Lekcja druga

Lekcja 2. Podstawy obsługi środowiska zintegrowanego Borland Pascal 7.0 Po ściągnięciu oprogramowania Borland Pascal 7.0 mamy dwie opcje: posiadamy pliki instalacyjne lub pliki do rozpakowania. Pliki instalacyjne musimy rzecz jasna zainstalować. Następnie uruchamiamy środowisko z menu start‐> programy‐>turbo Pascal 7‐>tpx. Jeśli posiadamy wersję do rozpakowania, szukamy folder BIN i uruchamiamy plik wykonywalny TPX.EXE. Nie trzeba chyba przypominać, że wszystkie te funkcje musimy wykonać posiadając uprawnienia administratora systemu Windows. Po uruchomieniu środowiska powinniśmy zobaczyć taki oto widok: Warto pamiętać o maksymalizowaniu okienka aplikacji kombinacją klawiszy Alt+Enter. Na powyższym rysunku widzimy menu, które powinno być nam chociaż troszkę znane z innych aplikacji działających pod systemem Windows. Zanim zaczniemy omawiać poszczególne funkcje musimy wyjaśnić sobie pojęcia kompilacji oraz uruchomienie programu. Wikipedia poda nam wyjaśnienie terminu: Kompilacja to proces automatycznego tłumaczenia kodu napisanego w jednym języku programowania na drugi. Dane wejściowe najczęściej nazywa się kodem źródłowym. Program wykonujący tłumaczenie to kompilator. Przeważnie kompilacja jest częścią większego procesu tłumaczenia, tworzony w jej trakcie kod wynikowy jest przekazywany do innych programów (np. linkera), możliwe jest jednak tłumaczenie do postaci zrozumiałej dla człowieka. Najprościej mówiąc, kompilacja to zamiana kodu programu napisanego przez programistę na język zrozumiały dla komputera czyli kod maszynowy(binarny). Uruchomienie programu to inaczej wykonanie programu (zapisanego w postaci zrozumiałej dla maszyny), proces ten polega na umieszczeniu go w pamięci operacyjnej komputera i wskazaniu procesorowi adresu pierwszej instrukcji. Po tych czynnościach procesor będzie wykonywał kolejne instrukcje programu, aż do jego zakończenia. Zapamiętajmy, że po każdorazowym napisaniu kodu programu najpierw musimy go skompilować wykorzystując skrót ALT+F9 a następnie uruchomić CTRL+F9. Znamy już podstawową terminologię, możemy więc przyjrzeć się bliżej środowisku. Po kliknięciu nowy zobaczymy ekran: Najważniejsze opcje, które należy poznać przed napisaniem pierwszego programu: File (Plik) ‐ zawiera polecenia umożliwiające odczytywanie, zapisywanie i drukowanie tekstów programów, a także zakończenie pracy; Edit (Edycja) ‐ zawiera polecenia pozwalające na modyfikację tekstu programu i przenoszenie fragmentów tekstu pomiędzy programami; Search (Wyszukiwanie) ‐ zawiera polecenia służące do wyszukiwania i zamiany fragmentów tekstu programu oraz lokalizacji błędów; Run (Uruchomienie) ‐ zawiera polecenia sterujące wykonaniem gotowego programu; Compile (Kompilacja) ‐ zawiera polecenia umożliwiające kompilację, czyli przetłumaczenie tekstu źródłowego programu na postać wynikową ‐ wykonywalną przez komputer; Debug (Usuwanie błędów) ‐ zawiera polecenia ułatwiające usuwanie błędów z programów i wspomagające ich uruchamianie; Tools (Narzędzia) ‐ zawiera polecenia umożliwiające wywołanie pomocniczych programów zewnętrznych; Options (Opcje) ‐ zawiera polecenia pozwalające na konfigurowanie elementów IDE (kompilatora, edytora, programu uruchomieniowego), czyli dostosowanie ich do wymogów i potrzeb użytkownika; Window (Okno) ‐ zawiera polecenia sterujące układem okienek na ekranie; Help (Pomoc) ‐ zawiera polecenia umożliwiające dostęp do obszernego systemu pomocy (suflera) Turbo Pascala. Zapamiętaj: ‐zawsze nazwij swój program i zapisz go w odpowiednim miejscu w strukturze katalogów na dysku ‐dokładnie wprowadzaj kod, brak nawet jednej kropki uniemożliwi uruchomienie programu ‐zawsze kończ pracę z programem skrótem ALT+X, nie zamykaj na siłę okienka DOS, ponieważ na dysku będą tworzyły się pliki z dziwnymi rozszerzeniami ($$$) ‐nie śpiesz się z pisaniem programu, zawsze przemyśl to co chcesz zamieścić w programie ‐naucz się szkieletu programu, czyli jego podstawowej struktury co ułatwi ci pracę. Marek Pauli