11 lutego - ,,Bajadera w Operze Narodowej

VIII Liceum Ogólnokształcące i 58 Gimnazjum im. Władysława IV w Warszawie - Start
11 lutego - ,,Bajadera w Operze Narodowej
Kim jest bajadera? To tancerka świątynna w starożytnych Indiach, mieszkająca przy świątyni i
wykonująca klasyczne tańce hinduskie.
Kim jest ,,Bajadera” Mariusa Petipy i Siergieja Chudiekowa? To Nikija – piękna młoda
kobieta, która zakochuje się w mężnym wojowniku Solorze, gotowa zrobić wszystko, aby bronić swojego
prawa do tej miłości.
Czym jest balet w reżyserii Natalii Makarowej pt. ,,Bajadera”? To wzruszająca historia o miłości i
nienawiści, zbrodni i karze, zdradzie i przebaczeniu, ukazana w widowiskowy sposób, dzięki wspaniałej
egzotycznej choreografii Mariusa Petipy i niezwykle tanecznej muzyce Ludwiga Minkusa. To trzeba
zobaczyć!
Tekst: Klara Pawlicka, kl. IC
Już od pierwszej sceny w klimat legendarnych Indii wprowadza widzów niezwykła scenografia oraz
etniczno-baśniowe kostiumy tancerzy. Kobiece suknie lub spodnie uszyte z delikatnych zwiewnych
materiałów wspaniale prezentują się w tańcu. Mężczyźni zaś mają długie płaszcze, złocone koszule i
turbany na głowach. Intensywne barwy wszystkich strojów dodają wyrazu tańczącym oraz podkreślają
charakter danej postaci. Delikatna bajadera Nikija pojawia się w odcieniach jasnego błękitu lub zieleni,
zaś stanowcza księżniczka Gamzatti nosi intensywnie pomarańczową, ozdobioną cekinami suknię. Ze
strojami męskimi jest jednak pewien problem. Wracający z polowania waleczny wojownik, który powinien
uosabiać siłę i męskość, jest mało wiarygodny w cienkich, obcisłych rajstopach - stroju kobiecym. Ale to
chyba problem dotyczący współczesnego baletu w ogóle.Kluczowym wątkiem ,,Bajadery” jest
znaczenie wierności w związku dwojga kochających się ludzi. Nikija i Solor przysięgają sobie wieczną
miłość, a niedługo potem niestały Solor, widząc piękną Gamzatti, zapomina o złożonej przysiędze i ulega
namowom, by to księżniczka stała się jego żoną. Uczucie, które tak niedawno wyraził w romantycznym
tańcu przed Świętym Ogniem, zostaje przyćmione chwilowym zauroczeniem. Miłość, która wydawała się
tak gorąca i prawdziwa, okazuje się słaba wobec pokusy, której nawet waleczny wojownik, jakim jest
Solor, nie może się oprzeć. Opamiętanie przychodzi jednak dopiero po strasznej śmierci Nikii. Dopiero
wtedy Solor rozumie, jak bardzo skrzywdził ukochaną, jak bardzo ją kocha i tęskni. Niestety, jest już za
późno. ,,Bajadera”, ukazując niszczącą siłę zdrady, uczy wierności wobec osób, które kochamy,
dotrzymywania danego słowa i mężnego przezwyciężania pokus.
Scena, która zrobiła na mnie największe wrażenie, to taniec w Królestwie Cieni. Następuje ona w
momencie, gdy przygnębiony śmiercią Nikii Solor, chcąc uśmierzyć swój ból, sięga po opium, w wyniku
czego doznaje halucynacji. Widzi ukochaną w Królestwie Cieni, której wizję zwielokrotniają inne cienie.
Podczas tej sceny widzimy aż trzydzieści sześć ubranych na biało tancerek, które, jedna za drugą,
wyłaniają się ze szczeliny skalnej w głębi sceny. Baletnice, hipnotycznie powtarzając wciąż tę samą
kombinację kroków, stopniowo wypełniają całą scenę. Całość przypomina powolne rozprzestrzenianie się
mgły lub chmur. Komuś, kto nie widział ,,Bajadery” może się wydawać, że taka jednostajna i
długa scena jest po prostu nudna. Nic bardziej mylnego! Niezwykła choreografia Mariusa Petipy sprawia,
że widz czuje się wręcz magicznie. Jakby doświadczał jakiejś tajemniczej pozaziemskiej rzeczywistości,
którą jest Królestwo Cieni. Fascynująca scena.
Muzyka w ,,Bajaderze” autorstwa Ludwiga Minkusa nie jest na tyle niezwykła, by odwracać uwagę
od fabuły, ale bardzo dobrze komponuje się z tańcem i w znakomity sposób wyraża niewypowiedziane
emocje i uczucia bohaterów. Podczas miłosnego tańca Nikii i Solora skrzypce i altówki świetnie
współgrają z romantycznym nastrojem zakochanych, zaś głośne bębny i kotły dodają dramatyzmu
scenie, w której zrozpaczony Solor rozpacza po stracie ukochanej.
Złożona fabuła ,,Bajadery” ma charakter dydaktyczny, nie tylko ze względu na zdradę Solora.
Wielu z bohaterów dopuściło się złych czynów: Radża i Gamzatti przysłali Nikii kosz z kwiatami, w których
ukryty był wąż, Wielki Bramin, chcąc doprowadzić do śmierci Solora, donosi Radży o jego miłości do Nikii,
nawet tytułowa bajadera w akcie desperacji próbuje ugodzić nożem księżniczkę Gamzatti. Mówiąc krótko:
każdy z bohaterów ma coś na sumieniu. Dlatego, aby dopełnił się moralizatorski charakter baletu,
interweniować muszą bogowie, którzy podczas ślubu Solora i Gamzatti burzą świątynię, grzebiąc pod
ruinami wszystkich obecnych. W ten dość gwałtowny i dosłowny sposób całe zło zostaje ukarane.
Wielka katastrofa i śmierć wszystkich bohaterów może wydawać się nieszczęśliwym, wręcz tragicznym
zakończeniem, jednak wszystko zmienia ostatnia scena baletu. Widzimy w niej Solora i Nikiję, którzy
tańczą połączeni cienką białą szarfą. Ta zwiewna i delikatna chusta symbolizuje dusze ukochanych, które
nareszcie mogą sobie wybaczyć i połączyć się w wieczystej miłości. Miłości, która była tak wielka, że
pomimo przeciwności losu, przetrwała nawet zdradę i śmierć bohaterów. Tak więc paradoksalnie tragedia
http://wladyslaw.edu.pl
Kreator PDF
Utworzono 3 March, 2017, 09:20
VIII Liceum Ogólnokształcące i 58 Gimnazjum im. Władysława IV w Warszawie - Start
przeradza się w zakończenie szczęśliwe. Końcowy taniec ukochanych dopełnia fabuły i rozwiązuje całą
historię pozostawiając widzów w nastroju romantycznego uniesienia.
http://wladyslaw.edu.pl
Kreator PDF
Utworzono 3 March, 2017, 09:20