Kolekcja była publikowana w odcinkach na łamach gazety „G” za zgodą Bronisława. Sławomira nikt nie pytał o zgodę. Następnie Wydawnictwo W opublikowała kolekcję Bronisława w formie książkowej jako część „Encyklopedii Introligatorstwa” także tylko za zgodą Bronisława. Czy doszło do naruszenia praw autorskich Sławomira? Grzegorz pracownik Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych, otrzymał polecenie służbowe opracowania instrukcji o oznakowaniu dróg w czasie prowadzenia robót. Taką instrukcję opracował i po zatwierdzeniu przez dyrektora została ona rozesłana w formie powielaczowej do jednostek podległych. Na stronie tytułowej instrukcji zaznaczono, że tekst opracował Grzegorz. W późniejszym czasie postanowiono wydać instrukcję w formie drukowanej broszury o barwnej grafice, co wiązało się z koniecznością dokonania pewnych zmian w tekście i wykonaniem rysunków. Grzegorz napisał jej tekst w ostatecznym brzmieniu. Natomiast Dyrekcja zawarła ze Stefanem umowę zlecenia na wykonanie 23 rysunków i Stefan opracował część graficzną. Krajowa Agencja Wydawnicza na zlecenie Dyrekcji wydrukowała instrukcję, przy czym na osobistą interwencję Grzegorza, który w tym czasie nie był już pracownikiem Dyrekcji, zachowano stronę tytułową z wymienieniem Grzegorza jako autora tekstu, a Stefana jako grafika. Dyrekcja potraktowała instrukcję jako załącznik "Wytycznych Technologicznych" zatwierdzonych przez dyrektora. Przed jej rozesłaniem do jednostek drogownictwa w całym kraju usunięto stronę tytułową we wszystkich egzemplarzach. Paweł jest biegłym rewidentem. Paweł działając na zlecenie spółki F, sporządził sprawozdanie finansowe oraz opinię biegłego rewidenta wraz z raportem oceniającym prawidłowość i rzetelność badanego sprawozdania finansowego spółki. Spółka w umowie z Pawłem nie zawarła postanowień odnoszących się do przeniesienia praw autorskich do opinii, raportu i sprawozdania. Dokumenty te zostały złożone do KRS oraz w urzędzie skarbowym, przesłane organom spółki oraz zamieszczone na jej stronie internetowej. Paweł uważa, że doszło do nieuprawnionego opublikowania jego utworu. Profesor F. jest cenionym autorytetem w zakresie prawa administracyjnego, na zlecenie Krajowego Związku Producentów Wyrobów Futrzarskich przygotował projekt ustawy o hodowli i rozrodzie tchórzofretek. Projekt był przedmiotem zainteresowania Związku, który przekonał do niego także grupę posłów Partii Solidnie Ludowej. Posłowie przedłożyli projekt jako własną inicjatywę ustawodawczą, jednak po wstępnym czytaniu w komisji projektowi nie nadano dalszego biegu, stwierdzając, że jest on nie do pogodzenia z obowiązującymi regulacjami prawa UE w zakresie ochrony zwierząt. Kilka miesięcy później projekt został opublikowany w Zeszytach Naukowych Wyższej Szkoły Rolniczej z obszernym, krytycznym komentarzem doktora D. Profesor F. uważa, że doszło do naruszenia jego praw autorskich majątkowych oraz osobistych, poprzez publikację bez zgody oraz krytyczne uwagi odnoszące się do proponowanych rozwiązań, oryginalnej formy i teatralnego słownictwa użytego w projekcie, co naruszyło więź osobistą autora z dziełem.