Szkoła Podstawowa im. Adama Mickiewicza w Skalmierzycach

Szkoła Podstawowa im. Adama Mickiewicza w Skalmierzycach
Autorzy scenariusza inscenizacji: uczniowie klasy II
Opiekun projektu: Katarzyna Onisczuk
Scenariusz
przygotowany
http://regionwielkopolska.pl/
na
podstawie
legendy
ze
strony:
Scenariusz inscenizacji legendy o wdowim groszu
Główne postacie: św. Wojciech (uczeń 3), Bolesław Chrobry (uczeń 4), dwóch
przedstawicieli plemienia Prusów (uczeń 9, uczeń 11), trzech posłańców władcy
Polan (uczeń 10, uczeń 12, uczeń 13). Pozostali uczniowie to narratorzy.
Dekoracje: waga, trumna (wykonane np. z szarego papieru, grosz), strój biskupa
Wojciecha ( np. szata komunijna), stroje rycerzy (miecze, tarcze, hełmy) i barbarzyńskich członków plemienia Prusów (skórzane ubrania, włócznie, łuki,
miecze, topory).
Uczeń 1: Uczniowie klasy przedstawią legendę z Gniezna o wdowim groszu.
Gniezno to miasto powiatowe położone ok. 50 km na północny wschód od Poznania, przy drodze do Torunia
Uczeń 2: Kiedy Polską władał Bolesław Chrobry przybył do niego biskup Wojciech. Był to mąż prawy i świątobliwy, który postanowił swoje życie poświęcić
na nawracanie pogan.
Uczeń 3: Witaj Bolesławie, mężny władco z rodu Piastów.
Uczeń 4: Witaj biskupie Wojciechu.
Uczeń 3: Z pewnością dotarły do Ciebie wieści, iż musiałem opuścić swój kraj –
Czechy, gdzie rządzi inny niż mój ród. Nie jestem tam mile widzianym gościem.
Uczeń 4: Słyszałem, że chcesz wyruszyć z misją do pogańskiego plemienia Prusów.
Uczeń 3: Tak, chciałbym głosić wśród nich wiarę chrześcijańską.
Uczeń 4: Plemię to słynie z wojennego rzemiosła i okrucieństwa. Podaruję ci
drużynę dzielnych wojów do ochrony. Będą Cię strzegli.
Uczeń 3: Nie godzi się głosić słowa bożego z mieczem w ręce. Mym orężem
będzie wiara w Pana naszego Jezusa Chrystusa.
1
Uczeń 4: Żegnaj Wojciechu. A pamiętaj odwiedzić Gniezno w powrotnej drodze.
Uczeń 5: W okrutny sposób Prusowie potraktowali obcych przybyszów, którzy
próbowali narzucić im swoją naukę.
Uczeń 6: Biskup Wojciech został zamordowany, a jego ciało poćwiartowano,
jego towarzysze natomiast zostali wypędzeni.
Uczeń 7: Kiedy smutna wiadomość dotarła do Bolesława Chrobrego, postanowił
on wykupić ciało męczennika. Prusowie podali jednak bardzo wygórowaną cenę.
Uczeń 8: Król miał dać tyle srebra, ile ważyło ciało męczennika. Polski władca
wysłał więc posłańców z żądaną ilością cennego kruszcu. Prusowie już czekali
z przygotowaną wagą.
Uczeń 9: Oto na jednej szali spoczywa ciało waszego biskupa, druga szala czeka
na złożenie srebra.
Uczeń 10: Jesteśmy posłańcami królewskimi. Przybyliśmy wykupić ciało świętego męża.
Uczeń 11: Chyba macie za mało kruszcu. Wyłożyliście już tyle srebrnych monet i naczyń, a waga ani drgnęła.
Uczeń 12: Zaiste, dziwy to jakieś. Koń z trudem niósł ten ciężar.
Uczeń 13: Sakwy są już puste trzeba będzie, wrócić na królewski dwór z niczym.
Uczeń 14: Wtem pojawiła się na placu uboga wdowa. Widząc w jakim kłopocie
są posłańcy postanowiła dorzucić też swój dar. Kiedy na szalę ze srebrem padł
wdowi grosz, waga drgnęła.
Uczeń 15: Aby pomiar był dokładny zaczęto ujmować srebrne przedmioty.
Równowagę udało się uzyskać dopiero wtedy, kiedy na szali pozostał jedynie
wdowi grosz.
Uczeń 16: Zdumieli się Prusowie nad tym cudem i zrozumieli, że zabili świętego męża.
Uczeń 17: Posłańcy zaś zabrali ciało i złożyli je do grobu najpierw w Trzemesznie, a później w Gnieźnie, gdzie spoczywa do dzisiaj.
2