Emma Kirkby nie miała zamiaru zostać zawodową śpiewaczką. Jako

Emma Kirkby nie miała zamiaru zostać zawodową śpiewaczką. Jako studentka filologii klasycznej w
Oxfordzie, a później nauczycielka śpiewała dla przyjemności w chórach i małych zespołach,
najchętniej repertuar renesansowy i barokowy. W 1971 dołączyła do zespołu Taverner Choir, a w
1973 rozpoczęła swoją długoletnią współpracę z Consort of Musicke. Emma brała udział we
wspólnych nagraniach Florilegium, Consort of Musicke i Academy of Ancient Music dla wytworni
Decca. Większość szkolonych sopranów nie posiadała odpowiedniej barwy współgrającej z
instrumentami muzyki dawnej. Emma musiała znaleźć sposób na dopasowanie głosu do
instrumentów, w czym bardzo pomogła jej Jessica Cash (Londyn), dyrygenci, inni śpiewacy oraz
muzycy, z którymi współpracowała.
Emma ceni sobie wieloletnią współpracę z takimi zespołami i orkiestrami jak London Baroque,
Freiburger Barockorchester, L'Orfeo (of Linz)oraz Orchestra of the Age of Enlightenment , a również
młodszymi grupami jak na przykład Palladian Ensemble and Florilegium.
Jak dotąd dokonała ponad setki nagrań różnego rodzaju poczynając od roli Hildegardy z Bingen,
poprzez madrygały włoskiego i angielskiego renesansu, kantaty baroku, dzieła Mozarta, Haydna i
J.C.Bacha. Jej ostatnie nagrania zawierają arie operowe i uwertury Haendla na płycie wytwórni
Hyperion pod tytułem Handel: Opera Arias and Overtures 2 ,kantaty weselne/ślubne Bacha dla
wytwórni Decca, kantaty Bacha nr 82a i 199 dla wytwórni Carus i cztery projekty wraz z London
Baroque dla wytwórni BIS, motet Haendla i muzykę bożonarodzeniową Scarlattiego, ponownie
odkrytą Glorię Haendla i pieśni amerykańskiej kompozytorki zmarłej w 1944, Amy Beach, nagrane z
zespołami Romantic Chamber Group of London i Chanson d'amour.
Najnowsze nagrania to antologia Classical Kirkby, ułożona i nagrana z Anthonym Rooleyem dla
wytwórni BIS (2002), kantaty Cataldo Amodei, również dla wytwórni BIS (2004), pieśni weselne
Williama Byrda nagrane z zespołem Fretwork dla wytwórni Mundi (USA, 2005), Stabat Mater
Scarlattiego z Danielem Taylorem dla wytwórni ATMA (2006), pieśni Johna Downlanda Honey from
the Hive z Anthony Rooleyem dla wytworni BIS (2006) i Musique and Sweet Poetrie również dla
wytwórni BIS (2007), pieśni lutniowe z Europy z Jakobem Lindbergiem.
W 1999 Emma została wybrana artystką roku przez słuchaczy radia Classic FM, w listopadzie 2000
otrzymała order Imperium Brytyjskiego, a w czerwcu 2006 został jej nadany tytuł Damy Komandora
Brytyjskiego Imperium, a w kwietniu 2007 uzyskała zaszczytne 10 miejsce w rankingu najlepszych
sopranów.