Sakrament Pokuty – Co nam daje?

Sa kra men t Po kuty
Co nam daje?
W czasie Sakramentu Pokuty otrzymujemy od Boga:
odpuszczenie
grzechów
(pojednanie z
Bogiem)
otrzymujemy łaskę
pokoju i pogody
ducha (sumienia)
odzyskujemy
stan łaski
(łaski Bożej)
Co to jest łaska?
Łaska to dar duchowy otrzymany od Boga,
konieczny warunek zbawienia.
Rozróżniamy:
łaskę uświęcającą
łaskę uczynkową
przemienia naturę ludzką i
uświęcająca człowieka, czyni
człowieka zdolnym do
wykonywania uczynków
zasługujących na życie
wieczne.
jest to nadprzyrodzona pomoc
Boga dająca siły do czynienia
dobra. Polega na tym, że Bóg
oświeca rozum i nakłania
wolę do czynienia dobrego, a
unikania złego, aby człowiek
dostąpił żywota wiecznego.
1
Łaskę uświęcającą człowiek
traci przez każdy grzech
śmiertelny. Odzyskuje, gdy
zaprzestaje grzechów
śmiertelnych, a jednocześnie
używa środków, które
ustanowił Chrystus, żebyśmy
mogli dostąpić
usprawiedliwienia (Sakrament
Pokuty).
Łaskę uczynkową człowiek
traci przez każdy grzech
śmiertelny. Główne środki
zyskania łaski Bożej to
modlitwa o nią i Sakramenty,
które zawierają łaskę i
udzielają jej.
Prawdy wiary (6): Łaska Boża Łaska uczynkowa jest nam
jest do zbawienia koniecznie
bezwzględnie potrzebna.
potrzebna
Uwaga! W stanie grzechu śmiertelnego można wykonać
niektóre dobre uczynki, ale nie zasługujące na życie wieczne.
Grzesznik jednak przez te uczynki przysposabia się do
uzyskania sprawiedliwości przy pomocy łaski uczynkowej
Przykład:
Dobry uczynek człowieka nie będącego w stanie łaski
uświęcającej przygotowuje go do przyjęcia tej łaski; natomiast dobry
uczynek człowieka będącego w stanie łaski niejako posuwa naprzód
jego uświęcenie, czyni go kimś coraz bardziej doskonalszym.
Rzecz w tym, że ktoś, kto nie jest w stanie trwałej przyjaźni z
Bogiem nie jest w stanie w sposób trwały być dobrym, tak jak ktoś,
kto ufa Bogu w każdej okoliczności życia. A życie wieczne wymaga
trwałej dyspozycji do czynienia dobra, a nie tylko „dorywczej”.
To trochę taka różnica jak między wędkarzem, któremu czasem
udaje się złowić jakąś rybę, a zawodowym rybakiem, który łowi ich
całe tony. Każda ryba przez nich złowiona ma taką samą wartość, z
tym że wędkarz nie utrzyma się z tego co złowił, w przeciwieństwie
do rybaka. Różnica jest taka, że wędka jest znacznie mniej skuteczna
2
od kutra i sieci, a nie taka, że każda ryba złowiona na wędkę jest z
definicji zła i nie nadaje się do jedzenia.
Otóż w naszym przypadku „wędką” jest dawna natura
człowieka zranionego w wyniku grzechu pierworodnego, zaś
„kutrem” jest nowa natura, którą otrzymaliśmy na chrzcie.
Owszem, kuter też może wpaść na skały [grzech śmiertelny] i
wtedy nasz nierozsądny rybak będzie musiał przejściowo z
powrotem przejść na wędkę, ale wtedy zawsze powinien
przypomnieć sobie, że zawsze może odzyskać to, co lekkomyślnie
stracił.
Moja współpraca z łaską Bożą:
1.
2.
3.
4.
modlitwa, jako podstawowy sposób nawiązywania
kontaktu z Bogiem;
rozpoznawanie woli Bożej w wydarzeniach mojego życia
– „w życiu nie ma przypadków”;
odkrywanie własnych talentów i wrodzonych darów, aby
w ten sposób rozpoznać swoje powołanie życiowe;
życie sakramentalne – sakramenty nie są dla ludzi
„idealnych”, ale dla tych, którzy dążą do świętości.
Błędne pojmowanie łaski:
Pelagianizm – grzech pierworodny nie miał wpływu na naturę
człowieka (która, jako stworzona przez Boga, pozostała boska), a
człowiek – dzięki swej wolnej woli – jest w stanie samodzielnie
odróżnić dobro od zła, bez boskiej pomocy. Odrzucali oni
konieczność łaski bożej potrzebnej do zbawienia.
Jansenizm – człowiek przez grzech pierworodny stracił całkowicie
wolną wolę. Ludzkość jest niewolnikiem grzesznego pożądania.
Według niego, Jezus umarł tylko za wybranych, a masa zostaje
potępiona (predestynacja). Sakramenty przeznaczone były tylko dla
ludzi doskonałych. Kościół te poglądy odrzucił jako niezgodne z
prawdami wiary.
3
Wielki Post:
być wolnym od...
Wielki Post: być wolnym do...
4