13.Załącznik Nr 3c do SIWZ

Załącznik nr 3c do SIWZ
 Szczegółowy przedmiot zamówienia, założenia projektowe oraz zakres oczekiwanej
dokumentacji projektowej dla poszczególnych zadań.
 Nazwa nadana zamówieniu:
Wykonanie dokumentacji budowlanej, budowlano – wykonawczej, programów konserwatorskich,
dokumentacji kosztorysowej, dokumentacji aplikacyjnej w tym Studium Wykonalności oraz analizy popytu
dla projektu partnerskiego pn. SKANSENOVA - systemowa opieka nad dziedzictwem w małopolskich
muzeach na wolnym powietrzu planowanego do realizacji w ramach osi VIII Programu Operacyjnego
Infrastruktura i Środowisko 2014 - 2020
W zakresie: Partnera Projektu – Muzeum Dwory Karwacjanów i Gładyszów,
realizującego zamierzenie inwestycyjne pn. „Prace konserwatorskie w Skansenie Wsi Pogórzańskiej
w Szymbarku”.
 Nazwa i adres obiektu budowlanego:
Skansen Wsi Pogórzańskiej im. prof. Romana Reinfussa w Szymbarku
38-311 Szymbark bn.
Gmina Gorlice, Powiat Gorlicki, Województwo Małopolskie
 Kody i nazwy zamówienia wg Wspólnego Słownika Zamówień (CPV):
USŁUGI PROJEKTOWE
CPV: 71220000-6 – Usługi projektowania architektonicznego;
CPV: 71320000-7 – Usługi inżynieryjne w zakresie projektowania,
CPV: 71242000-6 - Przygotowanie przedsięwzięcia i projektu, oszacowanie kosztów.
 Nazwa i adres zamawiającego:
Muzeum Dwory Karwacjanów i Gładyszów
ul. Wróblewskiego 10A
38-300 Gorlice
 Imiona i nazwiska osób opracowujących wytyczne:
Magdalena Zalesko, Leszek Brzozowski, Zdzisław Tohl
Konsultacja – Ewelina Gaweł Pracownia Projektowa GAMArchitect
1
1. Opis ogólny przedmiotu zamówienia
1.1. Lokalizacja
Województwo Małopolskie, Powiat Gorlicki, Gmina Gorlice, obręb Szymbark,
Teren zamierzenia projektowego obejmuje działki nr 1726/1, 1723/2
1.2. Stan własności
Właścicielem Skansenu Wsi Pogórzańskiej w Szymbarku jest Województwo Małopolskie
Muzeum Dwory Karwacjanów i Gładyszów włada terenem i obiektami na mocy Umowy
nieodpłatnego przeniesienia własności oraz prawa użytkowania wieczystego – Akt notarialny Rep A
nr 9652/2007
1.3. Ogólna charakterystyka lokalizacji
Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy Gorlice - wieś Szymbark
zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy Gorlice z dn. 21.12.2001 (Dz. Urz. WM z dn. 6.03.2002 nr 37
poz. 559) działka nr 1726/1 i 1723/2 znajdują się częściowo w obszarach oznaczonych: 1.10. UP/KZ Tereny zabytkowych zespołów kulturowych, obejmujące skansen z zespołem tradycyjnych chałup
pogórzańskich; obowiązuje ochrona obiektów zabytkowych i ich przedpola. Obowiązuje
rewaloryzacja wg wytycznych konserwatorskich.
W wyznaczonych strefach ochrony
konserwatorskiej "A" (Kz) obowiązuje zakaz realizacji nowych obiektów kubaturowych i uzgadnianie
wszelkich działań ze służbami konserwatorskimi.; 3.1.KK-GP - Tereny komunikacji droga krajowa klasy
GP. Istniejąca droga krajowa nr 28 Wadowice - Nowy Sącz - Gorlice - Jasło - Przemyśl do utrzymania
i modernizacji. Obowiązują parametry techniczne podane w par. 9 tj. szerokość w liniach
rozgraniczających 40 m, szerokość jezdni 7 m, minimalna odległość linii zabudowy od zewnętrznej
krawędzi jezdni 25 m, w terenach zabudowanych za zgodą zarządcy drogi dopuszczone 15 m / Część
działki 1723/2 położonej w Szymbarku to teren zabytkowych zespołów dworsko-parkowych,
obejmujący zabytkowy zespół dworu obronnego wpisany do rejestru zabytków ozn. symb. 1.9
UP/ZP/Kz. Obowiązuje rewaloryzacja zespołów wg wytycznych konserwatorskich. Obowiązuje
opiniowanie i uzgadnianie wszelkich działań na obszarze objętym strefą ochrony konserwatorskiej
"A" (Kz) ze służbami konserwatorskimi. Przedmiotowa działka objęta jest strefą otuliny dla zespołu
dworu obronnego, zespołu kościoła, skansenu, skarpy i podskarpia. Wszelkie działania w granicach
otuliny oraz w strefie ochrony konserwatorskiej "A" na warunkach Wojewódzkiego Konserwatora
Zabytków.
1.4. Ogólna charakterystyka obiektu (obiektów)
A. Chałupa z Moszczenicy, (k. XIX w.), nr inwentarzowy - 15 (księga inwentarzowa nieruchomości
obiektów zabytkowych); fundament – kamień łamany łączony na glinie, ściany drewniane
zrębowe , dach kryty strzechą, słoma żytnia
B. Chałupa z Gródka (1886 r.), nr inwentarzowy - 5 (księga inwentarzowa nieruchomości obiektów
zabytkowych); fundament – kamień łamany łączony na glinie, ściany drewniane zrębowe, dach
kryty strzechą, słoma żytnia, w obiekcie instalacja elektryczna.
C. Olejarnia z Gródka (poł. XIX w.), nr inwentarzowy - 10 (księga inwentarzowa nieruchomości
obiektów zabytkowych), fundament – kamień łamany łączony na glinie, ściany drewniane
zrębowe, dach kryty strzechą, słoma żytnia
2
D. Chałupa dymna z Siar (poł. XIX w.), nr inwentarzowy - 11(księga inwentarzowa nieruchomości
obiektów zabytkowych), fundament – kamień łamany łączony na glinie, ściany drewniane
zrębowe, dach kryty strzechą, słoma żytnia (wymiana w 2011 r.)
E. Stodoła ze Stróżnej (k. XIX w.), nr inwentarzowy – 13 (księga inwentarzowa nieruchomości
obiektów zabytkowych), fundament – kamień łamany łączony na glinie, ściany drewniane
zrębowe, dach kryty strzechą, słoma żytnia
F. Obórka ze Stróżnej (k. XIX w.), nr inwentarzowy – 12 (księga inwentarzowa nieruchomości
obiektów zabytkowych), fundament – kamień łamany łączony na glinie, ściany drewniane
zrębowe, dach kryty strzechą, słoma żytnia (wymiana w 2010 r.)
G. Spichlerz z Rożnowic (XIX w.); nr inwentarzowy - 18 (księga inwentarzowa nieruchomości
obiektów zabytkowych) - odtworzony z adaptacją na obsługę zwiedzających. Budynek
drewniany, jednopiętrowy, bez podpiwniczenia, z niewielkim strychem nieużytkowym, dach
dwuspadowy. Fundamenty - pod ścianami drewnianymi zrębowymi zewnętrznymi i murowanymi
wewnętrznymi wylewane z betonu zbrojonego o wymiarach 7.78 x 7.60, podmurówka wyk.
z kamienia łamanego na poziomie gruntu. Ściany drewniane zewnętrzne zrębowe wyk. z drewna
iglastego, ściany wewnętrzne murowane z cegły pełnej i modularnej. Sanitariaty (na poziomie
parteru) wykończone płytkami ceramicznymi. Stropy drewniane, dach drewniany kryty gontem.
Obiekt wyposażony w instalację elektryczną, gazową (ogrzewanie), wodociągową i telefoniczną.
H. Chałupa z Szymbarku (1924 r.), nr inwentarzowy - 14 (księga inwentarzowa nieruchomości
obiektów zabytkowych). Fundament – kamień łamany łączony na glinie, ściany drewniane
zrębowe, wewnątrz tynkowane na trzcinie, dach kryty gontem, w obiekcie instalacja elektryczna,
obiekt posiada instalację odgromową
I. Wiata, zadaszenie ekspozycji maszyn rolniczych, nr inwentarzowy - 21 (księga inwentarzowa
nieruchomości obiektów zabytkowych) - wybudowana w 2013 r. Konstrukcja słupowa, zadaszona
dachem drewnianym krytym gontem.
J. Dworek mieszczański (1918 – 19 r.), nr inwentarzowy -. 1 (księga inwentarzowa nieruchomości
obiektów zabytkowych), przeniesiony na teren muzeum w Szymbarku w 1975 r. drewniany,
wolnostojący o konstrukcji zrębowej, posadowiony na podmurówce kamiennej. Parterowy,
dwutraktowy, z gankiem na osi elewacji frontowej.
K. Wiatrak turbinowy z Ropy (1935 r.), nr inwentarzowy - 8 (księga inwentarzowa nieruchomości
obiektów zabytkowych), drewniany, o konstrukcji słupowej oszalowany deskami,
1.5. Charakterystyczne parametry określające wielkość obiektu
A. Chałupa z Moszczenicy
Wymiary fundamentu – 15,10 x 5,90 m
Powierzchnia całkowita - 88 m2
Kubatura – 260 m3
B. Chałupa z Gródka
Wymiary fundamentu – 15,50 x 5,40 m
Powierzchnia całkowita – 84 m2
Kubatura – 244,18 m3
C. Olejarnia z Gródka
Wymiary fundamentu – 10,30 x 6,60 m
Powierzchnia całkowita – 68 m2
Kubatura – 207 m3
D. Chałupa dymna z Siar
Wymiary fundamentu – 10,50 x 5,50 m
3
Powierzchnia całkowita – 57,8 m2
Kubatura – 263,19 m3
E.
Stodoła ze Stróżnej
Wymiary fundamentu – 15,50 x 5,60 m
Powierzchnia całkowita - 86 m2
Kubatura – 225,70 m3
F.
Obórka ze Stróżnej
Wymiary fundamentu - 9,60 x 5,90 m
Powierzchnia całkowita - 52 m2
Kubatura – 152,35 m3
G. Spichlerz z Rożnowic
Powierzchnia zabudowy - 67,7 m2
Powierzchnia użytkowa - 107,3 m2
Kubatura - 501 m 3
H. Chałupa z Szymbarku
Wymiary fundamentu – 13,50 x 5,30 m
Powierzchnia całkowita - 72 m2
I. Wiata
Rozplanowana na rzucie wydłużonego prostokąta o wymiarach 18,16 x 7,16 m
Powierzchnia zabudowy – 130,02 m2
Powierzchnia użytkowa – 127,78 m2
Kubatura – 508,62 m3
J.
Dworek mieszczański
Powierzchnia - 168,15 m2
Kubatura - 1000 m3
L.
Wiatrak turbinowy z Ropy
Zbudowany na planie prostokąta o wymiarach 2,10 m x 1,60 m
Powierzchnia - 4,93 m2
Kubatura - 10 m3
1.6. Ogólna ocena stanu technicznego obiektu
A. Chałupa z Moszczenicy
wymiana strzechy o powierzchnia 232 m2
B. Chałupa z Gródka
wymiana strzechy o powierzchnia 207 m2
C. Olejarnia z Gródka
wymiana strzechy o powierzchnia 200 m2
D. Chałupa dymna z Siar
wymiana części dachu strzechy o powierzchnia 100 m2 oraz 10 mb kalenicy, 10 mb rogówek
E. Stodoła ze Stróżnej
wymiana 13 mb kalenicy oraz 10 mb rogówek
F. Obórka ze Stróżnej
4
wymiana 10 mb kalenicy
G. Spichlerz z Rożnowic
konserwacja dachu krytego gontem, powierzchnia 95 m2
H. Chałupa z Szymbarku
konserwacja dachu krytego gontem, powierzchnia163 m2
I.
Wiata
konserwacja dachu krytego gontem, powierzchnia 240 m2
J. Dworek mieszczański
wymiana dachu krytego gontem o powierzchnia 324 m2
K. Wiatrak turbinowy z Ropy
wzmocnienie nadwyrężonej przez wichurę konstrukcji wieżyczki turbiny wraz ze skrzydłem,
ogólny przegląd i konserwacja
1.7. Charakterystyka planowanych
i instalacyjnych itp.
robót
konserwatorskich,
budowlanych,
remontowych
1. Prace konserwatorskie przy poszyciu dachowym:
 prace konserwatorskie przy więźbie dachowej (7 obiektów: A, B, C, D, E, F, H) obejmujące:
zahamowanie biologicznych procesów destrukcji drewna w zależności od intensywności
występowania szkodników owadzich oraz wzmocnienie drewna,
 wymiana poszycia dachowego – strzechy (3 obiekty: A, B, C), o łącznej powierzchni 639 m2,
 wymiana poszycia dachowego – gonty (1 obiekt: J), o powierzchni połaci dachowej 324 m2,
 remont poszycia dachowego - wymiana kalenic, rogówek ( 3 obiekty: D, E, F), o łącznej
powierzchni 173 m2,
 konserwacja gontów – impregnacja (3 obiekty: I, H, G), o łącznej powierzchni 498 m2.
2. Prace konserwatorskie przy ogrodzeniu:
 wymiana siatki na sztachety - 116 mb , w tym: demontaż istniejącej siatki, wyprostowanie
słupków, dospawanie metalowych łączników do montażu sztachet drewnianych jodłowych
o wysokość 160 cm, pomalowanie słupków i listew metalowych, impregnowanie sztachet, dołem
podmurówka betonowa lub obrzeża betonowe),
 remont ogrodzenia istniejącego, w tym: wymiana siatki, wyprostowanie słupków, malowanie,
zabetonowanie obrzeży między słupkami),
 wykonanie fragmentu nowego ogrodzenia - 185 mb o wys. 160 cm, w tym: montaż słupków,
montaż siatki, wylanie betonu lub ułożenie obrzeży betonowych,
 wykonanie dwóch bram o szer. 3 m i 5 m,
 konserwacja starego ogrodzenia – 220 mb, w tym: czyszczenie słupków i siatki, wzmocnienie
naciągu siatki, naprawa części uszkodzonych siatki, malowanie.
3. Prace uzupełniające:
 wykonanie odwodnienia - 150 mb, w tym: wykopanie rowu na głębokość 0,50 m, podsypka,
rozłożenie rury drenarskiej i ponowne zasypanie przepuszczalnym materiałem i ziemią,
 wykonanie ścieżek spacerowych - drogi wewnętrzne o dł. 250 mb, szer. 2 mb, w tym: wymiana
gruntu na głębokość 20cm, zasypanie żwirem 10cm, kliniec 10cm i 2cm drobno ziarnistego gryzu,
obrzeża wykonane z kamienia otoczak lub łamanego kamienia układanego na zaprawie
betonowej,
5
 wykonanie konserwacji klepisk o łącznej powierzchnia 314 m2 w 5 obiektach kubaturowych,
w tym: dosypanie brakującego materiału (glina), wymieszanie z plewami + stabilizator, ponowne
ułożenie klepisk.
4. Modernizacja istniejącej instalacji elektrycznej m.in.: wykonanie nowego zasilania budynków,
rozdzielenie obwodów zasilających, wymiana kabli, wyłączników.
5. Remont elementów konstrukcji wiatraka turbinowego (1 obiekt: K), w tym: częściowy demontaż
oraz wymiana elementów drewnianych konstrukcji wieżyczki z kołem wiatrowym
Konieczność zagospodarowania miejsca i materiałów na zmagazynowanie i zabezpieczenie
eksponatów na czas prac konserwatorskich.
1.8. Ogólny zakres przedmiotowy zamówienia
Przedmiotem zamówienia jest wykonanie:






Projektu budowlanego remontu obiektów (w tym ogrodzenia i otoczenia) - szt. 6,
Projektu remontu instalacji elektrycznej
- szt. 6,
Programu prac konserwatorskich dla obiektów
- szt. 6,
Kosztorysu inwestorskiego
- szt. 3,
Wykonanie przedmiarów robót
- szt. 3,
Specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót oraz programu BIOZ - szt. 3
b/. uzyskanie:
 Decyzji o pozwoleniu na budowę/Zgłoszenia robót remontowych,
 Pozwolenia konserwatora zabytków (pozwolenie powinno być ważne na okres 3 lat).
c/. dostarczenie płyt CD/DVD zawierającej materiały wymienione w pkt 1.8.a w wersji PDF i wersji
edytowalnej (WORD, EXEL itp.).
Przedmiotem zamówienia jest także:
 opracowanie aktualnej mapy do celów projektowych,
 uzyskanie stosownych opinii i pozwoleń wynikających z przepisów prawa.
Dokumentacja projektowa powinna być sporządzona w oparciu o aktualne przepisy prawa
obowiązujące w przedmiotowym zakresie.
6
Załącznik nr A do załącznika 3c
Opis techniczny obiektu:
Skansen Wsi Pogórzańskiej im. Prof. Romana Reinfussa w Szymbarku prezentuje kulturę ludową
Pogórzan Gorlickich. Usytuowany jest w centrum wsi, na resztówce podworskiej (fragment dawnego
Majątku Zamek, jednej ze sched szymbarskich). Na powierzchni ok. 2 ha w chwili obecnej
zlokalizowanych jest 15 obiektów reprezentujących typową dla Pogórza Gorlickiego architekturę
wiejską. W najbliższym sąsiedztwie wiejskiej zabudowy znajdują się podworskie obiekty murowane –
kasztel rodu Gładyszów z XVI w., dawna oficyna z k. XVIII wieku oraz drewniany dworek z pocz. XX
wieku, przeniesiony z Gorlic.
Inicjatorem zorganizowania placówki muzealnej w Szymbarku na początku lat sześćdziesiątych XX
wieku był ówczesny Wojewódzki Konserwator Zabytków w Rzeszowie – Jerzy Tur. Organizacją
i formalnościami prawnymi zajął się Wydział Kultury Prezydium Powiatowej Rady Narodowej
w Gorlicach, kierowany przez Wandę Kłapkowską, która została następnie pierwszym kierownikiem
tej placówki. W zagadnieniach merytorycznych, dotyczących ekspozycji skansenu, korzystano
z pomocy prof. Romana Reinfussa, a od 2010 roku, w 100 rocznicę urodzin Profesora, skansen nosi
jego imię. Od 2008 roku Skansen jest oddziałem Muzeum Dwory Karwacjanów i Gładyszów
w Gorlicach.
A. Chałupa z Moszczenicy (k. XIX w.), należała niegdyś do Jana Skrobota, wchodziła w skład średnio
zamożnego gospodarstwa. W chałupie znajdują się cztery pomieszczenia w układzie
amfiladowym; przelotowa sień, po lewej stronie komora, po prawej kuchnia, a za nią izba. Ściany
kuchni i izby wewnątrz wylepione glina i bielone; sieni, komory i zewnętrzne całej chałupy
niebielone. Z zewnątrz ściany niebielone. Przestrzeń miedzy belkami wypełniona mchem. Powały
drewniane – nad kuchnia z szerokich półbali, nad pozostałymi pomieszczeniami z desek. Dach
czterospadowy, krokwie wsparte na płatwiach i wysunięte ok. 45 cm poza nie, usztywnione jętką.
W komorze i izbie podłoga ułożona z desek, w sieni i kuchni ubite klepisko z gliny. Wnętrza
urządzono w stylu lat trzydziestych XX wieku. W tym czasie pierwotnie dymna kuchnia miała już
palenisko przykryte blachą, komin odprowadzający dym, kapę, okazały masyw piekarniczy i za
ścianą piec grzewczy. W kuchni podstawowe naczynia, sprzęty, ławy, półeczki oraz łóżko
przeznaczone dla starszej osoby. Izba wyposażona w meble stolarskiej roboty, tradycyjnie
zdobiona kwiatami z bibuły, malowanką na papierze, drewnianymi ptaszkami, zawieszonym
u powały „pająkiem”. Komora pełniła funkcje magazynowe.
B. Chałupa z Gródka (1886 r.), wchodziła w skład średnio zamożnego gospodarstwa chłopskiego
Walentego Kłapacza. Ściany budynku są konstrukcji wieńcowej i słupowej, z wystającymi
w narożach ostatkami, dach trójspadowy kryty słomą, na kalenicy wzmocniony gontami. Chałupa
stanowi ciekawy przykład tradycyjnego zdobnictwa zrębów, typowego dla tej wsi. Wewnątrz są
cztery pomieszczenia w układzie amfiladowym, po lewej stronie sieni izba i komora, po prawej
kuchnia. Ściany utykane mchem ze spoinami lepionymi gliną. Na zewnątrz ściany w części
mieszkalnej bielone wapnem z dodatkiem „siwki”. W części zach. od sieni ściany (4 rzędy dolne)
bielone w całości, pozostałe (w elewacji frontowej) do krokwi zdobione dużymi kropami z wapna.
W sieni znajduje się oryginalna wiklinowa szafa tzw. spyrnik do przechowywania żywności.
W dawnej kuchni ślady dawnego wyglądu: czarna powała, otwór do wypuszczania dymu, tragarz
7
z wyrytą datą i rozetą.
C. Olejarnia z Gródka (poł. XIX w.), przeniesiona z zamożnej zagrody rodziny Koszyków. Budynek ma
konstrukcję zrębową, wzniesiony jest ze świerkowych okrąglaków, częściowo toporowanych. Dach
jest czterospadowy, kryty schodkowatą słomianą strzechą, z wzmocnioną gontami kalenicą
i dwoma rzędami gontów na dolnych krawędziach okapu. Nad pomieszczeniami pułap z desek.
Obiekt niebielony. W olejarni tłoczono olej lniany używany przede wszystkim w okresie Wielkiego
Postu i adwentu jako omasta do pokarmów. Wewnątrz dwa pomieszczenia: przedsionek i warsztat
z urządzeniami do obróbki siemienia lnianego (stępy nożne do ubijania siemienia, duże koryta
dłubane, niecki, piec do zasmażania masy, prasa śrubowo-klinowa do tłoczenia oleju).
D. Chałupa kurna z Siar stanowi przykład jednobudynkowej biedniackiej zagrody z poł. XIX wieku.
Budynek zrębowy, z okrąglaków świerkowych o dużych przekrojach, z wypuszczonymi na węgłach
nierównej długości ostatkami, bielony wapnem, z nisko opadającą schodkowatą, słomianą
strzechą. Dach czterospadowy. Wewnątrz znajdują się trzy pomieszczenia w układzie
amfiladowym: sień, kuchnia (piekarnia), izba. W sieni wejście do piwniczki i składziku na narzędzia
oraz chlewiku dobudowanego do szczytu chałupy. We wszystkich pomieszczeniach jest klepisko.
W kurnej piekarni ściany i powała czarne od dymu. W pomieszczeniu wydzielone jest stanowisko
dla krowy, co było charakterystyczne dla tego regionu. Wyposażenie jest bardzo skromne, na
ławie drewniane naczynia, na blasze pieca żeliwne garnki. W pobielonej izbie podstawowe
umeblowanie (łóżko, ława, stolik, żerdź i skrzynia na odzież). Sporo miejsca zajmują urządzenia
i narzędzia do tkania płótna lnianego – krosna, wijadło, szpularz. Chałupa tak wyglądała aż do lat
siedemdziesiątych XX w. Zamieszkiwana była wówczas przez Stanisława Cięciwę, który utrzymywał
się z tkania płótna, potem też z wyrobu chodników.
E. Stodoła ze Stróżnej przeniesiona z zamożnej zagrody Adolfa Czerwienia została zbudowana pod
koniec XIX wieku. Postawiona jest na wysokiej podmurówce z kamieni spojonych gliną. Ściany są
zrębowe, między belkami pozostawione są szczeliny dla zapewnienia przewiewu. Dach krokwiowy,
czterospadowy, kryty jest słomianą strzechą ułożoną schodkowo. Budynek jest trójdzielny, składa
się z przelotowego boiska i dwóch sąsieków. Ekspozycja prezentuje maszyny, urządzenia, narzędzia
rolnicze (młocarnia, sieczkarnia, wózki do kręcenia powrozów, drewniane widły, cepy itp.)
F. Obórka ze Stróżnej również pochodzi z gospodarstwa Adolfa Czerwienia, datowana jest na ten
sam okres. Obiekt postawiony jest z okrąglaków, ma konstrukcję zrębową. Szczeliny między
belkami wypełnione są sianem łąkowym. Dach czterospadowy, pokryty jest słomą ułożoną
w schodki. Strop belkowy z pułapem z desek. Ściany wewnątrz w części przeznaczonej dla krów,
bielone. W oborze znajdują się cztery pomieszczenia. Część główna – dwudzielna, stanowi osobne
pomieszczenie dla kilku krów oraz wozownię z wydzielonym miejscem dla konia. W wozowni
umieszczono m.in. wóz wyjazdowy. Dwudzielna przybudówka od strony pomieszczenia dla krów
w dolnej części mieści chlewik, górna część przeznaczona jest dla kur. Dostawiona pod kątem
prostym znacznie poszerza budynek, co w całości tworzy zarys litery „L”.
G. Spichlerz z Rożnowic (k. XVIII w.) to jeden z najstarszych budynków gospodarczych zachowanych
na terenie Pogórza. Reprezentuje zamożną zagrodę plebańską usytuowaną wokół kościoła
i plebanii, wraz z licznymi innymi zabudowaniami (stodoły, stajnie). Na kamiennej podmurówce
drewniany zrąb z półbali, łączonych na węgłach w większości na tzw. rybi ogon. Dwuspadowy
dach pokryty tak jak pierwotnie – gontem. Malownicze wejście na piętro w elewacji frontowej.
Parter pełnił funkcje drewutni, a na piętrze gromadzono zboże w przegrodach sąsiekowych.
Obecnie, po remoncie zaadoptowany na cele administracyjne. Budynek drewniany,
jednopiętrowy, bez podpiwniczenia, z niewielkim strychem nieużytkowym, dach dwuspadowy.
Fundamenty - pod ścianami drewnianymi zrębowymi zewnętrznymi i murowanymi
wewnętrznymi wylewane z betonu zbrojonego o wymiarach 7.78 x 7.60 m, podmurówka wyk.
8
z kamienia łamanego na poziomie gruntu. Ściany drewniane zewnętrzne zrębowe wyk. z drewna
iglastego, ściany wewnętrzne murowane z cegły pełnej i modularnej. Sanitariaty (na poziomie
parteru) wykończone płytkami ceramicznymi. Stropy drewniane, dach drewniany kryty gontem.
Obiekt wyposażony w instalację elektryczną, gazową (ogrzewanie), wodociągową i telefoniczną.
H. Chałupa z Szymbarku jest najmłodszym obiektem w skansenie (1924 r.). Należała niegdyś do
stolarza Sylwestra Przybylskiego. Stanowi przykład zmian zachodzących w latach trzydziestych
dwudziestego wieku, widocznych w wyglądzie zewnętrznym, przy zachowaniu układu wnętrz
typowego dla starszych domów. Chałupa zbudowana jest z ociosanych belek, na węgłach
przyciętych do linii ścian, szczeliny między nimi uszczelnione sianem. Dach półszczytowy, pokryty
jest gontem. Wpływa to na urozmaicenie istniejącej już zabudowy, którą tworzą budynki
z okrąglaków, z wypuszczonymi w narożach ostatkami i dachami czterospadowymi, pokrytymi
słomianymi strzechami. Jedna z izb stanowi zarazem miejsce pracy rzemieślnika zajmującego się
obróbką drewna i jego mieszkanie. Zgromadzono w niej liczne dawne narzędzia używane przez
stolarzy, cieślów, kołodziejów, bednarzy i zwykłych mieszkańców wsi, wykonujących proste sprzęty
i naprawy. Większe urządzenia to warsztat stolarski z 1900 r., ława strugalna tzw. „dziad”. Wnętrze
wyposażone jest w meble stolarskiej roboty, jest w nim też piec grzewczy połączony z paleniskiem
przykrytym blachą, służącym do gotowania.
I.
Wiata – ekspozycja zabytków techniki i urządzeń rolniczych; obiekt o konstrukcji drewnianej
szkieletowej, rozplanowany na rzucie wydłużonego prostokąta 18,16 x 7,16 m, nakryty dachem
dwuspadowym o kącie pochylenia połaci 38 stopni. Obiekt na stopach fundamentowych
betonowych. Konstrukcja przyziemia obiektu – słupy drewniane o przekroju 16 x 16 cm, wys. 250
cm. Konstrukcja dachu – krokwie o przekroju 7 x 16cm, o rozstawie osiowym, wysunięte poza
płatwie tworzą okap. W płaszczyźnie pionowej słupów między rozporami a krokwiami zastrzały.
Nad zastrzałami krokwie spięte jętkami. Pokrycie dachu – gont impregnowany. Wewnątrz wiaty
posadzka kamienna.
J. Dworek mieszczański (1918 – 19 r.), nr inwentarzowy - 1 (księga inwentarzowa nieruchomości
obiektów zabytkowych), przeniesiony na teren muzeum w Szymbarku w 1975 r. drewniany,
wolnostojący o konstrukcji zrębowej, posadowiony na podmurówce kamiennej. Nie
podpiwniczony. Parterowy, dwutraktowy, z gankiem na osi elewacji frontowej, na rzucie
prostokąta. Wejście główne od frontu, dwa boczne w elewacjach szczytowych. Dach siodłowy,
czterospadowy przykryty gontem podwójnym. Więźba dachowa stolcowa, krokwie wsparte na
belkach stropowych. Strop belkowy. Ściany z zewnątrz pokryte gontami, wewnątrz otynkowane.
Ganek frontowy wsparty na słupach drewnianych z zastrzałami, ozdobiony ornamentem rytym
w drewnie. Jedno wejście boczne z oszklona werandą. Obiekt wyposażony w instalację
elektryczną, gazową i odgromową.
K. Wiatrak z Ropy (1932 r.), stał niegdyś na terenie gospodarstwa Kazimierza Korzenia. Służył do
mielenia zboża na potrzeby jednego gospodarstwa. Budynek jest drewniany, konstrukcji
słupowej, oszalowany deskami i listwami nakładkowymi. Obudowa wiatraka jest nieruchoma,
natomiast do kierunku wiatru ustawiano wieżyczkę z kołem wiatrowym o formie turbiny.
Wewnątrz znajduje się kompletne wyposażenie: żarna, zsyp na ziarno, przekładnia pasowa,
wprowadzająca w ruch mechanizm, skrzynia na mąkę.
9