Adelsgeschlechter (rody szlacheckie) und deren

Adelsgeschlechter (rody szlacheckie) und deren Wappen (Herby) in Schlesien
Es gibt Städtchen an dem Flüßlein, (so Jest miasteczko ponad rzeczką
beginnt ein polnisches Lied aus den
sympatyczne dość miasteczko wokół
alten Zeiten ..
preria ...........
Gewisse Leute kennen sicherlich die
Bildern und/oder ahnen, wo man sie
finden kann. Oder vielleicht gibt es sie
nicht mehr da?
Spewnością co po niektórzy ludzie
znają już te obrazki, czy też domyślają się gdzie je można znaleźć. A
może już ich tam nie ma?
Für die Wissenschaftler der Klasse XXL
der Grundschule Gorek ist das kein
Problem, weil eigentlich sie mich mit
den Bildern beschenkt hatten, wofür
ich mich bei ihnen hier rechtherzlich
bedanken möchte. Das direkt in der
Miete situierte Wappen deutet unwiderruflich, dass der Adelsgeschlecht
Habsburg / Prosckau eine zentrale
Rolle in der Politik und Wirtschaft dieser Region spielte, und durch familiäre
Verbindungen über die Hälfte von damaliger Europa herrschte. Die herum
um das Wappen eingebrachten Wappen und Namen verraten mit deren
Klang an sich deren eigentlich mehr
westeuropäischen (römischen) Charakter. Nun es gibt keinen Zweifel darüber, dass in dieser Zeit durch günstige
Ehebeziehungen, die politischen und
wirtschaftlichen Beziehungen geregelt
wurden. Das Fehlen von slavischen
Namen kann auch dadurch erklärt werden, dass damaliges slavische Adelsgeschlecht nur weibliche Wesen gezeugt hat. Es wäre auch möglich, dass
in Folge der Beteiligung an den Kreuzkriegen der Bestand an männlichen
Wesen drastisch reduziert wurde. Viele
von jungen adeligen wurden zu
Ordensrittern (Kreuzrittern oder auch
Raubrittern).
Dla naukowców ze szkoły podstawowej Górki klasy XXL to żaden
problem. Bo oni to właśnie obdarzyli mnie tymi obrazkami. Za chcę
im w tym miejscu serdecznie podziękować. Zamieszczone w samym środku godło wskazuje nieomylnie, że ród Habsburgów /
Prószkowskich spełniał centralną
rolę w polityce i gospodarce tego
regionu, a poprzez koligacje małżeńskie panował nad połową tamtejszej Europy. Umieszczone wokół
tego godła herby i nazwiska zdradzają swym brzmieniem raczej ich
zachodnioeuropejski (rzymski)
charakter. No cóż nie ulega wątpliwości, że w tym czasie poprzez
korzystnie zawierane małżeństwa
rególowane były również stusunki
polityczne. Brak słowiańskich nazwisk może być również tłumaczone
faktem, że ówczesna szlachta słowiańska płodziła w przeważającej
mierze osobniki rodzaju żeńskiego.
Możliwe jest również, że wskutek zaangarzowania w wojny krzyżowe pogłowie męskie ulegało nadmiernej
redukcji. Wielu młodych szlachciców
pozyskiwanych było do zakonu
rycerzy krzyżowych (krzyżowców).
Sie absolvierten an der Liegnitzer
Ritterschule Schule eine Schulung, wo sie
zu Rittern, Krankenpflegern sowie
Chorsängern ausgebildet wurden. Die
Ritterkandidaten mussten ein Stammbuch besitzen und sie mussten nachweisen können, dass sie anschließend bis
zur 4. Generation adelig waren. In Stall
bekleidet schickte man sie anschließend
zu weißen Mauern von Jerusalem, wo sie
sie in erster Linie als Wächter des
Christusgrabens und Krankenpfleger für
die Kranken Pilgern, beschäftigt waren
(vergl. „Heimatkalender 2000“). Bezüglich
der Geschichte mit der Namensvererbung
hätte man noch folgendes sagen müssen.
Schon damals fanden die westeuropäischen Kavaliere die slawische Frauen als
die mehr geeigneten für eine Eheschließung und heirateten sie mit Vorliebe. Da
für die Familie der Name von der männlichen Seite übernommen wurde, gingen
die slavischen Namen nach und nach verloren. Allerdings existierten schon damals ab und zu die Doppelnamen. Auf
dieser Stelle sollte man in Erwägung bringen, dass im Nordosten Deutschlands
viele Namen beibehielten deren slawischen Charakter bis zum heutigen Tag.
Ein Blick in das Telefonbuch reicht, um
sich darüber zu vergewissern. Während
der Deutschlandsteilung nach dem Zweiten Weltkrieg stellte der Adenauer fest,
dass die Elbe schon immer als die Grenze
zwischen dem europäischen und asiatischen Kontinent genommen wurde.
Möglicherweise führte ihm zu Diesem die
Verbitterung über die entstandene Situation? Allerdings die Geschichte der Grenze ist wesentlich älter und reich bis zum
Beginn der Existenz des polnischen
Stattes. Und ob das nicht der Chrobry
gewesen ist, der mit seinen Kriegern die
Preussen bis zur Elbe vertrieb, die Stadt
Odbywali oni w Legnickiej Szkole Rycerkiej szkolenie, gdzie kwalifikowano
ich na rycerzy, pielęgniarzy chorych
oraz śpiewaków chóru. Członkowie na
rycerzy musieli posiadać książeczki
rodowe i musieli potrafić udokumentować ich szlacheckie pochodzenie do
4-tego pokolenia włącznie. Z Legnicy
wysyłano ich już „odzianych w stal pod
białe ściany Jeruzalem”, gdzie mieli się
oni zajmować w głównej mierze
ochroną Grobu Chrystusowego oraz
pielęgnacją chorych pielgrzymów
(porównaj publikacja Heimatkalender2000”). Jeśli chodzi o historię dziedziczenia nazwisk należało by jeszcze
nadmienić, że już wtedy kawalerowie
zachodni uważali słowiańskie kobiety
za bardziej stosowne do zawarcia
małżeństwa i z upodobaniem brali je
sobie za żony. a ponieważ nazwiska
dla rodziny przejmowane były po
męszczyznach, słowiańskie nazwiska
uległy z czasem stopniowemu wyrugowaniu. Aczkolwiek czasami już również
i wtedy stosowano podwójne nazwiska. W tym miejscu należy nadmienić, iż
wiele nazwisk po wschodniej części
Niemiec zachowało po dziś dzień ich
słowiański charakter. Wystarczy zajrzeć
do książki telefonicznej, by się o tym
upewnić. Podczas podziału Niemiec
po drugiej wojnie światowej Adenauer
stwierdził, iż „Elba zawsze już była
granicą pomiędzy kontynentami europejskim i azjatyckim.
Możliwe, iż prowadziło go do tego
rozgoryczenie powstałą sytuacją.
Jednak historia tej granicy jest
znacznie starsza i starcza do
początków istnienia państwa polskiego., Jeżeli to nie był Chrobry co
Prusaków aż do Elby wypędził, z siwo-
Lübeck verbrannte und einige Zeit über
dieses Gebiet herrschte? In Folge des
Krieges wurde der männlich Anteil der
Population zwischen der Oder und der
Elbe enthauptet. Ein Teil der Krieger hinter
blieb, um das Herrschen über die Region
zu gewährleisten. Nachkömmlinge der
allerdings kurzen polnischen Herrschaft
über die Region, hatten schon mehr
slawischen Charakter.
imi bojarami osiągnął Elbę, spalił Lubekę i zapanował jakiś czas nad tymi
terenami? W skutek tej wojny męska
część pogłowia od Odry do Elby została bez głów. Część bojarów została
na tych terenach by je utrzymywać pod
swym panowaniem. Potomkowie tego
aczkolwiek krótkiego polskiego panowania na tym terenem mieli już bardziej
słowiański charakter.