Gazetka nr 196dla ksiedza

Gazetka Parafialna
Parafia p.w.
p.w. św. Mikołaja w Wielu
Wiele
9 marca
2014 r.
Nr 10 (196)
Ziarno Bożego Słowa na I Niedzielę Wielkiego Postu
Na pustyni Jezus był kuszony przez szatana i skoro ewangeliści opisują ten fakt
znany prawdopodobnie z relacji Mistrza, to znaczy, że Jezus nie wstydził się swoich
pokus, a doświadczeniami podzielił się z uczniami. Uczniowie, mają podjąć tę samą
działalność co Jezus. Oni także spotkają się z szatanem i dlatego Jezus zaprawia ich do
walki z nim, podając im przykłady. Jezus w ostatecznym rozrachunku zwyciężył szatana i
powiedział uczniom, jak mają walczyć. Praca nad panowaniem Boga w sercach ludzi jest
ciężka, jest to nieustanna walka z szatanem, który przede wszystkim będzie kusił do
pójścia na łatwiznę. Ten, kto mu ulegnie, nie podejmie trudu walki, nie będzie budował
Królestwa Bożego ani w swoim, ani w czyimkolwiek sercu. Szatan zna słabości naszej
kultury, naszych czasów i dlatego warto się tej kulturze przyglądać z uwagą, bo w niej
zastawi on na nas pułapki. Jeżeli decydujemy się wejść na drogę Jezusa, szatan
z pewnością nie pozostawi nas w spokoju. Czy jesteśmy gotowi podjąć tę walkę?
W kuszeniu Jezusa można zobaczyć odbicie trzech pokus z listu Janowego:
Wszystko bowiem, co jest na świecie, a więc: pożądliwość ciała, pożądliwość oczu
i pycha tego życia nie pochodzi od Ojca, lecz od świata (1J 2,16).Gdy Jezus odczuwał
głód, szatan powiedział do Niego: Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi,
żeby się stał chlebem. Prowokacja ta podobna jest do tej, którą wąż zastosował wobec
Ewy w raju. Szatan neguje miłość Boga do człowieka i chce zmusić Jezusa, by
udowodnił swoje Boże synostwo. Ta pokusa jest związana także z posiadaniem,
z pożądliwością ciała. Opiera się na naturze zmysłowej. Jeśli Bóg nas kocha, to dlaczego
nie możemy sobie "używać"? - pyta szatan. Jezus mu odpowiedział: Napisane jest: "Nie
samym chlebem żyje człowiek". Mateusz w swojej Ewangelii dodaje: lecz każdym
słowem, które pochodzi z ust Bożych. Jezus nie przemienił kamienia w chleb, nie użył
swej boskiej mocy, aby zaspokoić głód fizyczny, chociaż później, dla ludzi, dokonał cudu
rozmnożenia chleba. On nas uczy, że nie wolno nam korzystać tylko samym z tego, co
dostajemy od Boga. Musimy się tym dzielić z innymi. A często doświadczamy pokusy, by
wykorzystywać dary, łaski Boże tylko dla siebie. Nie możemy traktować Boga jako kogoś,
kto służy naszej wygodzie, byśmy mogli żyć beztrosko.
Wówczas wyprowadził Go w górę, pokazał Mu w jednej chwili wszystkie królestwa
świata i rzekł diabeł do Niego: "Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo
mnie są poddane i mogę je odstąpić, komu chcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi
pokłon, wszystko będzie Twoje". Szatan proponuje Jezusowi wszystkie królestwa świata
wraz z ich wspaniałościami w zamian za oddanie mu pokłonu. To pokusa pożądliwości
oczu, pokusa władzy. Ojciec kłamstwa ofiaruje Jezusowi to, co należy do Jezusa, czyli
wszystkie królestwa świata. Szatan zaprasza Chrystusa, by zaakceptował jego definicję
autorytetu. Lecz Syn Boży odrzekł: Napisane jest: "Panu, Bogu swemu, będziesz
oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz". Jezus odpędza szatana, ponieważ
wie, że nie ukłonami i nie znajomościami buduje się Królestwo Boże.
Zaprowadził Go też do Jerozolimy, postawił na narożniku świątyni i rzekł do Niego:
"Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół. Jest bowiem napisane: Aniołom swoim
rozkaże o Tobie, żeby Cię strzegli, i na rękach nosić Cię będą, byś przypadkiem nie
uraził swej nogi o kamień". Jezus walczył dotąd słowem Bożym, ale teraz nim jest
zaatakowany. To swoista szatańska egzegeza. Po dwu odpowiedziach Jezusa słowem
Bożym, tą samą bronią posłużył się kusiciel. Jezus wiedział, że nawet, gdyby skoczył
z narożnika świątyni, mógłby to sprawić, że nic by Mu się nie stało. Mógłby na samym
początku swej działalności pociągnąć za sobą tłumy. To pokusa pychy żywota, która
nawet Boga chce wystawiać na próbę, dlatego Jezus odparł: Powiedziano: "Nie będziesz
wystawiał na próbę Pana, Boga swego". Jezus wie, i tego nas uczy, że łatwo kogoś
przyciągnąć blaskiem efektu, ale tym się nikogo nie nawróci. To pokusa zaszczytów,
świeckich czy kościelnych... Mamy być wybitni, ale nie szukający siebie i nie oczekujący
poklasku. Nie możemy traktować Boga tylko jako "Producenta cudów", efektów
specjalnych, towarzyszących naszemu apostolatowi. Jezus nie mówi szatanowi, by nie
wystawiał Go na próbę, lecz stwierdza, że On, Jezus, Boży Syn nie ma zamiaru
wystawiać na próbę swojego Ojca. Uczmy się tego od Jezusa. Kuszenie Boga polega na
wystawianiu na próbę - w słowach lub uczynkach - Jego dobroci i wszechmocy. Właśnie
w ten sposób Szatan chciał, by Jezus rzucił się ze Świątyni i aby przez to zmusił Boga do
działania. Jezus przeciwstawia Mu słowa Boga: "Nie będziesz wystawiał na próbę Pana,
Boga swego" (Pwt 6,16). Takie wystawianie Boga na próbę rani szacunek i zaufanie,
jakie należą się naszemu Stwórcy i Panu. Zawsze zawiera zwątpienie dotyczące Jego
miłości, opatrzności i mocy (KKK 2119).
Prośmy Pana Jezusa o tarczę wiary i o miecz Ducha, którym jest Boże słowo,
potrzebne do walki z naszymi pokusami władzy, błyszczenia czy wygodnictwa.
ks. Tadeusz Hajduk SJ
Ogłoszenia duszpasterskie
1. Fioletowy kolor szat liturgicznych wskazuje nam na to, że rozpoczęliśmy nowy okres
roku liturgicznego, jakim jest Wielki Post. Jest to czas pokuty i przemiany własnego życia.
Zwłaszcza w pierwszej części tego okresu, tj. do piątej niedzieli Wielkiego Postu,
jesteśmy zachęcani do tego, by szczególnie skupić się na nawróceniu, zmianie naszego
postępowania. Każdy z nas ma jakieś dziedziny swojego życia, które wymagają
uporządkowania, zmiany zwyczajów czy nawyków. Może to dotyczyć ilości spożywanych
pokarmów, ale też wynoszenia się nad innych, łakomstwa w sferze duchowej, pragnienia
bycia lepszym, doskonalszym itp. Być może mamy kłopot z opanowaniem gniewu
lub też okazywaniem uczuć. Może trapi nas lenistwo, niechęć do wypełniania podjętych
zobowiązań z jednoczesnym oddawaniem się pracom, które sprawiają nam przyjemność.
Same w sobie mogą one być dobre i mogą być środkiem do osiągnięcia wewnętrznej
równowagi, tylko trzeba zobaczyć, czy nie podejmujemy ich w niewłaściwym czasie.
2. Dobrze by było również znaleźć czas na wartościową lekturę, pomagającą nam
w pogłębieniu naszej wiary, na medytację słowa Bożego, czytanie Pisma Świętego.
Można to robić w gronie rodzinnym, dzieląc się tym, co się w nas rodzi pod wpływem tej
lektury. W ten sposób czas Wielkiego Postu stanie się nie tylko czasem przemiany
naszego własnego życia, ale też zbliżania się do naszych bliskich, zacieśniania więzi
rodzinnych.
3. Dzisiaj zapraszamy na nabożeństwo Gorzkich Żali z kazaniem pasyjnym. Będzie ono
odprawione o godz. 1500, po nich Msza Święta już bez kazania.
4. Od dzisiejszej niedzieli -I Wielkiego Postu, tj. od 9 marca rozpocznie się w Brusach
dekanalne studium przedmałżeńskie. Każde spotkanie rozpoczyna się w domu
parafialnym o godz. 1615. Kto pragnie zawrzeć związek małżeński jest zobowiązany do
uczestnictwa w takim studium.
5. We wtorek na Mszę wieczorną na godz. 1700 zapraszamy kandydatów do
bierzmowania. Po Mszy spotkanie formacyjno - liturgiczne przed przyjęciem sakramentu
Bierzmowania.
6. W czwartek adoracja Najświętszego Sakramentu od Mszy porannej do wieczornej
w intencji nowych powołań kapłańskich i zakonnych zwłaszcza z naszej parafii.
O przewodniczenie prosimy grupę II. Przypominamy o Koronce i Mszy świętej do
Bożego Miłosierdzia o godzinie 1500 – zachęcamy do udziału. Okazja do Spowiedzi
świętej w naszej parafii: w czwartek od godziny 1500 – 1700.
Pamiętajmy w modlitwie w sposób szczególny o papieżu Franciszku. W tym dniu
obchodzimy pierwszą rocznicę jego wyboru na papieża.
7. W piątek zapraszamy na nabożeństwa Drogi Krzyżowej połączone z Mszą Świętą dla
dzieci o godz. 1700, dla młodzieży i dorosłych o godz. 1900, potem droga krzyżowa na
Kalwarii. Za udział w nabożeństwach wielkopostnych możemy uzyskać odpust zupełny,
czyli darowanie przez Boga kary doczesnej za grzechy, które zostały odpuszczone co do
winy. Odpust ten możemy ofiarować za siebie lub za zmarłych. Do jego uzyskania
konieczne jest spełnienie zwykłych warunków, tj.: stan łaski uświęcającej, przyjęcie
w tym dniu Komunii Świętej, modlitwa w intencjach Ojca Świętego, wyzbycie się
przywiązania do grzechu nawet lekkiego
8. O posprzątanie kościoła prosimy w sobotę po porannej Mszy Świętej parafian
z Przytarni, strona prawa. Bóg zapłać parafianom z Przytarni, strona lewa.
9. W zeszłym tygodniu pożegnaliśmy z naszej wspólnoty parafialnej Konstantego
Kiżewskiego z Kliczkowych 7. Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie....
12 marca
Polowy kościół katedralny w Warszawie
Ordynariat polowy został odtworzony w Polsce w 1991 r. Katedrą polową został
kościół garnizonowy pw. Najświętszej Maryi Panny w Warszawie. Kościół ten, pierwotnie
pod wezwaniem św. Pryma i św. Felicjana, zbudowali w połowie XVII wieku ojcowie
pijarzy. W 1656 roku spłonął on doszczętnie podczas najazdu szwedzkiego. W latach
1660-1681 z funduszy króla Jana Kazimierza i Małgorzaty Kotowskiej odbudowano
świątynię i konwent, w którym mieściło się założone przez ks. Stanisława Konarskiego
słynne Collegium Nobilium. Wnętrze nowego okazałego gmachu kościoła w stylu
barokowym posiadało siedem ołtarzy ozdobionych obrazami Szymona Czechowicza
i rzeźbami Jana Jerzego Plerscha. Po powstaniu listopadowym rząd carski dokonał
kasaty zakonu pijarów i odebrał im kościół, by zamienić go na cerkiew pod wezwaniem
Świętej Trójcy, przeznaczoną dla wojska rosyjskiego.
Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r.
świątynię przejęło wojsko polskie jako swój kościół
garnizonowy pod wezwaniem NMP Królowej
Polski. W latach 1923-1933 przebudowano go,
przywracając mu pierwotny barokowy kształt.
W 1944 roku kościół został ponownie zniszczony.
Odbudowany z inicjatywy ówczesnych władz,
pozostał kościołem garnizonowym wojska
polskiego, a w 1991 roku stał się katedrą polową.
Kruchtę i boczne kaplice wypełniają liczne tablice
upamiętniające miejsca walk i bohaterstwo polskich żołnierzy. Katedra polowa otrzymała
także w darze drzwi ozdobione płaskorzeźbami prezentującymi najbardziej znaczące
sceny bitewne polskiego oręża.
Jan Paweł II nawiedził katedrę polową 8 czerwca 1991 r., w czasie czwartej
pielgrzymki do Polski. Powiedział wówczas:
Niech Bóg pozwoli tej katedrze, ażeby mogła w stosunku do duszpasterstwa
wojskowego pełnić tę funkcję, jaką spełnia każda katedra biskupa na świecie,
tzn. jest matką wszystkich kościołów, wszystkich kościołów, które są wśród
żołnierzy, garnizonów, rozproszone po całym kraju, ale stanowią specjalną
jedność ze względu na charakter wspólnoty, która jest jednocześnie wspólnotą
żołnierzy, wspólnotą wojskową i równocześnie wspólnotą chrześcijańską,
katolicką, skupioną wokół biskupa, skupioną wokół Piotra.
ks. proboszcz Jan Flisikowski
ks. wikariusz Damian Drozdowski
Parafia Rzymskokatolicka św. Mikołaja
Sanktuarium Kalwaryjskie
83-441 Wiele ul. Derdowskiego 1
www.kalwariawielewska.pl
e-mail: [email protected]
Opracowanie, msk