Przesłanie Sekretarza Generalnego Międzynarodowej Organizacji

Przesłanie Sekretarza Generalnego Międzynarodowej Organizacji Morskiej Koji Sekimizu
na Światowy Dzień Morza 2014
Przez lata IMO osiągnęło godne pozazdroszczenia sukcesy w rozwoju i tworzeniu nowych
Konwencji międzynarodowych. Łącznie istnieje ich ponad 50. Razem mają one na celu albo
zapobieganie wypadkom lub szkodom w środowisku, zmniejszanie skutków ewentualnych
wypadków, albo zapewnienie przyznania ofiarom takich wypadków odpowiedniego
odszkodowania.
Pomimo, iż większość Konwencji obecnie obowiązuje i znacznie przyczynia się do
polepszenia bezpieczeństwa żeglugi oraz uczynienia jej wydajniejszą i bardziej przyjazną dla
środowiska, wciąż istnieje kilka Konwencji, których wolne tempo ratyfikacji oraz brak
implementacji stanowi poważny powód do niepokoju.
Dlatego właśnie uważam, iż tak ważnym jest wybrany na Światowy Dzień Morza 2014 temat
„Konwencje IMO: efektywna implementacja”. Dzięki niemu wykorzystaliśmy okazję do
zwrócenia uwagi zarówno na te instrumenty IMO, które jeszcze nie weszły w życie jak i te,
które dzięki ratyfikacji przez większą liczbę państw mogłyby zostać skuteczniej
implementowane.
Aby Konwencja IMO przynosiła prawidłowe efekty, musi wejść w życie wcześnie, być
powszechnie ratyfikowana, skutecznie implementowana, ściśle nadzorowana pod względem
zgodności oraz zdecydowanie egzekwowana. Nawet te konwencje, których postanowienia
mają powszechny zasięg we flocie światowej, takie jak Konwencja SOLAS i MARPOL, nie
będą miały wiążącego skutku jeśli nie zostaną wsparte przez skuteczną infrastrukturę
implementacji na poziomie krajowym.
Nasze wysiłki związane z Konwencjami, które jeszcze nie weszły w życie skoncentrowane są
głównie na Konwencji o kontroli i postępowaniu ze statkowymi wodami balastowymi i
osadami (Konwencja BWM), Konwencji o bezpiecznym i przyjaznym dla środowiska
złomowaniu statków (Konwencja Hong Kong), Porozumieniu kapsztadzkim z 2012 r. w
sprawie wdrożenia przepisów protokołu z 1993 r. do międzynarodowej Konwencji z
Torremolinos o bezpieczeństwie statków rybackich z 1977 r., Protokole 2010 do Konwencji
HNS oraz Konwencji o usuwaniu wraków, Nairobi 2007. Pomimo iż, w tym roku
odnotowano sukces w liczbie nowych ratyfikacji, a Konwencja z Nairobi wejdzie w życie w
przyszłym roku, wiele rzeczy pozostało do zrobienia i do końca roku, jak i dłużej będziemy
kontynuować nasze wysiłki.
Ważnym elementem tegorocznego tematu była również szersza i pełniejsza implementacja
środków już istniejących. Wymagania dotyczące efektywności energetycznej dla statków,
dostępność oleju napędowego spełniającego rygorystyczne, rosnące wymagania dotyczące
zawartości siarki oraz weryfikacja standardów budowy statków opartych na celu zajmowały
poczesne miejsce w pracach Organizacji w tym roku i wszystkie przyczyniły się do szerszej i
skuteczniejszej implementacji środków już uzgodnionych lub istniejących.
Implementacja instrumentów IMO jest ostatecznie odpowiedzialnością państw członkowskich
jak i przemysłu. Zbliżający się obowiązkowy schemat audytu dla państw członkowskich
będzie istotnym narzędziem oceny realizacji ich obowiązków i zadań na nich spoczywających
jako państwa bandery, państwa portu i państwa nadbrzeżne, wynikających z odpowiednich
umów IMO.
Ważną rolę do odegrania ma również Organizacja, w tym Sekretariat. Kluczowym elementem
w tym zakresie jest szeroko zakrojony program współpracy technicznej, gdzie rozpoznajemy
konkretne potrzeby wśród Państw Członkowskich, którym może brakować zasobów jak i
doświadczenia, dopasowujemy je do ofert pomocy i wsparcia otrzymanych od innych państw.
W ten sposób pomagamy państwom członkowskim w pełni i skutecznie wypełnić ich
zobowiązania.
Do nieskutecznej implementacji przyczynia się wolne tempo ratyfikacji, przedłużony stan
oczekiwania na spełnienie warunków wejścia w życie, brak nadzoru zgodności oraz brak
mechanizmów egzekwowania prawa, co z kolei uniemożliwia odczuwanie w pełni korzyści
przewidzianych w instrumentach IMO.
W trakcie tego roku, nasz temat przewodni umożliwił nam dokonanie prawdziwego postępu
w procesie ratyfikacji, wejścia w życie oraz implementacji wszystkich Konwencji IMO- w
szczególności tych, które nie zostały jeszcze powszechnie zaakceptowane.
I to jest to, o co tak naprawdę chodzi w IMO. Debaty, dyskusje jak i rezolucje w Komitetach i
Podkomitetach są potrzebne, ale tym co naprawdę się liczy jest sposób w jaki zastosujemy
wyniki całego tego procesu do statków, portów i marynarzy pracujących codziennie na
rozumianej dosłownie i w przenośni, krawędzi żeglugi.